Bitwa pod Austerlitz w 1805: szczegóły. Który dowodził wojska rosyjskie w bitwie pod Austerlitz?

Niewielka bawarskiej miejscowości Austerlitz był przeznaczony do wejścia na historię świata, ponieważ obok niej 2 grudnia 1805 doszło do bitwy, jest słusznie uważane soma wielka bitwa podczas wojen napoleońskich. To 73000-ty armia francuska pokonany przełożonego liczby jego anty-napoleońskiej koalicji. Bitwa pod Austerlitz jest uważany za triumf dyplomatycznego i militarnego geniuszu Napoleona.

Spór Trzech Cesarzy

Czasami nazywa się „Bitwa trzech cesarzy pod Austerlitz.” I prawdą jest, ponieważ oprócz Napoleon na polu bitwy tego pamiętnego dnia wzięło udział dwóch innych dostojnych osobistości – rosyjskiego cesarza Aleksandra I oraz austriackiego Franciszka II. Aby zrozumieć przyczyny ich uprawnień pogrążyła się w krwawą łaźnię, należy wrócić do dwa lata temu, gdy Francja zawarła z Anglii tzw spokój Amiens.

Plany podboju Anglii

Podpisane na papierze, w rzeczywistości tylko dało ambitnego francuskiego cesarza czasu na przygotowanie się do inwazji na Wyspy Brytyjskie i późniejszego wychwytywania Londynie. Brytyjczycy zrozumieli to bardzo dobrze i słusznie uważają, że ich zbawienie tylko w podejmowaniu kontynentu kolejna, trzecia z rzędu, międzynarodowej koalicji przeciwko Napoleonowi. Został on stworzony i istniał aż do dnia, aż wybuchła śmiertelna do bitwy pod Austerlitz.

Ten rok upłynął pod znakiem obfitości najbardziej ambitnych planów francuskiego cesarza, a on był całkiem poważnie obsesję z zamiarem robienia Londyn. W tym celu, w Boulogne, niedaleko Paryża, byliśmy w pełnej gotowości bojowej wojsk, którego zadaniem było, przekraczania Kanału Angielskiego, aby przenieść się do stolicy Anglii. Uniemożliwił realizację planowanego francuski admirał Pierre-Sharl Vilnov, z winy której Napoleon nie czekał na eskadry, przeznaczonych do transportu wojsk w całej cieśniny.

budynek koalicja

Wkrótce powstała koalicja z państw zainteresowanych w ograniczaniu agresywnych planów Napoleona. Jego uczestnikami są Rosja, Austria i Anglia sama. Jednak ich role są, delikatnie mówiąc, jest nierówny. Anglia bezpośredni udział w działaniach wojennych nie przyjął, i zakładał finansowanie wydatków wojskowych. Austria była w stanie wojny, ale w decydującej walce na polu bitwy doprowadziły 25 tysięcy wojska, podczas gdy rosyjski było 60 tysięcy. Zatem bitwa pod Austerlitz cały jego ciężar spadł na barki rosyjskich żołnierzy, które jednak historia się powtarza.

Początkowe plany koalicji

Musimy oddać hołd strategii europejskiej. Opracowali bardzo ambitny plan ukrócenia Napoleon i bitwa pod Austerlitz był wynikiem faktu, że pozostał tylko na papierze. Według ich rozwoju, do działań zbrojnych powinny były zaangażowane znacznie większą siłę roboczą niż to było w rzeczywistości. Na przykład, w północnej części Europy wobec sojusznika Napoleona – Dania – miała umieścić niemal 100,000th korpus rosyjski-angielski.

Innym sojusznikiem Francji – Bawaria – miały zaatakować siłami 85 tysięcznej austriackiego korpusu pod dowództwem słynnego wówczas generała K. Mack. Aby mu pomóc Rosji przedstawiła armię M. I. Kutuzova. Na szczycie austriackiego arcyksięcia poinstruowani, wybijanie Francuzów z północy Włoch, aby rozpocząć zwycięski marsz na terytorium Francji. Gdyby udało nam się zrealizować co najmniej połowę z planowanych, feralnego 1805 Bitwa pod Austerlitz nie po prostu odbyć. Ale los chciał mieć go zbyć swój własny sposób.

