Historia Arkhangelska, jego budynki, ulice, zabytki

Arkhangelsk jest najstarszym miastem na północy rosyjskim, ważnym portem i centrum kulturalnym. Czasami słusznie uważano go za jeden z najważniejszych punktów w kraju. Ale nawet teraz szlak Morza Północnego nie został odwołany, a miasto nadal odgrywa istotną rolę w jego rozwoju. W artykule zostanie opowiedziana historia powstania Arkhangelska.

Klasztor i Kholmogory

Historia Arkhangelska mówi, że klasztor Michaela Archanioła, położony na przylądku Pur-Navolok, jest uważany za miejsce narodzin miasta. Pierwsze wzmianki o nim odnoszą się do 1419 (powód nie pochodzi od wesela – wiadomość mówi o zniszczeniu klasztoru przez Szwedów). Przy ścianach, jak to było zwyczajowo w tamtych czasach, było kilka wiosek – chłopów i mnichów, w których używali ochrony fortyfikacji klasztornych. Tym bardziej widocznym i znaczącym w tamtych czasach była wieś Kholmogory (znana jako miejsce narodzin MV Łomonosowa), położona w pobliżu. Do połowy XVI wieku było to lokalne centrum handlowe.

Angielski, Iwan Groźny, konopie, las …

Historia Arkhangelska (zdjęcie tego wspaniałego miasta, które widać w artykule) mówi, że w 1553 r. W okolicach Kholmogory po raz pierwszy pojawiły się nawigatory angielskie. Brytyjczycy zainteresowani przede wszystkim możliwościami zakupu rosyjskiego drewna sosiennego oraz płótno żagli i konopi na liny – była to era szybkiego rozwoju brytyjskiej floty. Ale Kholmogory nie nadawał się do tego celu – płytka północna Dywina nie przegapiła dużych statków.

Dlatego Brytyjczycy wybrali miejsce w pobliżu klasztoru – można by do niego podejść drogą morską. Popyt zrodził propozycję – miejsce przynoszącej zyski sprzedaży towarów pociągnęło rosyjskich kupców. Rozliczenia zaczęły się rozwijać, były zagraniczne fabryki i magazyny handlowe. Miasto nosiło nazwę "Nowego Chromogrodu", w tym czasie był to jedyny pełnoprawny port morski w Rosji.

W związku z tym Iwan Groźny, którego stosunki z Szwecją nie były najlepsze, dotyczył umocnienia nowego centrum handlowego. Dwa voevoda nakazano "uczynić miasto", czyli budować w fortyfikacjach Novy Kholmogory, które mogłyby zapewnić ochronę przed ewentualnymi atakami Szwedów. Nie zaleca się kłócić się z tym carem – voevoda zdołał przez rok zarządzać, a w 1584 roku w Cape Pur-Navolok pojawiła się forteca pełnoprawna z murem, fosą, wieżami, bramami. Pod jego ochroną przewieziono zagraniczne fabryki i wzrosła miejscowa ludność rosyjska (czasami dobrowolnie i przymusowo). Pojawił się garnizon Streltsky, pełnoprawna posadka.

Aktywne życie miejskie było tylko w okresie żeglugi, gdy przyszli tu kupujący z Anglii i Holandii, a sprzedający z Wołogdy, Moskwa, Kholmogory. Handel poszedł naprzód – nawet legendarny Francis Drake, pirat i admirał, wyraził wdzięczność rosyjskim kupcom za dostawę niezwykłego wyposażenia brytyjskich statków. W 1596 r. Była to historia Arkhangelska, która rozpoczęła się, po raz pierwszy dokumenty wspomniały o jego nazwie (nazwą klasztoru, który dawał fundament miasta). W 1613 r. Nazwa ta stała się oficjalna.

Okno do Europy

Tak, istniało jeszcze przed Piotrem Wielkim (które raczej nie było okna w tej Europie, ale brama dwubarcowa), a Arszankowski im służył. W XVII wieku miasto zapewniało do 60% zewnętrznych obrotów handlowych w Rosji. Ponieważ kraj prowadził politykę izolacjonizmu, w 1667 r. Miasto zostało uznane za jedyne miejsce, gdzie mogły wejść zagraniczne statki handlowe. Tak było przed erą Piotra.

