Kto rządzi w ZSRR po historii Stalina

Ze śmiercią Stalina – „ojca narodów” i „architekt komunizmu” – w 1953 roku, walka o władzę, jak kult osobowości, ustanowionym przez niego, objął stery ZSRR będzie taka sama autokratyczny przywódca, który odbędzie wodze rady państwowej ,

Różnica polegała tylko na tym, że główni pretendenci do władzy jako jeden zalecał zniesienie samego kultu i liberalizacji kursu politycznego kraju.

Który rządził po Stalinie?

Poważna walka wybuchła między trzech głównych pretendentów, który pierwotnie składał się triumwirat – Gieorgij Malenkow (przewodniczący Rady Ministrów ZSRR), Lavrentiem Beriey (Ministra Wspólnego MSW) i Nikitoy Hruschevym (sekretarz KPZR). Każdy z nich chce zająć miejsce głowy państwa, ale zwycięstwo może dostać tylko wnioskodawcy, którego kandydatura będzie wspierał partię, której członkowie cieszył się wielkim autorytetem i mieć odpowiednie połączenia. Ponadto, wszystkie one mają chęć osiągnięcia stabilności, aby zakończyć erę represji i uzyskanie większej swobody w swoich działaniach. Dlatego pytanie, kto rządzi po śmierci Stalina, nie zawsze ma jednoznacznej odpowiedzi – to było tylko trzech ludzi, którzy walczą o władzę.

Triumwirat władzy: początek rozłamu

Utworzony pod stalinowskim triumwiratu podziału władzy. Większość z nich jest skoncentrowana w rękach Malenkow i Beria. Chruszczow dano rola sekretarza KC KPZR, nie jest tak istotny w oczach swoich przeciwników. Ale oni lekceważyć ambitny i energiczny członka drużyny, podkreśla niezwykłą myślenia i intuicji.

Dla tych, którzy rządzili krajem po Stalinie, że to ważne, aby zrozumieć, kto w pierwszej kolejności w celu wyeliminowania konkurencji. Stał się pierwszym celem Ławrientij Beria. Chruszczow i Malenkow byli świadomi, że dokumentacja na każdym z nich był minister spraw wewnętrznych, odpowiedzialny za cały system organów represyjnych. W związku z tym, w lipcu 1953 roku Beria został aresztowany, oskarżając go o szpiegostwo i inne przestępstwa, usuwając takiego niebezpiecznego przeciwnika.

Malenkow i jego polityka

wiarygodność Chruszczowa jako organizator spisku znacznie wzrosła, a jej wpływ na innych członków partii zintensyfikowane. Jednakże, podczas gdy prezes Rady Ministrów był Malenkow, kluczowe decyzje i kierunki w polityce od tego zależało. Na pierwszym posiedzeniu Prezydium oczywiście został zabrany do destalinizacji i ustanowienia zbiorowego zarządzania kraju: to było planowane zniesienie kult osobowości, ale zrobić to w taki sposób, aby nie odwracać uwagi od „ojca osiągnięć ludowej. Głównym zadaniem zestaw Malenkow, był rozwój gospodarki, z uwzględnieniem interesów ludności. Podał dość szeroki program zmian, który nie został przyjęty na posiedzeniu Prezydium KPZR CC. Następnie Malenkow przedstawiła ten sam wniosek na sesji Rady Najwyższej, gdzie zostały one zatwierdzone. Po raz pierwszy po regule autokrata Stalina decyzja nie została wykonana do partii, a przez władze. Komitet Centralny KPZR i Biuro Polityczne musiał się z tym zgodzić.

Późniejsza historia pokazuje, że wśród tych, którzy rządzili po Stalinie, Malenkow będzie najbardziej „skuteczne” w swoich decyzjach. Przyjęła pakiet środków mających na celu zwalczanie biurokracji w aparacie państwowym i partii, dla rozwoju przemysłu spożywczego i lekkiego, aby rozwinąć autonomię kołchozów zaowocowały: lata 1954-1956 po raz pierwszy po wojnie wykazały wzrost ludności wiejskiej i wzrost produkcji rolnej, które w ostatnich latach spadek i stagnacja stała się opłacalna. Efektem tych działań było utrzymane do 1958 r. Jest to okres pięciu lat jest uważany za najbardziej wydajne i efektywne po śmierci Stalina.

Ci, którzy rządzą po Stalinie, było jasne, że aby osiągnąć taki sukces nie będzie działać w przemyśle lekkim, jak Malenkow propozycje dotyczące jej rozwoju przeciwnie do pracy zaplanować następny plan pięcioletni, koncentruje się na promocji przemysłu ciężkiego.

Gieorgij Malenkow próbował podejść do rozwiązywania problemów z racjonalnego punktu widzenia, zastosowanie względy ekonomiczne, a nie ideologiczne. Jednak ten układ nie odpowiadał nomenklaturę partii (kierowany przez Chruszczowa), niemal straciła swoją dominującą rolę w życiu państwa. To był mocny argument przeciwko Malenkow, który jest pod presją z partii w lutym 1955 roku złożony list z rezygnacją. Został on zastąpiony przez stowarzyszonego Chruszczowa Nikołaj Bułganin. Malenkow stał się jednym z jego zastępców, ale po rozpadzie 1957 grupy anty-Party (którego był członkiem), wraz z jego zwolenników został wydalony z Prezydium KPZR CC. Chruszczow skorzystał z tej sytuacji, a w 1958 roku wziął Malenkow również jako przewodniczący Rady Ministrów, aby zająć jego miejsce i stać się te zasady po Stalina w ZSRR.

Tak więc, Nikita Siergiejewicz Hruschev koncentruje się niemal całkowitą władzę w dłoniach. Pozbył się dwóch najsilniejszych konkurentów i doprowadzić kraj.

Kto rządził krajem po śmierci Stalina i Malenkow uprzedzeń?

Te 11 lat, że Chruszczow rządzili ZSRR, bogaty w różne wydarzenia i reformy. Na porządku dziennym było wiele wyzwań, przed którymi stoją państwa po wojnie industrializacji i próbuje ożywić gospodarkę. Kluczowe etapy, które zostaną zapamiętane erę rządów Chruszczowa, co następuje:

1. Polityka rozwoju ziem dziewiczych (nie poparte badań naukowych) – zwiększył liczbę zasiewów, ale nie bierze pod uwagę możliwości klimatyczne, które utrudniały rozwój rolnictwa w rozwiniętych krajach.
2. „Kampania Corn”, którego celem było dogonić i wyprzedzić Stany Zjednoczone, dobrą wydajność tej rośliny. Kukurydza powierzchnia rozszerzony dwukrotnie uszkodzenia upraw ryżu i pszenicy. Ale wynik był smutny – warunki klimatyczne nie pozwalają na uzyskanie wysokiej wydajności i zmniejszenie powierzchni pod inne uprawy sprowokowany otrzymać niski poziom ich kolekcji. Kampania nie zdało egzaminu w 1962 roku, a jej wynikiem był wzrost cen ropy naftowej i mięsa, co spowodowało niezadowolenie wśród ludności.
3. Na początku pierestrojki – masa budowa domów, które pozwoliło wiele rodzin się wyprowadzić z akademików i mieszkań komunalnych w (tzw „Chruszczow”).

Wyniki rządów Chruszczowa

Wśród tych, którzy rządzili po Stalina, Nikita Chruszczow stał jego niekonwencjonalny i zawsze przemyślane podejście do reform w państwie. Pomimo licznych projektów, które zostały zrealizowane, ich niespójność doprowadziło do Chruszczowa ze stanowiska w 1964 roku.