Gabrilovich Jewgienij Iosifovich: biografia i życie osobiste

W historii kina narodowego na zawsze wpisał nazwę – Evgeniy Gabrilovich. Życie osobiste i biografia pisarza stopniowo zapomniane. Jego współcześni iść, filmy tracą znaczenie i często są zmienione tylko specjalistów. Tymczasem Gabrilowitsch – cała epoka. Jego życie i praca nie są jedynym przykładem wielkiego talentu, ale także przedstawiają historię kraju.

Dzieciństwo i rodzina

Urodzony Gabrilovich Evgeny 29 września 1899 w tradycyjnej rodziny Woroneż rosyjskich Żydów. Ojciec chłopca był farmaceutą, matka była gospodynią domową. Jack spędził wczesne lata Woroneżu. Czasy były trudne, dojrzewa w całej rewolucyjnych idei, naród żydowski stał się niewygodny w buszu. Jednak Gabrilowitsch mocno trzymane. Eugene w dzieciństwie, w sposób zwyczajowo przyjęty w takich rodzinach, uczył muzyki, pracował przez kilka lat opanowanie gry na fortepianie. Początkowo chłopiec pozwolono domu kształcone, a następnie wysłany do prawdziwej szkoły. Ale badania tam Gabrilovich Evgeny nie miał czasu: rodzina przeniosła się do Moskwy w nadziei znalezienia lepszego życia. Oto chłopiec został wysłany, aby zakończyć naukę w prywatnej szkole, którą z powodzeniem ukończył. I wstąpił na wydział prawa na Uniwersytecie Moskiewskim. Ale aby zakończyć studia uniemożliwił rewolucyjnych zmian w kraju.

muzyka

We wczesnych latach 20-tych Gabrilovich Evgeny pamiętał czego uczono w szkole muzycznej i poszedł do pracy pianisty. Następnie uczył się grać na fortepianie modne Fox-drepcze i dorabiał w tańcu. Tu znalazł Valentin Parnah – pierwszy muzyk jazzowy na rosyjskich otwartych przestrzeniach. Zaprosił Eugene do swojego zespołu jazzowego. 01 października 1922, pierwszy koncert nowego zespołu, teraz rosyjscy notatki Jazz w tym dniu jego urodzin. Na trzykrotności wykonaniu orkiestry w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Moskwie bohemy zebranych, w tym VE Meyerhold, który został całkowicie zafascynowany nową muzyką, a następnie zaoferować zespół jazzowy za ich wykonanie. Po jakimś czasie, w znanych produkcjach studyjnych Meyerholda „de” i „wielkoduszny Rogacz„zaczął grać Orchestra pod Valery Parnaha, który był częścią młodego Gabrilowitsch. 20 lat 20 wieku były okresem szybkiego rozwoju techniki i rozmaitych twórczych eksperymentów. Każdy przedstawiciel inteligencji twórczej czuł utalentowany w różnych formach artystycznych, wszyscy byli muzycy, poeci, artyści.

Zacznij pisać karierę

Gabrilovich Evgeny też postanowił spróbować swoich sił w nowej dziedzinie – na literacki. Jego kariera literacka zaczął z prozy i publicystyki. Początkowo zajmował on w gatunku parodie, który pisał z Aleksandrom Arhangelskim. Gabrilowitsch dołącza do grona Centrum Literackiej konstruktywistów. W 1921 roku opublikował pierwszą historię Eugene „AAT” w zbiorowej publikacji „ekspresjonistów.” Również młody Gabrilowitsch był członkiem „Moskwa Parnassus” społeczności literackiej, brał udział w publikacji dwóch książek z tej grupy. W 1922 roku wspólnie z B. Lapin Gabrilowitsch książce „Molniyanin”, a rok później – wspólnej książce „Wyspa przyjaźni” z panem Guzner. We wczesnych latach 30. Gabrilowitsch stał wybitny pisarz i dziennikarz, wydał swoją pierwszą książkę w 1931 roku niezależną. W 1934 roku został członkiem Związku Pisarzy. W tym samym roku, Eugene jest członkiem zespołu pisarzy, który przeszedł do twórczego przypisania do budowy Kanału Białego Morza Bałtyckiego. Zgodnie z wynikami podróży zbiorowa książka została opublikowana, w którym wzięło udział Gabrilowitsch stworzenie.

nowe powołanie

Dwa powody, które doprowadziły do tego, że Gabrilovich Jewgienij Iosifovich zwrócił się do twórczej pracy w filmie. Pierwszy – romantyczny: nie było dźwięku w filmie, który otwiera ogromne możliwości dla pisarzy. Eugene był pasjonatem kina i widział przyszłości dla nich. Drugi – praktyczne: praca pisarza nie przyniósł żadnych dochodów i Gabrilowitsch potrzebne zaopatrzenie, miał nadzieję zdobyć je w filmie. Pierwsze dwa scenariusze w czasie zniszczone nadzieje pisarza, studio filmowe nie zostały one przyjęte, a Eugene odłożyć pomysł zostania profesjonalnych filmowców. Zabrał się dziennikarstwem, ale myśl o filmie nie opuścił.

