Bruno Dzhordano: filozofia renesansu

Być może jednym z najbardziej znanych i kolorowe w każdym znaczeniu myślicieli renesansowych był Bruno Dzhordano, filozofia, która odróżnia panteizm i zainspirował naukowców Oświecenia na rozwój innowacyjnych pomysłów.

życiorys

Urodził się we Włoszech, niedaleko Neapolu, w małym prowincjonalnym miasteczku Nola, za które oddał do Nolandets nick i czasami podpisane swoje prace. Dzieciństwo i wczesne lata filozofa przyszłości miała miejsce w sprzyjających warunkach kontemplację i studium natury.

W ciągu dziesięciu lat, Bruno przeniósł się do Neapolu, aby odwiedzić swoich krewnych, który zawierał płytę szkoleniową i kontynuował naukę już opierając się na wiedzy nauczycieli. Następnie, osiągając piętnastą staje początkujący klasztoru dominikańskiego w nadziei na bardziej rozszerzyć granice ich edukacji. W tym samym czasie, próbował swoich sił w literaturze, pisanie komedii „lampy” i „Arka Noego”, wyśmiewając maniery współczesnych pisarzy neapolitańskiego społeczeństwa.

Z powodu jego poglądów na katolicyzm i nieco większą swobodę działania niż przewidywany dla Dominikany mnich Bruno był prześladowany przez inkwizycję i zmuszony do wycofania się z Neapolu. Po wielu wędrówki miast Włoch, dotarł Genewa. Ale żeby znaleźć dla siebie nie może działać, mimo że został ciepło przyjęty przez kalwinów, dlaczego poszedł do Tuluzy do nauczania filozofii i astronomii na uniwersytecie. Ze względu na zamiatanie poglądów Arystotelesa, krytyka i otwarte ataki na starożytnego myśliciela został zdradzony ostracyzmu wśród rówieśników i zajmował wysokie stanowiska w rankingu miłości w studentów, którzy są zainteresowani w nietypowym podejściem do nauki.

W końcu miał jechać do Paryża. Nie Giordano Bruno jest zaangażowany w działaniach naukowych i literackich, co przyciąga uwagę króla Henryka III. Ostatnio na wyjątkowe usługi filozofa przypisuje profesorem nadzwyczajnym, i zachęca go do kontynuowania badań naukowych. Pomimo wszystkich ciepło przedłużony do monarchy i wspaniałymi widokami na trudną sytuację heretyka w oczach Kościoła katolickiego zmuszony do opuszczenia Francji Bruno i udać się do Anglii. Ale jest też to realizuje inkwizycji, choć nie w takim samym stopniu jak na kontynencie. W końcu, wciąż wraca do Włoch, żył spokojnie przez jakiś czas, by ich prace naukowe i literackie. Jednak w 1600 roku „policja” kościół aresztowany Bruno, stawianych mu zarzutów i skazał na spalenie. Filozof podjął decyzję o ukaraniu stoicyzmem i 17 lutego został wykonany publicznie na obszarze Kwiaty w Rzymie.

Podstawy wiedzy o materii i natury

W oparciu o wstępne filozofów i hermetyczna Bruno Dzhordano, którego filozofia miała na celu zmianę ideę jednego boskiej zasady i strukturę przestrzeni, zaczyna tworzyć swoje własne wyobrażenie o strukturze świata, układu słonecznego i miejsca człowieka w nim. Wierzył, że słońce – to nie jest centrum wszechświata, jak pomysł podniesionego przez Arystotelesa i jego szkoły naukowej, a gwiazda, wokół której znajdują się planety. I istnieje wiele podobnych gwiazd z ich własnych systemów planetarnych i inteligentnego życia w nich. Główną ideą, która jest logicznie prześledzić cały łańcuch abstraktów Bruno, był fakt, że świat, ducha i materii, będąc początkiem wszystkiego nie jest aktem boskiego stworzenia, lecz żywym ucieleśnieniem tego, jest obecny wszędzie.

Od metafizyki do filozofii przyrody

Punktem wyjścia, początek wszystkich rzeczy, przyczyną wszechświata nie może być rozumiane – twierdził Dzhordano Bruno. Jego filozofia jest nie zaprzecza istnieniu Boga, to jest raczej wycofać się z jego personifikacji i identyfikacji z konkretną osobę. Prawda może być znana dopiero w dochodzeniu jej pobytu w świecie, według śladów, które pozostawia się w materii i ducha. Dlatego, aby poznać Boga, musimy zbadać naturę samej istoty tego, jak daleko, jak to możliwe w oparciu o możliwości ludzkiego umysłu.

