Zapalenie kłębuszków nerkowych – leczenie ostrych i przewlekłych postaci choroby

Jeśli u pacjenta stwierdzono ostre zapalenie kłębuszków nerkowych, leczenie choroby odbywa się w warunkach szpitala terapeutycznego. W szpitalu pacjent jest od jednego do dwóch miesięcy. Czas trwania terapii zależy od przebiegu choroby, obecności powikłań. Leczenie pozaustrojowe kontynuowane jest przez cztery miesiące, a czas jego trwania jest najlepszym sposobem zapobiegania przewlekłym zapaleniu kłębuszków nerkowych w przebiegu przewlekłego.

Terapia dietetyczna powinna być zaprojektowana przez długi czas, więc musisz wziąć pod uwagę kształt, przepływ, stadium choroby. Jej wymagania dotyczące zapalenia kłębuszków nerkowych są najbardziej spójne z dietą Pevznera nr 7. Pacjenci z kłębuszkiem nerki z nerek bez zaburzenia czynności nerek powinni otrzymywać średnio 1 gram białka na kilogram masy ciała. Wraz z pojawieniem się i postępem objawów zaburzenia funkcji wydalania azotu w nerkach, ilość białka w diecie jest stopniowo zmniejszana z 40 do 20 gramów, w zależności od ciężkości przewlekłej niewydolności nerek.

Leczenie patogenezy obejmuje złożone leczenie antybiotykami, hipotensyjne, diuretyczne, glukokortykoidowe, immunosupresyjne, przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe.

Antybiotyki są stosowane przez 5-7 dni. Leki moczopędne są zalecane w celu utrzymania płynów, zwiększonego ciśnienia krwi i rozwoju niewydolności serca. Jeśli obrzęk nie występuje, ale występuje nadciśnienie tętnicze lub działanie leków moczopędnych jest niewystarczające, zaleca się leki przeciwnadciśnieniowe. Glukokortykoidy mają działanie przeciwzapalne, odczulające i nasilające działanie immunosupresyjne, zwiększają diurezę, zmniejszają obrzęki i objawy zespołu moczowego. Cel tych leków jest wskazany w przedłużonym przebiegu zapalenia kłębuszków nerkowych. Z silną obrzękiem i znacznym spadkiem diurezy zaleca się antykoagulanty, które poprawiają mikrokrążenie w nerkach i zmniejszają stan zapalny.

Po leczeniu szpitalnym pacjenci są poddawani badaniu klinicznemu przez trzy lata. W tej chwili jest przeciwwskazane do wykonywania pracy fizycznej, przebywania w zimnych i mokrych pomieszczeniach.

Nietrzymanie ostrego kłębuszkowego zapalenia nerek, którego leczenie nie zostało przeprowadzone, przechodzi w postać chroniczną. Sposoby leczenia przewlekłego zapalenia kłębuszków nerkowych są wybierane w zależności od przebiegu klinicznego choroby, cech zmian morfologicznych w nerkach, postępu procesu i powikłań. Leczenie przewlekłego zapalenia kłębuszków nerkowych należy kontynuować przez długi czas, często przez całe życie pacjenta. Przestrzeganie diety, dieta jest obowiązkowe dla wszystkich pacjentów, podczas gdy nie jest wykazane żadne leczenie farmakologiczne.

Pacjenci z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia nerek i kłębuszkowego zapalenia nerek powinni unikać hipotermii, nadmiernego wysiłku fizycznego i psychicznego. Kategorycznie zabronione prace w nocy. Raz w roku przeprowadzane jest planowane leczenie pacjenta. Jeśli pacjent ma przewlekłe zapalenie kłębuszków nerkowych, leczenie przeziębienia powinno być przeprowadzone przy obowiązkowym wyznaczaniu odpoczynku w łóżku i leków przeciwbakteryjnych.

Podczas zaostrzenia choroby stosuje się kortykosteroidy. Wraz z rozwojem postaci hipertonicznych i nerczycowych zaleca się hipotensję i leki moczopędne. Przedstawiono leki przeciwpłytkowe, cytostatyki, leki immunosupresyjne, leki przeciwzakrzepowe. Przy użyciu takiej formy, jak nieskomplikowane chroniczne zapalenie kłębuszków nerkowych, leczenie często prowadzi do trwałej remisji. Pokazano również leczenie sanatoryjne w warunkach suchego gorącego klimatu.