Raz na zlecenie gazety udał się do Odessy, gdzie zobaczył dziewczynę w buty z grubymi podeszwami, z dużym portfelem, która złapała ją i bardzo trudno o czymś myślał. Ten obraz nie wyjdzie Gabrilovich głową. Po powrocie do Moskwy, powiedział Yu Raizman swój pomysł i razem się do pisania scenariusza. W rezultacie, w 1936 roku pojawił się film „Last Night”, który był uznany i pojawił Reisman twórczego Tandem – Gabrilowitsch, który trwał przez wiele lat. Drugi film, „Masza” duet urodził się długo, to był prawdziwy twórczy przełom w dziedzinie kina kameralnej. Krytyka spotkała go niemiła, ale Stalin lubił go.

lata wojny

Jewgienij Gabrilovich był pełen twórczych planów, które musiały zostać przełożone z powodu wybuchu II wojny światowej. Wszystko wojna Gabrilowitsch przetrzymywany jako korespondent wojenny. Był w najgorętszej walki, a wszystko pisał o tym, co widział na sowieckiej gazety „Red Star”. W 1943 roku film „Masza” otrzymał Nagrodę Stalina. Gabrilowitsch przenosi go do Defense Fund, za którą otrzymał osobiste podziękowania od I. V. Stalina. W czasie wojny, Eugene uczestniczył w pracach nad filmem „Nasze serce” z M. Romm pracy na obrazie „Człowiek №217”. Powrót w 1942 roku, zanim zostanie wysłany na front, pisał scenariusz do filmu „Two Soldiers”, po powrocie z pola walki, dowiedział się, że taśma była prawdziwym hitem.

sposób pisarz

Po wojnie, Jewgienij Gabrilovich wraca do skryptów. Wraz z Raizman kontynuowali łowy kina komory. Prawdziwy majstersztyk kina radzieckiego był film 1957 „komunistycznej”. Dużą rolę w życiu pisarza grał Leniniana, Gabrilowitsch był pierwszym pisarzem, który był zainteresowany nie tylko liderem, ale człowiek. Gabrilovich Jewgienij Iosifovich 4 napisał scenariusz do filmów o Leninie.

Ale jego twórczy Skarbonka jest nie tylko filmy na temat partii. Tape „No Path Through Fire” stał się jednym z pierwszych obrazów z życia jednostki, jak wyczyn. W latach 60. – 70. Gabrilowitsch pisze dużo o nowej postaci, więc nie są zdjęcia „monolog”, „Dziwna kobieta”, „Re-małżeństwa.”

twórcze dziedzictwo

Scenic dziedzictwo Gabrilovich około 30 filmów. Wśród nich są takie, niekwestionowany sukces, jak w filmie „Home”, „Długa droga do Mnie”, „Two Soldiers”. Pracował tak wybitnych reżyserami Panfilov, J. Auerbach, M., J. Romm Reisman. W ostatnich latach swego życia Gabrilovich Jewgienij Iosifovich, życia osobistego, który zakończył się wraz ze śmiercią jego żony w 1973 roku, zaczął oddalać się od rozgłosu, i wrócił do pisania prozy. Podszedł do Matveevskoe w domu weteranów filmowych, które skupiały się na myślenie o swoim życiu i pisaniu prozy. Jego wspomnienia i rozumowanie przyszedł w dwóch tomach: „Friendly, ale nie w ogóle” „i” Ostatnia książka. "

działalność edukacyjna

Od 1962 roku Jewgienij Gabrilovich, którego biografia jest związana z filmem, zaczyna pracować w VGIK. Pracował na wydziale scenariuszy, udział w selekcji kandydatów. Gabrilowitsch zawsze starał się pomóc uczniom znaleźć drogę do sztuki. Uważał, że nie po jego myśli, bo chciał być pisarzem, i starał się chronić młodych ludzi z tego samego błędu.

życie osobiste

Całe życie Gabrilovich Jewgienij Iosifovich, który miał żonę do znajomego, asystent, krytyk, żył w małżeństwie. Nina Jakowlewna pobrali się w połowie lat 20. i żyli razem przez prawie pół wieku. Wierzyła, że Eugene próżny ponieść filmu i dał się pisaniem. Para miała dwóch synów, George i Alex. Ale najstarszy syn zmarł w 14 lat. Alex stał się, podobnie jak jego ojciec, scenarzysta. Gabrilovich Jewgienij Iosifovich, którego rodzina została podpora i tylny, zawsze uważnie śledziła pracę swojego syna, ale starał się nie krytykować i nie ingerować w jego życiu.

Eugene I. zmarł 05 grudnia 1993.