Syntaktyczna charakterystyka zdania

Składnia syntaktyczna zdania, zwana też "analizą składniową", jest potrzebna do usystematyzowania jej konstruktów, co pomaga lepiej zrozumieć jego znaczenie i zapobiegać błędom w formułowaniu interpunkcji. Z reguły taka praca pisemna jest wymagana w szkołach średnich, ponieważ później odbywa się w sposób mentalny na poziomie automatycznym.

Po pierwsze, propozycja charakteryzuje się celem oświadczenia i emocjonalnego zabarwienia. Może to być opowieść, intrygowanie lub motywowanie; Wyklęty lub niekaturalny. Znaczna część informacji na tym etapie pochodzi z ostatniego znaku interpunkcyjnego: znak zapytania jednoznacznie wyjaśnia, że mamy przed nami wyrok przesłuchiwania, a punktem wyjścia jest to, że nie jest to wykrzyknik. Sprawa może być rozpoznana przez obecność czasownika w imperatywnym nastroju.

Następnie następuje charakterystyka zdania przez liczbę zasad: prosta – jeśli jest pojedyncza i złożona – jeśli jest kilka.

Jeśli zdanie było proste, scharakteryzujemy go według rodzaju podstawy – jednej lub dwóch części. W pierwszym przypadku konieczne jest określenie kategorii (nazwy, określonej lub nieokreślonej – osobisty, bezosobowej). W drugim, pełnym zdaniu lub niekompletnym.

Po tym następuje charakterystyka wniosku dotyczącego obecności członków drugorzędnych – może być powszechna lub nierozstrzygnięta. Ponadto wskazujemy na obecność komplikujących struktur – wstępne słowa, referencje, zwroty uczestniczące i uczestniczące, jednorodne elementy, mowę bezpośrednią, izolowane konstrukcje. Podsumowując – analizujemy wszystkich członków zdania, wskazując na części mowy, z którą są wyrażane. Wyjaśniamy rozmieszczenie znaków interpunkcyjnych. Charakterystyka zdania, jeśli jest prosta, kończy się tutaj.

Charakterystyka złożonego zdania różni się trochę od schematu opisanego powyżej. Po drugim punkcie podano typ połączenia między jego częściami – może to być złącze lub nie-złączowe. Po znalezieniu związku określamy rodzaj oferty – związek lub złożoność.

Następnie rozdzielamy oddzielnie każdą konstrukcję prostą, tak jakby były osobnymi propozycjami algorytmu podanego powyżej. Podobnie, kompozycja, obecność drugorzędnych członków, komplikacja itp. Są wskazane. To uzupełnia opis wniosku.

Widzimy więc, że każda cecha charakteru zdania ostatecznie zmniejsza się do wyjaśnienia znaków interpunkcyjnych. Oznacza to, że konieczne jest przeprowadzenie systematycznego samooceny. Ponadto, procedura ta pomaga uniknąć typowych błędów syntaktycznych, w szczególności nieprawidłowej koordynacji między częściami zdania. Charakterystyka wniosku w większości przypadków jest dość prosta, ale jest również wadą dla monety. Niewielki błąd może prowadzić do błędnej interpretacji wniosku lub jego nieprawidłowego napisania. Oczywiście, gdy pracujemy przy gotowych przykładach, to nie jest tak straszne. Ale w zadaniach, w których formułowanie znaków interpunkcyjnych zależy od analizy zdania , należy poważnie traktować podejście do charakterystyki. I wtedy można uniknąć wielu błędów.