Anthropologism i relatywizmu w filozofii – to …

Relatywizm i anthropologism – jedna z podstawowych zasad filozofii. Pomimo faktu, że zasady te zostały poparte ostatnio, że pojawiły się wraz z pojawieniem się pierwszych cywilizacji. Szczególny postęp został trend w starożytnej Grecji w szczególności mieć do czynienia z nimi sofistów.

relatywizm

Relatywizm w filozofii – to jest zasada, że wszystko w życiu jest względne i zależy od okoliczności i punktu widzenia. Zasada podkreśla połączenie różnych obiektów ze swoich subiektywnych cech i właściwości. Zgodnie z tym, ponieważ wszystkie obiekty posiadają cechy subiektywne, ich niezawodność nadaje się do krytyki i praktycznie wszystkie obiekty mogą być reprezentowane jako fałszywe i błędne. Na przykład, jeśli człowiek mówi: „Daj przykłady filozofii relatywizmu”, to można zilustrować za pomocą następujących wniosków: lew zabija swoją ofiarę. Oferta ta jest subiektywna, ponieważ w zależności od różnych sytuacji, to może być dodatnia lub ujemna. Jeśli ofiara jest antylopy, to w porządku, ponieważ są to prawa świata zwierzęcego, ale jeśli ofiarą jest człowiek – to propozycja staje się ujemny. Ten relatywizm i uwięziony.

W zależności od tego, w jaki sposób patrzeć na tę sytuację, to może być dobry lub zły, prawda czy fałsz, dokładne lub niedokładne. Prowadzi to do tego, że wielu filozofów rozważenia relatywizm jako choroba współczesnej filozofii.

Relatywizm i anthropologism sofiści

Sofiści w starożytnej Grecji nazywa ludzi, którzy całkowicie poświęcili się aktywności umysłowej. Tradycyjnie, sofiści byli filozofowie, jak również tych, którzy studiowali polityka, oratorium, prawa i innych. Najsłynniejszym sofistów w tym czasie były Solon, Pitagoras, Sokrates, Protagoras, Prodikos z Keos, Hippiasz i innych. Anthropologism, subiektywizm i relatywizm jest filozofia sofistów stał się podstawą do prawie wszystkie nowoczesne filozofie.

Jedną z głównych cech sofistów było to, że w samym środku ich nauk, oni zawsze stawiają na pierwszym miejscu osoby. Antropocentryzm był niewątpliwie podstawą ich nauk, jak sądzili, że każdy obiekt w różnym stopniu związane z osobą.

Inną ważną cechą sofistów była subiektywność i względność wszelkiej wiedzy, ponieważ, jak naukowcy twierdzą, że czas, wszyscy wiedza, pojęcie lub oceny mogą być kwestionowane, jeśli spojrzymy na to z drugiej strony. Przykłady filozofii relatywizmu można znaleźć w niemal wszystkich sofistów. To doskonale ilustruje znany zdanie Protagorasa: „Człowiek – jest miarą wszystkich rzeczy”, bo to, jak ludzie oceniają sytuację i zależy od tego jak jest ona postrzegana przez nich. Sokrates uważane moralność i etyka względna, Parmenides był zainteresowany w procesie oceny rzeczy i Protagoras zalecał pojęcia o tym, że wszystko na tym świecie jest oceniana przez pryzmat interesów i celów jednostki. Anthropologism i relatywizm filozofii sofistów znaleźć ich rozwoju w kolejnych epokach historycznych.

Rozwój relatywizmu na różnych etapach historii

Po raz pierwszy zasada relatywizmu, powstały w starożytnej Grecji, w szczególności wysiłki sofistów. Później ta zasada przechodzi i sceptycyzm, w którym cała wiedza jest subiektywna, jak są traktowane w zależności od historycznych warunków do powstawania w procesie poznawczym. Zgodnie z tym, cała wiedza jest mylące w sobie.

