Sposoby i urządzenia do skoku w dal z początku biegu. Standardy w skoku w dal

Skok w dal słusznie odnosi się do acyklicznego rodzaju ćwiczeń. Aby odnieść sukces w tym sporcie wymaga nie tylko dobrej szybkiej transmisji danych, ale także rozwój cech fizycznych. W związku z tym, sportowców powinien być wysoki ze stosunkowo niskim ciężarem.

Historia rozwoju długich skoków

Po raz pierwszy pojawił się sport w starożytnej Grecji. Był główną częścią pięciobój. Dokładna data wystąpienia nie może być długi skok z rozbiegu historyków Karty, ale wiadomo, że starożytni sportowcy wykonywać wszystkie ćwiczenia z obciążeniem w dłoniach. Nie częściej niż to było dokładka małe hantle. Wyładunek zostały wykonane na rozluźnionym gruntem lub piasku.

Oficjalne zawody w tym sporcie zaczęły być prowadzone równocześnie z pojawieniem lekkoatletycznych. A w 1860 roku, skoki zostały włączone do głównego programu rocznego turnieju na Uniwersytecie w Oxfordzie. Na pierwszym przypadku została ona zarejestrowana rekordowe ilości do 5,95 m. Z biegiem lat, osiągnięcie nikt nie był w stanie pokonać.
Jednak Brytyjczycy i Tosuell Lane – pierwsze zawodowi sportowcy, skok w dal, która przekroczyła próg 6 m, jeden w 1868 roku udało się osiągnąć cel 6,40 m, a drugi -. 7,05 m (1874). Od ponad 60 lat zapisu Lane (7,05 m) jest przykładem podążać. Jednak w 1935 roku legendarny amerykański nurek David Owen był w stanie podbić znamię 8,13 m. Rekord ten trwał do roku 1960, kiedy to Międzynarodowe Stowarzyszenie Athletics został utworzony. Od tego czasu wszystkie wyniki i osiągnięcia zostały oficjalnie zarejestrowane.

Jak dla kategorii kobiet pierwsze rekordzistą był japoński Hitomi w 1928 roku skoczył do 5,98 m. Na znak sześć metrów w 1939 roku, pokonana przez niemieckiego Schulz (6,12 m).

Skok w dal: Ways

Istnieją 3 rodzaje sprzętu do ćwiczeń na bieżąco. Są to sposoby skoku w dal z systemem start, jako „zawalił”, „zgięte nogi” i „nożyce”. Każda z nich wymaga specjalnych umiejętności i techniki lotu.

Najłatwiejszy do nauczenia i wykonywania Skok w dal z miejsca, nogi ugięte. Jego głównym niuans – zmniejszenie mięśni ud i brzucha napięcia. Aby to zrobić, sportowiec musi zginać i podciągnąć do odśrodkowego jogging tempie. Potrzeba obudowa jest lekko pochylony do tyłu. W tym przypadku, ręce są złożone najpierw do przodu, a potem w górę. Poprzez zmniejszenie tor lotu rozpoczyna zgrupowanie. Kolana powinny być podniesiona wysoko i podudzie wisi swobodnie. Obudowa pochyla do przodu, ręce do przodu od góry, potem w dół i do tyłu. W czasie lądowania nogi powinny być proste w kolanach. Najcięższe w tej techniki jest to, aby utrzymać równowagę.

Metoda „zawalił” wymaga długiego treningu, ponieważ miał bardzo trudną restrukturyzację odpychania. W trakcie lotu, zawodnik musi opuścić koła zamachowego nogi, a następnie wcisnąć go jak najwięcej. Ręce zrobić ruch kołowy w prawo od dołu do góry. W tym momencie zawodnik wydaje się zginać w organizmie. Ze względu na rozciąganie mięśni brzucha jest ułatwione przez wzrost stóp podczas lądowania. Latanie dwie trzecie drogi, skoczek musi maksymalną piszczelową do przodu, prostowanie kolan. Wadą tej metody jest fakt, że sportowcy nie mogą realizować wszystkie swoje możliwości szybkich.