Aktywny król dwukrotnie odwiedził miasto i pozostał przez długi czas. W Arkhangelsku Peter po raz pierwszy uciekł do morza, tutaj zainicjował powstanie pierwszej rosyjskiej reklamy "kumpanstv". Tsar jest również "ojcem" stoczni w Arkhangelsku – był zirytowany faktem, że cały rosyjski wywóz wyjeżdża za granice zagranicznych statków. Jego starania w mieście pojawiły się po raz pierwszy, a potem pierwszy w kraju prywatna stocznia. Statki stały się również artykułem eksportowym – były chętnie iw znacznych ilościach nabywanych przez cudzoziemców. Poszli również na potrzeby młodej floty bałtyckiej.

Poprzez nowo otwarte "drzwi do Europy" wspięli się i ci, którzy nie zostali wezwani do Rosji w szczególności Szwedzi. Począwszy od wojny północnej, Peter zadbał o ochronę północnego portu handlowego. W lokalnej kamienicy pojawiła się pierwsza kamienna regularna twierdza Novodvinsk. W 1708 r. Peter dał Arkhangelskowi status ośrodka wojewódzkiego (w tym czasie na terenie całego kraju znajdowało się 8 prowincji). Jednak w 1722 r. Car złożył handel z Arkhangelskiem na rzecz Petersburga – wiele towarów zostało wywiezionych przez Arszenik.

Droga Północna

Ale koniec nie był decyzją. Kontynuowano historię miasta Arkhangelsk. Niektóre towary mogły być importowane i eksportowane. Stocznia Petrovsky Solombala pracowała, budując statki na potrzeby kraju i na sprzedaż. W 1762 r. Katarzyna II zniosła ograniczenia w handlu. Po drodze zaczęto rozwijać przemysł drzewny i przetwórstwo drewna (bez tego czasu nie było nic na myśli na temat przemysłu stoczniowego). Warto też podziękować, a zainicjowany przez niego przez Napoleona Bonaparte – "blokadę kontynentalną", przyczynił się także do rozwoju handlu. Arkhangelsk był ważnym ośrodkiem administracyjnym, miał gimnazjum, teatr i pierwszy w kraju muzeum miejscowej wiedzy.

Był też ośrodkiem badawczym – stąd marynarze szukający możliwości nawigacji wzdłuż wybrzeża arktycznego Rosji wyruszyli na wyprawę. Chichagov, Rusanov, Pakhtusov, Sedov – wysłano ponad 200 ekspedycji z Arkhangelsk, aby studiować rosyjską północ. Chociaż od 1916 r. Spadł ważność portu w Arkhangelsku (nowy, wygodniejszy port nie mrożący – Murmańsk), ale tu w 1932 r. Lodołamacz "A. Sibiryakov ", który zdołał udowodnić, że Trasa Żeglugi Północnej przebiega przez jeden sezon nawigacyjny.

Doceniamy Arkhangelsk, którego historia jest interesująca dla jej mieszkańców i sojuszników ZSRR podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Przez długi czas miasto było w rzeczywistości jedynym (z powodu najtrudniejszego stanowiska w Murmańsku) portem zdolnym do "eskadry arktycznych" – dywizjonów ładunków i okrętów wojennych dostarczających sprzęt i inne towary wojskowe w Lend-Lease w ZSRR. Jednym z liderów przygotowania portu do odbioru konwojów był słynny polarny badacz ID Papanin.

Arkhangelsk, którego historia stała się przedmiotem naszego przeglądu, pozostaje jednym z najważniejszych ośrodków Morza Północnego do dzisiejszego dnia. W czasach radzieckich miasto rozwijało się aktywnie, uzupełniano nowoczesnymi budynkami, przystosowanymi do warunków północnych.

