Simonenko Petr Nikołajewicz: biografia i zdjęcia. Pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Ukrainy (KPU)

Petro Symonenko jest jednym z tych polityków, że Ukraina stara się wymazać ze swojego życia, nawet w szeregach menedżerów państwowych, spędził ponad 20 lat. Ma duże doświadczenie, ale jego polityczne poglądy nie są dzielone przez obecnego „końcówki” kraju.

Simonenko – Najwyższej zastępca kilku konwokacje „przewlekłe” kandydat na prezydenta. Długoletni komunista lider w tej chwili uważa się za zhańbiony. Jego dom spalony, jego osobowość jest zainteresowany służby bezpieczeństwa, a na oficjalnych imprezach nakładających Symonenko nie widzi więcej …

Dzieciństwo i młodość polityka

Simonenko Petr Nikołajewicz urodził się 1 sierpnia 1952 roku w mieście Stalino USRR. Dziś jest Donieck. Jego rodzice byli wizyty z regionu Zaporożu. Ojciec pracował jako kierowca ciągnika, a jego matka – pielęgniarka w szpitalu. Rodzina była bardzo prosta, żył skromnie.

Od wczesnego dzieciństwa, chłopiec musiał myśleć o tym, jak trudno dostaje kawałek chleba. Spojrzał na ciężkiej pracy rodziców, a on starał się pomóc. Na przykład, młody Piotr miał kategorię pływania, udział w konkursach, za który otrzymali kartki żywnościowe. W ogóle, sport zajmował ważne miejsce w jego życiu. Oprócz pływania, lubił boks. W tym ostatnim sportu, który osiągnął duży postęp, a jeżeli kontynuuje boks, możliwe jest, że dzisiaj wiemy o nim jako wybitnego sportowca, a nie polityka.

Ale zawód po szkole Petro Symonenko, którego biografia rozpoczął w Donbasu, wybrał tradycyjne dla regionu i ze sposobu boisko sportowe nie są powiązane. Młody mężczyzna wszedł do Donieck Polytechnic, specjalność górnictwo inżynier-elektryka. Instytut ten w 1974 roku ukończył z wyróżnieniem Simonenko.

Rozpoczęcie pracy

Jednak przez długi czas do pracy w tej specjalności nie miał. Zaledwie rok nowo inżynier projektant pracował w Doniecku projektu instytutu „Dongiprouglemash”. Mam tam tuż po ukończeniu studiów – w 1974 roku i udał się już w 1975 roku.

Szesnaście lat Simonenko ponownie próbuje realizować się w sektorze przemysłowym, zastępując szef korporacji „Ukruglemash”. Ale nadal główną działalnością było dla niego roboty publiczne, a następnie – wielka polityka.

Pierwsze procesy polityczne

Aktywne życie polityczne Simonenko Petr Nikołajewicz rozpoczyna się w 1975 roku z instruktorem Donieck LKSMU Komitetu Miejskiego. Następnie został szefem działu konstrukcji, a nieco później – drugi sekretarz.

Dochodząc do pierwszego sekretarza komitetu regionalnego LKSMU i pozostał w biurze 6 lat (od 1982 do 1988-go), młoda i ambitna postać przeniesiona do Mariupol, gdzie został sekretarzem miejscowego komitetu partii komunistycznej. Ale na jak długo nie jest opóźniony. Rok później został mianowany sekretarzem ideologicznej pracach Komitetu Regionalnego Donieck Komunistycznej Partii Ukrainy.

Widząc w sferze administracyjnej dla siebie wielkiej obietnicy, Simonenko wszedł i jest absolwentem Kijowskiego Instytutu Politologii. Teraz profesjonalnym politolog nie boli złamać wyższy.

Pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii: kariera nabrała rozpędu

Ale potem przyszedł drugi w 1991 roku. Unia upadł, a działalność partii komunistycznej i Partii Komunistycznej został zakazany. Komórki własności zadeklarowana własność narodową, a sami rozwiązał struktury.

