Fabuła, postacie i aktorzy: „Skóra, w której żyję”

Ogromny dom przeznaczony jest dla dużej liczby mieszkańców, ale w środku jest prawie pusta. Wśród wielu długich korytarzy i pomieszczeń można znaleźć tylko kilka sług i młoda kobieta. Ogólnie rzecz biorąc, dokładnie tak, jak wiele osób, jak trzeba pana domu można łatwo przechowywać swoje straszliwe eksperymenty. W artykule zostaną uznane za przedmiot obrazu, postaci i aktorów, którzy ich zagraniu. „Skóra, w której żyję” – filmu Pedro Almodovara, który opowiada historię o bardzo dziwnych wydarzeń.

tajemniczy pacjent

W przeszłości, znany chirurg Robert Ledgard (Antonio Banderas) jest już ćwiczyć we własnej klinice. Nie, on nie zrezygnować z nauki, ale po prostu postanowiliśmy nieco rozszerzyć zakres swojej wiedzy kosztem idei tworzenia sztucznej skóry. Ich gole kolega naukowiec nie ukrywa prawdę, i mówi im, nie wszystkie. Na przykład, że eksperyment nie było myszy i młoda dziewczyna, która mieszka w jednym z pokoi swojego ogromnego domu.

Vera (Elena Anaya) spędza cały swój czas w pokoju. Patrzy po jej pokojówka nazwie Marilia, który będzie podawał wszystkie dziewczyny, które pytała. W uzupełnieniu do kluczy, ponieważ do opuszczenia tych kilka metrów kwadratowych to nie jest dozwolone. Wydaje się, że Vera nie rozumie, co jest i co siedzi zamknięty. Ale bardzo szybko się nauczyć wszystkiego.

proszeni są o

Warto zauważyć poważne prace wykonane przez aktorów. „Skóra, w której żyję” – nietrywialne film. Fabuła rozwija się w taki sposób, że nawet patrząc na jednej trzeciej filmów, trudno jest zrozumieć, co nadal jest jego istotą. W ogóle, to musi tak być, ponieważ reżyser filmu Pedro Almodovara, raz nawet poprosił recenzentów do nich w jak najmniejszym stopniu, aby ujawnić szczegółów. Powiedział, że będzie wyglądać o wiele bardziej interesujące.

Tak więc, według jego logiki, przegląd filmu powinna składać się z kilku wspólnych wyrażeń: „podobało, aktorzy grał dobrze, bardziej do tych opowieści.” Jednak biorąc pod uwagę fakt, że film „Skóra, w której żyję” dla wielu obserwowany, a każdy z jego opisem wyjaśnia więcej niż trzeba, omówienie kilku znaków nie zaszkodzi nikomu.

obsesja

Czasami zdolność człowieka do czegoś lepszego niż inni tworzy fałszywą iluzję jego wszechmocy. Jest tak pochłania, zapomina o małe rzeczy, które mogą stworzyć wiele problemów do niego w przyszłości.

Wcześniej Robert Ledgard, grany przez Antonio Banderas ( „Matador”, „Wywiad z wampirem”, „Mali agenci”, „raz w Meksyku” i inne.), Był specjalistą w dziedzinie chirurgii. Ale seria okoliczności życiowe zmusiły go do zaangażowania się w zakazanych studiów. Fakt, że pierwszy wiedział, jak poważne i niebezpieczne swoją pracę, więc należy być ostrożnym. Ale zaczął się obracać, a sukces ten zaślepiony naukowca, zmuszając dać bardziej będzie swoje eksperymenty.

lekarz pacjent Ledgarda, Vera Cruz, grany przez Elena Anaya ( „Africa”, „na specjalne okazje”, „Erased ślady” i inne.), – tożsamość tajemniczej, nawet do siebie. Ta postać jest po prostu dużo pytań, odpowiedzi na które zostaną podane w regularnych odstępach czasu w filmie. W międzyczasie, możemy powiedzieć, że wiara uwielbia jogę, jest dziwna dopasowany garnitur, a każdy, kto go widzi, ona przypomina kogoś.

Ale cała historia kręci się nie tylko wokół luksusowej rezydencji Roberta Ledgarda. Więc teraz on prowadzi samotniczy tryb życia, ale zanim chirurg był bardziej otwarty człowiek. Zawsze był otoczony rodziną i przyjaciółmi, a on był gościem honorowym wydarzenia, które są organizowane. Na jednym z tych wieczorów człowiek spotkał Vicente, grał Jan Cornet ( „Night Brat”, „Miłość na receptę”). Że ten facet dał Robertowi ideę, dla której były chirurg zaczęły znikać na wiele godzin w naszym własnym laboratorium.

Grał w filmie aktorzy ( „Skóra, w której żyję”) z powodzeniem utrzymuje widza w napięciu. I jest to zrobione celowo, ze względu na znaki powściągliwości, ich skromnych dialogów. Nawet na pierwszy rzut oka, zwykle domowe – Marilia, grany przez Marisa Paredes, zachowuje się jak agent tajnych. Ona jak powinien postępować pacjenta, ale jej osobista historia z Robertem Ledgardom ma znacznie głębsze korzenie.

Najczęściej najbardziej

Jest nominowana do najbardziej nieprzyjemnego filmu zastanawiać, czy nie? Adaptacja filmowa Terri Zhonke powieści „Tarantula” może z łatwością pretendować do niego. To nie jest takie obrzydliwe filmu (przed „Tusk” przez Kevina Smitha ją), ale czasami wpływa na gry, które są aktorzy. „Skóra, w której żyję” czasami pokazuje sceny z których chcesz skrzywić. Ale czy to zatrzymać kogoś z oglądania?