Akademik Głuszko Valentin Pietrowicz – główny projektant systemów rakietowych: biografia, rodzina, honoruje pamięć

Najważniejszym i najbardziej znanym produkcja rakiet ZSRR ożył z generalnym projektantem, którego nazwa oznacza w historii, wraz z najważniejszych dla kraju. To Akademik Głuszko, który stworzył dziesiątki potężnych silników odrzutowych. Valentin Pietrowicz, mimo jego licznych hobby, najważniejszą rzeczą w jego życiu zdefiniowane jako dziecko.

początek

Urodzony przyszłość akademik Głuszko w Odessie w 1908 roku, aw 1924 roku ukończył szkoły zawodowej „metal” nazwisko Trockiego. W wieku piętnastu lat, on już był zajęty, która trwała osiem lat, korespondencja z samego Ciołkowskiego, który jest wysyłany do chłopca wszystkie jego nowe prace. Ten genialny młodzieniec wciąż daleko od jego wieku już opublikowane artykuły o eksploracji kosmosu i entuzjastycznie napisał książkę o problemach wykorzystywania planet. W latach dwudziestych XX wieku, kiedy samolot i większość ludzi nie widziałem! W 1925 roku młody Głuszko poszedł do Leningradu tam studiować na uniwersytecie, bo wiedzą, że było to konieczne dla realizacji wszystkich marzeń.

Kompleksowe badanie fizyki i matematyki na wydziale! Tak, a kraj miał trudny czas – odzyskiwanie straszne zniszczenia. Ale przyszłość akademik Głuszko nie narzekali na brak pieniędzy, nie był samochody wyładowane studentów i był zaangażowany w pracę naukową. Głód, zimno, a reszta pozbawienia tym tle niespokojnych mu trochę. A to z pewnością opłaciła: w 1933 Głuszko Valentin Pietrowicz został szefem działu instytutu badawczego rakieta, a kolejne trzy lata później – główny projektant silników odrzutowych.

Dala od wścibskich oczu

Od 1933 strumienie cieczy stworzony przez genialnego projektanta, rosną liczby zmian. Potem urodził się słynny OPM-65 silnik, który planowany jest do zainstalowania na aerotorpedy jako broni samolotów, a także prototyp nowoczesnych pocisków rakietowych – i samolotów. W 1938 roku przyszła akademik Glushko została oszacowana na jego prawdziwej wartości.

Jego ukryte, skazany „za sabotaż”, jak wszystkich czołowych inżynierów i projektantów z całego kraju. Skazany na osiem lat w obozach i wysłał „w szaraszka”, który jest zamknięty CB do prowadzenia dalszych badań. Po pierwsze, w Tuszyno na rośliny lotnictwa № 82, w którym Valentin Pietrowiczu zaprojektowano wyrzutnie rakiet, zamontowanych na samolotach. Właściwie fizyka jądrowa, w czystej postaci, nie jest jeszcze postrzegana jako przydatna rzecz, ale wkrótce wszystko się zmieniło.

przed zwycięstwem

Głuszko Valentin Pietrowicz został wydany w 1944 roku. Od razu objął doświadczony, albo lepiej powiedzieć – specjalnego biura projektu w Kazaniu, gdzie zostały opracowane specjalne silniki. W 1946 roku był jednym z tych, którzy studiowali w Niemczech, rozwój niemieckiej w dziedzinie rakiet.

Wracając stamtąd z nowymi pomysłami, Głuszko pracuje w przebudowanej OKB-456 w fabryce samolotów w Chimki, gdzie w 1948 roku odbyło się pierwsze z silnikiem RD-100 na rakiecie, a potem coraz mnóstwo z nich do różnych obiektów latających. Głuszko Valentin Pietrowicz, którego biografia jest całkowicie powiązany z silników odrzutowych, to wtedy stał się niekwestionowanym liderem w ich tworzeniu.

zasługa

W 1974 roku rozpoczął pracę bardzo nowej organizacji, na czele akademik Glushko, – "Energia", który obejmował OKB-456 OKB-1. Generalny Projektant odwrócić bieg powierzone mu przez spółkę dramatycznie. Dlatego cały rosyjski program kosmiczny, w tym nowoczesny, osoba ta zobowiązana jest do prawie każdego. To on zaprojektował silników statków kosmicznych „Wschód” – od pierwszego lotu w kosmos przed ustanowieniem stacji na orbicie. Bez niej nasze osiągnięcia przestrzeń byłaby zupełnie inna. Być może nie będą one w ogóle.

