801 Shares 9627 views

NKWD czekista

H K E S T

Irina obudziłem się wcześnie. Ranek był jasny na rzadkość. Słońce właśnie zmartwychwstał. Październiku. Wszystko zaczęło się jesienią, ale spadnie raz i nie było odczuwalne, choć prawie tydzień były ulewne deszcze. Te deszcze w takim czasie, z reguły niższa temperatura, tym razem byli niektórzy faceci i ostre, jak mleko.

Na dzień przed burzą złamał. Byłoby wskoczył do ulicy boso. Pomyślała o Victor, i wybuchnęła płaczem. Został aresztowany na ciemnym i deszczowy wieczór września, oskarżając go o braku paszy. Nagle chciał modlić się za Victor. Wybiegła na oślep Arharovskuyu kościoła. Szybko peremahnuv „Burdin wąwóz” i pochowany w „Siemionow Koponen” ogrodów, poszła do jednej w regionie, cudownie zachowanego Cerkiew … usługa już zakończony. Ludzie zaczęli się rozchodzić. Irina A. uklękła i szepnęła gorąco „Vityusha! Zawsze jesteś ze mną. Zawsze kochałem cię i to jest bardzo, bardzo dużo. Nie wiem, jak odczytać modlitwę, aby być spokojny. Och, Vityusha! Jak dla mnie trudne bez ciebie, jak trudne i obrzydliwy! Co mam zrobić? Do tego nigdzie – nie mam pocieszenie. Ginie! Czuję, że jest stracone. Ale Czy jestem gorszy od innych? … Mój Boże! Jeśli jest w niebie, nie widzisz moją agonię? Straciłem wszystko, nawet do stracenia? Jeśli potrzebujesz moje życie, weź je, ale nie torturować. Więc, po co, na co? Powiedz mi. "

Nagle ktoś delikatnie dotknął jej ramienia. Zadrżała i odwrócił się, że był to zbiorowy księgowy gospodarstwo Arkhip Sidorovich. Zauważyła, że jego oczy świecą Sly i duże krople potu iskry na jego pomarszczonym czole. Wystarczająco Irinushka! Uspokoić. Nie torturować siebie, bez kary – delikatnie szturchnął ją w ramię. Słuchaj dobrych rad, iść jutro do obszaru, spróbuj dostać się na spotkanie z szefem NKWD kolegi Goncharov Nikolay Wiktorowicz. On jest człowiekiem z koncepcją, autorytatywny i wszystko załatwi. Wiktor wraca do domu.

Następnego dnia, Irina A. z pierwszych kogutów udał się do miasta. W Małoarchangielsk dotarła tylko 14 godziny na dobę. Policja powiedziała, że szef jest chory, i wskazał na dom”, gdzie mieszka. Zbliżając się do domu, ona uporczywie zapukał. Drzwi były otwarte, i weszła na werandę, gdzie spotkała oficera ochrony Komunistyczna Goncharov NV uczenia się, które to doprowadziły do niego – dobry, przymilny głos: – kocham ten czas Zhapa spada, muchy stają się znacznie mniejsze, a owoce soki z ziemi prawie wybuchnął w dziedzinie wychodzić, a przed wiesz, w internecie pływa, złote liście ozdobić topoli boskie wierzba i .. klony, brzozy i osiki, …, jak złotej jesieni. – He jak błogo na zamknięte powieki trochę smutny, ale szczęśliwie nie, nie, Nicolai – Irina A. .. zawołał. – Co mam mówić o smutny i bez tego smutny i chory, i masz powolną śmierć …

– Dobrze, dobrze Irinushka! – mruknął pojednawczo oficer bezpieczeństwa – nie będzie podrażniona. – A to co. Przyjdź, moją duszę, aby mnie. Wybacz, grzesznikiem, żyć kawalerem, sama wiesz … podeszła do mnie sam, czyszczone, a teraz wieś w lewo. Przynajmniej trochę kurzu wycierać. Zdaniem szefa KIV-UHC, Irina A. uśmiechnął, nie wiedziała co. Wchodząc do pokoju, usiedli na luksusowe skórzane kanapy i Irina A. poinformował szef cel jego wizyty.

Pauza, Mikołaj obiecał, aby przejść do orła i coś zrobić, aby pomóc, a on traktował ją do wspaniałego wina o dziwnej nazwie zagranicznej. Lekkie, z subtelną kwasowością i mniej więcej o tej samej dawce wrzenie, które doprowadziły Irina A. w dobrym nastroju.

I kiedy moje serce było łatwe – nastrój w swoim upadku i natychmiast wstać i wydaje z Sauveur-shennogo drobiazg nagle zabawy, beztroski śmiech i powiedział: -Nikolay Wiktorowicz, co z prochu? Pieniądze na ręce zniknie. Uniosła ręce chłopskie silne z krótkimi palcami i re-mi beztroski śmiech. W tym celu konieczne jest, aby pracować leczeniu.

