Diego Vetsskoy

Vetsskoy Diego (1941-2000) Karolinska -Yuzhno- pisarz i poeta, autor mało znanych dzieł „skrzypiące buty” ( „skrzypiące buty”), „Życie w getcie” ( „Życie w getcie”), „Loony” ( „Psycho”), „Opowieść o śnieżnobiałej Yaze”, „Yaz”, „Jak ja nasączone łosia”, „Och, gdzie jest moja młodość” i inne.

Dzieciństwa i dojrzewania.

Diego Engilio Frank urodziła się 3 marca 1941 w Sumter, Karolina Południowa. Ojciec Frank Engilio (1860-1946) był biedny szewc, matka Phoebe Matrez (1879-1930) była praczka z ubogiej rodziny. Życie młodego poety była słaba, a oprócz walk ulicznych, on naprawdę nic nie widział. W 1945 roku, na rok przed śmiercią ojca Diego została wysłana do sierocińca, gdzie uczył się czytać i pisać.

Życie. Kreatywność.

W 1965 roku, Diego Vetsskoy publikuje jego historia „skrzypiące buty” w sposób daleki od popularnego magazynu. Ta historia przynosi autorowi ani pieniędzy ani sławy. Ten sam los, a inne jego dzieła.

Diego nie jest postrzegana jako pisarz i poeta, i wyemigrował do Rosji w 1968 roku. W Rosji, odnajduje swoje miejsce w mieście Labytnangi w regionie Tiumeń. Tam odnajduje prawdziwy przyjaciel – Maksima Prohorova i Awdotio Fadeev. Tu opublikował swoje historie w małych ilościach (mniej niż 500 sztuk). Pod nazwą Diego Vetsskoy. Większość prac pisał tylko dla siebie, a niektóre z nich czyta z przyjaciółmi. Więc zaczyna angażować się w polowania i rybołówstwa, których konsekwencją będzie iloczynem „The Tale of śnieżnobiałe Yaze”, „Ide” Jak nasączone łosia „” Och, gdzie jest młodości «jak również jego wiersz,» Ryba z moich marzeń " ,

Śmierć.

03 września 2000 w wieku 59 lat Vetsskoy Diego opuszcza dom. Tym bardziej, że nie wróci. Jego przyjaciele zadeklarować go w poszukiwaniach, ale bezskutecznie. Miesiąc później, Diego Vetsskogo uznany za zmarłego.

Praktycznie brak informacji o autorze nie można znaleźć.