System rakietowy „szatan”. „Szatan” – najpotężniejszy rakiet jądrowych na świecie

Nasze systemy broni wydają się być abstrakcyjne i neutralne nazwy, która w przypadku częściowych przecieków niewiele mówią oficerów wywiadu obcych służb wywiadowczych. Weźmy, na przykład, ten sam „Topola” lub „Ash”. Drzewa jak drzewa. A jeśli nie, „Pinokio” jakiś fantastyczny. Ale jest broń, która na Zachodzie, i nazwaliśmy złowrogi: „Szatan” – system rakiet trzeciej generacji, to 15P018, aka P-36, znany również jako SS-18, znany również jako RS-20B, znanego również jako " wojewoda”. Tak duża liczba nazw powodu. Radzieckie kodami wśród ekspertów NATO tradycyjnie podjęto one pochodzić z własnej nazwy każdej próbki naszego sprzętu, jest również zazwyczaj zupełnie nieszkodliwe. Więc jakie są one tak boi 15P018 i co Amerykanie to storm – pocisk „szatan”?

Wyścig zbrojeń jako instrument agresji

Tworzenie złożonych rakiety balistyczne – drogie, wysokiej technologii i zaawansowanych technologicznie. Zmusić Związek Radziecki do udziału w wyścigu zbrojeń jest od dawna celem administracji nas z różnych czasów, od Trumana do Reagana. Z różnych powodów, Ameryka zawsze była bogatsza niż ZSRR, a ubrana w dół jego wygórowanych spędzeniu ostatecznie zabezpieczone zwycięstwo w zimnej wojnie. W dużej mierze dzisiaj, ta zasada odnosi się do nowej Rosji.

Nasza odpowiedź dla Amerykanów

O około 1965 roku, pojemność międzykontynentalnych pocisków balistycznych USA wzrosła dramatycznie, jak również inne parametry techniczne, w tym dokładność trafienia. Stanowiło to zagrożenie dla sowieckich wyrzutni, z których większość została następnie stałych i umieszczonych w kopalniach są skoncentrowane w obszarach zasady grupy operacyjnej. Zatem, amerykański ICBM w przypadku pomyślnego przeboju może obejmować kilka Radzieckiego jeszcze nie miał czasu, aby rozpocząć. Pilnie potrzebne, aby odpowiedzieć na zagrożenie. Były dwa wyjścia dyspersyjne wyrzutnie, hartowane wałki, lub uczynić je mobilnych, zachowując jednocześnie wysoką moc, a więc ciężar i wymiary. Ale w dobie satelitów trudno jest ukryć ruch ruchomych zespołów nośnych. Problemy wymagają rozwiązania. Wynik był P-36 „Szatan” – najpotężniejszy pocisk nuklearny na świecie.

wielki Utkin

Akademik Władimir Fedorowicz Utkin podczas życiu sławnej osoby nie było. Ale jego przyjaciele, współpracownicy, koledzy i dawni podwładni, zwracając uwagę na 17 października urodzin swojego szefa, bez wątpienia nazwać geniuszem. I jest ku temu powód. Pod kierunkiem tego naukowca został stworzony system rakiet, „Szatan”, czy raczej 15P018 (diabelski pomysł nick akademik dał Amerykanów). Wszystko zaczęło się od ogólnej koncepcji, a następnie dzieli się na poszczególnych problemów technicznych, z których wszystkie zostały pomyślnie rozwiązane.

System rakietowy „Szatan” – system jest bardzo skomplikowany, jego każda jednostka musi działać w harmonii, a każda awaria może doprowadzić do nieodwracalnych skutków. Ponadto niebezpieczna broń miała rozpocząć zarówno stacjonarnych wałków i specjalnych platformach kolejowych, przebranych za zwykłych samochodach.

Jak uruchomić ciężką rakietę z kopalni

Ciało pocisk jest wykonana z aluminium i magnezu, – do stosunkowo miękkiego metalu. grubość ścianki – 3 mm poza powłoka będzie zbyt duże. Waga rakiety – ponad 210 ton, a to musi być prowadzone z głębokiego szybu. Łatwo jest sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby taki trudny i delikatny temat zaczyna się kąpać z rozpalonych gazów uciekających z dysz. Wewnątrz – 195 ton paliwa, nie tylko paliwo i wybuchowy. Ale to nie wszystko. Szef broni jądrowej są w mocy czterech Hiroszimie.

