„Kvetka pazhouklaya”: podsumowanie historii

Smutny i tragiczny los białoruskiego pisarza Mihasya Zaretskogo. Podczas życia uznanego klasyka, został nakręcony w latach represji stalinowskich. W opowiadaniu „Kvetka pazhouklaya”, podsumowanie, które oferujemy, ujawnia uczucia i przeżycia bohaterów, których życie zostało wypalone przez ogień rewolucji październikowej.

ognisty rewolucyjny

Zdarzenia zachodzące w białoruskim miasteczku, gdzie na służbie nadchodzi impreza funkcjonariusza Alexander Bulanovich. Wykonane wycieczkę kontroli instytucji edukacyjnych, spotkał się z szefem głównej Garnovoy dzieci. Marina pierwsze spotkanie przyciągnęło Alexander, został uderzony przez jej miękkie kobiecości, miłość do dzieci, smutne patrzeć głęboko w oczy. Z lokalnego lidera partii Bulanovich dowiaduje się, że wcześniej kierował działem KGB Marina City, był okrutny wojownik przeciwko ruchowi kontrrewolucyjnej, która odbyła się w zatoce na całe miasto.

Po pewnym czasie między Garnovoy i Bulanovichem związany związek. Zarówno zrozumieć, że wpadł w sile prawdziwej miłości. Jedyną rzeczą, która denerwuje Alexander – ukochanej stale smutny, często zaczyna się rozmowa o śmierci.

spowiedź Marina

W jednym ze spotkań w domu Marina Bulanovichu pokazuje kawałek papieru. Okazało się, że ten list jest napisany, ojciec kobiety, w którym przeklina córkę. Alexander twierdzi, że Marina powiedział mu o szczegółach swojego życia, czuje, że może on pomóc ulubionym do przełamania impasu, rozedrzeć zasłonę jej niepokojących myśli.

Co uciska bohaterka opowiadania „Kvetka pazhouklaya”? Fabuła jego ciężki wyznanie spowodowało w duszy Bulanovicha masa sprzecznych emocji. Alexander dowiaduje się, że ona jest córką bogatego właściciela ziemskiego, młody człowiek zafascynowany ideami komunizmu, wcześnie opuścił dom, aby przyłączyć się do otchłań działalności rewolucyjnej.

W okresie Nadzwyczajnego Komisja Maryna własnoręcznie podpisał uchwałę w sprawie kary śmierci do swego brata, członka tajnej organizacji kontrrewolucyjnej. „Kilka dni przed aresztowaniem, przyszedł do mnie, prosząc, aby zaoszczędzić, pomaga uciec za granicę – mówi Marina – czy to jest obcy, mogę być, i ustąpiły, ale dla mnie w tym czasie nie miał żadnych wrogów ważniejsze niż moje krewni ".

gorzki żal

Następnie musimy zrozumieć dlaczego narracja losu silną kobietą, życie ukochanej przyniósł ofiarę do idei rewolucji, autor dał nazwę „Kvetka pazhouklaya”. Podsumowanie historia opowiedziana przez Marina kończy skruchę za popełnienie czynu.

Po otrzymaniu wiadomości od ojca przeklinać, poczuła się nieznośnie bolesne uczucie, które było w stanie stłumić ponownie pogrążyła się płomienie rewolucyjnych namiętności. Ale kiedy przyszedł do życia spokojnego oczywiście, nie jest to nowy zrelaksowany pracy, echa przeszłości zaczęły otaczają duszy lepką pajęczynę zmęczenia, bólu emocjonalnego, niezmierzone cierpienia.

Po wysłuchaniu spowiedzi kobietę, którą kochał, Aleksander nie wiedział, co powiedzieć. To objął mieszane uczucia, współczucie i wrażliwość zmieszane ze zdziwieniem.

wyblakłe kwiat

Wkrótce staje się jasne, że nie jest fanem długi czas Garnovoy, nijakie spokojny młody człowiek nazwy Obsharsky. Blazing wzniosły nieodwzajemniona pasja Obsharsky błaga Bulanovicha żonaty Marina, aby uratować ją od ponurych myśli, pozbyć długotrwałego depresji.

Po pewnym namyśle, Alexander nadal zdecydował się na oświadczyny Marina co dostaje natychmiastowe i zdecydowane odmowy. Kobieta poprosił, aby nie pozbawiać jej romantyczną przeszłość dni, znowu mówi o swoim pragnieniu śmierci. Nie znając jej nastrój, Aleksander zmuszony do zaakceptowania.

Marina realizuje swój plan kilka dni później, rzucając się pod pociąg. „Stracił miejsce w życiu ma prawo tam mieszkać?” – Rozstanie słowa bohaterki. Obsharsky pierwszy znajdzie list pożegnalny i daje Bulanovichu aby odczytać jego zawartość.

„Kvetka pazhouklaya. I tak okazało się, spadł z drzewa życia, ustępując zdrowe, świeże. I było wiele takich kolorów, które zostały wystawione na światło października, to świecił kolor żywy. Ale głęboko zakorzenione zgniłe korzenie trujące gleby, smażone sok śmiertelny. I nie doznał gorące słońce. Odwrócił żółty … "

Tak brzmią ostatnie linijki historii „Kvetka pazhouklaya”, podsumowanie, które właśnie czytać.