Oficer ochrony chciał skręcić w to przedsięwzięcie w żart. Ale nie było – no naprawdę, mój drogi Zbawiciel – z lekkim przekąsem powiedziała. Sami poproszony o pomoc … Jestem robotnikiem. Dla mnie, nie straszny bałagan palce. Weźmy szmata i miotła.

– Wybacz, Irinushka! – Udawanie oficera ochrony przyznał. Jaki rodzaj czyszczenia teraz, prawie o północy. A potem – nie zbyt zakurzone. I nie dopuścić do trochę oszukany.

-Nie wiem – zaprotestowała zabawy – miotła, miotła. Niech Broom. Jej oczy błyszczały, policzki rumieniec pojawił. Ona mocno kurtkę i rzucił ją na kanapie. Jego lekka półprzezroczyste bluzki z dużym cięcia na piersi podkreślił wspaniały biust i krótszą spódniczkę obnażone rzeźbiona, połyskujące nieskazitelna biel smukłe zgrabne nogi nadal nie rodzić Slavyanka. To wszystko w pośpiechu. I dla ludzi takich jak Irina A., wiatru – drugie życie; w pośpiechu, może dać chwilę, że może stać się najszczęśliwszy w moim życiu, w przypływie tych samych ludzi, ponieważ może to powodować, i wielki smutek. – Czy Irinushka, nie uczyni miotłę. Mam tam innego miotłę. Oficer ochrony odwrócił się i poszedł do biblioteki. Minutę później wrócił z odkurzaczem w ręce Anglików, na błyszczącej zielonej powierzchni, na której uroczysty Twinkle Twinkle światła. – Oto twoja miotła, Irinushka. Irina A. mimowolnie powiedział: „Oh-oh-oh!” I niepewnie podniósł ciężki odkurzacz, nie wiedząc, jak go obsłużyć.

C jest niekłopotliwy, – doszedł do pomocy właściciela, który mieszkał przez długi czas w Paryżu. – Włącz i Vod obecnie róg. Później pokażę ci. Załóżmy, rozwałkować dywan. .-

Irina A. umieścić odkurzacz na podłodze. Pracować, aby działać w ten sposób! Trophy dywan był ciężki i nie tak łatwo było sobie z tym poradzić. Niewymiarowe Nicolai fussed wokół niej, starając się pomóc, ale nie wiele pomocy, znacznie zakłócone.

Irina A. chciał podnieść krawędź dywanu, ale było ciężko. Odwróciła się i nagle zamarł. Drapieżne zmrużone oczy płonęły Goncharova chciwy ogień, nie mogąc oderwać od jej stóp. Spódnica, nagle przestraszony, pomyślała. Kombinezon, włożyła dzisiaj było jeszcze lepiej, ale raczej zużyte i dwukrotnie umyć, więc spódnica znacznie skrócony. Zainspirowany pracy, Irina A. całkowicie zapomniałem o tym. Wstała, ale było już za późno. Czekista przeszkolony przez gwałtowny ruch podbiegła do niej, chwycił ją za spódnicę i wyciągnął z niego moc. Haki pękać, pęknąć, a potem trzask suchej masy rozbita spódnicę. Irina A. chciał skoczyć na bok, ale zaplątał się w splozavshey ubrania i spadł na dywan.

Czekista, niezniszczalny silny jak stal wlewa ręce pomarszczonych i wykręcił go. Krzyknęła, ale trzymał usta. – Zamknij się, głupcze! – Nikt nie usłyszy, co najmniej do rana płacz. Wszyscy równi, ale moja wola. Nie masz innych dróg.

Siły stopniowo w lewo, a Irina A. Goncharov dopisać jej ciała. Nigdy w jej trudne, mylące życie nie stało. Spotkała się z mężczyznami, ale cokolwiek to było, nie zawsze są przestrzegane osoby. I tu podstęp i brute force Cop. Ze spalania wstyd, zakryła twarz i gorzkie, jak kobieta szlochała pocieszyć. Czekista wyprostował Majora spodnie, a potem spojrzał na jego kolejną ofiarą. – No i co wtedy revesh-? Przypomnij!

Wciąż nie mogę pomóc, ale kativshihsya policzków łzy, próbowała postawić się w doku-bicie. Jednak wszystkie jej wysiłki poszły na marne: igła jest wymagana, ale aby prosić ją było obrzydliwe.

Powiedziałem – odzyskać – jest srogi głos echem Gonczarowa i usiąść przy stole. – Nie mogę usiąść. Sumienie jest konieczne, aby mieć cholernego potwora!

