Represje Stalina

Począwszy od 1920 r. I kończący się zaledwie trzydzieści lat później represje Stalina stanowiły część długiej i celowej polityki Josepha Vissarionowicza i jego otoczenia. Ich przedmiotem były przeciwnicy ówczesnej potęgi.

Słowo "represje" w języku łacińskim oznacza "tłumienie", kara stosowana przez państwo i rząd.

Za panowania represji Józefa Vissarionowicza prowadzono aktywnie, masowo i bez wątpienia. Jakie są przyczyny kary użyte w ZSRR? Represje Stalina zostały przeprowadzone zgodnie z artykułami Kodeksu Karnego obowiązującymi w tym czasie. Oto niektóre z ich imion: terror, zdrada, szpiegostwo, intencje terrorystyczne, zniszczenie, sabotaż, kontrrewolucyjne sabotaż (za odmowę pracy w obozie, za ucieczkę od aresztu), udział w spiskach, antyradzieckie grupy i organizacje, agitacje przeciw obecnemu rządowi, Rodziny zdrajców do ojczyzny, bandyty politycznej i powstania. Aby jednak zrozumieć istotę tych artykułów, musisz zapoznać się z nimi szczegółowo.

Jakie są powody represji stalinowskich?

Spory dotyczące tego tematu są utrzymywane do dziś. Niektórzy historycy uważają, że początkowo represje dążyły tylko do jednego celu – eliminacji przeciwników politycznych Józefa Vissarionowicza. Inni wierzą, że byli jedną z metod zastraszania i uspokajania obywateli radzieckich, mających na celu dalsze umacnianie obecnego rządu. Niektórzy nawet przedstawili raczej wątpliwą wersję faktu, że Związek Radziecki potrzebował wolnej pracy przy budowie autostrad i kanałów . Jest punkt widzenia, który uważa, że represje stalinowskie miały na celu antysemickie cele.

Kto zainicjował masowe wyroki?

Pomimo faktu, że w czasach radzieckich bliscy współpracownicy Stalina byli uważani za głównych winowajców represji: N. Jeżow (sekretarz generalny ds. Bezpieczeństwa państwa) i L. Beria (komisarz spraw wewnętrznych), którzy rzekomo błędnie kierowali głową państwa , większość historyków twierdzi, To represje są dziełem samego Józefa Vissarionowicza. Otrzymano wiarygodne i zweryfikowane informacje o przyszłych więźniach.

Od 1930 r. W ZSRR powstał system obozów dla więźniów Gulag, obejmujący specjalne osady (przeznaczone dla osób wywiezionych na emigrację), kolonie (za więzienie od co najmniej trzech lat), obozy (dla więźniów, którzy otrzymali raczej długą kadencję). Nieco później Biuro Usług Korygujących zostało włączone do tego systemu . Zajęli się skazanymi, którzy zostali skazani na pracę przymusową bez więzienia.

Ofiary represji

Od zdyscyplinowanych archiwów wiadomo, że w przypadku czynów kontrrewolucji liczba osób skazanych na karę wyroków za rok 1954 wyniosła 3 777 380 osób, a maksymalnie 642 980 więźniów. W okresie represji ponad 1,5 miliona osób zostało skazanych za przestępstwa polityczne i przestępcze.

Niewiele ofiar represji Stalina zostało zrehabilitowanych podczas życia Lidera, wiele osób zdołało to osiągnąć dopiero po jego śmierci. Osobami aresztującymi (Beria, Jeszow, Jagoda itp.) Sami zostali skazani. W okresach perestroika i okresie poradzieckim rehabilitowano wszystkie ofiary represji, z wyjątkiem sprawców aresztowań masowych. Państwo przeprowadziło pieniężną rekompensatę za utratę wartościowej własności podczas "dekulakacji", przeprowadzonej w latach 30. podczas zmuszonej kolektywizacji.

Trzeba pamiętać o tym gorzkiej historii przeszłości i starać się robić wszystko, aby w przyszłości nic nie przypomniało okresu życia radzieckiego, który można opisać dwoma słowami: "Stalin. Represji ".