W związku z tym powstała w Odessie pomnikiem Walentin Głuszko, na pięknej alei, zwany także nazwę „tajne” człowieka. I na Alei kosmonautów ma też pomnik w Moskwie. Jednak jego wkład do ojczyzny nie można przecenić. Valentin Pietrowicz Głuszko – Bohater Pracy Socjalistycznej (dwukrotnie), ma pięć Order Lenina i Czerwonego Sztandaru Pracy i Rewolucji Październikowej, wiele medali. Jest laureatem Nagród Lenin i państwowych ZSRR.

Korolev

Więcej OKB-1 z wybitnego projektanta pracował wspaniałych specjalistów, który zdobywał w biurze na własną rękę (wyobrazić sobie, jak to cenione więzień, który pozwala na to). Ten legendarny osoby: Umansky, Zheltukhin, arkusz, cewka, Strakhovich, Zhiritsky i wiele innych. W 1942 roku, na wniosek głównego projektanta Glushko już w Kazaniu został przeniesiony do najbardziej legendarnych osoby, która podbiła przestrzeń.

Głuszko Valentin Pietrowicz i Korolev Siergiej Pawłowicz wspólnie rozwijać sprzęt najbardziej wojskowego, który przyniósł zwycięstwo kraj. Silniki rakietowe zostały zainstalowane na Pe-2, a bezpośrednio powyżej prędkość wynosiła 180 km na godzinę. Zostały przetestowane z Yak-3, La-7, Su-7. tempo wzrostu było imponujące – do dwustu kilometrów na godzinę. W ten sposób, przy użyciu silnika odrzutowego ciecz zmieniła się bardzo technologii rakietowej los.

Stosunki z władzami

Stalin przed „wyzwolony” Głuszko i usunięte skazanie w 1944 roku. Ale w życiu projektu tej decyzji nie zmienił się praktycznie nic. On jest zawsze, niezależnie od okrętów, był człowiekiem sklasyfikowane i zamknięte od reszty ogromnej ścianie pracy twórczej, która jest potrzebna i kraju, które wymagają serce i duszę. Ale Głuszko prawidłowo stosować tę stalinowską gest. Podał lidera listę trzydziestu ludzi, którzy również wydany na początku i pozostawić na pracę w KB. I tak się stało. Większość z tych osób oddało swój los z Glushko zawsze.

A od 1945 roku, ostatni skazany na wiele lat ludzie stali się szef departamentu w Instytucie Lotnictwa w Kazaniu, gdzie pracował w silnikach odrzutowych i przygotowanie godnych asystentów dla siebie i swojego biura. Co ciekawsze, wczoraj skazany rakietę studiuje w Niemczech „za” sabotaż i pół lat (1945-1947 lat), będąc w podróży służbowej. Trofea – niemiecka rakieta nauka – projektant, oczywiście pod wrażeniem. Ale także o relacji między mocą i twórczego kontyngentu tym przypadku też powiedziałem dużo. Ze Stalinem na Glushko miał cztery długie prywatne spotkanie, które omawiane rakiety domowej. Lider zadawane pytania mądry, inteligentny, kwalifikacje.

przestrzeń

W 1953 Głuszko został wybrany do Akademii Nauk, członka korespondenta, aw 1957 roku, bez obrony pracy magisterskiej HAC przyznano mu doktorat. Jest to czas na marzenia swoich dzieci. Valentin Pietrowicz opracowano obszerny program załogowych stacji orbitalnych, nawet księżycowych osiedli, z jego dłoni pojawił się lekki statek kosmiczny wielokrotnego użytku. On poważnie pracował nad rozwojem Wenus i Mars, planowane loty do asteroidy.

