Tallinnie przejście Bałtyckie Fleet

W historii Wielkiej Wojny Ojczyźnianej weszła zdarzenie, do którego doszło pod koniec lipca 1941 roku i otrzymała nazwę przejścia Tallin Floty Bałtyckiej. To bezprecedensowe w swojej złożoności operacji był przykładem odwagi i bezinteresowności radzieckich marynarzy.

Obliczanie polecenia

Jako dokumentów archiwalnych w ostatnich latach, na początku nazistowskie Niemcy zaatakowały ZSRR główną bazę Floty Bałtyckiej znajduje się w Tallinie. Jednak mimo to niezbędne prace w celu wzmocnienia miasta drogą lądową i morską nie były prowadzone. Nadzieje dowodzenia zostały przypięte na fakt, że ze względu na ich odległość od granicy państwowej, stolica Estonii nie zostać zaatakowany przez wroga.

Obliczenia te były doniesienia o szybkim rozwoju ofensywy wojsk niemieckich, które doprowadziły w ciągu pierwszych dziesięciu dni lipca 1941 roku wróg był sześćdziesiąt kilometrów od Tallina, stwarzając tym samym realne zagrożenie istnieje baza morska, sekcja na lądzie, a nie w czasie ewakuować cywilów.

Pomimo faktu, że ewakuacja była dość oczywista znajomość kierunku północno-zachodnim, kierowany przez marszałka K. E. Voroshilovym, lęk przed odpowiedzialnością, nie odważył się dać odpowiedniej kolejności, a więc czas zaginął. Z tego powodu wyjście okrętów Floty Bałtyckiej i wojsk lądowych blokady wroga, w którym zostały one rozpoczęły się pod ciężkim ostrzałem wroga. Operacja ta jest wpisana w historii wojny o nazwie Radziecki ewakuacja Tallinie.

Wysiłki zmierzające do wroga, przechwytywanie Tallin

Gwałtowny postęp wojsk niemieckich spowodowany był rozkaz Hitlera, żądając za wszelką cenę zapobiec przemycane wojska i okrętów Floty Bałtyckiej do Leningradu, których podjęcie było, zgodnie z planem „Barbarossa”, jednym z priorytetów dowództwem niemieckim.

W wyniku sowieckiej ewakuacji Tallinie została przeprowadzona pod ostrzałem siedemnaście bataliony artylerii stacjonujących na południowym brzegu Zatoki Fińskiej, która wspierała dwa fińską baterię. Ponadto, sytuacja dramatycznie komplikuje znacznej liczby pól minowych, wystawiane wspólnie przez niemieckich i fińskich sił morskich i samolotów wroga na morzu. To stanowi poważne zagrożenie i fińskie noże torpedowe, działających w rejonie zatoki.

Kolejność jest zastanawiające

Te dni, eksperci wojskowi rodzi wiele pytań planu poleceń, na podstawie których przejście Tallinn. Bunich Igor Lvovich – słynny rosyjski pisarz, historyk i publicysta – w swojej książce poświęconej wydarzeniach z tamtych lat, zwrócił uwagę na nieuleczalną logiki dźwięku użyć do przejścia wszystkich statków centralnego kanału.

Nie ma wątpliwości, że raz był na tyle głębokie i nadaje się do uczestnictwa w krążownika przejściowym Kirowa, ale dlaczego reszta sądów, którzy mieli znacznie mniej opadów, nie wolno było wykorzystywać inne tory – nie jest jasne. Tym samym flota rozciągnięta na wiele kilometrów i zapewniają ochronę przed morskie i powietrzne siły wroga było prawie niemożliwe.

Jak dowodzi w swojej książce Igor Bunich, Tallin przejście przeprowadzono z katastrofalnego niedoboru trałowce. Z tego powodu, moje poszukiwania w odpowiedniej objętości nie został wykonany, a obszar zatoki żywić śmiertelne niebezpieczeństwo ze względu na dużą liczbę zarówno niemieckich i radzieckich okrętów kopalń.

Dyspozycja, zaplanowane Fleet Command

Zgodnie z planem opracowanym przez pracowników pracy, Tallin przejście musiały być przeprowadzone w następujący sposób: z przodu umieszczono oddział głównych sił, był następnie przez statki okładka, na tylnej straży, i zamknął cztery karawany konwój. Przed każda grupa statków postawione pewne zadanie, pomyślne wdrożenie która zależała od ogólnego wyniku sprawy.

