Rifle "trehlineyka": charakterystyka, zdjęcia. Dlaczego karabin Mosin zwany „trehlineykoy”?

To po prostu tak się historycznie, ale byłego Związku Radzieckiego, wiele osób nadal uważa, że karabin „trehlineyka” i karabin Mosin – to dwie zupełnie różne rodzaje broni. To wstyd, że błąd ten nadal jest przekazywana z ojca na syna od kilku pokoleń. Nadszedł czas, aby zatrzymać i poznać historię. Dla których nie wstyd. Który być dumni. O której chcesz powiedzieć. Po tym wszystkim, kto nie zna jego przeszłość nie jest warta swojej przyszłości. Tak i będzie wystarczająco interesująca dla ogólnego rozwoju, aby dowiedzieć się, jaki rodzaj karabinu Mosin dlaczego „trehlineyka” i jak zwykle było to, że była najbardziej masywnych broni produkowane w pierwszej połowie XX wieku.

Tło z legendarnych broni

Pod koniec XIX wieku armii rosyjskiej był słabo wyposażone technicznie dużo gorszej przeciwnika. Ciągłe wyzwania zewnętrzne wymagają nowych broni dla armii królewskiej. Zastosowanie jednowartościową karabinu Berdan produkcji amerykańskiej nie obiecuję zwycięstwa armii rosyjskiej. To konieczne powtórzenie broń z wiarygodnego mechanizmu.

Wielki przetarg ogłoszony przez rosyjskiego cara, opisane w wielu dokumentach historycznych i nie miał sobie równych w tym czasie. Nie każde państwo oferuje złoto na zaprojektowanie i dostawę przenośników karabin powtarzalny. Prototypy przedstawionych przez Komisję, miał wiele wad. Wyrażenie „pokrzyżować najlepsze przykłady jaka jest cena jego niestosowne” spadł przez przypadek, że jeden z członków komisji, zakończył przetarg, aby wybrać broń. Zdecydowano się na stworzenie magazynu pięć strzał z kaset podajnika opracowanych przez braci Nagan, w trójliniowe krajowy Mosin karabinu. Przeglądając zdjęcia, wiele z nich pyta: „Dlaczego karabin zwany” trehlineykoy „?”

Trzy linie?

Nazwa karabin dał zwykłych żołnierzy, co było trudne do wymówienia imię i nazwisko broni: „trójliniowe próbki karabin 1891 roku” Ile trudności, to z pewnością będzie załatwione.

1. Zgodnie z umową między braćmi Nagan i carskiej Rosji w imię karabinu wolno podać nazwę pojedynczego twórcy, czyli „karabin Mosin” – to niemożliwe, a „karabin mosin karabin” może być. Nie wiadomo, co generał wpadł patriotycznej idei, ale aż do połowy XX wieku, broń nosił dumną nazwę „karabin trehlineyka”. Dlaczego taka nazwa? Wszystko dzięki kalibru pocisków.
2. Rosyjski miara długości „linia” jest równa 2,54 mm, a użyto rozdzielania pszennej zaszczepieniu. Szerokość ziarna pszenicy jest dobra linia. Berdan karabin kaliber był 4 wiersze – 10,16 mm. Aby poprawić właściwości działania karabinu, zdecydowano, aby zmniejszyć rozmiar. Ani centymetry lub milimetry nie było co zmniejszy? W jednej linii! Jako wynik karabin kalibru 7,62 mm stała i pełna transkrypcja jest obecny w nazwie broni.

Urządzenie i specyfikacje

Jest jedna cecha, dzięki której przyjęto armia królewska została przyjęta „trehlineyka”. Karabin posiada cechy techniczne są praktycznie jak wielu jego konkurentów, o czym świadczy zdjęć wykonanych przez reporterów z całego świata. Jednak jest to jedyny na świecie broń, która może szybko zdemontować i zamontować na polu bitwy. Wszystko dzięki prostocie konstrukcji – nie ma żadnych skomplikowanych mechanizmów. Mainspring z perkusistą umieszczonego w odosobnieniu. Jego kompresja następuje w momencie odblokowania migawkę. W momencie jego zamknięcia występuje plutonu perkusistę. Aby umieścić bezpieczeństwo na karabinu, trzeba wywołać na tylnej krawędzi żaluzji, ciągnąć z powrotem do awarii i skręcić w lewo. Ten sam wyzwalacz „trehlineyku” można przetłumaczyć na stanowisko strzeleckie, pociągając go w pełni.