Zasada względności jest również wykorzystywany w 16-17 wieków jako podstawa do krytyki dogmatyzmu. W szczególności ta została wykonana przez Erazma Rotterdamsky, Bayle, Montaigne i innych. Jest również stosowany jako podstawa relatywizmu idealistycznej empiryzmu i był również podstawą do metafizyki. Z biegiem czasu, istnieją inne przykłady filozofii relatywizmu, który stał się odrębne kierunki.

relatywizm epistemologiczny

Epistemologia, lub wiedzy – jest podstawą względności. Relatywizm epistemologiczny w filozofii – całkowite odrzucenie idei, że wiedza może rosnąć i rozwijać. wiedzy proces jest opisany jako taka, która jest całkowicie zależny od określonych warunków: biologiczne potrzeby człowieka, psychicznej i kondycji psychicznej, obecność metod teoretycznych stosowana forma logiczny et al.

Fakt, że rozwój wiedzy na każdym etapie relatywistów zobaczyć jako główny dowód jego fałszu i niedokładności, ponieważ wiedza nie można zmieniać i rozwijać, muszą być jednoznaczne i stabilne. To prowadzi do zaprzeczenia możliwości obiektywności w ogóle, jak również do zakończenia agnostycyzm.

fizyczny relatywizm

Zasada względności ma obszar zastosowań nie tylko w filozofii i humanistyki i nauk społecznych, ale także w dziedzinie mechaniki i fizyki kwantowej. W tym przypadku zasada jest taka, że istnieje potrzeba, aby przemyśleć całą koncepcję mechaniki klasycznej, takich jak czas, masa, materia, przestrzeń i innych.

W ramach interpretacji tej zasady, Einstein wprowadził termin „obserwatora”, który opisuje osobę, która pracuje z niektórych elementów subiektywnych. W tym przypadku, proces uczenia się ten obiekt i interpretacja rzeczywistości zależy od subiektywnej percepcji obserwatora.

relatywizm estetyczny

Estetyczna relatywizmu w filozofii – to zasada, która po raz pierwszy pojawiła się w średniowieczu. Szczególną uwagę przywiązuje się do tego Vitelon. W swoich pracach, był zainteresowany w pojęciu piękna z psychologicznego punktu widzenia. Twierdził, że pojęcie piękna, z jednej strony jest bardzo zmienny, a z drugiej strony ma pewną stabilność. Na przykład, twierdził, że Maurowie preferują jeden kolor, podczas gdy Skandynawowie są zupełnie inne. Uważał, że to zależy od wykształcenia nawyków i od środowiska, w którym człowiek dorastał.

W rozmowie Vitelon przyszedł do relatywizmu, ponieważ uważał, że idealny jest względne. Coś, co jest wspaniałe dla niektórych, dla innych nie tak, i to ma pewne powody subiektywne. Poza tym, co jedna osoba stwierdzi, piękny, widział straszne z czasem. Podstawą jest to najbardziej różne sytuacje i pozycje.

Moralnym (etyczny) względność

relatywizm moralny w filozofii – to jest zasada, że dobre lub złe w jego absolutnej formie nie istnieje w zasadzie. zaprzecza, że wszelkie normy moralne i istnienie jakichkolwiek kryteriów dotyczących faktu, że taki moralności i moralności. Niektórzy filozofowie zobaczyć zasadę relatywizmu moralnego permisywizmu, podczas gdy inni widzą go jako interpretacji konwencji dobra i zła. Relatywizm etyczny w filozofii – to zasada, która pokazuje warunkowe normy moralne według pojęć dobra i zła. Zgodnie z tym, w różnym czasie, w różnych okolicznościach iw różnych częściach tego samego pojęcia moralności nie tylko walka, ale także być całkowicie przeciwny do siebie. Wszelkie moralność jest względna ze względu na fakt, że stosunkowo bardzo dobra i zła.

relatywizm kulturowy

Relatywizm kulturowy w filozofii – to zasada, która polega na tym, że każdy system kultury ewaluacji zaprzeczył wszystkim i wszystkie kultury są uważane za absolutnie równe. Ten kierunek został założony Fran Boas. Jako przykład, autor używa amerykańskiej i europejskiej kultury, która narzucić swoje zasady i ich moralność w innych krajach.