Pokonywanie zła

Niestety, z starożytnego budynku miasta pozostaje niewiele. Powodem jest to, że zbudowali tu głównie z drewna. Przedmiotem tego samego handlu był przede wszystkim drzewo, a także len i konopie – rzeczy są bardzo łatwopalne. Dlatego w Arkhangelsku były powszechne spustoszenie. W szczególności, w 1667 r. Klasztor, nadający nazwę miasta, całkowicie się spłonął. Ponieważ jego instytucja została później odrestaurowana, ale w nowym miejscu, z dala od zabytkowego centrum miasta (obecnie jest tylko pamiątkowa stela na przylądku, przypominając miejsce narodzin miasta).

Niemniej jednak, klasztor wydał miasto nie tylko imię, to zaczęła się historia ramion Arkhangelska. Klasztor został poświęcony Michał Archanioła, znany ze zwycięstwa nad diabłem. Ta opowieść jest również przedstawiona na herbie. Po raz pierwszy taki obraz znajduje się w osobistych spisach Piotra – od niego był szkic standardu pułku Archanioła. Od 1722 r. Herb został użyty przez miasto, ale bez oficjalnej aprobaty (na początku Mikhail został przedstawiony jako koń, ale później "przyspieszył"). Oficjalne oświadczenie zostało złożone w ramach reformy prowincji Catherine w 1780 roku.

W czasach sowieckich Arkhangelsk miał herb z wizerunkiem statku – święci nie pasują. Ale w 1989 roku przywrócono oryginalną herb. Michael w niebieskich ubraniach i czarnym pokonanym diabełu jest przedstawiony na żółtym polu. Godło symbolizuje triumf dobra nad złem.

Naukowiec i stolarz

Najbardziej znanymi zabytkami w Arkhangelsku są obrazy MV Łomonosowa i cara Piotra. Oba są prace najsłynniejszych autorów (odpowiednio I. Martos i M. Antokolsky). Zostały one ustanowione jeszcze przed rewolucją (w latach 1832 i 1914). Michaił Wasiliewicz jest przedstawiony w duchu klasycznym, prawie poecie rzymskim. Ale Piotr Archanioła różni się dramatycznie od "bliźniego". To nie autokrat, a nie zwycięzca, a nie cesarz, który "uniósł Rosję na tylnych nogach", ale "Piotr, stolarz Zaandamu", z rękami wyrzuconymi spod podpory pod gotowy nowy statek.

Goście z przeszłości

Korzenie w erze Petriego i historia budynków w Arkhangelsku. Najstarszym z nich jest drewniany kościół w Zaostrowiu (koniec XVII wieku), niezwykła konstrukcja sześcienna. Teraz ten przedmiot jest na odbudowie; Do pracy w lecie należy wypełnić. Można zobaczyć pozostałości twierdzy Novodvinsk, gdzie w 1701 r. Garnizon pod dowództwem młodego Sylwestra Ievlev podtrzymał atak Szwedów. To wydarzenie w erze sowieckiej było poświęcone wieloetapowym filmom telewizyjnym "Rosja jest młoda".

Kilka ciekawych budynków później zachowało się: kościół Trinity (połowa XVIII w.), Budynek Admiralicji (1820), kościół Martin Spowiednik na wyspie Solombala (1803). W mieście jest kilka starożytnych drewnianych domów, w których ludzie nadal żyją. Wśród zabytków historii Arkhangelsk znajduje się gospodarstwo Surskoje, budynek kościoła luterańskiego i drewniany dom kupca Shavrin, gdzie obecnie stoi teatr młodzieżowy. Kulturalna elita z Arkhangelsk pochwala te budynki jako ozdobę ich miasta.