Powyższe metody skoku w dal od startu bardzo podobnie. Jednak wiele technik „nożyczek” odnosi się do osoby i najtrudniejszej kategorii. Tutaj, podczas lotu sportowiec musi kontynuować jego naturalnego ruchu (bieganie w powietrzu). Zgodnie z zasadami skoczka jest wymagane, aby co najmniej 2,5 wysokości. Podczas tej akcji ciało powinno być lekko pochylone do tyłu. Ręce wykonujące ruch kołowy asynchronicznie nogami, aby utrzymać równowagę. Grupowanie ze standardowym lądowania.

Skok w dal: AGD

Głównym celem tego sportu jest pokonanie maksymalnej odległości poziomej podczas lotu. Technika wymaga dal strukturę ruchu acykliczny. Skuteczność treningu jest spowodowane możliwością sportowca, aby rozwijać swoją szybkość. Sukces długim skoku jest nie tylko możliwość szybkiego uruchomienia i odpychać się mocno, ale zdolność do poruszania się poprawnie podczas lotu. Tylko w ten sposób można osiągnąć w tego typu wyników. Ważne jest również technika lądowania.

Zawodowi sportowcy często używają metod, takich jak skoki „zawalił” i „nożyce”. Powodem ich zastosowania jest najwyższa wydajność w locie. Technika długi skok każdej z tych metod wymaga wysokiego poziomu umiejętności i wielkich prędkości i mocy cechach. Równie ważne jest dobrze rozwinięty system koordynacji.

W instytucjach edukacyjnych ćwiczyć najprostszy sposób na ćwiczenia „zginania nogi.” Skok w dal, gdzie technika uczenia nie wymaga wiele czasu i specjalnych umiejętności, to jest bardzo łatwe do wykonania, nawet w młodym wieku (9-10 lat). Na nauczyciela wychowania fizycznego powinni zwrócić uwagę na początkujących w technice lotniczej i grup. W przeciwnym razie, szanse kontuzji.

Faza wykonywania skoku w dal jest podzielony na kilka etapów. Początkowo przebieg i odpychanie, a następnie lotu. Ostatnim krokiem będzie lądowanie.

Jak sprawić, by uruchomić

Głównym wyznacznikiem tej operacji jest szybkość. Jak szybko rozproszone sportowiec zależy zakres jego lotu, to jest wynik końcowy. Odległość do odpychającej przestrzeni i liczby kroków podjętych każdy zdecyduje sportowcem. Te indywidualne cechy, które są oparte na cechach fizycznych skoczka.

Zawodowi sportowcy podczas przygotowań do odległości 50 metrów sprawia, że około 22-24 kroków. U kobiet, odległość od punktu początkowego do odpychania taśmy jest równa 40 m. Odległość podbić do 20-22 etapach. Amatorskie stopni (na przykład, fizyczne) skacze począwszy od startu 20 m. W tym przypadku, ilość wykonanych etapów nie jest brane pod uwagę.

Start jest zwykle podzielony na trzy części: przyspieszania rozpoczęcia, i przygotowanie do odstraszania. Pierwszym krokiem może być umieszczenie lub podejście. Uruchom rozpędzania dodatkowo określa tempo i siłę skoku, dlatego należy podkreślić. Od startu stojącego sportowca zacznie się poruszać ze szczególnym znakiem, wysuwając jedną nogę przed siebie, a drugi – back-to-toe. Tu ważny niuans jest kołysanie. Podczas przenoszenia ciała iz powrotem zawodnik celowo wymieszać środek ciężkości, osiągnięcie optymalnej równowagi. Zacznij z podejściem wymaga kontaktu z pewną stopą punktu przerwania, a następnie zaczyna Rozpatrzenie ogólnie przyjętymi zasadami biegu. Przy ustawionej szybkości nóg i ramion amplituda powinna być tak szeroka. Ważne jest, aby nachylenie ciała osiągnie 80 stopni. Pod koniec przyspieszania organizm musi przyjąć pozycję pionową. Podczas przygotowań ruch powinien być ściśle w linii prostej, tak aby później można być wygodne i mocne pchnięcie poza tor. W ciągu zaledwie kilku kroków przed rozpoczęciem kursu skok przyspieszenia powinna być maksymalna. W tym czasie, ramiona powinny być przechylony do tyłu i miednica jest znacznie pchnąć do przodu.