I wielu z jego snów, pronesonnyh przez całe życie zawartej. Uruchomienie pierwszego satelity na orbicie planety popchnął kraj do szybkiego rozwoju rakiety. Wiadomość do Ziemi zaczął wspierać stacji orbitalnej „Mir”, „Salute” przez załogowego statku kosmicznego „Sojuz” i statków transportowych „Progress”, który jest realizowany Valentin Pietrowicz Głuszko. Ale wiele z nich nie zostały spełnione do tej pory.

księżyc

Głuszko doprowadziły do rozwoju stacji księżycowej, która byłaby stale byli ludzie. Żal praca „top secret” nie pozwoli społeczeństwu zachęcić tę ideę, a więc gdy po nieudanych startów w H-1 programu księżycowego był zamknięty, nikt nie będzie smucić, ale główny projektant. I nawet wszystko, co wielkie, że to się stało, nie mógł go pocieszyć aż do końca. A ona nadejdzie? Ponad pięćdziesiąt modyfikacje silników ciekłe, które są obecnie stosowane do siedemnastu modeli przestrzeni i pocisków wojskowych. To pod jego kierownictwem przez silniki rakiety rozpoczętych automatyczna stacja do Marsa, Wenus i Księżyca, są również zainstalowane na załogowego statku kosmicznego „Sojuz” i „Wschód” i wiele sztucznych satelitów Ziemi i Księżyca umieścić na orbicie z ich pomocy!

Statek kosmiczny „Buran”, opracowany pod kierownictwem Glushko, statek kosmiczny łatwo podjąć samolot oferuje najnowsze materiały osłony termicznej, z obliczeń komputerowych w dziesiątki tysięcy rysunków oraz z silnikiem, najpotężniejszy dziś – RD-170, Głuszko dziecko, nie gorszy, a pod wieloma względami przewyższa nawet „transfer”! Urządzenie jest naprawdę bez zarzutu! Ale … nie kwitną jabłonie na Marsie, a nie na księżyc śledzi nasze ślady. Nie czekaj na Valentine Pietrowicza. W 1989 roku zmarł, a jego nazwa Międzynarodowa Unia Astronomiczna nazwany krater na widocznej stronie Księżyca. Może tylko jeden i vlok w nocy do niej to wielkie i aktywnego marzyciela.

kobiety

Kobiety są również bardzo lubi Glushko Valentin Pietrowicza. Rodzina tak był daleki od spokoju, pomimo „tajemnicy”, długich przejazdów w „szaraszka” nieludzkie i zatrudnienia. Po raz pierwszy ożenił się w wieku dziewiętnastu lat, podczas gdy student na uniwersytecie w Leningradzie. Samochody nie był wyładowany, ale kiedy to było szczególnie głodny, trochę na czarno remont mieszkań, gdzie odkryto dawną dziewczynę Odessa Susanna Georgievskaya, przyszły pisarz. Co wydarzyło się między parą, dlaczego się rozwiedli, pozostało tajemnicą. Ale okoliczności są niesamowite. Valentin został ranny z broni palnej. Mówi się, że z powodu – nieostrożnego obchodzenia. Obserwowani przez rozwód.

Pojawiła się nowa kobieta poślubić który tego nie zrobił – Tamara Sarkisov. Jednak córka Eugeniusza miał czasu, aby się urodzić. Aresztować Głuszko Tamara był przestraszony i wyrzekł wszelkie stosunki. Dlatego też, gdy nadarzyła się okazja, Głuszko to nie wróci – nie jest łatwe. W Niemczech, miał nauczyciela, który został powołany Magda i dzieci urodziły – Yuri i Elena. Wtedy musi być coś innego, o czym historia milczy. Głuszko człowiek był niezwykle interesujący i powierzchownie, a geniusz halo nad nim świeciły nieznośnie. Ale w 1959 roku, gdy projektant było pięćdziesiąt jeden w jego życiu pojawiła się Lydia Naryshkin, dziewczynę z osiemnastu, który pracował w swoim CB „ENERGOMASH” w Chimki, z którymi żył pozostałych dwudziestu ośmiu lat, wychowany piękny syna.