sacharyna sodowa: korzyści i szkody

Nawet niektóre 130 lat temu, świat nie wiedział o możliwości jeść słodyczy bez zawartości cukru samego. Ale z wynalazku pierwszy słodzika, sacharyna mianowicie, popularność tych dodatków jest stale rośnie. Ale wraz z nim rośnie i niepokój, ponieważ konsument niestrudzenie przestraszyć szkodzić syntetyczne substancje słodzące, szef wśród nich – sacharyna sodu. Korzyści i szkody z nim – na różnych skalach, gdzie problemy z utrzymaniem równowagi u osób otyłych lub diabetyków i ryzyko zachorowania na raka z wykorzystaniem sacharyna. W rzeczywistości diabeł nie jest tak, jak go malują, i aby lepiej zrozumieć ten problem głębiej.

Co jest Słodzik

Nazywane są słodziki, a sens ich stosowania sprowadza się do wydawania jedzenia lub picia słodkiego smaku i kalorii bez szkody, które niesie ze sobą konwencjonalne trzcinowy lub buraczany.

Wszystkie zamienniki cukru są podzielone na dwie grupy:

• naturalne, lub cukru – są one nieszkodliwe, ale bardzo dużo kalorii, a więc nie nadaje się dla ludzi, którzy są zaniepokojeni utratą masy ciała;
• syntetyczne aminokwasy – nie mają kalorii i jest setki razy słodsza od zwykłego cukru, złe jest to, że wiele z nich jest oskarżony o sprowokowanie poważnych chorób.

Sacharyna należy do drugiej grupy, a następnie będziemy patrzeć na nich w szczegółach.

Co to jest

Sacharyna, znany również jako sól sodowa sacharyny, sacharynianu sodu, alias alias E 954, – syntetyczny słodzik, który pojawia się jako bezbarwny proszek krystalicznej białej. On jest bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, odporna na działanie wysokich temperatur i nie rozpuszcza się w gorącej herbaty lub pieczenia, a nawet on nie zawiera kalorii i słodsze niż zwykłego cukru … 450 razy.

Cechą charakterystyczną jest to, że sacharyna daje słodzonych produktów charakterystyczny metaliczny smak. Wiele osób nie podoba, ale dziś są analogi bez tego smaku. Często, produkt dostępny w handlu, w której istnieją różne substancje słodzące, na przykład mieszaninę cyklaminianu sodu – sacharynian sodu.

Ważne jest również, że sacharyna nie jest metabolizowana i wydalana z organizmu niemal niezmienionej. Istnieją badania, jednak nie zostały one ostatecznie potwierdzić, że sacharyna ma działanie bakteriobójcze i.

Historia wynalazków

Historia tego słodzik jest pełna ciekawych zwrotów akcji. Pomimo faktu, że dodatek został wynaleziony w Stanach Zjednoczonych i Rosji przybył stamtąd, stało się wynalazcą urodzony w Tambow Constantin Fahlberg. Pracował w laboratorium amerykańskiego chemika Ira Remsen, gdzie koncentrował się na tym, że jest wykonany z toluenu kamień węgla. Jeden dzień po pracy, miał obiad z żoną i zobaczył, że chleb ma słodki smak. Ale ten sam chleb w ręce jego żony było całkiem zwyczajne. Stało się jasne, że toluenu winy, pozostając na palcach po pracy. Falberg wykonane eksperymenty i oblicza się substancji znajdującej się w toluenie, otrzymując słodkości, a więc ta sama sacharyna. To było w lutym 1879 roku.

Trudny los sacharyny

Warto zauważyć, że to nie był pierwszy słodzik zidentyfikowane przez naukowców, jednak stał się pierwszym mniej lub bardziej bezpieczne dla zdrowia ludzkiego. Wraz z Remsenom Falberg opublikowany na sacharyny kilka prac naukowych, aw 1885 roku produkcja tej substancji został udzielony patent.

