Wołoszyn, Maksymilian Aleksandrowicz: biografia, oszczędny dziedziczenie, życie osobiste

Wołoszyn Maksimilian (roku życia – 1877 – 1932) – poeta, artysta, historyk sztuki, krytyk literacki. Wołoszyn – pseudonim. Jego prawdziwe nazwisko – Kirienko-Wołoszyn.

Dzieciństwo, lata studenckie

Przyszły poeta urodził się w Kijowie w 1877, 16 (28) maja. Jego ojcowskie przodkowie byli Zaporoże Kozaków. Przez matkę w rodzinie byli Niemcy, rusyfikacji w 17 wieku. Maximilian stracił ojca 3 lata. W Moskwie, spędził swoje dzieciństwo i okres dojrzewania poety. Jego matka w 1893 roku, nabyte w Teodozji znajduje się w pobliżu Koktebel ziemi. Tutaj, w 1897 roku, Wołoszyn Maksimilian ukończył liceum. Wszedł do Uniwersytetu Moskiewskiego (kierunek – prawo). Maximilian jako student brał udział w działaniach rewolucyjnych. Był zaangażowany w lutym 1900 All-Russian strajku studenckiego. W wyniku tego, a także skłonność do mieszania i „negatywnego poglądu na świat,” Maksymilian Wołoszyn został zawieszony w szkole.

Zacznij podróż

Aby uniknąć najgorszych skutków, udał się do budowy linii kolejowej w jesienią 1900 roku. Wołoszyn ten okres, zwany później „decydujący moment”, które określa się jego przyszłe życie duchowe. Na budowę, czuł starożytności, Azji Wschodniej, w kulturze europejskiej.

Jednak jest ona aktywnie zapoznanie Maximilian do osiągnięć zachodnioeuropejskiej kultury intelektualnej i artystycznej pierwszej podróży staje się ważnym celem poety. Był w latach 1899-1900 we Włoszech, Francji, Grecji, Szwajcarii, Niemiec, Austro-Węgier. Szczególnie Maximilian przyciąga Paryż. To jest, gdy ujrzał centrum europejskiej, a więc uniwersalny życie duchowe. Maksymilian Aleksandrowicz wrócił z Azji w obawie przed dalszym prześladowaniem, postanawia udać się na Zachód.

Życie w Paryżu, dalsze podróże, „dom poety” w Koktebel

W Paryżu Wołoszyn Maksimilian (jego prezentowane w tym artykule zdjęcie) odwiedził kilka razy w okresie od 1901 do 1916 roku, miałem tu mieszka. W międzyczasie, poeta wykonane podróży „do starożytnego świata śródziemnomorskiego.” Ponadto odwiedził odpłynięcia z obu rosyjskich stolic. Wołoszyn w tym czasie mieszkał w swoim „domu poety” w Koktebel, który stał się swego rodzaju centrum kultury, miejscem odpoczynku i schronienia elity literackiej. G. Shengeli, tłumacz i poeta, nazwał go „Cimmerian Ateny”. W różnych okresach w tym domu odwiedzanym przez Andriej Bieły, Wiaczesław Bruce, Aleksieja Tołstoja, Maksyma Gorkiego, Nikolay Gumilev, Osip Mandelsztam, Marina Tsvetaeva, Khodasevich, E. Zamiatina, Sun. Iwanow Chukovsky Michaił Bułhakow i wielu innych pisarzy, artystów i naukowców.

Wołoszyn – krytyk literacki

Jako krytyk literacki Wołoszyn Maksimilian zadebiutował w 1899 roku. W czasopiśmie „rosyjskiej idei” przyszedł jego mały przegląd bez podpisu. W maju 1900 długi artykuł zatytułowany „W obronie Hauptmanna” został opublikowany w tym samym czasopiśmie. Został on podpisany „Max. Wołoszyn.” Ten artykuł był jednym z pierwszych w Rosji manifestów modernistycznej estetyki. Potem przyszedł jego inne artykuły. Razem Wołoszyn napisał do nich 36 – o literaturze rosyjskiej, 35 – z francuskiego i rosyjskiego Teatru, 28 – o literaturze francuskiej, a także 49 artykułów o wydarzeniach z francuskiego życia kulturalnego. Zostały one przyjęte i ogłosił założenia artystyczne modernizmu. Wołoszyn nowy fenomen literacki naszego kraju (zwłaszcza tzw pień młodszych symbolistów) wprowadziła w kontekście współczesnej kultury europejskiej.