Goście z przyszłości

Nowoczesne budynki są mniej honorowane z komplementami, ale na próżno. Tak, wielu mieszczan niezadowolonych z dominacji centrów handlowych o "krzyczącym" wyglądzie. Ale szerokie ulice z mieszkalnymi zespołami epoki radzieckiej już zamieniły się w ten sam symbol miasta, co stare budynki. W szczególności rozmawiamy o zespołem Voskresenskaya Street. Miejscowi mieszkańcy twierdzą, że nie należy krytykować sowieckiej architektury (białe domy – "świeczki" nazywają "anioły miejskie"), ale po to, aby ponownie instalować chodniki, odnowić publiczne ogrody, czyste fasady i wrzucać nieuprawnione banery reklamowe do śmieci. Wtedy sowieckie budynki ponownie staną się obiektem dumy mieszczan.

Przyciąganie uwagi i struktury stacji morskiej – nowoczesny biały budynek w tradycyjnym do tego celu, biały i niebieski kolor. Ale najbardziej znanym nowoczesnym budynkiem w Arkhangelsku jest "wieżowiec" na 24 piętrach. Dla Nowego Jorku czy Chicago to jest śmiesznie małe, ale nie zbudowano na złożonych glebach północnych. W 1984 r. Wybudowali "wieżowiec", a raczej reklamę niż w praktyce. Pomimo to mieściła się w nim kilka organizacji projektujących, a obecnie budynek jest budynkiem biurowym i siedzibą stacji radiowych w Arkhangelsku.

Trzy imiona

Interesująca historia ulic Arkhangelsk. Niektóre z nich (a raczej ich nazwy) mają trudny los. Historyczne wyznania odzwierciedlały albo państwową ideologię imperialną i religijną, czy cechy życia lokalnego. W związku z tym, w mieście były Voskresenskaya, Troitskaya, Policemanskaya, ulic Khlebnaya. Byli też Francuzi, szkoccy, luterańscy, norwescy, Kirochnaya (od słowa "kirche") – nazwy te rejestrowały istnienie zagranicznych dzielnic handlowych w mieście.

Bardzo wiele ulic w mieście może pochwalić się całą listą 4-5 nazwisk. Zmieniły się nie tylko z powodów ideologicznych (Voskresenskaya w czasach radzieckich nosiły imię Engelsa, a Troitskaya był P. Winogradow, uczestnik szturmów Zimny, dowódca flotylli rzeki Severodvinsk), ale także w związku z restrukturyzacją i odbudową (jasne jest, że pojawienie się łańcucha Kuznechevskaya – Permskaya – Suvorowi nie da się wytłumaczyć rozważaniami komunistycznymi).

Po upadku ZSRR niektóre ulice otrzymały historyczne nazwy. Często są głosy tych, którzy domagają się całkowitej "dekomunizacji" miasta, usunięcia Karla Marxa, Róży Luksemburg, Chelyuskintsev i Uritsky z Arkhangelsk. Ale większość obywateli jest przeciwna. Przez długi czas nie ma tych, dla których stare imiona są rodzime, a współczesni obywatele Arkhangelsk, przyzwyczajeni do Alei Chumbarova-Łuchinsky (przy okazji to spacer, ulica dla pieszych) nie rozumieją, dlaczego ma się przekształcić w Big Meshchanskaya lub Middle Avenue. I to nie wspominać o tym, że zmiana nazwy wprowadza w błąd w trasach transportowych i system przetwarzania dokumentów (w szczególności prawa do mieszkania i dokumenty rejestracyjne przedsiębiorstw i organizacji).

Racjonalna inicjatywa

W tych warunkach miejscowi historycy z Arkhangelsk wykazali się godnym szacunkiem i naśladownictwem. W niektórych budynkach stojących na historycznych ulicach przymocowały dodatkowe tabliczki, które miały w różnych miejscach. Nie potrzebują żadnej reakcji administracyjnej, ale pomagają zachować i zwracać uwagę obywateli na pamięć starej toponimy Arkhangelska.

A brązowy Paweł Winogradow wciąż stoi na ulicy Trinity … Cóż, jest to elegancka, nowoczesna ulica, a ona chciałaby rewolucyjnego żeglarza …

Więc dowiedzieliście się historii miasta Arkhangelsk (krótko). I teraz wiesz, że we wszystkich epokach to wspaniałe miasto znało zarówno kłopoty, jak i wielkie sukcesy …