Wszystkich pięć okręty wzięły udział w operacji. Oderwanie od głównych sił dowodzonych przez krążownik „Kirow”. Był następnie przez czterech niszczycieli, pięć okrętów podwodnych, taką samą liczbę trałowców i dużej liczby torpedy, łodzie patrolowe i inne. To było oderwanie od głównego korpusu.

Pokrywa skład obejmował trzy niszczyciele, cztery okręty podwodne i łodzie różnych celach. Odwód składał się z trzech niszczycieli, trzech statków i łodzi patrolowych. Ich troska były cztery konwój składający się z dużej liczby statków towarowych przewożących różne towary i ludzi. W uzupełnieniu do tych statków, operacja wiązała się z dużej liczby dodatkowych okrętów eskorty.

Wydajność w morzu, oraz pierwsza utrata

Tallinn przejścia rozpoczęła się wczesnym rankiem 28 sierpnia, gdy okręty wojenne i transporty kazano iść do zewnętrznego portu. Jednak ich szybki postęp uniemożliwiono rozgrywa się w tym dniu burzy towarzyszy silny wiatr północno-wschodniej. Dopiero późnym popołudniem pogoda poprawiła i sąd, mimo ciężkiego ostrzału artyleryjskiego wroga, zaczęły się odbudowywać w porządku marszowym.

Dosłownie od pierwszych minut zwalczania min morskich wpisanych trawlery, stale uderzają im w Paravani – specjalnie zaprojektowane do tego celu, a urządzeniami włoków. Ale bay był tak zapakowany z kopalni, że statek nie zawsze udawało się w czasie, aby uniknąć spotkania z nimi. Wskutek tego dnia ofiary min rozpoczął dziewięć okrętów nawodnych i dwa okręty podwodne.

Wieczór i noc wypełniona koszmaru

W pierwszym dniu podróży konwój transportuje i kilka razy poddanych ogniem artylerii nieprzyjaciela, który został przeprowadzony intensywnie, ale bez skutku. Około 20:00 byliśmy widać fińskie łodzie torpedowe, osiągając zbliżenia z sowieckich sądów, ale gęste armat ognia, zawiózł je zanim osiągnął odległość torpedę strzału. Ciężkie straty poniesione w wyniku ataków konwoju przez samolotów wroga, podejmowanych tuż przed nadejściem ciemności. Cztery okręty radzieckie zostały zatopione, a dwóch innych zostało poważnie uszkodzone.

Ale jeszcze większym stopniu sytuacja stała się bardziej skomplikowana z nadejściem ciemności, gdy główny oddział statek znajdował się w środku stałego pola minowego. Na tej nocy, weszli na miny i zatonął jedenaście okrętów nawodnych i jeden okręt podwodny. Ze swoich licznych załóg i pasażerów na pokładzie tylko kilkadziesiąt osób zostało uratowanych.

Biorąc pod uwagę obecną sytuację, dowódca floty został zmuszony zamówić wszystkie pozostałe statki do zakotwiczyć i czekać na świt. Efektem tej pierwszej kampanii nocy była straszna – dwadzieścia sześć statków z tych, które weszły w przeddzień dnia Tallina, zostały zatopione. Ponadto, pięć statków – uszkodzone dwa przechwycone przez wroga, a jeden zaginął.

Air zaatakować wroga

Wraz z pierwszymi promieniami słońca 29 sierpnia 1941 okręty kontynuowane na ich drodze, ale tego dnia los ich czeka jeszcze większy sprawdzian. Już w ciągu 5 godzin i 30 minut na przyczepie były niemiecki samolot rozpoznawczy i od 7,30 nalotów następnie jeden po drugim. Ich częstotliwość przyczynił bliskości lotnisk przybrzeżnych, odległość nie przekracza stu kilometrów i prawie całkowity brak na niebie radzieckiego samolotu.

Prawie nie napotykając żadnych poważnych ogniem wroga, niemieccy piloci byli w stanie wybrać największe i najbardziej narażonych cele, a następnie uderzyć z zimną krwią. W rezultacie, precyzja bombardowania w dniu 29 sierpnia, dodano do wcześniej jeszcze martwy czternaście statków, a także wzrosła liczba tych, które zostały uszkodzone i wymaga holowania.

