Polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku: główne kierunki, cele, wyniki

W historii naszego kraju XVII wieku jest to bardzo ważny krok, ponieważ w tym czasie było wiele zdarzeń, które miały wpływ na późniejszy rozwój państwa. Szczególnie ważne było polityki zagranicznej Rosji w 17. wieku, ponieważ w tamtym czasie było bardzo trudno odeprzeć wielu wrogów jednocześnie utrzymując siłę do pracy domowej.

Co określił postawę polityczną?

Na ogół potrzeb kulturalnych, gospodarczych i wojskowych określiła dalszy rozwój naszego kraju w tamtych wieków. W związku z tym polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku był całkowicie uzależniony od wyzwań, które wychodziły na urzędników państwowych w tych trudnych czasach.

Główne zadania

Po pierwsze, trzeba było natychmiast zwrócić wszystkie ziemie, które zostały utracone w wyniku kłopotów. Po drugie, przed władcami tego kraju miał za zadanie połączyć z powrotem wszystkie ziemie, które kiedyś były częścią innego Rusi Kijowskiej. Oczywiście, pod wieloma względami kierują bynajmniej nie tylko idee zjednoczenia raz rozdzielone narody, ale również chęć zwiększenia udziału gruntów ornych oraz liczbę podatników. Mówiąc najprościej, rosyjska polityka zagraniczna od 17 wieku miała na celu przywrócenie integralności kraju.

Nosówki jest bardzo trudno powiedzieć do kraju: skarbiec był pusty wielu zubożałych chłopów tak, że po prostu nie było możliwe podjęcie podatku. Uzyskanie nowej ziemi, nie zrabowanego przez Polaków, pozwoli nie tylko do przywrócenia prestiżu politycznego Rosji, ale także w celu uzupełnienia jego kasetony. W ogóle, to był główny Rosyjska polityka zagraniczna w 17 wieku. Tabela (10 klasy szkoły musi znać doskonale), podane w dalszej części tego artykułu, odzwierciedla najbardziej globalny z jego przeznaczeniem.

Dostęp do morza

Ich realizacja była niezwykle ważne, aby mieć ujście do Morza Czarnego i Bałtyku. Po pierwsze, obecność tych szlakach pozwoli bez problemów do wzmocnienia więzi gospodarczych z Europy, ustanawiając dostawy towarów jest nie tylko rzadkie, ale również technologia, literatura i inne rzeczy, które mogą pomóc w wyeliminowaniu zaległości w sektorze przemysłowym kraju.

Wreszcie nadszedł czas, aby zdecydować, coś z krymskiego chana: niegodnie duży kraj w czasie cierpią na ataki wszelkich „melkotravchatomu” sojuszników tureckiego sułtana. Nie należy jednak zapominać, starą śpiewkę o papierze i wąwozy armii … W ten sposób mieliśmy dużo trudności.

na wschód

Nie należy zapominać również, że polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku w dużej mierze realizowane za cel rozszerzenie na wschodzie kraju w celu dalszego rozwoju i wykorzystania gruntów.

W szczególności, na eksport to wymagało ogromnej ilości sobole futra, który został wykorzystany w świecie niesamowitej popytu. Jedynym problemem było to, że w europejskiej części kraju, te cenne zwierzęta były przed wiekami povybity. Wreszcie, jest wysoce wymagane do osiągnięcia Pacyfiku i ustawić na nim naturalną granicę. I drugiego. W kraju brakowało „gwałtowne heads” hack co było szkoda. Zdecydowano najbardziej aktywny, ale niespokojnych ludzi wysłać na Syberię.

To rozwiązuje dwa problemy na raz: Centrum stan pozbyć „niepożądanych elementów”, a granica jest pod silną strażą. To właśnie była polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku. Tabela pokaże podstawowe zadania, które musiały zdecydować.

