Co to jest dziennikarstwo? Determinacja, gatunki dziennikarskie

Istnieje kilka punktów widzenia na to, co jest dziennikarstwo. Wielki encyklopedyczny słownik mówi, że tego rodzaju prace poświęcone zjawisk życia w nowoczesnym społeczeństwie, jego rzeczywistych problemów. Oznacza to, że nie tylko artykuły w czasopismach i gazetach mogą być dziennikarskie.

Należy zauważyć, że w Wielkim encyklopedycznego słownika wyjaśniający czym jest dziennikarstwo, stwierdziła, co następuje: może istnieć nie tylko w formie werbalnej (zarówno ustnej i pisemnej), ale w ikonograficznego (karykatury, plakat, film, zdjęcie) muzyczny i teatralny dramat.

„Borys Godunow” przez Puszkina – dziennikarstwo?

W pewnym sensie – oczywiście. Po tym wszystkim, nawet w czasie Puszkina, to dramat miał skupienie politycznej. Autor przeciwieństwie sytuacji społeczno-politycznej w kraju w tym czasie.

A jednak, „Borys Godunow” – dzieło sztuki. To nie jest dziennikarstwo rosyjskie w najczystszej postaci. Ta praca powinna zostać przekazana do gatunku literackiego. Dlatego nasza definicja tego, co jest dziennikarstwo, ale nie mogą być uznane za wyczerpujące. To musi być uzupełniony, dodając wyrafinowania.

W przeciwieństwie do literatury na temat dziennikarstwa

Trzeba powiedzieć, że literatura wykorzystuje fikcję. Tworzy bohaterów, nigdy nie istniały w rzeczywistości działającej w warunkach fikcyjnych. Ale dziennikarstwo musi być koniecznie na podstawie rzeczywistych faktów. spekulacje autora mogą być nieodłącznym i ją, ale tylko jako część rzeczywistości znanej wszystkim. Dodając to wyjaśnienie, otrzymamy kompleksową odpowiedź na pytanie o to, co jest dziennikarstwo.

Gatunki dziennikarskie

Wszystkie materiały z nim związane mogą być rozebrane na podstawie określonych cech, na podstawie których są trzy następujące ogólne grupy są określone:

1. Informacja – raport, sprawozdanie, wywiady, uwaga – łączy wydarzenie okazją do mówienia. zazwyczaj działają na prostej informacji ze źródła. Ich głównym zadaniem jest niezwłocznie poinformować o tym czy tego zjawiska, fakty. Nowość – jedna z najważniejszych cech gatunków informacyjnych.

   

2. Analityczna – śledczy raportowania, komentarz, wersja, artykuły, recenzje, przegląd prasy, przegląd, list otwarty – są zjednoczeni przez kompleksowej analizy stanu faktycznego, a także pogłębionej analizy współczesnego życia. Dziennikarka, tworzenie tych materiałów Analizy synteza rzeczywistości. On rozkłada się na części składowe zjawisko badane, a następnie badać je szczegółowo, oddzielając ważna od wtórnego, istotnym z nieistotne. Po tym, że zalecenia, uogólnień i wniosków.
3. Artystycznych i gatunki dziennikarskie – esej, spowiedź, rozmowy, szkic, broszurze lampoon, epigram, parodia, dziennikarskie narracyjne, dziennikarska opowieść. Charakteryzują się one typowania, zdjęcia, nasycenia emocjonalnego wyrazu i stylistyki i funkcji językowych, środków wizualnych. Oni udokumentowany fakt schodzi na dalszy plan. Autor jest ważniejsza wzrośnie powyżej tego faktu lub zjawiska.

mieszanie gatunków

Należy zauważyć, że dzisiejsze dziennikarstwo charakteryzuje tendencja do przenikania, mieszanie gatunków. Gatunek, wypełniony nową treścią, biorąc nowe formy, ale żadne poważne zmiany nie są zwykle poddawane. Niemniej jednak, w miarę upływu czasu, niektóre nowe trendy są konwertowane do osobnego gatunku. Jako przykład eseju.

Funkcje eseje

Przypuszcza się, że rodzi się pragnienie autora rozważenia estetyczne, historyczne, polityczne i etyczne problemy przez określoną osobę, personifikacji. Ten gatunek pozwala na wykonywanie i uzasadnić opinię autora najbardziej kompletne i odzwierciedlają osobiste emocje i uczucia. Wypracowanie i sztuki jednocześnie charakteryzującej wpisanie obrazu i filozoficznego i analityczne widok przedmiotu pod uwagę.

Oparte na faktach

Zgodnie z tą koncepcją oznacza specjalny rodzaj literatury, który stoi na przecięciu literatury i prozy społecznym i politycznym. Obejmuje felieton, reportaż, esej, broszury i inne. Jako dziennikarstwo satyra, sztuka jest przepojona duchem kontrowersji, stronniczości. Jednak istnieje istotna różnica między nimi. Satyra przyjmuje śmiech, podczas dziennikarskiej sztuki – publiczna mówiąc ani słowa.