Analiza Lermontow wiersz „Kiedy żółknięcie pole fala”. Wewnętrzna monolog poety

Liryczny nastrój rosyjskiego pisarza życia Lermontowa zmienia się z wiekiem z dzikim entuzjazmem do śmiertelnego bólu i smutku. W swoich wczesnych pracach chwalił wiele naturalnego piękna, łąk, rzek i lasów, ale w ostatnich latach tematem mało interesujące dla niego, było bardziej związane z kwestiami politycznymi i społecznymi. W tym czasie zyskał sławę jako poeta, awanturnik, który mocno i stanowczo potępił carskiego samowładztwa. Że wiersz „Kiedy fale żółknięcie niwa” transportuje dziwny nastrój autora. Co wydarzyło się w losy poety w tym czasie?

Analiza Lermontow wiersz „Gdy fala zażółcenie Niwa”

Kiedy czytasz ten wiersz Lermontowa delikatnie zanurzone w pięknym i niesamowitym poetyckim świecie, ale jakoś przepojone beznadziejnej tęsknoty. Wydawałoby się, że może istnieć taka beznadziejna i smutny w niezwykle dokładnych szkiców natury? Po tym wszystkim, jak mówi, jest już żółte pola, przypomina koniec lata, które już dojrzewają karmazynowy śliwki w ogrodzie, las szumi, a nawet srebrny lilia kiwa poetę.

Analiza wiersza Lermontowa „Kiedy fale żółknięcie niwa”, mówi, że Lermontow podziwiać charakter czysty i spokojny, zanurzony w żyznej magicznym śnie. Ale dusza poety nie jest tak łatwe, był bardzo zmartwiony, a nawet złość.

motyw samotności

Co jest przyczyną jego tragicznej niezgodzie z życiem? Może to ze względu na jego nieprzyjemny charakter lub żrących dowcipu, który często wylewa. Czy jest to los sierota był winien, bo poeta bardzo wcześnie pozbawiony uczuć rodzicielskich? Możesz zrzucić winę na los i za to, że nie dała mu lojalny i dobrych przyjaciół, podobnie myślących ludzi i dał mu spotkanie z kobietą, która mogłaby chłodzić jego gorącą głowę, dbać i kochać go takim, jakim był Lermontow.

„Kiedy fale żółknięcie niwa”, opisuje jak lodowate kluczowych szepty o spokojnym regionie. Ale gdzie to jest? Poeta zawsze niespokojny, to zalane poczucie samotności i rozpaczy. I najprawdopodobniej, to ze względu na okoliczności zewnętrzne, które, niestety, nie zawsze zależą od osoby. Jednakże, podczas gdy otoczony strachu Lermontowa prześladowań było normą.

Spokój i harmonia

Analiza wiersza Lermontowa „Kiedy fale żółknięcie niwa” otwiera zasłonę na to, co słodkie kontemplacja natury, który widział poeta, co gorsza zaburzenia i bez wciskania jej kondycję. Jednak ten nieskazitelny świat przyrody przedstawia marzenia o harmonii z nią, z ludźmi iz całym światem wokół niego.

Co myśli poeta, gdy pisał wiersz, który nie ma żalu o przeszłości, ale mimo to oczekuje niczego i przyszłość? Pod koniec pracy jest czterowiersz, w którym poeta, jakby chciał zobaczyć wyraźnie ponownie, ale tym wgląd można interpretować na różne sposoby.

Analiza wiersza Lermontowa „Kiedy fale żółknięcie niwa” odnosi się do faktu, że poeta był przeznaczony do życia w społeczeństwie obcych ludzi, gdzie priorytetem kłamstwa, fałszu i tego kompletnego znudzenia. Poeta, urodzony w tym niesprawiedliwym świecie, po prostu dusi się w atmosferze plotek, intryg i potępienia. Od tego tak tragiczne, a jego los.

Lermontow „Kiedy fale żółknięcie niwa”

Ten piękny wiersz został napisany przez autora w 1837 roku. Ale w tym czasie poeta został aresztowany i podczas przesłuchań został uwięziony w więzieniu w Petersburgu. A wszystko z powodu postępowania dotyczącego jego wiersz „Śmierć poety”, który został poświęcony śmierci Puszkina.

Zaskoczony wiadomością, więc powiem wprost do świeckiego społeczeństwa i otwarcie obwinia go o śmierć wielkiego geniuszu. Urzędnicy, oczywiście, nie mógł wytrzymać takie kpiny, ich zdaniem, zachowanie, więc zdecydowano się podjąć Lermontov opiekę. W więzieniu bez papieru i atramentu, korzystając z opakowania żywności i spalonych zapałek, napisał wiersz „Kiedy fale żółknięcie niwa”. Natura motyw został wybrany na pewno nie będzie to zaskakujące, gdyż też mógł przewidzieć, że i wyjechał do odwiedzenia w tym świecie tyle.

Oszczędzania naturalne piękno

W tym czasie, Lermontow była tylko 24 lat, był sceptykiem i realistą, a nawet w tym wieku doskonale zdawał sobie sprawę, że obecne fundamenty samego społeczeństwa jest całkowicie nieaktualne. Zwraca na to uwagę i fakt, że buntu dekabrystów.

W Lermontow wkrótce zaczęli zdawać sobie sprawę, że nic nie będzie w stanie zmienić w Rosji, nierówność społeczna , prędzej czy później prowadzą do rewolucyjnego konfliktu. Z tego powodu, Lermontow w ostatnich latach życia był w złym stanie i złym nastroju.

Poeta sobie sprawę, że jego wiersze nie budzi on jasne umysły ludzkie wykorzystać dekabrystów, jednak i pogodzić się z tym, co się dzieje wokół niego, też nie chciał.

Jest sama jego praca jest bardzo oryginalny i jest pewnego rodzaju końcowym monologu wewnętrznego duszy z najwyższych wartości, że wszystko przemija, a to też wszystko minie. Możemy tylko czekać …