Ambicje rosyjskiego cesarza

Pod wieloma względami jest podawane przyczyny klęski nadmiernego arogancji ówczesnych młodych i chętnych karetek wojsko Ławrow Aleksandra I. naczelny armii MI Kutuzow był przeciwny walce. Bitwa pod Austerlitz, jego zdaniem, był nie tylko przedwczesne, ale fatalne dla aliantów. Zasugerował umyślne dygresję, w której będzie mógł rozciągnąć jak najwięcej sił wroga i wykorzystać przybycie posiłków, aby spowodować ich niszczące ciosy skrzydłami.

Plan, rozsądny, ale nie obiecujące szybki i błyskotliwy zwycięstwo, została odrzucona przez cesarza. Historycy, którzy te wydarzenia objęte później są zgodni w opinii, że pomimo faktu, że w bitwie pod Austerlitz rosyjskich wojsk dowodzonych przez Kutuzowa faktycznie decyzje zostały podjęte przez Aleksandra. Na wczesnym bitwy i wezwał sojuszników – Austriaków, jak Wiedeń był w tym momencie przechwyconych przez Francuzów, a oni wszelkich starań, aby jej wcześniejszego zwolnienia.

Taktyczne plany Napoleona

Gdy walka sił sprzymierzonych było przedwczesne, nieprzygotowana i dlatego destrukcyjna pod Austerlitz w 1805 roku, a następnie przez Napoleona było to jedyne prawo taktyczne decyzje w sytuacji panującej w tym czasie. Doskonale oceniając sytuację, wyruszył, aby zapobiec odwrotu wroga, a tym samym zaostrzenia działań wojennych. Francuski cesarz był świadomy, że sprzymierzeńcy czekają na nadejście znaczących wzmocnień z Prus, gotowy do przyłączenia się do koalicji anty-napoleońskiej.

Szczegółowa analiza działań Napoleona zmierzających do osiągnięcia tego celu, możemy być zaskoczeni tylko jak przebiegły był stawiając netto. Działania głęboko przemyślane się, że był w stanie przekonać dowódców alianckich w ich słabość, niezdecydowanie i zamiar wycofać. Co więcej, nawet sprowokowany je podjąć walkę do góry właśnie te pozycje, które były korzystne dla niego.

Spokojne miasteczko Słowacy

Teren, na którym odbyła się bitwa pod Austerlitz w 1805 roku, dziś należącego do Republiki Czeskiej, a tam gdzie był kiedyś bawarskiej wsi, która dała nazwę jednej z największych bitew w historii, obecnie mieszka spokojne życie małego miasteczka w Słowacji. Turystyczny, raz tam, to trudno sobie wyobrazić, że 210 lat temu, na tych zielonych pól i wzgórz zebrali trzy najsilniejsze armie w Europie.

Nie wdając się w szczegóły bitwy pod Austerlitz w 1805 roku, odsetek tylko do personelu wojskowego, zauważamy jedynie główne etapy bitwy. Są łatwe do odzyskania przez licznych świadków i uczestników tych wydarzeń. Tym bardziej, że walka o wielu lat przedmiotem licznych artykułów i badań.

Bitwa pod Austerlitz: krótko o jego kluczowych punktów

Tak, 02 grudnia 1805. Zaczęło słynną bitwę pod Austerlitz ciosem zadanym przez aliantów po prawej flanki wroga, gdzie wojska dowodzone przez marszałka Davoust. W następstwie planu opracowanego osobiście przez Napoleona, po krótkiej oporu zaczął się cofać, powodując część aliantów do prześladowań i pociągnięcie ich do bagnistych nizin. W rezultacie, francuski udało się znacznie osłabić centrum sił alianckich.

Jak już wspomniano wcześniej, w bitwie pod Austerlitz rosyjskich wojsk dowodzonych przez Kutuzowa, ale interwencja Aleksandra I, był całkowicie pozbawiony inicjatywy. Doświadczony dowódca wiedział, że wróg przygotowuje pułapkę, ale w posłuszeństwie do cesarza, został zmuszony wydać rozkaz marszałka cofającą się kontratakiem. W wyniku tych działań centralne położenie wojsk sprzymierzonych były łatwym łupem dla wroga.

