Brad – o co chodzi? Objawy przedmiotowe i zaburzenia

We współczesnej psychiatrii, urojeniach (synonimy: Rozmyślanie o aktywności intelektualnej, delirium) jest zespołem pomysłów lub pomysłów, które pojawiły się w wyniku rozwoju choroby mózgu jako objawu zaburzeń myślenia. Błędnie odzwierciedlają rzeczywistość i nie są korygowane nowymi przychodzącymi informacjami, niezależnie od tego, czy dostępne rozumowanie odpowiada rzeczywistym, czy nie. Najczęściej nonsens być jednym z elementów manifestacji schizofrenii lub innych zaburzeń psychicznych.

W jakich przypadkach słowo "delirium" ma synonimy – "zaburzenie psychiczne" i "szaleństwo"

Ale aby porozmawiać o niepełnosprawności umysłowej pacjenta, nie można opierać się na treści pomysłu, które go zepsuło. Oznacza to, że jeśli dla innych wygląda to jako kompletny nonsens, nie może służyć jako dowód zaburzenia myślenia osoby .

W delirium nie jest to treść, która wykracza poza ogólnie przyjęte pojęcia, ale naruszenie przebiegu związanego z nim ludzkiego życia. Zdezorientowany pacjent jest usuwany ze świata, niezbywalny, odizolowany w swoim przekonaniu, co znacznie zmienia jego wygląd i wartości istotne.

Funkcje pomysłowe pomysły

Złudna wiara nie nadaje się do jakiejkolwiek korekty z zewnątrz. W przeciwieństwie do urojów osoby zdrowej, która mocno podtrzymuje swój punkt widzenia, nonsens jest jakimś niezachwianym pomysłem, który nie wymaga prawdziwego potwierdzenia, ponieważ istnieje niezależnie od wydarzeń, które faktycznie występują. Nawet negatywne doświadczenia wynikające z zamysłowego pomysłu nie zmuszają pacjenta do porzucenia go, a czasami wręcz przeciwnie, wzmacnia wiarę w jej prawdę.

Ponieważ szalony pomysł jest zawsze bardzo ściśle spajany z poprzednio pojawiającymi się kardynalskimi zmianami osobowości, bezwzględnie powoduje radykalne zmiany w podejściu pacjenta do siebie, świata zewnętrznego, przekształcając go w "inną osobę".

Bredom często towarzyszy tzw. Syndrom psychicznego automatyzmu lub zespołu alienacji, w którym pacjent uważa, że jego czyny nie są jego własną wolną wolą, ale są inwestowane lub odrzucane z zewnątrz przez siły zewnętrzne. W tych przypadkach pacjenci cierpią z powodu urojenia prześladowań.

Paranoiczne nonsensy są wynikiem nieufności do środowiska

Paranoidalne delirium powstaje z przeciwstawienia się środowisku i nieufności innych ludzi, przekształcając się z biegiem czasu w skrajne podejrzenia.

Pacjent w pewnym momencie zaczyna zrozumieć, że wszystko wokół niego jest traktowane niesprawiedliwie, naruszając jego zainteresowania, upokarzając. Ze względu na niezdolność paranoida do interpretowania działań i słów innych ludzi, wiara ta jest mnożąca się w zespół paranoidalny.

W psychiatrii dzieli się na trzy typy.

1. Brad, w którym pacjent jest przekonany o wpływie z zewnątrz na jego zachowanie i myśli.
2. Nieskończona relacja, gdy ktoś zakłada, że inni mówią o nim, śmieją się z niego, spójrz na niego.
3. Paranoidalne delirium. Ten stan wyraża się w głębokim przekonaniu pacjenta, że niektóre tajemnicze siły pragną jego śmierci lub w inny sposób go skrzywdzić.

Nawiasem mówiąc, ostatni rodzaj zaburzeń myślenia w pewnych sytuacjach może być łatwo przeniesiony do środowiska pacjenta, co prowadzi do incydentu, który charakteryzuje się indukcją, to znaczy, że pożyczanie przekonań pacjenta jest zdrowe.

Co wywołuje delirium

W psychiatrii zjawisko to nazywa się "wywoływanym delirium". Jest to indukowany, zapożyczony wiarę, że pacjent przejmuje ze swojego środowiska – tych, którzy są z nim w bliskim kontakcie i nie rozwinęli krytycznego podejścia do stanu patologicznego pacjenta, ponieważ jest on autorytetem w tej grupie lub jest mu zaufany.

