745 Shares 1125 views

Stosunki pracy

Jednym z warunków dla rozwoju i istnienia ludzkiego społeczeństwa jest praca. Proces ten składa się z trzech części, które są takie same, niezależnie od epoki historycznej. Należą do nich:

– przedmioty pracy ;

– środków;

– faktycznie działa.

W produkcji człowiek za pomocą kontroli działań i reguluje wymianę substancji występujących między sobą i naturą. Dzięki pracy ludzie budują się i rozmnażajcie się towary i usługi, których potrzebują. Proces praca jest złożonym zjawiskiem społeczno-gospodarcze. Z jednej strony człowiek, aby osiągnąć ostateczny cel spędza nerwowy i fizycznej energii. Służy jako fizjologiczne cechy procesu roboczego. Z drugiej strony prace związane z interakcją z członków personelu, to stosunki produkcji. Z tego punktu widzenia, wydaje się zjawisko społeczne.

Aktywna populacja kraju nie jest w stanie produkować towary lub świadczenia usług, o ile nie jest zintegrowany z pewnych form organizacyjnych. W związku z tym podstawą do wszelkiego rodzaju systemów gospodarczych są stosunki społeczne i zawodowe. Stanowią one jeden zestaw stosunków między tymi linkami:

– pracodawcy i pracownicy;

– ustawodawczej, wykonawczej i rodzaje i przedmioty.

Lista pytań, które pokrywają się stosunki społeczne i pracownicze, jest obszerna. On posiada pełny zakres stosunków własności ekonomicznych:

– określenie poziomem płac oraz warunków;

– rozpatrywanie sporów pracowniczych;

– decyzja o udziale etatowych pracowników w procesie zarządzania produkcją;

– zawarcie umowy odnoszące się do świata pracy;

– realizacja indywidualnych i zbiorowych negocjacji.

Stosunki pracy – jest wiodącym elementem całego systemu stosunków społecznych. Służą one jako sposób życia kryterium ludzi. W zależności od etapu rozwoju tych stosunków są oceniane w demokratycznym społeczeństwie, a także orientacji systemu gospodarczego w sferze społecznej.

Są cztery grupy osób, które stykają się ze sobą podczas procesu produkcyjnego. Pierwszy z nich składa się z pracodawcami i pracownikami, samorządu i państwa. Druga grupa obejmuje ciał reprezentatywnych organizacji, których funkcje obejmują przekazanie władzy. Należą do nich związki zawodowe, rządy i instytucje, a także stowarzyszenia, które obejmują pracodawców. Dialog społeczny jest realizowany przy udziale podmiotów w trzeciej grupie. Są one tymczasowo lub na stałe funkcjonowanie władz regionalnych, a także organizacji Krajowej Rady partnerstwa krajowego.

Regulacji stosunków społecznych i pracy jest przywilejem różnych pokojowych i mediacji struktur, a także niezależnych ekspertów i arbitrów, członkowie czwartej grupy. Są one przeznaczone do zgasić wszystkie rodzaje konfliktów i zapobieganie ich nasilenie w sektorze przemysłowym.

Stosunki społeczne i pracownicze oparte są na pewnych zasadach. Należą do nich:

– zasada aktów prawnych;

– zasada partnerstwa;

– kierowanie;

– integracja.

Stosunki społeczne i zawodowe idą w bardziej demokratyczny poziomie rozwoju zbiorowych i indywidualnych form własności. Są one poprawione przez proces wprowadzania zaawansowanych technologii i wzmocnienie czynnika ludzkiego w cyklu produkcyjnym.