Irina A. złoszczą, a łzy wyschły natychmiast. Wstała, odwrócił się bokiem do niego i pokazał, co stało się z jej ubrania. – podziwiam Radziecki czekista! Ach, mój Boże, jesteś, powiedział Gonczarow i szybkim krokiem poszedł do sąsiedniego pokoju.

Irina A. widział, jak otworzył klatkę piersiową z kutego żelaza kupca i zaczął zdejmować go z rzeczy do rzeczy. Jedno spojrzenie, inny kryaknet, rzucać na pokrywie bagażnika i wyciąga trzeci. Ostatecznie wybrano, zamknąłem bagażnik, umieścić klucz w kieszeni i wrócił do sali.

-Take, Irinushka. Małość zbyt szeroki, ale będzie to zrobić … Irina A. wycofał się z rozciąganiem, że jej rzeczy, przypominający długo omijała bojarów sukienki. -Nie mnie. – Weź go, głupie. Jest jedna rzecz, nikt nie nosi. Berlin przyniósł. Nie biorę mnie. Otrzymując igły i nici. Po otrzymaniu igłę poszła do biblioteki.

No, to wije się czegoś o sobie? – Zatrzymanie jej szefa – tu pracować. Nie ma żadnych tajemnic. Concha były tajemnice. Musiałem słuchać. Błysk gniewu minął i Irina A. czuł całkowicie złamany. Krycie, szyła koszule i Goncharov, chodził po pokoju i BRO-tłuszczów na jej blasku.

Godzinę później, jakoś poradzić sobie z reperowanie odzieży, Irina A., ubrany i gotowy do wyjazdu. – Och, nie, moja miłość! – czekista zablokował jej drogę. – Więc nie mają. Ujął ją za ramiona, wyciska je jak obręcze i życie siedzących przy stole.

-Otkushaem, Irinushka wszystko, co Bóg wysłał – powiedział wesoło, podciągnął się i stosów dla gości dobrze, który natychmiast wypełniona po brzegi. – Tu jest kochać i zapomnieć nasze grzechy. Irina A. Strach ścisnął. -Nie mogę, towarzyszu …. Wiesz. I ułożone … -Beda mały – zauważył oficer bezpieczeństwa. Piętrzyły -podnimu. Łóżka, na szczęście nie przekleństwem, jeśli chcesz udać się do snu, chcesz ze mną. Irina A. słoikach tymi słowami, ale Goncharov udawał, że nie zauważa.

-Trzymaj, Irinushka. Dobrze, że to slavnenko! Chodź, kochanie! Nie, nie do końca … Irina Alek-seevna prawie zakrztusił szklanką spalania Pervatsch. Piła i myśli, aż do końca, aż do końca, patrzy na ciebie, komunistyczną bojownika o rewolucji światowej.

Pijany go natychmiast, ale Goncharov natychmiast zaproponował jej drugi. Odmówiła. Znów użył siły, chwycił ją za ramiona, a potężny ochroniarz ręka ścisnęła jej głowę i zaczął wlać wódkę w ustach. Westchnęła, kaszlał.

-Privykay, miłość do jedzenia miasta – wydrążony drżącym głosem powiedział oficer bezpieczeństwa. – Wystarczy jeść rzodkiew. Twoje życie z was głupcy tam w obfitości, który chertomelit wykorzystywane; Potem wypił szklankę Pervatsch, bez gryzienia, wąchania i tytoń znów przemówił Irinush-ka, jedzą boczek, galarecie, kurczak. Wszystko co mamy i wszystko zawsze będzie, a potem mrugnął dzielnie i aksamitny głos zaczął śpiewać: „Pamiętam, że port Vanino

I widok z parowca „Grim”

Jak byli więźniowie na pokładzie …

W chłodzie, ciemności posiada. "

Po zakończeniu śpiewu, on ze smutkiem pokręcił głową i powiedział: „Więzienie – fundament Komunistycznej przejęcia.”

Irina A. coraz częściej rozanielony. Nie mogła sobie przypomnieć, co powiedział oficer bezpieczeństwa, ale dobrze jest pamiętać, co się z nią stało później.

…. obudziłam się rano Irina A., Gonczarow chrapał w pobliżu. Całkowicie naga, leżeli na podłodze, na dywanie, który rozprzestrzenił się wczoraj. Och, mój Boże, co wstyd! Irina A.

coś jak ubrany iz trudem poruszając nogami, podeszła do zlewu. Po zimnej wody ona lepiej czuł, ale wciąż czuła, że trudno było dostać się do domu, do swojej rodzinnej Kamenka.