Relatywizm kulturowy w filozofii -. Jest to zasada, która uważa, że takie kategorie jak monogamii i poligamii, prestiż społeczny, ról płciowych, tradycji, zachowań i innych cech kulturowych są zależne od miejsca zamieszkania, wyznania i innych czynników. Wszystkie koncepcje kulturowe mogą być traktowane jako część człowieka, który wychował się w tej kulturze, a od człowieka, który wychował się w innej kulturze. Poglądy na tej samej kultury wydaje się być odwrotnie. Jednocześnie odgrywa ważną rolę anthropologism jako przede wszystkim człowiek stoi w centrum każdej kultury.

anthropologism

Anthropologism – jest zasada filozofii, która jest postrzegana jako kluczowy kategorii pojęcia „człowiek”. Ludzie są w centrum kategoriach takich jak bajtów, kultury, społeczeństwa, społeczeństwa, przyrody i innych. Zasada Anthropologism pojawiły się w pierwszych cywilizacji, ale jej szczyt osiągnął w ciągu 18- 21 stuleci.

We współczesnej filozofii anthropologism próbuje dochodzić jedność podejścia naukowego i filozoficznego na temat pojęcia „człowiek”. Anthropologism jest obecny w niemal wszystkich nowoczesnych nauk, które odkrywają różne aspekty osoby. Szczególnie dobrze koncepcja ta jest uważana w filozoficznym anthropologism który stara się w pełni zrozumieć pojęcie „człowieka”.

Antropocentryzm – podstawa anthropologism

Podstawa anthropologism jest antropocentryzm, zgodnie z którym osoba – to jest centrum wszystkiego. W przeciwieństwie do tego, że anthropologism którzy często bada jest istotą biologiczną człowieka, antropocentryzmu zainteresowanych jego natury społecznej.

Według antropocentryzmu, człowiek jest podstawą wszelkiej myśli filozoficznej. Wielu badaczy nawet bardzo koncepcja filozofii jest uważany za poszukiwania i zrozumienia ludzi i ich bytya istnienia. Tak, to jest przez naturę człowieka, jego charakter i przeznaczenie można zidentyfikować praktycznie wszystkie filozoficzne problemy, które pojawiają się w każdej epoce historycznej.

Rozwój historyczny anthropologism

Anthropologism głównie nieodłączne w kulturze europejskiej, ale wiele z jego zasad można znaleźć na wschodzie. Co do pochodzenia danego kierunku, to miejsce jest niewątpliwie starożytności. Duża w tym zasługa tutaj należy do Sokrates, Platon, Protagoras, i innych. Szczególną uwagę należy zwrócić dzieła Arystotelesa, który badał wiele fizycznych i psychicznych tematów związanych z człowiekiem.

W inny sposób ludzie zaprezentowane w interpretacji chrześcijańskiej. Człowiek jest postrzegany jako świątyni, która nosi ślady Stwórcy. Tutaj, oprócz antropocentryzmu, istnieje również teocentryzm, w samym sercu światopoglądu jest Bóg. W tym okresie, na pierwszym miejscu jest dusza człowieka, jego osobowości i uczuć.

Renaissance przynosi zasady humanizmu, który jest inny od tego, który został użyty w średniowieczu. Humanizm zaczyna opierać się na filozoficznym rozumieniem człowieka i wolności osoby ludzkiej. 17-18 wiecznych myślicieli zajmujących się naturze człowieka, jego przeznaczenia, jego miejsce w tym świecie. Oświecenie próbował poznać osobę za pomocą dokładnej nauki i rozumu. Dokonano tego przez Rousseau, Voltaire, Diderot i innych.

Kolejna era zaczęła przemyśleć wiele metafizycznych procesów. Anthropologism jest napędzany przez filozofię Feuerbacha, Marksa, Kierkegaarda i Schelera. Do tej pory anthropologism nadal podstawą współczesnej filozofii i jej różnych kierunkach.

Anthropologism i relatywizm – to podstawowe zasady nowoczesnej filozofii. Różne aspekty tych terenach sięgają czasów starożytnych, jednak i one nie straciły dziś swoje znaczenie.