Utrata pochwie

Utrata pochwy i jej zaniechanie dotyka od pięciu do trzydziestu procent kobiet. U wielu kobiet obserwuje się wypadanie narządów płciowych po urodzeniu dziecka. A niektóre z bardziej sprawiedliwego seksu czują objawy tej choroby. Choroba jest również charakterystyczna dla starszych kobiet.

Upadek pochwy ma naturę poetycką. Główną rolę odgrywają czynniki fizyczne, genetyczne i psychologiczne. Liderzy dają młodym pracownikom medyczną wiek, dziedziczność, poród i uraz w wyniku narodzin, ciężką pracę fizyczną, zwiększone ciśnienie wewnątrzotrzewnowe, blizny po stanach zapalnych i operacyjnych, psychosomatyczne oddziaływanie na strukturę naczyniową okolicy miednicy, niemożność naśladowania mięśni dna miednicy i inne.

Dysplazja tkanki łącznej jest szczególnym miejscem wśród czynników przyczynowych zmian patologicznych . Zaburzenie to wynika z mniejszej zawartości niektórych gatunków kolagenu lub zaburzenia równowagi. W rezultacie zmniejsza się gęstość tkanki łącznej narządów. Większa część pacjentów z dysplazją to kobiety. Pomijanie i utrata pochwy jest często związane z wypukami zaworów serca. Chorobom towarzyszą także nietraumatyczne dyslokacje i dysplazja stawów klubowych, krótkowzroczność, przepuklina różnej lokalizacji, żylaki.

Nierównowaga syntezy hormonów steroidowych przyczynia się do rozwoju choroby. Ubóstwo u kobiet urodzonych w wieku płciowym, u których wystąpiły wypadnięcia narządów płciowych, zanotowano zaburzenia hormonalne. Obejmuje ona naruszenie produkcji gonadotropiny i kortykosteroidów. Brak estrogenu sprzyja rozwojowi procesów atroficznych, które występują w tkankach zależnych od estrogenów w dolnych częściach układu moczowo-płciowego.

W wyniku powyższych czynników aparat więzadła wewnętrznych narządów płciowych i dna miednicy tracą swoją funkcjonalność. Ciśnienie wewnątrzbrzuchowe pomaga wepchnąć narządy poza dolną część miednicy. Jest kilka stopni choroby.

Całkowita utrata pochwy charakteryzuje się "wyjściem" narządu poza otwór przepastu. Dzieje się tak z dysfunkcją wszystkich grup ligamentowych.

Pominięcie pochwy ma trzy stopnie. Po pierwsze, opuszcza się przód lub tył (lub oba) ściany pochwy. Drugi stopień charakteryzuje się częściowym wypadaniem przedniej ściany i części pęcherza moczowego. Ściana tylna i część ściany odbytnicy mogą "wyjść" poza pochwę. Trzeci stopień to pełna utrata pochwy wspomnianej wyżej. Również macica spada. Przemieszczenie odbywa się w kilku etapach.

Po pierwsze macica lub jej szyja spada do poziomu wejścia do pochwy. W następnym etapie macica i jej szyja częściowo wypadają z silnym napięciem miednicy. Następnie pojawia się niekompletny odpływ poza przestrzeń seksualną. Następnie macica spada. Cały organ wykracza poza szczelinę narządów płciowych. Utrata muru pochwy.

Proces osadzania może się rozwijać z różnymi szybkościami. Wynika to z fizjologii kobiecej. Chorobom pochwy towarzyszą zazwyczaj uczucie ciężkości w dolnej części brzucha, częsta potrzeba oddawania moczu, skomplikowane oddawanie moczu, nietrzymanie moczu, zaparcia, biegunka, ból w plecach, uczucie zmęczenia ciała w pochwie, cykl menstruacyjny, wtórna niepłodność.

Powikłania urologiczne są spowodowane bliskością narządów miednicy. Rezultat takich powikłań może działać nawet w postaci zaników mięśni pęcherza moczowego.

Nietrzymanie moczu z gazów i kałem jest poważną manifestacją choroby.