Od 1900 roku, zaczęliśmy reklamować sacharyna jako substytut cukru dla diabetyków, co, oczywiście, nie podoba się producentowi produktu naturalnego. Zaczęło odwrotną kampanii promującej szkód sacharyna jako przyczyna uszkodzeń narządów wewnętrznych substancji. Całkowity zakaz słodzik uniemożliwił prezydent USA Teodor Ruzvelt, który sam był cukrzykiem i używane słodzik. Jednak dalsze badania nadal eskalować lęk u konsumenta, a fala popularności sacharyny w Stanach Zjednoczonych (tj Zjednoczone były głównym konsumentem suplementów) spadły. Ale te dwie wojny światowe w rzędzie powrócił sacharyna w naszym życiu – w trakcie operacji wojskowych produkcji cukru znacząco spadła, a słodzik, który był znacznie tańszy, weszła życie ludzi jeszcze silniejszy.

Późniejszy los jego był znowu zagrożona, ponieważ naukowcy byli w stanie osiągnąć rozwój raka u myszy laboratoryjnych, karmionych im ilość sacharyny, co odpowiada 350 banków, słodzone napoje gazowane przez nią. Te eksperymenty w wątpliwość możliwości sprzedaży suplementów, ale żadne inne grupy naukowców, badania te nie były w stanie powtórzyć. Tak sacharyna pozostały na półkach sklepowych już rozwiązanych praktycznie na całym świecie, ponieważ jest uważane za bezpieczne dla zdrowia. Jeśli używamy go w rozsądnych dawkach, oczywiście.

szkoda sacharynian

Pomimo oficjalnego zezwolenia sacharyny, wielu wierzy, jego stosowanie jest śmiertelne. Niektórzy naukowcy uważają, że ta substancja jest rakotwórcza i może prowadzić do powstawania nowotworów złośliwych. Jednak nie ma dowodów na to realne eksperymenty nie potwierdziły ten pogląd. Dlatego, sacharyna sodowa jest uważana za najbezpieczniejszą słodzik po prostu dlatego, że nauczyłem się więcej niż inni.

I zalecana maksymalna dzienna dawka substancji – to 5 mg na 1 kg masy ciała, więc jeśli nie przekraczają normę, korzystanie z sacharyny jest bezpieczne.

Jednak całkowicie wykluczyć cukier z diety jest niemożliwe, chyba że jesteś cukrzykiem. Bierze udział w wielu procesach metabolicznych, a jego kompletny brak może zaszkodzić organizmowi. Dlatego też, jeśli nie masz cukrzycę, nie używaj sacharyna jako alternatywa dla zwykłego cukru dziennie.

Aby wyeliminować nieprzyjemny gorzki smak jest często mieszany z cyklaminian sodu, sacharyna. cyklaminian sodu, może spowodować uszkodzenie może być bardziej poważne – jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością nerek. Ponadto, wszystkie substancje słodzące mają wpływ żółciopędny, a jeśli masz problemy z żółciowych sposobów, nie używać tych produktów. I rzeczywiście jakieś słodziki najlepiej przyjmować po konsultacji z lekarzem.

Warto zauważyć, że słodzik (sacharyna sodowa), rozważamy występuje w wielu napojów gazowanych, a ich nadmierne spożycie może powodować problemy zdrowotne. Jest to szczególnie prawdziwe w odniesieniu do dzieci i młodzieży, którzy mogą pić lemoniadę dosłownie litrów, co wpływa następnie na przykład na prostaty.

korzyść

Jako takie, korzystanie z sacharyna sodowa niezależny organ nie działa, ponieważ nie ma żadnej wartości odżywczej. Jednak pośrednio skorzystają organizmowi należytej zastąpienie ich zwykłego cukru. Odnosi się to zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą. Ta choroba jest to, że cukier nie jest absorbowana z powodu nieprawidłowej przemiany materii i nadmiar pozostaje we krwi. Słodzik smakuje słodko, ale to jest całkowicie wyeliminowane z organizmu bez pogarsza stan pacjenta.

Kolejny plus słodzik – nie prowadzi do próchnicy zębów, w odróżnieniu od zwykłego cukru. Jednak właściwa higiena jamy ustnej i nadużywanie słodki dać ten sam efekt.

Sacharyna sodowa dieta

Pomimo faktu, że naukowcy i lekarze na ogół zalecane środki słodzące, w tym sacharyna sodowa, cukrzycy, a często są one wykorzystywane do utraty wagi. I to nie tylko w leczeniu otyłości, ale również o okresowych diety, który siedzi prawie każda kobieta.