Oto problem techniczny. I jego sowieccy inżynierowie zdecydowali. Rakieta sprawnie i delikatnie usunięto, powierzchnię trzech określonych ładunku miotającego, zwany akumulatory ciśnieniowe podnieść przez dziesiątki metrów, a dopiero po tym rozpoczyna wstępnie obrobionego ( „blow”) silniki rozruchowym.

To rozwiązanie również pozwoliło na znaczne zwiększenie promienia bojowego systemu. Na początkowy przezwyciężenie grawitacji spożywany duże ilości paliwa, w tym przypadku, jego oszczędność wynosi około 9 ton.

Jest to tylko jeden z przykładów rozwiązań grace ilustracją geniuszu wielkiego Utkin. Wiele z nich będzie już całą książkę do opisania drugiego. Może wielowoluminowe.

Straszny pociąg jądrowej

Nic dziwnego, że Związek Radziecki był nazywany wielką władzę kolejową. Długie odstępy poproszony o budowie linii kolejowej w bezprecedensowym tempie nawet carskiej Rosji, w roku radzieckie zostały rozszerzone jako nowe linie, obejmujące całe terytorium naszej sieci dróg country. Dzień i noc na nich są kompozycje, wśród których jeden nie jest w stanie odróżnić tych, pod dachami samochodów, które czają się wiele megasmerti. mobilny system, „szatan” może być oparty na platformie kolejowej, przebrany jako zwykły pociąg, który odróżnienia od zwykłych może nie najbardziej zaawansowany satelita szpiegowski. Oczywiście, waga wyrzutnia 130 ton nie wolno używać prostych taboru, tak że oprócz problemów technicznych musiał się zająć i transportu, a także w skali Unii. Drewniane podkłady betonowe z nich uległy zmianie, jakość i trwałość tkaniny wniesionej na najwyższym poziomie, ponieważ każdy wypadek może szybko zamienić się w katastrofę. Wyrzutnia rakiet „szatan” ma długość 23 metrów, tuż pod wielkości samochodu lodówki, ale owiewki musiał opracować specjalny – konstrukcją składaną. Były też inne problemy, ale wynik uzasadnione koszty. Odwet może być stosowana w nieprzewidywalny punktu, a więc było zapewnione i nieuniknione.

rakieta

Oznacza część podnoszenia, które są umieszczone w ładunku jądrowego przedstawia dwuetapowy obszar odległość międzykontynentalny pocisk, który ma powierzchnię 300 kilometrów kwadratowych. Ona jest w stanie pokonać granice przyszłych systemów obrony przeciwrakietowej i wysokiej wydajności, a trafienie dziesięć różnych celów rozdzielić składniki o łącznej pojemności w zakresie ośmiu megaton trotylu. Zneutralizować jego działanie po uruchomieniu praktycznie niemożliwe, za którą otrzymała jako głośnym nazwa – „Szatana”. System rakietowy wyposażony jest w tysiącach obiektów, symulując głowic nuklearnych. Dziesięć z nich ma bliski masy do aktualnego ładunku, a reszta składa się z metalizowanego tworzywa sztucznego i ma postać głowic, obrzęk w stratosferze próżnią. Żaden system obrony przeciwrakietowej nie może poradzić sobie z tak wielu celów.

elektroniczny mózg

System zarządzania rozwojem zajmowała się zastępca generalnego projektanta Vladimir Sergeev. Jest zbudowany na zasadzie inercyjnej, ma trzy kanały i warstwowych mazhoritirovanie. Oznacza to, że system sprawdza się przy produkcji autotest. Jeżeli którykolwiek zarządzanie wynikami niedopasowania zakłada kanał, pomyślnie przeszła test. Kabel interfejsu i jest uważana za całkowicie niezawodne linie awarii komunikacji nie odnotowano jeszcze raz na cały czas, podczas którego system rakiet R-36M „szatan” jest w służbie.

