Alexander Marczenko biografia wyczyn

Wielu bohaterów pamięta mówić o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Jedną z takich osób jest Alexander Marczenko, którego biografia jest niezwykle wciągająca. Był w okresie walk między sześćdziesiątym trzecim Tank Brigade, która podniesionego do przodu Czelabińsk.

biografia

Alexander urodził się w rodzinie Porfiriewicz zwykły murarz w małym miasteczku o nazwie głuchy. I ukończył siedem klas szkoły, a następnie stał się studentem college'u budowy dróg Czerkasach. Następnie pracować w tej specjalności, wojsku, gdzie był odprowadzany i ponownie prowadzone dla dobra kraju. Kiedy ogłoszono wojnę, Marczenko Aleksandr był we Lwowie, studiował spis lokalnych linii kolejowych.

Natychmiast, gdy zdaliśmy sobie sprawę, że ojczyzna jest w niebezpieczeństwie, Alexander wyraził chęć do walki, ale projekt deska odrzucił wniosek. Powód był prosty: potrzebny jest profil ekspertów do pracy w tył. Marczenko został ewakuowany do terytorium południowego Uralu, w miasteczku o nazwie Magnitogorsk, gdzie był zaangażowany w projektowanie strategicznych kolei na eksport do kraju sprzętu i specjalistów z najważniejszych firm w centralnej Rosji. W tym okresie, Alexander Marczenko wykonuje swój pierwszy wyczyn, wraz z innymi ratuje małego dziecka, który spadł przez lód.

kariera wojskowa

Przez cały ten czas, Aleksandra Porfirevicha nie zostawił na pomysł, że musi być w tym czasie na polu bitwy, a nie siedzieć w biurze i pracy z rysunkami. Tylko w dziewiętnastu czterdzieści trzecim roku, rozpoczęła swoje istnienie trzydziestą Volunteer Corps, składający się z pracowników Czelabińsk. W celu uzyskania w jej szeregach, Marczenko specjalnie studiował specjalną bezprzewodową operatora strzelca. I tym razem zaprzeczyć wojskowego biura zaciąg po prostu nie mógł, a myśliwce frontowe potrzebne. Alexander Marczenko wpada w sześćdziesiątym trzecim zbiorniku Pożarnej.

W nim znajduje się interesująca tradycja wśród mężczyzn: dać maszynom nazwy patriotyczne. Na przykład, zbiorniki były nazywane „Avengers”, „wolontariuszy”, „dla Ojczyzny” i tak dalej. Marczenko miał szansę być częścią załogi zbiornika zwanego „Bezlitosny”. Po raz pierwszy na tym, walczył w strasznym bitwy na łuku kurskim, dobrze, następnie bronił granic pod Dniepru, Żytomierzu, Kamenetz-Podolski. Wiele zwycięstw zbiornik z dźwięcznym imieniu „Merciless”.

exploity

Pewnego dnia jeden z jego towarzyszy rodziny Marczenko Mordvintsev, który służył jako sierżant, został ranny w akcji, a zatem zwolnionych ze służby. Jak tylko trochę odzyskane, Mordvintsev wstąpił na Uniwersytet w Kijowie. Miasto w tym czasie była już wydana, ale całe życie był nadal bardzo trudne, wojna nie ustępują. Musimy oddać hołd sierżant nigdy nie skarżył się, gdy był w pismach z towarzyszami w służbie. Ale tak czy inaczej, wiedząc, jak bardzo musi, Marczenko znokautował faceta się zebrać sumę wszystkich możliwych i wysłać go Mordvintseva. Był bardzo wdzięczny, a po wojnie z powodzeniem ukończył uniwersytet, a nawet uzyskał dyplom.

Wszystkie wspomnienia Aleksandre Porfireviche które przetrwały od wojny całkowicie pozytywne. Nawet polecenie strajków, jako autorytatywny, jak Alexander Marczenko kolegów – tankowiec powołaniem. Pochodzenie etniczne był odważny, zawsze był w stanie utrzymać spokojny wyraz twarzy, nawet w bardzo trudnych czasach.

Nie było innego zabawny wydarzeniem w biografii człowieka. Koło Lwowa, był w stanie przeniknąć bezpośrednio do płonącego radzieckiego czołgu, do czynienia z ogniem, dostarczenie samochodu z ognia, do ratowania załogi, a następnie coraz więcej ludzi są dosłownie na ich barkach, aby wyciągnąć z przestrzeni bojowej do jednostki medycznej. Nie jest zaskakujące, że zdobycie tego człowieka miał wiele, na przykład, medal „Za Odwagę”, a nawet Marczenko jest kawalerem Orderu Czerwonej Gwiazdy.

biorąc Lwów

Najtrudniejsza praca w życiu Alexander Marczenko było zdobycie miasta. Trudnością było to, że wsparcie z powietrza może być po prostu komenda jest surowo zabronione, aby zniszczyć i zepsuć unikalną architekturę starego miasta. Tak, i cysterny były potrzebne najbardziej doświadczony, kompetentny miasta. Alexander Marczenko (zdjęcia – poniżej) dla wszystkich parametrów pasuje do tego samego w tym czasie nosił prowizji i osiedlił się wśród kolegów jako bardzo odpowiedzialną osobę.

Ostatnia bitwa

Załoga „Gwardia”, co zostało uznane i Aleksander Marchenko, otrzymał zadanie, aby dostać się do centrum miasta, a Marczenko musiał wywiesić czerwoną flagę radziecką nad ratuszem miasta.

Zadanie zostało wyraźnie sformułowane, ale tylko osiągnąć nie wydaje się możliwe. Kilka zbiorników, które było wcześniej, nie powiodła się, a załogi tych maszyn zostały dostarczone do siedziby z poważnymi obrażeniami.

Dwa dni „Straż” został wybrany do Hall, będąc w wymianie ognia z niemieckimi samochodami. Wyczerpany, zdaję sobie sprawę, że ciągle w niebezpieczeństwie, Marczenko i jego współpracownicy osiągnęli cel. Następny Istnieją dwie wersje tego, co się stało.

Zgodnie z pierwszą hipotezą, Marczenko został śmiertelnie ranny podczas podnoszenia czerwoną flagę na placu. Druga wersja jest zarejestrowany bezpośrednio w karcie postaci premii i mówi, że Aleksander Marczenko objął dowództwo zbiornika po śmierci dowódcy, weszła w nierównej walce z wrogiem. A kiedy wszystko jego towarzysze zginęli wraz z nim, on nadal walczyć samotnie. Trudno w to uwierzyć, ale został zniszczony ponad pięćdziesięciu doświadczonych żołnierzy niemieckich, którzy zostali pouczeni, aby wziąć go żywcem. Jednak kiedy Marczenko próbował przejechać otwartą przestrzeń kosmiczną i dostać się do wzmocnień, został zestrzelony przez karabin maszynowy z powodu odniesionych ran, Aleksander zmarł na miejscu.

regalia

Aleksandra Marczenko i nie przedstawia liczby Bohater Związku Radzieckiego, w przypadku braku dobrego powodu, ponieważ dokładny dowód, że dokonał tego człowiek nie przeżyje. Ale potomkowie pamiętają wyczyny tego człowieka, Czelabińsk dumny z jego nazwą. Miasto ma ulicę Marchenko. Na Ukrainie, każdy uczeń wie, kim jest Marczenko Aleksandr Porfiriewicz jak ten godny człowieka wymienionych jako honorowego obywatela miasta Lwowa.