Biogenetycznym prawo Haeckel-Müller

Biogenetycznym prawo Haeckel-Müller opisuje obserwowaną w przyrodzie – stosunek ontogeneza, czyli rozwój osobisty każdego żywego organizmu, do pewnego stopnia, to podsumowuje filogenezy – historyczny rozwój całej grupy zwierząt, do którego się odnosi. To sformułował prawo, jak sama nazwa wskazuje, Haeckla i F. Muller w latach 60-tych XIX wieku, niezależnie od siebie, i ustawić odkrywca teorii jest już prawie niemożliwe.

Jest oczywiste, że prawo biogenetycznym została sformułowana natychmiast. praca Muller i Haeckela poprzedza stworzenie ram teoretycznych dla prawa jak już zaobserwowanych zjawisk i innymi ustalonymi prawami natury. W 1828 roku K. Baer sformułował tzw prawo embrionalnego podobieństwa. Jej istota polega na tym, że zarodki osobników należących do tego samego typu biologicznego, wiele z tych samych elementów struktury anatomicznej. U ludzi, na przykład w określonym stadium rozwoju płód jest skrzelowych szczeliny i ogon. Typowe cechy wyróżniające w morfologii gatunków występują tylko w dalszej ontogenezy. Prawo embrionalnego podobieństwa zidentyfikowane prawo biogenetycznym na wiele sposobów: raz zarodki różnych organizmów powtórzyć etap rozwoju innych osób, należy powtórzyć, że ten etap rozwoju wszystkich typów w ogóle.

Severtsov później zostały wykonane pewne poprawki do ustawy o Haeckel-Müllera. Naukowiec zauważył, że podczas embriogenezy, czyli stadium rozwoju embrionalnego, istnieje podobieństwo między ciałami zarodków, nie dorośli. Tak więc, w szczeliny skrzelowe zarodka ludzkiego podobne do szczelin skrzelowych zarodków ryb, ale nie z ustalonymi dorosłych skrzela ryb.

Ważne jest, aby pamiętać, że jednym z najbardziej znaczący dowód darwinowskiej teorii ewolucji jest uważana za prawo bezpośrednio biogenetycznym. Brzmienie tego samego nawiązuje do własnej logicznego związku z naukami Darwina. Zarodek w czasie swojego rozwoju przechodzi przez wiele różnych etapów, z których każdy przypomina pewien etap charakterze rozwojowym, wyciągnąć z ewolucyjnego punktu widzenia. Tak więc, każdy trudniejsze zorganizowana jednostka reprezentuje w swoim rozwoju całej ontogenezy przyrody z punktu widzenia ewolucji.

W psychologii istnieje również prawo biogenetycznym, sformułowane niezależnie od biologicznych. W rzeczywistości, w psychologii wyróżnia się nie zaprojektowanego prawo, wyrażoną przez I. Herbart i T. Ziller pomysł o podobieństwie umyśle dziecka z tym ludzkości w ogóle. Różne uczeni próbowali uzasadnić tę teorię z innej perspektywy. Pan Hall, na przykład, uciekają się bezpośrednio do prawa Haeckel-Müller. Powiedział, że rozwój dziecka, w tym w kategoriach psychologicznych, jest określony wyłącznie przez uwarunkowań biologicznych i powtarza ogólnie rozwój ewolucyjny. W każdym razie, pomysł nie jest z pewnością okazały się nieaktualne. W psychologii, nadal nie ma prawa biogenetycznym jako takie.