Złożona była polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku. Tabela wyraźnie pokazuje, że nie robią żadnej pojedynczej dekadzie sukces towarzyszył nasz stan nie zawsze jest bez wojen.

Który zapobiega rozwiązywaniu poważnych problemów?

Główną z nich nie był nawet Działania „wiecznych przyjaciół” w obliczu Wielkiej Brytanii i Francji, a jego własnym zacofania technologicznego. Europa w trakcie następnego, trzydziestoletnia, wojna, udało się całkowicie przemyśleć teorię uzbrojenia i organizacji wojsk na polu bitwy, a także taktyki ich stosowania. Tak, główną siłą uderzenia znów stał piechoty, który od końca cesarstwa rzymskiego było podrzędne role. Sposobami umacniania zaczęła intensywnie rozwijać się w tych dniach pułku artylerii.

Zacofanie w dziedzinie wojskowości

I tu utknęła polityki zagranicznej Rosji w 17 wieku. Tabela (klasa 7 musi znać swoją podstawową pozycję) tego pokazu nie są w stanie, ale armia była bardzo słaba. Faktem jest, że w naszym kraju trzon sił zbrojnych do tej pory był arystokratycznej kawalerii. Aby poradzić sobie z pozostałościami po raz Hordy potężnego Mogłaby z powodzeniem, ale na spotkaniu z armii samo Francja to prawdopodobnie zostały czeka na poważne straty.

Tak więc, polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku (krótka wykładając) skierowany był przede wszystkim do ustanowienia normalnego wojska, handlu i aparatu administracyjnego i dyplomatycznego.

W sprawach broni

Ogromny kraj jest silnie uzależniona od importu broni. Zacofanie w taktyk i broni planuje wyeliminować poprzez intensywne broni przywóz Europejska produkuje, a także zaangażowanie funkcjonariuszy w służbie. Wszystko to powoduje nie tylko w zależności od mocarstw tego okresu, ale też bardzo kosztowne dla kraju.

Tak więc, polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku (główne kierunki, które opisaliśmy) oparto na paradoks: z jednej strony, nikt nie wątpił konieczność wojny z Europejczyków. Z drugiej – że trzeba kupować drogich broń i amunicję, które zwiększyły wojskową i gospodarczą potęgę uprawnień Starego Świata, ale znacznie osłabione Rosję, już martwe kłopotów.

Tak więc, w przeddzień tabeli, o której mowa w rosyjsko-polskiej wojny musiał spędzić dużo złota. W Holandii i Szwecji, został zakupiony co najmniej 40 000 muszkietów i 20 tysięcy funtów wyboru prochu. Kwota ta wynosi nie mniej niż 2/3 broni piechoty. Jednocześnie nadal zwiększać napięcie na części Szwecji, która obejmuje nie tylko dostęp do Morza Bałtyckiego, ale także nadal twierdzą znaczną część ziem ruskich.

Stosunek do kraju na arenie międzynarodowej

Bardzo źle wpływa na fakt, że na Zachodzie, Rosja jest postrzegana tylko jako niezwykle zacofanym „barbarzyńskim” kraju, którego terytorium jest przedmiotem obowiązkowym ekspansji, a ludność była planowana w części do przyswojenia. Co do reszty, wszystko było przygotowane do smutnym losem Indian Ameryki Północnej.

Zatem ważniejsze niż kiedykolwiek istniała silna Rosyjska polityka zagraniczna w 17 wieku. Głównym zadaniem miało na celu „Cięcie przez okno”, który następnie zrobił Peter. zacofania gospodarczego i wojsko były w dużej mierze ze względu na banalne wykluczeniem terytorialnym w celu ustanowienia normalnych stosunków stał potężny turecko-polski-szwedzki barierę.

Nie zapomnieć o ciągłych intryg kupców angielskich, którzy nie w smak dostać potężnego konkurenta w sprawach handlowych. Wszystkie te sprzeczności mogą być rozwiązane, ale tylko poprzez stworzenie potężnej armii i przełamania blokady handlowej i gospodarczej.

