Zaprawy drugiej wojnie światowej – Związku Radzieckiego i niemieckie. Stosując zaprawę podczas II wojny światowej. „Katiusza” – moździerz II wojny światowej

Moździerze z II wojny światowej były ogromne artyleryjski broń zdolna uderzające na długich i krótkich dystansach, wszelkie punkty wroga wypalania. Ze względu na jego arsenału różnych instalacji moździerzowych kalibru, strony wojujące może skutecznie radzić sobie ze wszystkimi zadaniami bojowych.

Historia broni wojskowej

Już w 1904 roku w obronie rosyjskich oficerów Port Arthur S. i L. Vlasevym Gotyabo powstała niezwykła broń artyleryjską z krótką lufą w postaci rury. 47-mm armata morska była przeznaczona dla Zagłębia ogień na cele wroga. Zasięg lotu takiego obiektu była mała, zaledwie 400-500 metrów.

Późniejsze moździerze pierwszej wojny światowej był wykorzystywany jako skuteczny środek wojny pozycyjnej. Ale w miarę upływu czasu, jest to zaawansowany wynalazek stał się potężną bronią. Moździerze z II wojny światowej przyniósł wiele kłopotów niemieckich żołnierzy.

Nowoczesny kształt zaprawy wynikał z pierwszej próbki Stokes Designs. Ta rura-macierzystych na podwoziu dwunożnego wsparcia spoczywa na płaskiej blachy, która tłumi się strzał w ziemię.

W ciągu zaledwie kilku lat przed wojną z Niemcami, rząd sowiecki został agresywnie rozpoczyna masową produkcję tanich i prostych armat artylerii konserwacji, wierząc, że zastąpi ona szereg broni artyleryjskiej. Z tego powodu, że została zawieszona produkcja automatycznego granatnika Taubina że podczas testu taktycznego w 1937 roku zyskał doskonałą walce zawiasach typu broni.

Zapraw łopata kaliber 37mm

W 1938 roku, w szczególności dla jednostek piechoty opracowany lekki moździerz kalibru 37mm. Autor jednostki bojowej był M. G. Dyakonov, słynny projektant materiałów wybuchowych i amunicji dla artylerii. Ponadto zostały one opracowane: dłoń granat RGD-33 karabin granat.

W warunkach polowych, 37 mm zaprawę można porównaniu ze zwykłym łopaty. Strzelanie z tego typu broni powstał Claymore kopalni. Chrzest moździerzy Dyakonova otrzymała w fińskim kampanii.

Niestety, zakres i dokładność tych broni pozostawiała wiele do życzenia. Ze względu na niską efektywność moździerza kalibru 37, zdecydowano się na wycofanie się i usuwa z Armii Czerwonej. Ale życie postanowił inaczej. Zastosowanie zaprawy w drugiej wojnie światowej kalibru 37 mm znaleziono jego stosowania. Zima 1942 roku, dzięki wsparciu zapraw ogień Dyakonova, spadochroniarze z 4 Korpusu Powietrznego powodzeniem spadochronach w Vyazma części miasta.

Kryteria skuteczności moździerzy kalibru 37:

• Kaliber broń – 37 mm.
• Waga – 2,4 kg.
• Prędkościomierz kopalnie – 65-70 m / s.
• Minimalny zasięg – 60 m.
• Zakres maksymalnego kopalni lotu – 250 m.
• Masa pocisku (min) – 0,5 kg.

Zaprawa spółka problem dowódca w 1938 i 1940 roku. (Kaliber 50 mm)

Seryjna produkcja została uruchomiona artylerii sowieckiej przemysłu obronnego w 1939 roku. Wywoływacz jest projekt doświadczalny Biuro kierowany przez B. I. Shavyrinym. Schematycznie, zaprawa jest umieszczony na wyimaginowanego trójkąta. Lufa rurowe monitoruje ognia i dwójnóg z mechanizmem podnoszącym się po jednej stronie tego trójkąta i osoba trzecia urojonej linii pomiędzy podłożem a laweta.