Indukcja w takich przypadkach zaczyna wyrażać te same pomysły i przedstawia je w tej samej formie co induktor pacjenta. Osobą wywołującą delirium jest z reguły osoba inspirowana, która jest podporządkowana lub zależna od źródła tego pomysłu. Najczęściej, ale nie zawsze, dominującą twarz (induktor) rozpoznano schizofrenię.

Należy zauważyć, że to zaburzenie , jak również początkowe delirium induktora, jest chorobą przewlekłą, która w wątku jest iluzją wzniosłości, prześladowania lub religijnego majaczenia. Grupami najbardziej dotkniętymi tym wpływem są te, które znajdują się w izolacji kulturowej, językowej lub terytorialnej.

Na jakich warunkach można postawić diagnozę

W celu prawidłowej diagnozy należy pamiętać, że wywołane delirium jest:

• Stan, w którym kilka osób ma ten sam pomysł złudzenia lub zbudowany na nim system;
• Wspierajcie się wzajemnie w tej wierze;
• Ci ludzie mają bardzo bliski związek;
• Nawet pasywni członkowie tej grupy są wywoływani po kontakcie z aktywnymi partnerami.

Wraz z zakończeniem kontaktu z induktorem, szczepione oczka często rozpraszają się bez śladu.

Jak zachodzi hipochondria delirium?

W praktyce psychiatrycznej często występuje inny rodzaj zaburzeń myślenia – delirium hipochondria. Ten stan charakteryzuje się głębokim przekonaniem pacjenta w obecności ciężkiej nieuleczalnej choroby lub haniebnej, która nie nadaje się do terapii konwencjonalnej.

Fakt, że lekarze nie mogą ją odnaleźć, dotknięci delirium, ludzie postrzegają jedynie jako ich niekompetencję lub obojętność. Dane z badań i badań dla takich pacjentów nie są dowodem, ponieważ mają głębokie przekonanie w ich własnej niepowtarzalnej dolegliwości. Chory szuka coraz więcej badań.

Jeśli podniebne podżucho zacznie się rozwijać, dołącza do niego idea prześladowań, którą lekarze przypuszczalnie zorganizowali w związku z pacjentem. Objawy te są często dodawane do wcześniej wspomnianego nonsensu, co potwierdza przekonanie, że choroba jest spowodowana przez specjalnie zorganizowane napromieniowanie, dlatego też narządy wewnętrzne, a nawet mózg są zniszczone.

Jak zmienia się iluzja hipochondriów?

Czasami u pacjentów z delirium hipochondriów pojawia się jego zmiana na ideę przeciwnej treści – że pacjent zawsze był absolutnie zdrowy lub, częściej niż nie, że nagle uzdrowił się całkowicie. Z reguły takie bzdury jest konsekwencją zmian nastroju spowodowanej zanikiem (zwykle płytkiej) depresji i pojawieniem się stanu hipomanicznego.

Oznacza to, że pacjent był, jak to było, i pozostawał nierozstrzygnięty w temacie zdrowia, ale teraz jego delirium zmienia wektor i, stając się urojonym zdrowiem, jest wysyłane do uzdrawiania innych.

Nawiasem mówiąc, wielu tak zwanych uzdrowicieli tradycyjnych, którzy rozprzestrzeniają osobiście wymyślone metody leczenia od wszystkich dolegliwości, mają opisaną kategorię zaburzeń myślenia. W najlepszym razie takie metody są po prostu nieszkodliwe, ale to jest dość rzadkie!

Jak bzdury ulegają systematyzacji

Co ciekawe, konstrukcje urojeniowe we wszystkich tych przypadkach są ze sobą powiązane, spójne i mają logiczne wyjaśnienie. Takie zaburzenie myślenia wskazuje, że mamy usystematyzowane urojenia.

To zaburzenie jest najczęściej obserwowane u osób, które mają wysoki poziom inteligencji. Struktura usystematyzowanego delirium obejmuje materiał, na którym opiera się idea, a także fabuła – projekt tego pomysłu. Wraz z rozwojem choroby można ją poplamić, nasycać nowymi detalami, a nawet zmieniać kierunek, jak pokazano powyżej.

Przy okazji, obecność usystematyzowanego delirium zawsze potwierdza jego długą egzystencję, ponieważ ostra choroba z reguły nie ma harmonijnego systemu.