Oto podstawowe polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku. W skrócie, najważniejsze zadanie położyć na Zachodzie, gdzie wszystko jest wyraźnie odczuwalne zagrożenie wojną.

Wojna w kierunku zachodnim

Wszystko to doprowadziło do tego, że w 1632 roku, zaraz po śmierci Zygmunta III, w polsko-litewskiej Rzeczypospolitej wybuchu wojny do przeglądu Deulino umów. Inicjatorem naszym kraju dokonał. Niestety, siły były oczywiście nierówny. Ogólnie rzecz biorąc, polityka zagraniczna Rosji w 17. wieku (podsumowanie którym już rozmawialiśmy o) w dużej mierze udało z powodu skrajnej niedoskonałości korpusu administracyjnego, wojskowego i dyplomatycznego.

Oto najbardziej oczywistym przykładem i denerwujące. Ze względu na bardzo zły dyplomatyczna Polski król Władysław udało się nawiązać kontakt z Tatarów krymskich. Powolna armia rosyjska, który kierował M. Shein, składała się z wojskowych ludzi. Kiedy dowiedział się, że Tatarzy zaczęli regularne wypady do kraju, po prostu opuścił armię, zamierza chronić swoje majątki. Wszystko to skończyło się podpisaniem Polyanovskiy świata.

Polska musiała zwrócić całą ziemię podbitych na początku wojny, ale Korol Vladislav całkowicie wyrzekł się wszelkich roszczeń do tronu rosyjskiego, a ziemia. Klęska gubernatora ogłoszony winnym M. Shein i A. Izmailov, następnie ścięty. Tak więc, rosyjska polityka zagraniczna w 17 wieku aż nie szczególnie dobry sposób dla nas.

Terytorium dzisiejszej Ukrainy

Jednocześnie złamał ruchu narodowo-wyzwoleńczego na terytorium dzisiejszej Ukrainy. W 1648 roku, w tych częściach złamał inny powstanie, które było z powodu nieznośnych warunków dla ludności prawosławnej, którzy mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej.

Sprawcy byli Zaporoże Kozaków. Ogólnie rzecz biorąc, były one bardzo dobre życie: ochrona poza Polską z najazdami tych samych Tatarów krymskich, otrzymali przyzwoitą nagrodę (nie licząc łupów wojennych). Ale Polacy nie bardzo lubię fakt, że Kozacy zabrał do swoich szeregach żadnego zbiegłego niewolnika i nigdy nie zdradził jego plecy. Zaczęło metodycznie „prześladowanie”, kawałki kozackich wolnych. Doprowadziło bunt wybuchł natychmiast Bogdan Chmielnicki.

Sukcesy i porażki rebeliantów

W grudniu 1648 roku jego wojska zajęte Kijów. W sierpniu następnego roku podpisał ugodę. Zapewnili do zwiększenia liczby „oficjalnych” Kozaków, na które władze mieliśmy żadnych skarg, ale na liście osiągnięć skończyła.

Chmielnicki zrozumiałe, że niesprawiedliwość nie będzie w stanie go naprawić bez pomocy z zewnątrz. Jedynym kandydatem do sojuszu była Rosja, ale jego moc nie jest zbyt chętny do walki, jak czas był potrzebny, aby zakończyć reformę armii. Tymczasem Polacy nie tolerują haniebnego pokoju; już w 1653 roku rebelianci były zagrożone wyginięciem.

Rosja nie może pozwolić na to. W grudniu 1653 roku podpisał porozumienie o zjednoczeniu ziem ukraińskich z Rosją. Oczywiście, natychmiast po tym jak kraj został wciągnięty do nowej wojny, ale wyniki były znacznie lepsze niż stare.

To, co charakteryzuje politykę zagraniczną Rosji w 17. wieku. Główne kierunki, cele, jego wyniki można znaleźć w tym artykule.