Dualizm jest przyczyną czy początek

Bóg był początek wszystkiego – tak mówi filozofia renesansu. Dzhordano Bruno zmienione w tej tezy: przyczynę i pierwszej zasady łączą się w obraz Boga, ale w naturze są one różne, ponieważ przyczyna jest czysty rozum, albo uniwersalny umysł, który ucieleśnia istotę swoich pomysłów, a pierwsza zasada – to kwestia, która jest pod wpływem przyczyn to przybiera różne formy. Ale w momencie narodzin wszechświata do pierwszego wcielenia idei światowego umysłu Wziąłem sprawę nie z zewnątrz, ale od wewnątrz, tworząc w ten sposób animowany sprawę, która może przybrać formę własną rękę, bez udziału inteligencji.

Zdając sobie sprawę, jak trudne do uchwycenia jest filozofia przyrody, Dzhordano Bruno krótko (lub nie) przedstawił swoją istotę w swojej pracy „od przyczyny, na początku i na singlu.” Ta książka była pod wrażeniem zarówno przez wykształconego społeczeństwa, głodnych nowych pomysłów i Inkwizycji, który widział w tej heretyckiej myśli.

Zapętlenie i doskonałość natury

Filozofii przyrody Dzhordano Bruno renesansu różniły integralności koncepcji, że istnieje uniwersalna inteligencja, która jest obecna w każdej sprawie, która jest już ustalony i ujarzmia transformację i ruch tej sprawie. W związku z tym, wszystko w przyrodzie jest logiczną i kompletne, wszystko ma swój cykl życia, po czym ponownie przekształcone w jednym materiale.

koncepcje jedności

Ciekawym sposobem na życie Bruno Dzhordano, filozofii, nauki i religijnych słownych walkach określiły swoje poglądy na temat boskiej zasady jako jedności bytu i formy materii i inteligencji, ponieważ, według niego, są one identyczne ze sobą w Bogu. Bez tego nie byłoby możliwe do ustalenia na świat jako całość, zgodnie z ogólnymi przepisami prawa i stanowi ciągle zmieniającym sprawę.

naturalne podobieństwo

Czystego rozumu, jak nazywają go później Hegel, „obsesję” idei stworzenia, to jest animowana. I w tym jest jak boskiej istocie, mimo że nie jest uosobieniem i jest definiowana jako coś, dostępnej wiedzy. Giordano Bruno, podsumowanie filozoficznych idei, które są zaprzeczeniem klasycznego dogmatów religijnych, był pierwszym, który przedstawił podobny argument. W tym roku został skazany przez naukowców, którzy przyklejonymi do teorii scholastycznej i nie chcą myśleć inaczej.

Stałość i zmienność

Konflikt z ustalonych poglądów Bruno Dzhordano, filozofia przyrody, które piastował, a dobrze określonej postawy społeczeństwa w celu określenia przyszłości dla tych pomysłów. Filozofowie twierdzili, że uniwersalny umysł jest jednocześnie jednym z całego świata iw różnych formach, które bierze sprawę, że jest wszędzie i nigdzie zarazem. I, aby uchwycić tę ideę, trzeba nauczyć się myśleć sprzeczne. Po śmierci Dzhordano Bruno filozofii przekształca się w etapie poznania, z których jeden będzie znalezienie całkowite przeciwieństwa w celu osiągnięcia harmonii i narodziny nowej pary przeciwieństw. I tak w badaniu rekurencyjnej nieskończoności materii.

Odpust i elewacja

Natura „uproszczony” do materii, a „podniesione” umysł do nauki we wszystkich jej wymiarach. Po dualizm wszelkiego istnienia być zrozumiane i zaakceptowane przez umysł jako jedność i początkiem wszystkiego, łatwo jest znaleźć punkt łączenia w przeciwległych parach i zbudować logiczny łańcuch rozumowania, który prowadzi nas do prawdy – stwierdził Dzhordano Bruno. Filozofia krótko opisuje, w jaki sposób można to osiągnąć oświecenie i zrozumienia. Ale nie każdy może odważą się rozpocząć tego trudnego i odpowiedzialnego podróżowania.

Panteistyczna filozofii Giordano Bruno, podsumowanie, które dają niewtajemniczonych szansę zobaczyć granice duchowego i materialnego, był pierwszym krokiem do zrozumienia procesu uczenia się. Był w czołówce rozwoju nauki, który wybuchnął w Oświeceniu i doprowadził najjaśniejsze umysły dla przyszłego rozwoju ich teorii. Zgodnie z jego możliwościami, nieuchronnie ograniczone, nie tylko silną pozycję scholastyka, ale powolne tempo postępu technologicznego, zostali zaangażowani, a raczej rozszerzenie wniosków na podstawie swoich obserwacji niż prawdziwej nauki. Każdy jest zaznajomiony z tymi nazwami: Galileusz, Mikołaj Kopernik, Giordano Bruno. Filozofia daje krótki pojęcia o ich roli w poznawaniu świata i promować tę wiedzę. Prześladuje Inkwizycja, zmuszeni do ukrywania własnych dzieł, promować je w tajemnicy, że są odpowiednio przekazywane w ten sposób, pozostawiając znaczący ślad w historii.