Komunistyczna, z wieloletnim doświadczeniem, Simonenko Petr Nikołajewicz nie mógł pogodzić się z tym stanem rzeczy. On aktywnie włączyła się w ruch na rzecz przywrócenia dobrego imienia i praw partii komunistycznej, prowadząc odpowiednią grupę działania, które, oczywiście, był nieformalny. Organizacja stała się częścią byłych sekretarzy niektórych regionalnych komitetów, kilku parlamentarzystów i przemysłowców.

Simonenko ponownie został sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego Donieck i aktywność grupa była tak silna, że nawet udało się przeprowadzić „konspiracyjnych” Ukraiński Kongres charakteru komunistycznego. Wszystko wydarzyło się w trybie pełnej tajemnicy. W konferencji wzięło udział ponad trzystu delegatów z całego kraju.

W 1993 roku działacze wysiłki były bezskuteczne. 14 maja Rada Najwyższa zdecydowała, że Komunistyczna Partia Ukrainy ma prawo do życia i organizowania się. Około miesiąc później główny bojownik o zasadności partii został wybrany pierwszym sekretarzem.

zastępca debiut

Tak wysoka pozycja w partii, który pozostał na Ukrainie jest bardzo potężną siłą, syn zobowiązany ciągnik i pielęgniarek przejść dalej. I poszedł. Aw marcu 1994 roku Petro trafia do Rady Najwyższej jako zastępca. Oprócz Symonenko, Komunistyczna Partia Ukrainy reprezentował tam prawie stu deputowanych, a było to bardzo dobry wynik.

Komuniści utworzyli frakcję, ale do zarządzania nim, oczywiście, ustawić świetny mówca i bardzo aktywną osobą – Peter Nikolaevich. Służył również w komisjach zajmujących się duchowością i kulturą.

Jako zastępca zwołaniu Symonenko zdobył gorliwy walkę pierwszy prezydent Ukrainy Leonid Krawczuk i wsparciu jego następcy – Leonid Kuczma. W przeciwieństwie do konstytucji, przyjętej w 1996 roku.

Drugi termin jako zastępca Najwyższej

W kolejnych wyborach do Rady Najwyższej Związku Komunistów ponownie czeka na sukces. udało im się utworzyć największą frakcję parlamentarną liczącą 119 osób. To tradycyjnie kierowany przez Simonenko Petr Nikolaevich.

W tym czasie, zastępca wysiłek nie skupia się na kulturze i duchowości, a reformy prawnej w kraju weszła w odpowiedniej komisji. Podwójne ambitny komunistyczna próbowała zająć miejsce Marszałka Parlamentu, ale za każdym razem nie musiał robić tylko pięć głosów.

„Przewlekłe” MP

Po zakończeniu Najwyższej trzeciego zwołaniu Simonenko uruchomiony ponownie dla swoich członków. I przechodzi. I to „historia” jest wielokrotnie powtarzany. Głównym krajem komunistycznym nie opuścić mury parlamentu od 1994 do 2014 roku, aż do początku kryzysu na Ukrainie.

Jego siła polityczna za każdym razem zyskują coraz mniej popularnego głosowania, ale wśród ostatni w Najwyższej zawsze był Peter Simonenko. Ukraina przyzwyczaić. Ciągnął się doskonałym mówcą, mówiąc z parlamentarnych mównicy płomiennych przemówień, i podbił serca pań nakładając wygląd, migotanie prawie codziennie w telewizji.

Podczas „pomarańczowej rewolucji” obsługiwane prezydenta Kuczmy, a następnie walczył z Wiktorem Juszczenką. Jego autorstwo należy do projektu konstytucji, który uznał Ukrainie republiką parlamentarną, czyli prezydencja zostanie zlikwidowana. Jednak ten projekt nie do zrealizowania.

Ponieważ komuniści w parlamencie wszystkim odgrywał mniejszą rolę, byli zmuszeni do kogoś do zjednoczenia. Większość długoterminowe i sojusz produktywny alianci okazało Symonenko z Partią Regionów. Ta ostatnia jest również przestaje istnieć.

saga Prezydencki

W 1999 roku, obywatel Ukrainy Petro Symonenko, pierwsza próba podjęcia najwyższe stanowisko w kraju i przedstawić swoją kandydaturę na prezydenta. Komunistyczna kampania przyniosła ogromny sukces. Zdobył 22,24 procent głosów i poszedł do drugiej rundy, ale ostatecznie przegrał walkę Leonid Kuczma, pozostawione przez prawie 20%.