Od sacharyna sodowa nie zawiera kalorii, z jednej strony, jest idealnym miejscem na diecie – mogą słodzić kawę lub herbatę do odzyskania bez ryzyka. Często, jednakże, zamienniki cukru może prowadzić do przeciwnego efektu i nadwagi. Sensem insuliny, która jest wytwarzana, gdy jemy słodkie. Gdy jest to zwykły cukier, organizm zaczyna konwertować węglowodany w energię. A jeśli jest to słodzik, proces jest tylko sygnał z mózgu, aby otrzymać słodki nadal idzie. Wtedy nasze ciało zaczyna się zaopatrzyć i węglowodany jak tylko dostaje prawdziwy cukier, produkuje ponad niezbędnej ilości insuliny. W rezultacie – osadzanie się tłuszczu. Dlatego też, jeśli jesteś na diecie, staram się przyzwyczaić do napojów i ciast w ogóle lub bez cukru lub z minimalną ilością naturalnego produktu.

alternatywy sacharyna

Istnieją inne substancje słodzące, bardziej nowoczesne i czymś mniej szkodliwe. Tak, najlepiej jest uważany za nie-odżywczy środek słodzący Stewia. Ten ziołowy substytut cukru, który jest domyślnie uznawane jako nie przynoszący szkody.

Jednakże, jeśli nie jesteś z cukrzycą, lepiej do słodzenia herbaty i domowe ciasteczka lub kroplę miodu syropu klonowego.

Zastosowanie sacharynianu sodowego

Ze względu na fakt, że sacharyna jest trwały, jeśli w lodówce w wysokotemperaturowej obróbki (podczas smażenia i pieczenia), a także ze względu na fakt, że nadal utrzymuje się słodyczą nawet po dodaniu kwasów, jest on powszechnie stosowany w przemyśle spożywczym do produkcji produktów dietetycznych i napojów i, szczerze mówiąc, w celu zmniejszenia kosztów produkcji. Tak, sacharyna – częstym składnikiem gumy do żucia, napoje bezalkoholowe i napoje, wypieki, dżemy, dżemy i owoce w puszkach.

Oprócz przemysłu spożywczego i sacharyna stosowanych w przemyśle farmaceutycznym oraz w produkcji kosmetyków.

Sacharyny jako środek słodzący

Oprócz dodawania sacharynian podczas wytwarzania produktów, często w oparciu o to produkowane są substancje słodzące, które są zalecane dla cukrzyków i pacjentów cierpiących na otyłość. I oboje muszą ograniczyć spożycie cukru i substancji słodzących w tym bardzo pomocne.

Jeśli chcesz kupić jest sacharyna, spojrzeć na półkach „Sukrazit”. Ten izraelscy robione tabletki słodzik (300 i 1200 sztuk w opakowaniu). Jeden mały tablet jest 1 łyżka cukru. „Sukrazit” zawiera substancje pomocnicze: sacharynian sodowy uzupełniony sody na lepsze rozpuszczanie tabletek w wodzie i kwasu fumarowego – zakwaszającego do tłumienia gorzki smak sacharynian.

Inna opcja – słodzik "Milford SUSS" made in Germany. Jest on dostępny w postaci tabletki do słodzenia kawę lub herbatę, i w postaci ciekłej, jako dodatek do jam, ciastka, desery i napoje owocowe. , фруктоза и сорбитовая кислота. Tutaj, w celu poprawy smaku miesza cyklaminian sodu e952, E954 sacharynian sodu, fruktozę, i kwas sorbowy.

Podobny skład i chiński słodzik Rio złoto. Może być również stosowany w kuchni i dodać do gorących napojów, zamiast cukru.

Jak widać, sacharyna jest mocno zakorzenione w naszym życiu, a często go używać, nie zauważając, jako dodatek ten jest obecny w wielu produktach, takich jak chleb w sklepie lub lemoniady. A jednak podjąć decyzję o zastosowaniu tego dodatku jest łatwiejsze, jeśli znasz ryzyka.