Cechy dowódca kompanii moździerz kalibru 50mm z 1938 roku:

• Kaliber – 50 mm.
• Waga – 17 kg.
• Prędkość powietrza min – 95 m / s.
• Maksymalny zasięg strzału – 800 m.
• Cena – 32 strzałów na minutę.
• Masa pocisku (min) – 0,85 kg.

W przyszłości, projekt został poprawiony w KB VN Shamarina. A w 1940 roku, ukazał się nowa wersja ustawienia moździerza 50 mm. Na dzień 22 czerwca 1941 50-mm moździerz karabiny stały się popularne w Armii Czerwonej, ich liczba osiągnęła około 24 milionów sztuk. Szczególnie popularne tych zapraw drugiej wojnie światowej nie używać.

Do końca 1943 roku mają małe jednostki wojskowe stosować ten rodzaj broni. Powodem był fakt, że mały zasięg ognia osiągnął tylko 800 metrów, co czyniło zaprawy obliczeń jak najbliżej do pozycji wroga. Ze względu na to, jednostki wojskowe cierpiał wiele ofiar. Szczególnie popularne ten rodzaj zaprawy stosowane w instalacji partyzantów, którzy do końca wojny był on używany w swoim arsenale.

Batalion 82 mm moździerz

W 1936 roku został przyjęty przez setup zaprawy Armii Czerwonej opracowanego w Leningradzie SKB-4, pod kierunkiem DI Shavyrina. Jego chrzest bojowy 82-milimetrowy moździerz odbyła się podczas walk na Khalkhin-, sprawdził się jako wiarygodnego broni wojskowej zdolnej do uderzania wrogie cele i daleki zasięg. W przyszłości te artyleryjskie zostały zmodernizowane.

Na przykład, nowe wersje 82-mm moździerz pojawiła rocznie dla wszystkich operacji wojskowych. Te moździerze WWII służył wiernie przez wiele lat. Operacja wojskowa ani wojska radzieckie nie bez tej broni.

Udane zastosowanie zapraw w II wojnie światowej ten kaliber sprawił, że stały się prototypem lekkiego wersji zaprawy „tacy” próbki w 1981 roku.

broń Wehrmachtu

Niemieckie kopalnie II wojny światowej do zapraw z różnych kalibrów, aby zwalczać arsenał zaprawy Wehrmachtu rośliny miały kilka modyfikacji – 50 mm i 81 mm próbek 1936 i 1932, odpowiednio.

Dla niektórych specyfikacji moździerze Wehrmachtu lepszy od swoich radzieckich odpowiedników. Nie pomogło wojsk niemieckich do wykonywania swojego głównego zadania – do wygrania wojny. Warto zauważyć, że złapanych moździerze II wojny światowej niemiecki kaliber 81 były używane przez wojska radzieckie, a po zwycięstwie. Nawiasem mówiąc, aż do 1955 roku.

moździerze rakietowe WWII

Fakt, że Armia Czerwona nie była bezprecedensowa moc broni, Niemcy dowiedział się na początku wojny.

Pierwsza jednostka bojowa jet moździerze pod kapitanem Flerov zajmował ogromny cios dla węzłowej stacji Orszy 14 lipca 1941. Według zeznań ocalałych nazistów, na skrzyżowaniu kolejowej padł prawdziwą burzę. Zaprawy opakowań odrzutowiec uderzył nie zwykłe pociski, a nadziewane zapalającymi. Niemieccy oficerowie i żołnierze spalili grunt pod ich stopami.

Sława słynnej „Katyusha” błyskawicznie rozprzestrzeniać na całym froncie. Wiedzieliśmy o tym i z tyłu. Kopalnie do zapraw II wojny światowej sprawił, że cały kraj. Pojedyncze motto dla całej populacji było: „Wszystko dla frontu, wszystko dla zwycięstwa.”