Ale marzenie, aby wyrwać się w głównych przywódców politycznych Ukrainy nie pozostawia Peter Nikolaevich. A w następnym wyścigu prezydenckim (2004), znowu bierze udział. Próba numer dwa był znacznie mniej udany dla niego. Tylko 4,97% wyborców głosowało na partię komunistyczną „sternika”.

Kolejnym Simonenko stoczyły pochyła. W wyborach w 2010 roku, otrzymał 3,53%, w wyniku wczesnej kampanii wyborczej w 2014 roku – tylko 1,53%. Jednakże, w celu wzięcia udziału w wyborach z 2014 roku Petro zmienił zdanie po pewnym czasie po rejestracji. Ale strzelać kandydatura była już późno i musiał pójść tą drogą do końca.

Ukraiński kryzys i Simonenko

Jeden z „ognia” ofiar, uderzył w kraju pod koniec 2013 roku, stało się Petro Symonenko. na Ukrainie sytuacja pogarsza się z każdym dniem coraz bardziej, i komuniści byli przeciwni Majdanie, jak kiedyś były one w przeciwieństwie do „orange”.

Wsparcie prezydenta Wiktora Janukowycza i Partii Regionów było śmiertelne dla nich i wydaje się dawno zamknął drogę do wysokich stanowisk publicznych. Ukraina jest teraz bada stan faktyczny z działalnością antypaństwową Partii Komunistycznej, a stały lider „Red” został zmuszony do opuszczenia kraju. Jego dom spłonął buntowników i SBU grozi do postawienia przed sądem Simonenko, oskarżając go o separatyzm.

Ideologiczne filary Simonenko

Przez lata swojej działalności publicznej Petro Symonenko okazały się bardzo solidne i spójne polityki. On zawsze przestrzegać swoich ideałów i nigdy nie dał się wcześniej wypowiedzianych słów.

Jest tradycyjnie grał dla nacjonalizacji strategicznie ważnych obiektów kraju do bezpłatnej opieki medycznej w zakresie języka rosyjskiego jako drugiego państwa, z niezaangażowanych statusu Ukrainy i tak dalej. D. Nie wierzył w rozmyślne Wielkiego Głodu 32-33 lat 20. wieku i zła intencji Stalina przesiedlono Tatarów krymskich na północy. Potępił Szuchewycz i innych nacjonalistów, a nie dostrzegają ukraińską flagę narodową, na których, według niego, niektórzy Ukraińcy zostały spełnione w momencie nazistów.

Życie osobiste Peter N.

W 1974 roku, bardzo młody Peter Simonenko poślubił swoją byłą koleżankę Svetlana. W tym małżeństwa urodziło się dwóch synów – Andrzeja i Konstantyna.

W 2009 roku rodzina rozpadła się. 57-letni Piotr zakochał się w 32-letniego dziennikarza Oksana Vashchuk i ożenił się z nią. Nowa żona dała Simonenko dwoje dzieci – córkę Mary urodzonych w 2009 i syna Iwana, który urodził się w 2010 roku. Ponadto polityka mieć wnuki – Vladimir i Elizaveta.

Simonenko powiedział, że jest szczęśliwy w swoim drugim małżeństwie. Ten znany obywatel Ukrainy nadal być wybitnym człowiekiem i być aktywny, choć już poza granicami kraju lub, co najmniej, „podziemne”.

Petro jest w stanie powrócić do swojego kraju z podniesionymi głowami, to pokazują czas. Jednocześnie droga jest zamknięta dla niego. To samo odnosi się do wszystkich swoich kolegów, którzy uważają się za komunistów i nie boją się mówić o tym głośno, bo detal partii zakazany na Ukrainie. Być może w pewnym momencie w kraju przyjdzie do zasilania więcej niż lojalni wobec komunistycznych sił politycznych wówczas panujących dzisiaj, sytuacja może się zmienić.