podrażnienie Amerykanie

Program ten, zapoczątkowany w USA i znane jako Strategic Defense Initiative, mające na celu stworzenie globalnego „parasol”, który byłby w stanie chronić kraj „wolny świat”, a zwłaszcza Stany Zjednoczone, konsekwencje odwetowych termojądrowej strajku w razie konfliktu światowego. Strategiczny system rakiet 15P018 ( „Szatan”) są całkowicie pozbawione sensu tego przedsięwzięcia. Brak obrony przeciwrakietowej, nawet z drogich elementów w przestrzeni kosmicznej, będzie w stanie zagwarantować bezpieczne pokonanie obiektów na terytorium ZSRR amerykańskiego „Pershinga”. Nie trzeba dodawać, co spowodowało niezadowolenie wśród mieszkańców Białego Domu i Kapitolu. Strzelać z broni, tych kompleksów, radzieckie kierownictwo nie spieszył, wierząc, że stanowią one niezawodną tarczę nuklearną. Ale sprawa została poddana w ruchu po przejęciu „garb” i na początku pierestrojki.

Jak kruszonym „Szatan”

Co drugi wyrzutnia rakiet „Szatan” została zniszczona zgodnie z warunkami traktatu START-1, podpisany przez sekretarza generalnego KPZR M. S. Gorbachevym. Po rozpadzie ZSRR w przypadku kontynuował rosyjski prezydent B. N. Eltsin. W sprawiedliwości należy zauważyć fakt, że likwidacja i późniejsze usuwanie wielu pocisków z głowicami zostały wykonane nie tylko z powodu presji ze strony amerykańskiej lub zdrady narodowej (jak wezwał bezzasadne patriotycznych współobywateli). Powody były znacznie bardziej prozaiczny i były charakter ekonomiczny. budżet kraju nie utrzymać tak wysoki poziom wydatków wojskowych, które obejmują wydatki na utrzymanie i wymienionych utworów. A bez nich może się zdarzyć kolejny Czarnobyl, tylko o wiele bardziej straszne. System rakietowy „Szatan” był ofiarą ogólnego chaosu, który towarzyszył rozpad Związku Radzieckiego.

Pokojowa

Raz na terytorium raz niezniszczalnej ZSRR każdy młody państwowej, nagle odkrył, że cała produkcja, badania eksperymentalne i siły, które tworzone są wyjątkowo skomplikowane ukraiński. Dalszy rozwój i producenci potężny system obrony stało się niemożliwe, przynajmniej w krótkim okresie.

Pociski likwidacji niebezpiecznych dla Amerykanów nie oznacza zakazu ich wykorzystania do celów innych niż właściciele szybko skorzystać z najnowszych egzemplarzy. Podobnie jak w przypadku słynnego „Wschód”, przeliczane pojazd był, był używany do uruchomienia towarów handlowych i naukowych, w tym zagranicznych. Co robić? Gdy kraj potrzebuje pieniędzy, kurs pójdzie i „Szatana”. Międzykontynentalny pocisk balistyczny w okresie od 1999 do 2010 roku w ramach programu „Dniepr” przyniósł cztery tuziny satelitów na orbitę. Premiera odbyła się 14, z których jedna była nieudana.

„Wojewoda”

W późnych latach osiemdziesiątych, R-36M modernizacja pocisk został wykonany w celu zwiększenia jej odporności na skutki ewentualnego ataku jądrowego i poprawy wydajności pod względem dokładności. Ponadto wymagane rewizji w świetle nowych funkcji najnowszych systemów obrony przeciwrakietowej USA. CB „Południe” (Dniepropietrowsk) z powodzeniem poradził sobie z zadaniem, wynik pracy był 15A18M produkt o nazwie „Wojewoda”. Przy sporządzaniu tekst START-1, jest ona reprezentowana przez kod „RS-20B”, ale w istocie to był ten sam system rakietowy „Szatan”, ale zmodernizowany.

Zmiany w sytuacji międzynarodowej, wyrażone w dążeniu do przywództwa w NATO, a przede wszystkim Stany Zjednoczone, ugniatać swoją bazę jak najbliżej do granic Rosji, skłoniło do zmiany warunków START-2, który nie został przekazany do ratyfikacji, w części, która dotyczy mnożyć ICBM. Pociski 15A18M (monobloki wojskowe), stojąc na służbie w momencie, zostaną zastąpione przez nowe rosyjskie „SARMAT” kompleksów, zdolnych do przenoszenia głowic wielu. Ale to inna historia …