judoka Malta

Zdarza się, że wiele obiecujących sportowców opuścić Białoruś i skutecznie pokazać wyniki na arenie międzynarodowej reprezentujących inne kraje. Przyczyn jest wiele, tu i społeczny i materialny status, nie daje realną możliwość wspierania sportowców i rozwoju sportu w ogóle.

Historia judo Gribinets Aleksandra Sergeevicha zaczyna się jego kariera w skromny Białorusi miał bardzo interesujące. W judo, przyszedł późno i zaczęło się 14 lat pod kierownictwem ostatniej sportowiec i trener ZSRR Pashkova Vyacheslava Grigorevicha. Po przyjęciu do Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w 2000 roku Sasha szukał stałego trenera, który widział w nim pragnienie, aby osiągnąć dobre wyniki, ale niestety nikt nie chciał tracić czasu na nieznanego gościa. Nie ukończył University w 2005 roku, Alexander wyemigrował do Austrii w poszukiwaniu swojej karierze sportowej, która w pełni udało się stworzyć na Białorusi.

U zarania sił Sasha zaczęła trenować w słynnym wiedeńskim klubie judo „Samurai” pod okiem osobistego trenera Leopold ziemię. Klub jest dość znany w Austrii i jest uważana za jedną z najlepszych w klubie sportowców klasy różnych narodowości.

Wynik nie trzeba było długo czekać, już w 2006 roku w Wiedniu odbyło się judo World Cup, które zebrało się, by bronić ich flagi sportowców z różnych krajów: Austria, Niemcy, Szwecja, Shveytsvrii, Słowacji, Czech, Włoch, Polski, Gruzji i Egiptu. Był to pierwszy konkurs tego poziomu do Aleksandrii, gdzie bronił kolory czerwony i biały austriackiej flagi. Czuł atmosfera walki pokazały bardzo piękny i dobrze zaopatrzony walkę, przynosząc do zespołu skarbiec brązowy medal w kategorii wagowej do góry do 81 kg.

Co więcej, okazało się, że wyścigi droga doprowadziła go do Malty, gdzie założył się, i dostał się do drużyny narodowej zdobył mistrzostwo kraju 2009. Występował na wielu międzynarodowych turniejach, gdzie klasa wykazały dobre wyniki. Było motywacja i nadzieja na wykonaniu sportowych marzeń w rzeczywistość, a do udziału w Igrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie, to co marzenie każdego sportowca.

Dusza tego sportowca jest to, że sport to sen, do którego jest on sam, że pożar, który jest tlący się w sercu, a potem wybucha bez jakiejkolwiek pomocy, pali się przez wszystkie przeszkody na drodze iw końcu marzenie staje się przejrzysty wygląd i jest coraz bliżej i bliżej.

Przyjaciele chcą Alexander każdy sukces w sferze sportu i ruchliwej chwały na arenie międzynarodowej, którą zasługuje.