Warto zauważyć, że karabin „trehlineyka” przyzwoity strażackie eksponaty charakterystyczne tylko z ustalonym bagnetem. Chodzi o to, że ciężko, sorokasantimetrovy bagnet jest przeciwwagą podczas wypalania, dzięki czemu bagażnik rzuca się podczas wystrzału – problem ten został rozwiązany dopiero w 1938 roku rosyjskie płatnerzy.

Modyfikacje kul projektowych

Chuck „trehlineyki” opracowany Vetlischev rosyjski projektant, oparty na rękawie Lebel. Kształcie butelki z wystającą krawędzią dozowane Russian znacznie tańsze tulei z rowkiem pierścieniowym, które wiążą się z wyższymi wymaganiami podczas przetwarzania. Z tępym zaostrzonym pociskiem, pożyczone, jak się okazało po analizie zdjęcie, francuski, też miał pewne problemy. Przede wszystkim jest w kadrze szybko stracił szybkość i był nieskuteczny na długich dystansach. decyzja o zastosowaniu spiczasty kształt został przyjęty w 1908 roku. Zmiana ta strzelba „trehlineyka” zasięg pocisku dostał około dwóch kilometrów. Później, pod spiczastym pocisku, który został przyjęty, pozostałe próbki broni ręcznej zostały opracowane – karabin maszynowy „Maxim”, SVD, SVT-40.

Piechoty karabin Mosin

Rifle „trehlineyka” stworzony dla piechoty, miał długą lufę, równą 800 mm. Ze względu na długość bagnetem i całkowitej tyłek był 1738 mm. Biorąc pod uwagę ciężar karabinu (4,5 kg), można zauważyć, że ramiona były dość uciążliwe. Ponieważ ostrzał karabinu Mosin bez bagnetów było nieskuteczne, broń miała być stosowane na krótkich dystansach. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej, wraz z wysokiej mocy destrukcyjny „trehlineyki” Znalazłem szereg niedociągnięć. Na pierwszym miejscu okazało się, że w przypadku częstego strzelania lufa nagrzewa, pieczenie strzałek ręce. Drugą znaczącą wadą było niewiarygodne bagnetem, który wieje z częstych przerw. Po wojnie zdecydowano się zatrzymać uwalnianie karabinów piechoty.

„Trehlineyki” Dragoon i Kozak próbka

Wraz ze strzelb do piechoty wytwarzane uwalnianiu „trehlineek” dla jazdy i semenów ze skróconą 70 mm beczki. Nieznacznie traci na prędkości początkowej pocisku, pistolet pokazuje dobre wyniki jak strzelanie z bagnetem, a bez niego. Dragoon karabin „trehlineyka” nadal dostarczana z bagnetem, ale kawaleria kozacka, najwyraźniej nie była konieczna. Uwzględniając różnicę polukilogrammovuyu masy i długości krótszej niż karabiny piechoty na dwóch nogach – to była zupełnie inna „trehlineyka”. Lekki, kompaktowy i śmiertelna broń natychmiast stał się popularny wśród żołnierzy, jak wynika z wielu zdjęć na raz. Załóżmy, że były drobne błędy w obcym ramrod lokalizacji i niedogodności noszenia tylko na lewym ramieniu, ale nakładają się cechy taktyczne i techniczne broni. Pozytywne informacje zwrotne od żołnierzy, którzy korzystali z skrócony karabin, rusznikarzy zmuszony zrewidować swoją konstrukcję i dokonać zmian w projekcie. I nie było ani jednego karabinu Mosin – „trehlineyka” próbka w 1930 roku.

