inteligencja społeczna jako pojęcie

Powszechnie przyjętej definicji pojęcia „społecznej inteligencji” prawdopodobnie nie istnieje. Dokładniej, istnieje tak wiele interpretacji on stosowany przez psychologów z różnych szkół. Sama koncepcja jest stosunkowo nowy termin został po raz pierwszy wprowadzony w psychologiczne spopularyzowana w 1920 roku przez amerykańskiego psychologa Thorndike rodziny, która znajduje się pod inteligencja społeczna odnosi się do zdolności jednostki do zrozumienia i wizji w związku.

W 1994 roku grupa czołowych amerykańskich psychologów starano się sformułować podstawowe kryteria dla takiej dużej rzecz jak inteligencja. Podstawowe założenia tego oznaczenia są następujące:

• Przez inteligencja służy ogólnej zdolności umysłowe człowieka, wyraża się w zdolności do rozwiązywania zadań, aby przystosować się do środowiska, myśleć logicznie i szybko nauczyć się z doświadczenia.
• Powstawanie swojej historii rodziny ma bardziej znaczącą rolę niż środowisko.
• Inteligencja nie jest taka sama w całym życiu. Można go rozwijać, częściowo stabilizowany w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. W dorosłego ludzkiego rozwoju intelektualnego, co do zasady, nie osiągnie pewien poziom, a potem trochę ulec zmianie.
• Inteligencja jest mierzone za pomocą testów. Testy IQ są zaprojektowane z uwzględnieniem wpływu wieku, wykształcenia, czynników językowych i są dość dokładne oszacowanie skali rozwoju intelektualnego. Jednak nie są one uwarunkowane kulturowo, t. E. stanie dać obiektywną ocenę testu sprawności umysłowej z różnych grup społecznych i warstw społecznych.

Rodzaje inteligencji, zgodnie z koncepcją „multi-wywiadowczej” Pan Gardner mogą być różne (jest ich siedem). Ta logiczno-matematyczna rodzaj inteligencji, słowno-językowych, wzrokowo-przestrzenne. A także muzyczne i rytmiczne, cielesnej-motor, intrapersonal i interpersonalne.

inteligencja społeczna jako koncepcja opiera się na gatunkach wewnątrz- i interpersonalnych i obejmuje rozwój umiejętności komunikacyjne, umiejętność nawiązania kontaktów i budowania relacji, t. E. charakteryzuje rozwój sfery społecznej jednostki. Trzecia koncepcja podstawowa jest inteligencja emocjonalna, t. E. zdolność postrzegania i interpretowania własnych prawidłowo i inni uczucia i przewidywania rozwoju postaw i działań innych.

Według innej teorii (według brytyjskiego psychologa Eysencka koncepcji GY) inteligencji mogą być klasyfikowane jako biologiczny, społeczny i psychometryczne. Ponadto, w przeciwieństwie do biologicznego (uwarunkowana genetycznie), inteligencję społeczną, według naukowca, w wyniku oddziaływań na środowisko i człowieka, i powstaje w procesie zdobywania doświadczenia.

Obecnie uznawane za najbardziej kompletną klasyfikację Jana. Guildford sześć składników. Ta zdolność do rozróżnienia i prawidłowo interpretować werbalnej i niewerbalnej, w celu ustalenia ogólnych przepisów dla różnych rodzajów zachowań, relacji między niektórymi aspektami informacji, przechwytywanie logika rozwoju ogólnej sytuacji i poprawnie zinterpretować zachowanie ludzi w różnych kontekstach, a także przewidywać konsekwencje swoich działań i innych.

R. Selmani inteligencja społeczna w swoim rozwoju przechodzi przez pięć etapów, z których każdy charakteryzuje się nowym poziomem samowiedzy, ich otoczenia, przyjaciół i rodziców.

Przy zerowej (pre-społecznej) stadium zachowania dziecka było zdominowane przez egocentryzmu. Dziecko nie jest jeszcze w stanie odróżnić się od świata zewnętrznego, aby dzielić swoje uczucia i myśli, i inne.

W pierwszym etapie (społecznej) dowiaduje się o sobie jako o odrębnej tożsamości i oddzielone od innych. W drugim etapie istnieje możliwość refleksji. Dziecko jest już w stanie zrozumieć drugą osobę i jego punkt widzenia. W trzecim etapie (zazwyczaj 10-12 lat) charakteryzuje się tworzeniem siebie tożsamości, ustanawiając w strukturze stosunków.

W czwartym etapie dochodzi do zrozumienia głębi i niejednoznaczności ludzkich relacji, znajomości zagadką osoby oraz istnienie kilku poziomach interakcji, tworząc w ten sposób umiejętności dojrzałego zachowania.