Produkcja możliwość granica: koncepcja. Krzywa możliwości produkcyjnych

Zasoby są wykorzystywane do produkcji jednego produktu, nie mogą być używane jednocześnie z wydaniem drugiego. Ze względu na fakt, że w procesie wytwarzania wyrobu dotyczy środków, które mogłyby zostać wykorzystane do stworzenia produktu Y, wzrost objętości niektórych towarów pociąga za sobą zmniejszenie liczby innych. Odzwierciedla restrykcje ekonomiczne – granica możliwości produkcyjnych w szczególności. Następnie rozważyć limit bardziej szczegółowo.

Przegląd

Jeśli problem towary jednostek X trzeba porzucić produkcję pewnej ilości produktu Y, ten ostatni będzie określenie kosztów utraconej produkcji pierwszego lub kosztów alternatywnych opcji. Ale w każdym systemie gospodarczym są nie tylko określone rodzaje towarów, ale także wielu innych. W związku z tym możliwość kosztować podane przez wszystkich jednostek – pieniędzy.

granica możliwość produkcja: harmonogram

W każdym punkcie linii AE odzwierciedla, ile pozycji X i Y mogą być tworzone za pomocą ograniczonych zasobów w pełni. Ta linia – krzywa możliwości produkcyjnych. Jeśli wszystkie skierowane do wytworzenia pierwszego produktu, a następnie zostanie zwolniony jednostkę E i jednostki audio – drugi. W punkcie A, wszystkie zasoby będą się koncentrować na produkcji produktu Y i X nie jest tworzony. Na wszystkich innych stacji, aby dokonać wyboru. Konieczne jest, aby określić, ile produkować wyrób X poprzez eliminację produkcji pewnej ilości Y. Każda linia AE punkt reprezentuje cały dopuszczalny współczynnik emisji poprzez wykorzystanie wszystkich dostępnych zasobów w najszerszym. Punkty, które znajdują się wewnątrz niej, punkt niepełnego wykorzystania dostępnych środków. Wszystko, co znajduje się poza granicami zdolności produkcyjnych w gospodarce jest uważane za nieosiągalne dla danej ilości zasobów.

Wyjaśnienie pojęć

Krzywa możliwości produkcyjnych odzwierciedla 4 przepisy podstawowe. Ona wskazuje na ograniczone zasoby, trzeba dokonać wyboru, dostępność kosztu utraconych możliwości i zwiększa się wraz ze wzrostem wielkości produkcji towarowej. Podczas przemieszczania się wzdłuż granicy i funkcje w prawo w dół, zmieniając w ten sposób wytwarzania struktury na rzecz zwiększenia liczby produktów rolnych, zwiększa objętość towarów Y, z którego można odmówić. Decyzja o tym, jak produkować, przewiduje osiągnięcie efektywności gospodarczej lub technologicznej – tworzenie produktów najtańszy sposób. Realizacja problemu konsumentów – odpowiedź na pytanie „dla kogo produkować” i „jak do dystrybucji produktów – wymaga optymalnego współczynnika zwrotu z kapitału własnego i dystrybucji. Ten ostatni uważa się za osiągnięty, gdy środki redystrybucji bogactwa jest niemożliwe do poprawy dobrostanu jednostki, bez uszczerbku dla jakości życia innych. Zasada ta nazywana jest Optimum Pareto. Wykorzystywane zgodnie z zasadami dystrybucji wynagrodzenia za uczestnictwo w procesie produkcyjnym zależy od:

• motywacja przedsiębiorców;
• zakres i produktywności siły roboczej.

Problem sprawiedliwości

Występuje wraz z emisją alokacyjnej efektywności w procesie rozwiązywania problemu konsumenta. Istnieją dwie opinie na ten temat. Pierwszy pogląd sugeruje, że za podstawę sprawiedliwości, rzeczników równości. Mówimy o sytuacji, w której wszystkie zyski i cała objętość produktów równo w społeczeństwie. Według innej opinii, rozkład można uznać za sprawiedliwe, gdy przestrzegane warunki własności prywatnej, a nie ma płci i dyskryminacji rasowej. Taka sytuacja przyczynia się do tworzenia równych szans, co jest ważniejsze dochód kapitałowy. Jednak w tym przypadku niskie dochody nie mają właściwości i pełnosprawnych członków społeczeństwa mają również rozpoznać „fair”.

Problem braku funduszy

Biorąc powyższe pod uwagę, można stwierdzić, że krzywa możliwości produkcyjnych – jest granica, przy której konieczne staje się wyborem. Problem ten, w rzeczywistości reprezentuje konkurencję między celami alternatywnego wykorzystania ograniczonych zasobów. Ogólnie rzecz biorąc, ograniczenia ekonomiczne – granica możliwość produkcji, niedobór – są głównym problemem w sferze gospodarczej. Osiągnięcie efektywności wykorzystania aktywów przyczynia się do decyzji, o których towary i usługi, w jakim stopniu powinna produkować do spełnienia różnych potrzeb. W tym numerze dwa aspekty:

1. Efektywność produkcji, która pozwala określić, jak produkować towary.

2. Wydajność w podziale zadań, dla kogo i ile produkować.

Prawo rosnącego kosztu alternatywnego

Uważany jest za jednego z najbardziej podstawowych w zakresie zarządzania systemem. krzywa możliwości produkcyjnych pokazuje, że emisja każdego dodatkowego produktu istnieje tendencja do zwiększania kosztów alternatywnych. Efektem tego prawa wynika z niemożności absolutnej zamienności środków. możliwość produkcji punktach granicznych do heterogeniczności aktywów. Nie wszystkie narzędzia mogą być równie łatwo przełączać się z jednej wersji produktu do produkcji innego.

możliwe rozwiązania

Opisane powyżej czynniki, które wskazuje granicę możliwością produkcji. Sens ekonomiczny działalności jest próba zaspokojenia potrzeb społeczeństwa z maksymalnym zyskiem. Jednak w ciągle zmieniającej się sytuacji na rynku, pojawia się pytanie: „Czy można przesunąć granicę możliwością produkcji?” To jest prawdziwy. krzywa możliwości produkcyjnych może być wyższa, pod warunkiem, że:

1. Zwiększenie ilości dostępnych środków do kraju.

2. Doskonalenie technologii produkcji.

3. Poprawki do organizacji działalności gospodarczej.

4. Rekrutacja ludzi do ciężkiej pracy.

Wszystkie te metody mają niektóre nazwy:

• Obszerny metoda. Przewiduje on rozbudowę zasobów.
• Intensywny sposób. W jej ramach odbywa się bardziej efektywne wykorzystanie zasobów.
• Metody nieekonomiczne. Opiera się ona na tworzeniu nadmiernie uciążliwych warunków pracy, bez uwzględnienia interesów i woli ludności. Ta metoda może ostatecznie doprowadzić do całkowitego zniszczenia zasobów pracy, które są dostępne w społeczeństwie. To z kolei przyczynia się do faktu, że granica możliwości produkcyjne ponownie poniżej.

Bezwzględna wykorzystanie zasobów

W trybie ekonomicznym, w pełnym wymiarze czasu wszystkie możliwe kombinacje obszary produkcyjne obu produktów znajdują się na granicy zdolności produkcyjnych. Jeśli wszystko społeczeństwo będzie wydać na tworzenie dóbr konsumpcyjnych, może dostać im maksymalną objętość, odmawiając jednocześnie pełni z przyjemności. Korzystanie z tych samych zasobów i procesu może osiągnąć maksymalny efekt odwrotny. W tym ostatnim przypadku, społeczeństwo będzie istnieć wyłącznie przemysł rozrywkowy. Pomiędzy tymi skrajnościami istnieje duża liczba kombinacji alokacji zasobów iw jednym, iw drugim sektorze. W dowolnym momencie, aby produkować więcej niż jeden produkt, bez wpływu na objętość drugiej, jest to niemożliwe. Ilość produkcji dóbr konsumpcyjnych i rozrywka sferze nie tylko alternatywą, ale również działać jako wymienne w ramach ograniczonych zasobów.

wniosek

Społeczeństwo, które jest obecnie maksymalnego limitu pojemności produkcji, ze względu na brak środków, nie może jednocześnie zwiększyć objętość branży towarów i usług konsumpcyjnych. Cel ten został osiągnięty w warunkach wzrostu gospodarczego. W przypadku częściowego wykorzystania mocy produkcyjnych lub bezrobocia w różnych kombinacjach opcji zwolnieniu towarów nie są umieszczone na linii transformacji, a wewnątrz niego. Oznacza to, że wykorzystanie zasobów uzupełniających może zwiększyć wielkość produkcji w tych dwóch obszarach pod uwagę.

Konkludując

W kontekście gospodarki innowacyjnej neoklasyczne tradycyjne metody badań procesów produkcyjnych stało się nieodpowiednie, ponieważ pojęcie pracy i wypoczynku mają dość niewyraźne kontury. W związku z tym, jako nauki priorytetem powinno służyć poprawie istniejących i opracowywanie nowych modeli na rynku pracy dla tworzenia logicznie spójny, całościowy pojęcia. Powinna ona odzwierciedlać trendy w rozwoju innowacyjnej gospodarki nowoczesnego typu. Jest to przede wszystkim brać pod uwagę zmiany zachodzące w systemie potrzeb społeczeństwa. Chodzi o osiągnięcie zaspokojenia potrzeb materialnych i podkreślanie potrzeby społeczne, dążenie do samorealizacji i autoekspresji jednostki. Z powodu tych rearanżacji większe znaczenie zaczęła nabierać aspekty niepieniężnych z relacji na rynku pracy. Należą do nich przede wszystkim warunków i treści pracy, możliwości rozwoju zawodowego i twórczej samorealizacji pracowników w procesie produkcyjnym. Wszystko to ma istotny wpływ na wielkość produkcji, motywacji, które kierują przedsiębiorców, zmuszając je do poprawy procesów, wdrożenie innowacyjnego programu rozwoju przedsiębiorstwa. Wszystko to z kolei przyczynia się do zwiększenia wydajności systemów zarządzania produkcją i przejście na nowy poziom.