Wołoszyn, Maksymilian Aleksandrowicz, którego biografia jesteśmy zaniepokojeni, był również agentem literackim, konsultant, przedsiębiorca, ekspert wstawiennictwo i wydawnictwa „Smutek”, „Skorpion” i bracia Sabashnikovyh. Jego misja edukacyjna odniósł się do buddyzmu, magia, katolicyzm, teozofia, okultyzmu, masonerii. Wszystko to trwało Maximilian w swojej pracy przez pryzmat sztuki. W szczególności, że docenia „patos myśli” i „poezję pomysłów”, więc jego artykuły były jak wierszy i poematów – na papierze (to powiedział Erenburg, który poświęcił mu esej opublikowany w 1923 roku w książce „Portrety współczesnych poetów”) ,

Pierwsze wersy

Początkowo nie wiele wiersze pisał Maksymilian Wołoszyn Aleksandrowicz, poetę. Prawie wszystkie z nich zostały umieszczone w książce, która ukazała się w 1910 roku ( „Wiersze. 1900/10”). Ręka „jubilerskie”, „prawdziwym mistrzem” widział Bryusov. Wołoszyn, że ich nauczyciele wirtuoz poetyckie tworzyw Zh. M. Eredia Gauthier i wsp. Poeci „parnasyjskiej” z Francji. Ich prace były w verlenovskim przeciwwagi do kierunku „muzyka”. Ta cecha twórczości Wołoszyn można przypisać do swojej pierwszej kolekcji, jak również do drugiego, który został sporządzony przez Maksymiliana na początku 1920 roku i nie zostały opublikowane. Nazwano to „Selva Oscura”. Zawierał on wiersz utworzony w okresie od 1910 do 1914 roku. Większość z nich przyszła później w książce wybranego, który ukazał się w 1916 roku ( „ivernit”).

Orientacja na Verhaerena

To może być długa rozmowa o stworzeniu takiego poety jak Wołoszyn, Maximilian Aleksandrowicza. Biografia podsumowane w tym artykule zawiera tylko podstawowe fakty o nim. Należy zauważyć, że orientacja polityczna wyraźnie poety staje się od początku 1. wojny światowej, E. Verhaerena. Brusov tłumaczenia plecach w artykule 1907 „Émile Verhaeren i Walerij Bryusov” Maximilian poddano wyniszczającej krytykę. Sam Wołoszyn tłumaczone Verhaeren „z różnych punktów widzenia” i „w różnym czasie.” Postawa wobec niego, podsumował w książce z 1919 roku „Verhaeren. Fate. Kreatywność. Translations”.

Wołoszyn, Maksymilian Aleksandrowicz – rosyjski poeta, który pisał wiersze o wojnie. Zawarte w kolekcji w 1916 roku „Anno Mundi ardentis”, są one idealnie dopasowane verhanovskoy poetyki. Są one przetwarzane obrazy i techniki poetyckiej retoryki, która stała się stabilna cecha całej poezji Maximilian czasach rewolucyjnych, wojny domowej i kolejnych latach. Część wierszy pisanych w tym czasie, została opublikowana w 1919 roku książka „Demony głuchy”, druga część została opublikowana w 1923 roku w Berlinie pod tytułem „Wiersze z terrorem”. Jednak większość z tych prac pozostał w rękopisie.

Dziennik prześladowanie

W 1923 roku rozpoczął hounding Wołoszyn od państwa. Jego nazwa została zapomniana. W ZSRR w okresie od 1928 do 1961 roku, jeden wiersz poety nie pojawia się w druku. Kiedy Erenburg w 1961 roku, z szacunkiem, o których mowa w swoich pamiętnikach o Wołoszyn, natychmiast wywołał naganę A. Dymshitz, który wskazał na fakt, że Maksymilian był dekadencki małoletniego i negatywną reakcję na rewolucję.

Wrócić na Krym, próbuje włamać się do druku

Na wiosnę 1917 Wołoszyn wrócił do Krymu. W swojej autobiografii z 1925 roku pisał, że już nie opuścić go i nie będą emigrować z nic nie ucieka. Wcześniej powiedział, że nie pojawi się na żadnej z walczących stron, ale żyje tylko Rosja i wykonać w nim; i pisał, że musi pozostać w Rosji do końca. Wołoszyn House, znajduje się w Koktebel, pozostał hospicjum w czasie wojny domowej. Tu znaleźli schronienie i ukrywa się przed prześladowaniami i białych oficerów i przywódców czerwieni. Ten Maksymilian napisał w 1926 wierszem „Dom poety”. "Red lider" był Bela Kun. Po Wrangel został pokonany, że przez zorganizowaną głodu i terroru prowadził pacyfikacji Krymu. Wydaje się, jako nagroda za ukrywanie Kuhn w czasach sowieckich Wołoszyn domu została zachowana, a także względne bezpieczeństwo warunkiem. Jednak ani jego zasługą ani dba V. Veresaeva, wpływowy w tym czasie, ani rodzaj pokuty i błagalny apel do L. Kamieniewa, wszechmocny ideologa (w 1924 roku) nie pomogło Maximilian włamać się do druku.

