Ozonowe otwory – problem naszego czasu

Ozon znajduje się w odpadach gazowych, które są wyrzucane przez przedsiębiorstwa i jest niebezpiecznym środkiem chemicznym. Jest bardzo aktywnym elementem i może powodować korozję elementów konstrukcyjnych wszystkich rodzajów konstrukcji. Niemniej jednak w atmosferze ozon przekształca się w nieocenionego asystenta, bez którego życie na Ziemi może po prostu nie istnieć.

Stratosfera jest warstwą atmosfery następującą po tej, w jakiej żyjemy. Górna część pokryta jest ozonem, jego zawartość w tej warstwie wynosi 3 molekuł na 10 milionów innych cząsteczek powietrza. Pomimo faktu, że stężenie jest bardzo niskie, ozon odgrywa ważną funkcję – jest w stanie zablokować drogę promieni ultrafioletowych pochodzących z kosmosu jednocześnie ze światłem słonecznym. Promienie ultrafioletowe mają negatywny wpływ na strukturę żywych komórek i mogą powodować rozwój chorób takich jak zaćma oka, rak i inne poważne schorzenia.

Podstawą ochrony warstwy ozonowej jest następująca zasada. W czasie napotkania cząsteczek tlenu na drodze promieniami ultrafioletowymi następuje reakcja ich rozszczepienia na 2 atomy tlenu. Uformowane atomy połączone są z cząsteczkami niewymiennymi, tworząc cząsteczki ozonu, składające się z 3 atomów tlenu. Kiedy promienie ultrafioletu spotykają się z cząsteczkami ozonu, te ostatnie niszczą je trzema atomami tlenu. Momentowi rozszczepiania cząsteczek towarzyszy odprowadzanie ciepła i powierzchnia Ziemi, której nie osiągają.

Otwory ozonowe

Proces przekształcania tlenu w ozon i odwrotnie nazywany jest cyklem ozonu i tlenu. Jego mechanizm jest zrównoważony, jednak dynamizm zmienia się w zależności od intensywności promieniowania słonecznego, sezonu i klęsk żywiołowych, w szczególności erupcji wulkanicznej. Naukowcy stwierdzili, że życie człowieka wpływa niekorzystnie na jego grubość. Zaniżanie warstwy ozonowej odnotowano w ostatnich dziesięcioleciach w wielu miejscach. W niektórych przypadkach zniknął całkowicie. Jak zmniejszyć negatywny wpływ osoby na ten cykl?

Ozonowe otwory są spowodowane faktem, że proces niszczenia warstwy ochronnej przebiega znacznie bardziej niż jego wytwarzanie. Wynika to z faktu, że w procesie ludzkiego życia atmosfera jest zanieczyszczona przez różne związki wyczerpujące warstwę ozonową. Są to przede wszystkim chlor, brom, fluor, węgiel i wodór. Naukowcy uważają, że związki chlorofluorowęglowodorów stanowią główne zagrożenie dla warstwy ozonowej. Są powszechnie stosowane w urządzeniach chłodniczych, rozpuszczalnikach przemysłowych, klimatyzatorach i pojemnikach aerozolowych.

Chlor, osiągając warstwę ozonową, wchodzi w interakcje z cząsteczkami ozonu. Reakcja chemiczna wytwarza tlenek chloru i cząsteczkę tlenu. Kiedy tlenek chloru spotyka się z wolnym atomem tlenu, pojawia się inna interakcja, w wyniku której uwalnia się chlor i pojawia się cząsteczka tlenu. W przyszłości sieć powtarza się, ponieważ chlor nie jest w stanie wykraczać poza atmosferę lub spaść na ziemię. Ozonowe otwory są konsekwencją tego, że stężenie tego pierwiastka maleje z powodu przyspieszonego rozszczepiania, gdy obce zewnętrzne składniki pojawiają się w jego warstwie.

Lokalizacje

Największe otwory ozonowe znajdują się nad Antarktydą. Wielkość ich praktycznie odpowiada obszarowi kontynentu. Obszar ten jest praktycznie nie zaludniony, ale naukowcy są zaniepokojeni, że naruszenie może rozprzestrzeniać się na inne regiony planety, które są intensywnie zamieszkane. Jest to obarczone katastrofą ekologiczną i śmiercią Ziemi.

Aby zapobiec redukcji warstwy ozonowej, konieczne jest przede wszystkim zmniejszenie ilości niszczących substancji uwalnianych do atmosfery. W 1987 r. Podpisano traktat montrealski w 180 krajach, który przewiduje stopniowe ograniczanie uwalniania substancji zawierających chlor. Obecnie dziury ozonowe zmniejszają się, a naukowcy mają nadzieję, że sytuacja zostanie w pełni skorygowana do roku 2050.