Karabin mosin w służbie żeglarzy i policji

Warto zauważyć, że królewscy żołnierze armii dbać o zbroi, stojąc na służbie w marynarce i Policji. „Trehlineyka” został dostarczony wraz z rewolwerami „Revolver”, żeglarzy i straży prawa i porządku. Karabin jest dostarczany bez bagnetu i został znacznie skrócony. lufie broni dumna nazwa „karabinka Mosin”. Gdy lufa karabinu 510 mm łączna długość rzędu jednego metra. Broń waga z pełną amunicją nie przekracza czterech kilogramów. Niech początkową prędkość pocisku była niższa niż długo lufę strzelby, karabinka nadal wykazywał dobre wyniki fotografowania w środku, i daleki zasięg. Wykrywanie i słabości w ramionach – bardzo krótki uchwyt śruby w pozycji zamkniętej położono na bok, tworząc dyskomfort podczas poruszania karabin podczas fotografowania.

Kilka ulepszeń „trehlineyki”

Biorąc pod uwagę komentarze żołnierzy na temat zalet i wad wszystkich rodzajów broni karabin „trehlineyka” został zmodyfikowany. Początkowo, w 1923 roku, jako zasady, zdecydowano się zostawić karabin Dragoon. W 1930 roku zmienił cały system wzroku. Rib został ukończył w metrach, a mucha dostał bezpiecznik dzwonka. drewniane długość ramki jest zwiększona o prawie na całej długości cylindra. To innowacyjne rozwiązanie do ochrony rąk żołnierzy z przypadkowych oparzeń. Broń została zmodyfikowana prawnie znany jako karabinu Mosin. W 1944 roku zmienił wycior i bagnetowe mocowanie, uporczywe problemy, które miałem „trehlineyka”. Karabin bagnet otrzymał odwrotną stronę, zarówno w niemieckich broni czasie.

Modyfikacja „trehlineek” dla sił specjalnych

Karabin Mosin ( „trehlineyka”) w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej był popularny wśród snajperów: wystarczy spojrzeć na zdjęcia znanych bohaterów wojennych. Taktyczne i techniczne cechy broni wolno walczyć z odległości około dwóch kilometrów. Dobry zasięg ognia i wysokiej sile niszczącej stały podstawowe kryteria wyboru broń dla snajperów. Początkowo twórcy wykorzystali karabin skopiowany Niemców czterokrotny celownik optyczny PE. Jednak wysokie koszty i złożoność jego produkcji doprowadziły do tego, że w 1942 roku oddano do użytku 3,5-krotny zakres PU, która wykazała się w walkach z najlepszej strony. Harcerze również przyszedł do głowy „trehlineyka”. Karabin dla tego rodzaju wojsk został wyposażony w tłumik, który został opracowany przez rosyjskich braci Mitin (urządzenie „Bram”). Jako broń z tłumikiem i optyki zastosowano jednostki dywersyjne Armii Radzieckiej.

Ciekawe radzieckie mity o „trehlineykah”

Dlaczego karabin Mosin zwany „trehlineykoy”, rozumiemy. Pozostaje zrozumieć, jakiego rodzaju mity są nadal przekazywane z ust do ust przez prawie sto lat, nie tylko, że rosyjski iść na niedźwiedzie, ale także makarony i papierosy 7.62. Podobnie jak w przypadku produkcji wojny w jednej chwili może być przekształcony do produkcji amunicji do karabinu Mosin „trehlineyke”. To może być prawda?

Rosyjski środek aktywnie używany, a po upadku caratu, na początku XX wieku. Kraj został zbudowany i podniósł na nogi wszystkich gałęziach przemysłu. Doszło do produktów spożywczych i papierosów. Technolodzy były przeważnie już dorośli, którzy nie szczególnie chcą się przenieść do nowej miary długości, więc korzystać z tej samej linii produkcyjnej. Jest to wystarczające do zapewnienia makaron i papierosów w rozmiarze 4 lub 2 linie, a wszystko będzie się układać. Biorąc pod uwagę, że w wielu dziedzinach przemysłu technologii nie zmieniła się od budowy elektrowni, można zrobić własny wnioski o mitach.