Ustawienie lewej flanki pokrewnych

Napoleon nie wahał się zaatakować osłabiony odcinek sił uderzeniowych innego swojego słynnego dowódcy – Marszałek Soult. Co się stało, że w światowej historii walk jest bardzo często poprzedzone klęsce wojsk. wojska sprzymierzone wycięto o połowę, a każda z części w wyniku szybkich manewrów wroga została otoczona i odcięta od ewentualnych wzmocnień.

Ale najbardziej dramatyczne wydarzenia rozłożeniu w czasie na lewym skrzydle sojuszników. Kontynuując ofensywę przeciwko wojsk pod dowództwem marszałka Davoust, dostali się w prawdziwy worek i zginął pod ciężkim ostrzałem Francuzów. Od całkowitego zniszczenia przyszedł na ratunek w czasie, aby zapisać je Straż konia, pod dowództwem generała NI Depreradovicha. Wzięli ogień wroga, a cena wiele ofiar miały możliwość, aby wydostać się z części pożaru w otoczeniu.

Rekolekcje, uratował armię

Unikać katastrofalne panika w takich przypadkach jest w dużej mierze ze względu na spokój i udało się wydobyć jedną z najbardziej doświadczonych rosyjskich generałów D. S. Dohturova. Był w stanie wydedukować ze środowiska już raczej przerzedzenie szeregów żołnierzy i zorganizować rekolekcje, aby zachować armię w gotowości bojowej. Niemniej jednak, straty alianckie były ogromne. Historycy szacują, że w tym dniu na polu bitwy pozostały leżący 27.000 ludzi, z 21.000 z nich to Rosjanie.

Jednak studiując szczegóły bitwy pod Austerlitz w 1805 roku, historycy zgadzają się, że nawet większe straty można uniknąć poprzez prawidłowo wybranym kierunku odjeżdżającego. Na lewym skrzydle wojsk sprzymierzonych była cała sieć stawów, zwane Sychanske. Nie były one głębokie, a to dzięki ich posłałem wycofujące się wojska, generał Dokhturov. Kiedy alianci zakończone przejście okazało się być poza zasięgiem francuskich łuczników, którzy zdecydowali się nie dochodzić wroga przez przeszkody wodnej.

Koniec Trzeciej Koalicji

Bitwa pod Austerlitz francuski kosztować 12.000 życie, ale sukces wojskowy w tej walce jest po ich stronie, i wyszli z niej zwycięsko. Miażdżąca klęska aliantów pod wieloma względami zmienił układ sił politycznych w Europie. Od teraz, Napoleon Bonapart podyktowane jego woli władców mocarstw. Nie można odzyskać od klęski Austrii z wojny przez podpisanie skrajnie niekorzystny traktat pokojowy. Trzeci anty-napoleońskiej koalicja upadła haniebnie.

Gdy wieść o klęsce osiągnęła Rosji, zaszokował całą postępową społeczność. W ciągu 100 lat, które upłynęły od tragicznych wydarzeń Narva, gdzie Peter I poznali gorycz porażki, armia rosyjska została uznana za niezwyciężony. Glorious Victorian era cesarzowej Elżbiety i Katarzyny II zatwierdził Rosjanie wierzyć w nietykalność jego armii. Jednak, jak współcześni pamiętać tragiczne wieści nie potrząsać patriotycznego ducha ani wojska, ani ludzi.

Podsumowując tej kampanii wojskowej, historycy próbowali odpowiedzieć na pytanie: co ostatecznie wygranych i przegranych w 1805 roku, Napoleon? Bitwa pod Austerlitz, z pewnością uznane triumf swego wojskowego geniuszu, to jednak nie pozwala mu osiągnąć główny cel – całkowite zniszczenie armii należących do wrogiej koalicji. Przez pewien okres Napoleona stał się dyktatorem Europy, niemniej jednak każdy dzień nieuchronnie zbliża go do Waterloo, gdzie w 1815 roku został przeznaczony na zawsze toczyć gwiazdę genialnego korsykański.