Analiza ballady przez Żukowskiego "Svetlana". Połączenie romantyzmu i sentymentalizmu

Wasil Żukowski jest jednym z pierwszych rosyjskich poetów, którzy stworzyli zrozumiałe, proste i czytelne prace. Wcześniej autorzy pracowali nad zasadą, im trudniejsze, tym lepiej. Nie jest łatwo ocenić skalę geniuszu Wasiliego Andreevicha, ponieważ to, co wydaje się nam całkiem do zaakceptowania i zwyczajne dla współczesnych poetów, było niesamowite. W XIX wieku wszyscy lubili sentymentalizm, a Żukowski nie był wyjątkiem, więc jego dzieło jest połączeniem tego gatunku i folku.

Próba stworzenia rosyjskiej ballady ludowej

Analiza ballady przez Żukowskiego "Svetlana" pokazuje, że autor działki wziął dzieło niemieckiego poeta Burger. Wasil Andrzejiewicz zawsze wierzył, że Rosjanie powinni uczyć się od swoich zachodnich kolegów, ale przebudować ich pracę zgodnie z obyczajami ludowymi i biorąc pod uwagę rosyjski charakter. Biorąc pod uwagę cechy tego gatunku, pisarz zmienił świat w bajki, legendy, fantazję i mistycyzm.

Należy zauważyć, że inne ballady "Svetlany" Żukowskiego są zupełnie inne od innych podobnych utworów. Zawartość najpierw przeraża czytelnika ze strachu i strachu przed tym co się dzieje, ale koniec jest radosny i szczęśliwy. Główni bohaterowie pozostają żywi, ich los jest cudowny, a w takich słynnych balladach, jak "Lyudmila", "Las w lesie", jest dramat.

Analiza fabuły ballady przez Żukowskiego "Svetlana"

Dzieło zaczyna się od zdobionego przez autora obrazu wróżek w czasie świąt Bożego Narodzenia. Wasilij Andreevich, aby obraz Swietłany był jaśniejszy, zwrócił się ku sentymentalnej poezji. Czytelnik widzi dziewczynkę skromną, cichą, smutną. Bzika, bo jest oddzielona od drogi, ale nie narzeka na jej los, ale znajduje spokój w swoich modlitwach. Na podobieństwo tej dziewczyny Żukowski chciał uosabiać typowe cechy nieodłączne od Rosjan: religijność, rezygnacja z losu, łagodność.

Analiza ballady przez Żukowskiego "Svetlana" pokazuje, że autor zawarty w jego pracy zawiera romantyzm i sentymentalizm. Początkowo dziewczyna siedzi przed lustrem, chcąc widzieć, jak ją zaręczyła, a potem zasnę. We śnie, ona spotyka narzeczonego, idzie za nim, ale ten człowiek wydaje się jakoś nietypowy. Dopiero w tym momencie czytelnik wraz z Svetlaną rozumie, że jest to pan młody. Kiedy dziewczynka jest w chatce w pobliżu trumny, modląc się z jej siłami odsuwają nieziemskie siły, biały gołębi podpływający do piersi jest symbolem Ducha Pana. Pokorą i posłuszeństwem przyniesie zbawienie i nagrodę – jest to główny temat ballady "Svetlany" Żukowskiego.

Optymistyczny koniec

Prace są napisane romantyczno-sentymentalnym stylem. Do romantyzmu można zaliczyć mistyczny sen, w którym znajduje się obraz straszliwego młodego człowieka martwego, grzeszne chichotanie kruka, nocne skoki na koniach, śmiertelne światło księżyca, trumna w chatce, samotny kościół. Sentimentalizm odnosi się do wizerunku przyjaciół dziewczyny Svetlany, wróżby, małżeństwa. Aby podkreślić ten styl, poeta używa rzeczowników w sposób ograniczony. Analiza ballady przez Żukowskiego "Svetlana" pokazuje, że ta praca jest optymistyczna. Cokolwiek dzieje się we śnie, wszystko będzie w porządku w prawdziwym życiu.