Musiałam leżeć na sofie. Z widowni rozległ się potężny – szlochała oficera ochrony chrapanie, który zainspirował ją przerażenie. Wreszcie, nie mogąc znieść tej tortury, ona mocno zamknięte drzwi obu pokojach, ale to nie pomogło. Chrapanie wstrząsnął ścianami dębowe Cop domu. Irina A. zdecydował się opuścić. Podeszła do dębu panelami drzwi i nagle za jej ochrypłym basem rozkazującym: -Udrat Lyubushka Not My tak po prostu się z tego domu. Wszystko na zamki, a okno – w prawo. Irina A. wszystkie zamarł i odwrócił się. Gonczarow stał nagi w drzwiach. On usunięty jego dłoń owłosioną klatkę piersiową, ziewnął pełną szerokość Cop usta i oczy oglądając IrinoyAlekseevnoy alertów.

-Ale mnie, muszę iść do domu … – mam czasu – powiedział obojętnie. Przyjść do stołu. Odparował Irina A. nie odważył. Szła posłusznie, jakby całe życie przestrzegane. Gonczarow, nawet twarz GRO-losnuv, nagi do pasa, usiadł przy stole, Irina A. Usiadł naprzeciwko. -Esh, Irinushka czy nie, niech się upić, według starożytnej tradycji słowiańskiej. Co mamy w lewo? – Podniósł butelkę do światła, z żalem: Och, ty … yazvi tych na dole. Slavnenko jesteśmy gulnul. Dwa litry, zniknął. Jest to, jak żyjemy. Roześmiał się, po czym wstał i boso do innego pokoju stał klucze grzechotanie. Wkrótce wrócił z butelką „pieprz-ing” pod pachą, z dużym naczyniu z kapustą w jednej ręce i słoik litrowej mętnej cieczy.

-Otveday-ka rassolchiku. Piękne, lekarstwem po dobrej gorzały. Och, nie, – Irina A. podniosła ręce. Właściciel był zaskoczony -neuzhto odmówić? -On wzruszył ramionami i łagodny głos, który łatwo odgadnąć podrażnienia, mówił – pan nesluh, Irinushka … Westchnął i pili ogórek marynowane. Wypiłem każdą kroplę, chrząknął jako zbiorowego lasów hodowlanych i potarł prawej dłoni dość żołądek.

-To dlatego, że coś w nas. Teraz otworzyć butelkę i kieliszek. Z kacem, to będzie bardzo slavnenko.

-Comrade Goncharov … Nikolay.Viktorovich – błagał Irina A. – Nie widzę ten cholerny eliksir i pobudza, a bez niego ponownie do wódki. Oto święty krzyż! – Mój drogi! Przejechać przez diabły i Niemcy uciekają, a ja się z dobrego dzieje – nalał jej 2/3 filiżanki i powiedział surowo: – wystarczy krępować. Od Podałem swój los w swoje ręce – umieć słuchać !!! Pić, moja miłość. Dla ciebie mówię. Irina A. posłusznie wziął szklankę i połykania łzy wina w pół zaczął pić. Wypiłem kilka łykami, wziął głęboki oddech i nagle zamachnął, uruchomiony szkła w kącie. Szkło clinked rozbita. Chciała krzyczeć, jak długo będzie ją torturować? Ale … jej głos odmówił.

-Duhom poszedł? Nie bój się, Irinushka, zdarza się. On-Koch kapusty. Weź to, weź to, że będzie lepiej. I rzeczywiście stało się o wiele lepiej. Roześmiała się. Wtedy wydawało się jej, że funkcjonariusz bezpieczeństwa kołysząc się na boki, a on nagle podzielony na dwie części … Goncharov roześmiał się także, choć nie sam, już śmiech miał dwa i oba zostały opracowane do niego z okularami. Irina A. nie oprzeć, i ujrzałem, a Goncharov stanął nad nią i powiedział, że wykonalność tego jest procedura metodologiczna, gdy dana osoba jest zabrany i pobity, dopóki nie podpisał swój własny wyrok śmierci, że Victor przyznał się do winy i dał mu dziesięć lat, że kradzież jest jakiś sposób, aby znaleźć jego chleb głodnym, a komuniści dostać darmowe pracowników.

Irina A. nagle gdzieś spadać, a później, już nie pamiętał. Do rana obudziła się: bóle głowy, bóle pleców, skurcze skurcze nóg. Gonczarow spała w innym pokoju. Ubrała się szybko i cicho podszedł do okna. Na Wschodzie, to świecił cienki pasek świcie -Rassvet. -Neuzheli spała przez cały dzień? Zawołał kurki. Irina A. trudno znaleźć buty i biorąc je pod ręką ostrożnie otworzył okno. Powiew świeżego … nocy wspiął się na parapet, przeżegnała się i wskoczył do klombu, a następnie delikatnie otworzył bramę i wyszedł na ulicę i butach pospieszył do swojej rodzinnej Kamenka.

Na Wschodzie coraz bardziej jasno rozgorzał świt. Było chór ptaków śpiew. Na drodze, zdecydowała. Zaczepione na torfie, aby na zawsze opuścić ziemię ojców, który ustanowił władzę COP.

Valery Kokin