Jak zrobić początek

technika skoku w LP z włączonym oznacza nie tylko przyspieszenie i lotu, ale także impuls, który jest kluczem do dobrego wyniku. Jak prawidłowo i najsilniejszych sportowców zepchnąć z toru, to będzie w dolnej linii jest tak wysoki. Należy zauważyć, że ta część skoku nie jest w jednym naciśnięciem kostki.

W rzeczywistości, odpychanie zaczyna się ustawienie stóp na specjalnym znaku granicznego. W tym momencie, stopa spoczywa na zewnętrznym łuku, chociaż niektóre sportowców przesunięty środek ciężkości bezpośrednio od pięty do palców. W każdym razie, stopy przesunąć do przodu powinny być od 2 do 5 cm.

Optymalne odpychanie w skoku w dal jest osiągany przez specjalną pozycję stopy. Jogging nogi powinny być zgięte pod 70 stopni i lekko zgięta w kolanie. Początkujący nie zalecamy takiej sytuacji, ponieważ mięśnie nóg nie jest jeszcze wystarczająco rozwinięte i skoczek może stracić równowagę, innymi słowy, nie mogąc poradzić sobie z siłami reakcji wsparcia, które wpływają na jego nogi i ciało. Po początkowym zrywu od powierzchni stawów biodrowych i kolanowych wyprostu. W tym czasie, odśrodkowa noga wniesiona do przodu iw górę, w pełni przedłużony. Ten moment jest naznaczone ostrym wzrostem obciążenia na mięśnie i bezwładność systemu skoczka. Ta sytuacja w lekkiej atletyce nazywany jest pionowy. Podczas odpychania niezbędnym do wykonywania trzepotanie rękami. Zwiększy to wynikowy siłę uderzenia.

Celem jest osiągnięcie maksymalnego odpychania pionowej prędkości podróży w ruchu poziomym (start). Im szybciej przełom, tym większa wysokość skoku. Optymalny kąt wyjścia wynosi 22 stopni. Przybysze dozwolony każdy organ odchylenia, ale tylko na osi ruchu.

Prawidłowe wyposażenie lot

Po odpychania fazy z toru do sportowca rozpoczyna się najcięższy – ruch w powietrzu. Latanie jest najtrudniejsza do wykonania elementu. technika skok długości z systemem początku wymaga nie tylko na zachowanie równowagi i prawidłową pozycję ciała, ale także stworzenie optymalnych warunków do lądowania.

Zakres i bilans lotu są bezpośrednio zależne od tego, jak sportowiec wciśnięty. Najlepsze przedstawiciele prędkościach sportu zasięgiem do 10 m / s. Maksymalna wysokość podnoszenia wynosi około 60 cm, podczas startu noga powinna pobiegać podczas pobytu za obudowę i koła zamachowego. – być wygięte do poziomu. Ta technika jest długi skok z rozbiegu jest stosowany w jakikolwiek sposób, nawet w „nożyce”. Obudowa w tym przypadku powinny być lekko pochylone do przodu. Ramiona są wygięte i skierowane wzdłuż osi ruchu w różnych kierunkach.

faza lotu zależy od sposobu wykonywania skoku. Co do ostatniego etapu, tułów i kończyny sportowiec musi mieć szczególną pozycję – grupowanie. Chwilę przed lądowaniem z obu nóg powinny być wyprostowane i pociągnąć do przodu, równolegle do powierzchni poziomej. Ręce powinny wykonywać koliste ruchy, aby utrzymać równowagę, a potem musi podjąć najbardziej do tyłu.