Dwa kierunki myśli Wołoszyn

Wołoszyn napisał ten werset bo to jedyny sposób wyrażania myśli. I rzucili go w dwóch kierunkach. Po pierwsze – historiozoficzny (losy Rosji, których dzieła zajęło mu zabarwienie często tradycyjnie religijne). Drugi – anty-historyczny. Można zauważyć cyklu „Ways of Cain”, który odzwierciedlał idee powszechnego anarchizmu. Poeta pisał, że w tych pracach, generuje prawie wszystkich swoich idei społecznych, które były w większości negatywne. Należy zauważyć ogólną ironiczny ton tego cyklu.

Rozpoznawane i produkt nierozpoznany

Niespójność myślenia, charakterystyczny Wołoszyn, doprowadziły często z faktu, że jego kreacje były postrzegane często jako patetyczny Melorecytacja ( "Preosuschestvlenie", "Holy Rosji", "Kitezh", "The Time of Angels", "Dzikie Pola"), aestheticized punditry ( „Kosmos „” Lewiatan „” Tanob «i inne dzieła» Sposoby Kaina «), pretensjonalny stylizacja (» Dmetrius-cesarz „” archiprezbiter Habakuk «» Saint Seraphim «» Legenda o Inoke Epifanii „). Niemniej jednak, można stwierdzić, że wiele z jego wierszy z okresu rewolucyjnego zostały uznane jako kompleksowe i precyzyjne dowody poetyckiej (np typologiczne portrety „Mieszczanin”, „spekulant”, „czerwona” i wsp., Lyrical deklaracji „na dnie piekła” i „gotowość „retoryczny majstersztyk” Northeast „i inne prace).

Artykuły na temat sztuki i malarstwa lekcji

Po rewolucji, jego praca jako krytyk sztuki zatrzymany. Jednak Maksymilian był w stanie opublikować 34 artykułów na rosyjskim plastyki, a także 37 artykułów na temat sztuki francuskiej. Jego pierwsza praca monograficzna poświęcona Surikov, zachowuje swoją wartość. W książce „Duch gotyku” pozostało niedokończone. Nad nim Maksymilian pracował w 1912 i 1913 roku.

Wołoszyn zajął się malarstwem, aby ocenić profesjonalny o sztukach wizualnych. Jak się okazało, był utalentowanym artystą. Krymskie pejzaże akwarelowe, wykonane z poetyckimi inskrypcjami, stał się jego ulubionym gatunkiem. W 1932 roku (11 sierpnia) w Koktebel zginął Maksymilian Wołoszyn. Krótka biografia może być uzupełniona informacjami o swoim życiu osobistym, ciekawe fakty, z których prezentujemy poniżej.

Ciekawe fakty z życia prywatnego Wołoszyn

Pojedynek Wołoszyn i Nikolaya Gumileva odbyło się Black River, ten, w którym Puszkin zastrzelił Dantes. Stało się to w '72, a później także dla kobiet. Jednak los zachowało następnie dwie znanych poetów, jakie były Gumilev Nikolay Stepanovich i Wołoszyn, Maksymilian Aleksandrowicz. Poeta, którego zdjęcie jest poniżej, – Nikołaj Gumilow.

Strzelają ponieważ Lizy Dmitrievoy. Uczęszczała do staroispanskoy kursu i starofrancuskiego literaturę na Sorbonie. Pierwsza dziewczyna niewoli Gumilow. Przywiózł ją odwiedzić Wołoszyn w Koktebel. Uwiódł dziewczynę. Nikołaj Gumilow lewo, jak czuł się zbędne. Jednak ta historia jest kontynuowana po pewnym czasie, a ostatecznie doprowadziło do pojedynku. Sąd skazany na tydzień aresztu z Gumilev i Wołoszyn – do jednego dnia.

Pierwsza żona Maksimiliana Voloshina – Margarita Sabashnikova. Wraz z nim, uczęszczał na wykłady na Sorbonie. Małżeństwo jednak wkrótce się rozpadło – zakochała się z Wiaczesław Iwanow. Jego żona zaproponowała Sabashnikova żyją trzy. Jednak rodzina „nowego typu” nie działa. Jego drugą żoną była pielęgniarka Maria Stepanova (na zdjęciu powyżej), opieka nad starszymi matki Maximilian.