Tajne „Katiusza” – moździerz II wojny światowej

Podstawowa zasada zapraw Straży – ukryty zajęcie stanowisk bojowych. Ruch tylko w pochmurnej pogodzie lub w nocy, tak aby wróg nie mógł wykryć. W przypadku środowiska, jak sądzono. Każdy samochód został wydobyty na najmniejsze zagrożenie przechwytywania zakładu powinna eksplodować. Było to w takich okolicznościach, kapitan zmarł Flyorova baterię wraz z ich dowódcy.

W 1942 roku Niemcy nadal udało się chwycić maszynę bojową, ale broń, jak „Katyusha”, ale nie udało się. Radziecki przemysł wojskowy jest stale zwiększając produkcję zapraw reaktywnych.

Allied Pomoc

Począwszy od 1943 radzieckich moździerzy rakietowych II wojny światowej, został umieszczony nie tylko w transporcie krajowym ciągnik ZIS-6 gąsienicowy STZ-5, ale otrzymane zgodnie z Lend-Lease-Road Vehicles „Ford”, „Austin” i „Studebaker”. Przeznaczone dla „Katyusha” i nowej amunicji.

W szczególności, wyrzutnie rakiet otrzymał ogromne muszle 300 milimetrów. Były one przeznaczone dla dobrze ufortyfikowanych struktur obronnych. Co do zasady, „Katiusza” hit kwadratów. Jednak zdarzały się przypadki, gdy wyrzutnie musiały być wykorzystywane do innych celów.

Wojna w otoczeniu miejskim

Na przykład, podczas Wisły-Offensive aby przebić się przez ściany 8-metrowe Poznanskaya cytadela pobierana wysokie wyrzutnie pocisków energetycznych przewrócił się na bezpośrednim ogniem. strzelnicy „Katiusza” było cztery i pół km, a w bliskiej odległości – tylko jeden. Strzelanie w mniejszej odległości było po prostu niemożliwe.

Niemniej jednak strażnicy minomotchiki udało się dostosować swoją potężną broń do walki ulicznej. Z Moskwy do Berlina Guards „Katyusha” – moździerz II wojny światowej – aktywnie uczestniczy we wszystkich operacjach wojskowych.

Pod koniec wojny był BM-13 broni masowego rażenia. Pierwszy oficjalny salutowanie w Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w sierpniu 1943 roku, po wyzwoleniu Orzeł i Biełgorod. Stał się echem pierwsze salwy „Katyusha” w lipcu 1941 roku.

ciekawostki

Wiadomym jest, że moździerze od drugiej wojny światowej nie tylko zniszczyła cele naziemne.

W 1942 roku podczas obrony Sewastopola podporucznikiem Vladimir Simonok bezpośredni strzał z moździerza 82 mm zestrzelił niemieckiego „Junkers” niskiego latania nad położeniu wojsk radzieckich. Było to jedyne wydarzenie w Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, gdy zaprawa uderzył obliczenie maszyny wroga powietrza. Podczas tego fantastycznego strzału porucznik Vladimir Polikarpovich Simonku uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. Niestety, porucznik zginął w tym samym 1942 roku, broniąc Sewastopolu.

Statystyki wojenne

Interesujące jest to, aby porównać, w proporcji zapraw radziecki II wojny światowej wydano, w porównaniu z innymi krajami. Więc numerami:

• Stany Zjednoczone wydany w okresie od lipca 1940 do lipca 1945 roku około 111.000 jednostek sprzętu wojskowego.
• Brytyjski przemysł obronny wszech czasów, a to 1939-1944 gg., Wydany 97 tys broni artyleryjskich w tej klasie.
• Niemcy od początku 1941 do połowy 1944 udało się wyposażyć swoje wojska prawie 70.000 roślin zaprawy.
• Związek Radziecki od 1 lipca 1941 do 30 czerwca 1945 roku 348 000 wykonane z zaprawy pistolety różnych kalibrów.

Liczby te pokazują, że moździerze radziecki II wojny światowej, były bardzo popularne i wykonane nieoceniony wkład w zwycięstwo nad hitlerowskimi Niemcami.