Jak wylądować

Przygotowanie do tego skoku fazy rozpoczyna się w momencie, gdy tor lotu zacznie spadać. Na tym etapie ważne jest, aby prawidłowo przegrupować się. Aby była skuteczna, musi trzymać nogi w taki sposób, że ich podłużne projekcją pod maksymalnym kątem ostrym do poziomej powierzchni. hopping techniki w długości drogi zakłada również właściwego kontaktu ze strefy przyziemienia. Ważne jest, aby dbać o utrzymanie fazy lotu. Aby to zrobić, należy odkręcić jedną nogę do boku, gdzie manewr jest prowadzone, w momencie kontaktu z powierzchnią korpusu wiertła. Konserwacja przeprowadzana jest przez plecy (tył), przynosząc zarówno barku i ramienia do przodu. Warto zauważyć, że przedwczesne eliminacja z ciała w takiej sytuacji może prowadzić do obniżenia ramion i szybki kontakt z podłożem.

Oficjalne zasady

Wyniki chmielu określonej długości za pomocą osi prostopadłej do baru, od odpychania linii toru, a kończąc sportowca (dowolną część ciała). Wychodzenie doły jest dozwolone tylko w bok lub do przodu.

Warunki dal unieważnić wynik, jeśli sportowiec podczas pchania się wstawiać do linii równoległej do baru. Również sumy nie liczą, jeśli zawodnik nie wylądował w studni lub do fazy lotu pozostawił ślad w glinie. Pierwszy dotyk piasku będą zaliczane jako związku pośredniego. Ponadto, zasady długim skoku określa liczbę razy, że sportowiec może zrobić, aby sprawdzić jego ostateczną (najlepsze) wskaźnik. Liczba tak zwanych czasami ograniczone szanse 6.. Wyjątkiem są imprezy, które obejmują więcej niż 8 zawodników. W tym przypadku prowadzi runda kwalifikacyjna z 3 prób każdego skoczka. W końcowej części 8 znajdują się w najlepszej wydajności sportowców.

Ogólnie przyjęte normy

W profesjonalnych i amatorskich rodzaju standardy są znacząco różne. Standardy w długim skoku dla chłopców od 9 do 10 lat wahała się od 1,90 do 2,90 m. Dziewcząt w tym wieku wskaźniki powinny być w zakresie od 1,90 do 2,60 m. Do 15 lat u chłopców 3,30-3,90 m jest normą, a dziewczęta – 2.80-3.30 m.

Wyładowanie pół-profesjonalny (18 lata) wskaźniki powinny być znacznie wyższe. Standardy w skoku w dal od startu dla mężczyzn wynosi od 3,80 do 4,40 m. W przypadku kobiet, ostateczny wynik powinien mieścić się w przedziale od 3,10 do 3,60 m.

Aby uzyskać tytuł „Mistrza Sportu Candidate” musi zostać przekroczona skoczków amator wydajność niemal się podwoiła. Dla stopy MMR jest 7,20 m. Jeśli chodzi o „Mistrza Sportu”, tu dopuszczalne limity zaczyna się od 7,60 m. Stan MSIC uzyskuje się w wyniku długiego wyczerpującym treningu. Norma „Master of Sports z kategorii międzynarodowej” jest 8,00 m.

rekordy świata

W zależności od liczby zawodników z najlepszy występ w tym sporcie jest wiodącym USA jednoznacznie. Do tej pory rekord świata (długi skok z rozbiegu) należy do amerykańskiej Mike Powell. Otwarte mistrzostwa w Tokio w lecie 1991 roku zawodnik był w stanie podbić znamię 8,95 m. Podobny zapis u kobiet należy radzieckich skoczków Galina Chistyakov. W czerwcu 1988 roku osiągnęła kwotę 7,52 m.

Absolutny rekord świata (długi skok z początku biegu) w liczbie fenomenalnych rezultatów należy do amerykańskiej Ralph Boston. Od 1960 do 1965 roku udało mu się 6 razy wyższe niż w innych ludzi i swoich maksymalnych wartości. Tylko radziecki sportowiec, który może mieć walkę amerykańskiej, był Igor Ter-Hovhannisyan. Był dwukrotnie mistrzem w 1962 roku (w Erewaniu) iw 1965 (w Meksyku).