Rescue uratować tysiące istnień

Dzień ten został oznaczony przez największą liczbę ofiar wśród marynarzy i pasażerów statków, które obejmowały ewakuowanych wojskowych sił lądowych i cywilów. Niemniej jednak, w wyniku działań pomocowych w niebezpieczeństwie uratowano ponad dziewięć tysięcy trzysta osób, a około sześć tysięcy mogli wysiąść z płonących okrętów na wyspę Hogland. Załoga, zwłaszcza deportowany do prowadzenia ratowania Kronsztadzie, a także wyspy Lavensaari i Hogland, może uratować tysiące istnień ludzkich.

Próbując zrozumieć przyczyny tragedii

Wyjaśniając przyczyny dużej liczby strat, które towarzyszyły Radziecki ewakuację Tallin, Bunich Igor Lvovich, książkę, która omówiona powyżej, a także szereg historyków wojskowych wskazują na skrajnej niekompetencji dowodzenia, często wydawać rozkazy, które są sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem. Na przykład, i bez tego niedostatek okładce została osłabiona przez kolejności przystępujemy z krążownika „Kirow”, zgodnie z którym oba okręty zostały zamówione, pozostawiając konwój z pełną prędkością wysłanym do Kronsztadu, że mają one wykonywane natychmiast.

Zdając sobie sprawę, że liczba zleceń została podyktowana zwykłej niekompetencji urzędników, dowódców poszczególnych okrętów, pomimo nakazu, sąd orzekł ich południową toru wodnego i bezpiecznie dotrzeć do miejsca przeznaczenia, oszczędzając ludziom.

Sąd osiągnął zamierzony cel

Pod wieczór pierwszego dnia ciężkich okrętów główne siły karawany zaczęli przybywać w Kronsztadzie. Do północy dwadzieścia dziewięć z nich udało się skutecznie rzucić kotwicę w drogach największej bazy morskiej. Ponadto, nawet szesnaście osiągnęła lokalizację naszych żołnierzy na Hogland wyspie.

30 sierpień, przybył w Kronsztadzie samotnie lub w małych grupach po sto siedem kolejnych statków. Natychmiast zorganizowano dostawy wszystkich uratowanych członków załogi, jak również żołnierzy i cywilów w Leningradzie. Rannych zostało rozłożone w szpitalach, i tych, którzy mogli nosić broń, odnotowano w jednostkach, które zostały utworzone w celu wysłania na front. Tak zakończyła się sowieckiej ewakuacji Tallin, których wyniki pozwalają nam przypisać je do najtragiczniejszych kart w historii radzieckiej marynarki.

Straty powstałe dni przejściowych

Pomimo faktu, że w niektórych wydawnictwach jest podany inny numer statków zabitych podczas tej operacji, zakłada się, że nie było sześćdziesiąt dwa. Kwota ta jest najbardziej spójne z danymi dostępnymi dla badaczy. Obejmuje ona zarówno okręty wojenne i statki pomocnicze i transportu.

Ponadto, nie ma zgody co do liczby ofiar. Admiral Tributs, który dowodził w tych latach Flota Bałtycka, mówi o pięciu tysięcy żyje w swoich pamiętnikach. Z raportu Stalina, Komisarza Ludowego Navy N. G. Kuznetsova, wynika, że było siedem tysięcy siedemset, a oficjalna publikacja Sztabu Generalnego informuje dziesięć tysięcy. Oczywiście, ta informacja jest najbardziej nieprawdziwe, jak w czasach sowieckich, został zabrany do przeceniania własnych strat.

Rocznica tragicznych wydarzeń

W tym roku mija 75 lat sowieckiej ewakuacji Tallinie, w związku z którym zwrócono uwagę na bohaterskich kartach historii rosyjskiej. Pod koniec sierpnia, że przeszedł szereg imprez o charakterze historycznym i patriotycznym, w którym wzięli udział zarówno kombatantów i młodzieży Navy.

Na ekranach kraju przybył do tego tragicznego wydarzenia poświęconego filmów dokumentalnych. Tallinn przejście jest reprezentowana w nich na podstawie dokumentów archiwalnych i wspomnień uczestników wydarzeń. Mówią o zadaniu, które zostało wydane dla żeglarzy bałtyckich. Oprócz prac Igorya Bunicha, o których mowa powyżej, w tych dniach, zostały sprowadzone do wiadomości czytelników i innych książek o sowieckiej ewakuacji Tallinie.