Adam Kadmon (pierwotna osoba) oczami kabalistów, chrześcijan i materialistów

Żydzi uważali Adama Kadmon za przejaw absolutnej cząstki istoty ludzkiej, która istniała w tamtych odległych czasach, gdy sam wygląd samego mężczyzny nawet nie myślał.

Adam Kadmon lub Adam z Nieba

Z punktu widzenia Kabali, Adam Kadmon (dosłowne tłumaczenie, które Kabaliści uważają za poprawne, brzmi jak "Adam z Nieba" lub "pierwotny człowiek"), jest rodzajem połączenia łączącego Boga bezgranicznego z ograniczoną ludzkością.

Esoterics, wątpiąc w ludzką naturę takich naturalnych zjawisk, uważają, że Adam z Nieba jest jednym z głównych symboli wszelkiego rodzaju magii i alchemii.

W pracy żydowskiej "Raziel", z 10. wieku, Adam Kadmon działa jako istota posiadająca wiedzę o przeznaczeniu każdego człowieka i wszystkich dialektów świata. Mądrość i magiczna moc Adama Kadmon, części ciała, które ciało niebieskie służyły, uczyniły z niego mistrza świata.

Dwaj Adamowie

Teozofia dotyczy niebiańskiego Adama jako natura naturans – abstrakcyjnego świata, podczas gdy imię nadane ziemskiemu Adamowi (czyli całej ludzkości) jest natura naturata (wszechświat materialny). Pierwszy z dwóch Adamów jest nośnikiem boskiej esencji, drugi – nosicielem umysłu tej jednostki.

Ojcowie Święci kategorycznie zaprzeczają koncepcji podwójnej natury pierwszego człowieka, a pod dwoma Adamami zrozumieć dwie niezależne indywidualności. W istocie jest mowa o istnieniu dwóch Adamów w Piśmie Świętym. Adam Kadmon, według tekstów chrześcijańskich, nie jest niczym innym, jak Jezus Boży, Jezus Chrystus. Drugi Adam jest pierwszym ziemskim człowiekiem, również osobą zupełnie niezależną.
Według Apostoła Pawła każdy chrześcijanin jest pomiędzy starym a niebiańskim Adamem, to znaczy pomiędzy grzechami, śmiercią, odstępstwem i nieposłuszeństwem, charakterystyczną dla upadłej natury człowieka, łaską, pokorą, nieśmiertelnością i wiecznym życiem przywoływanym przez Nowego Człowieka.

Nowy człowiek, Pan Jezus Chrystus, Adam Kadmon – niezależnie od tego, jak chrześcijanie nazywają Jezusa, jeśli pamiętają swoje wezwanie, które ukazały się na Ziemi: "rozbić" starego Adama i "postawić na Jezusa Chrystusa" (Efezjan 4: 22).

Zdrowe samolubstwo jako motor postępu

Historia rozwoju społeczeństwa ludzkiego jest ściśle związana z zjawiskiem uważanym za naturalny – ludzki egoizm czy ego, bez którego walka z siłami przyrody w imię przetrwania byłaby niemożliwa.

Adam lub pierwsza osoba, która uważa się za założyciela wiedzy kabalistycznej, posiadała zerowy poziom egoizmu (Kabałyści mają pięć poziomów ego). Egoizm potomków ojca ludzkiego, przeciwnie, wzrósł, a nawet osiągnął kolejne poziomy. W ten sposób egoistyczne pragnienie "przewyższenia" Adama sprawiło, że "Kabała" był bardziej informacyjny, pozwolił swoim synom przeniknąć głęboko w sekrety wszechświata i uzupełnić książkę ojca nową wiedzą kabalistyczną.

Co to jest Kabała

Celem Kabały jest poprzez medytację, czytanie biblijnych wierszy lub innych technik medytacyjnych (których wybór jest ogromna), aby pomóc osobie lepiej zrozumieć siebie i zrozumieć przyczyny:

• Jego urzeczywistnienie na planecie iw kosmosie;

• Wydarzenia mające miejsce z nim i jego przodkami.

Według Kabały ludzkość może osiągnąć poziom "człowieka" (co oznacza "Adam" w języku hebrajskim) tylko wtedy, gdy jest w stanie rzucić światło na wszystkie tajemnice wszechświata i zrozumie:

• Jakie siły oddziałują na nie;

• Co jego działania wpływają na całą otaczającą jego naturę (wyższą i niższą);

• Na jaki efekt może wyniknąć jego działanie.

Wśród licznych metod rozwoju duchowego praktykowanych przez Kabalistów są obrazy umysłowe. Przez wizualizację płomienia świecy, kwiatu, pola kwiatowego lub innego zakątka natury, osoby, uwolnione od gry rozumu, nabywa zdolności do oglądania rzeczy, jakie są. To samo skutkuje ciągłą wymową jakiejkolwiek biblijnej frazy.

Dopiero po ujawnieniu tajemnej wiedzy danej osobie, Kabaliści rozważają, czy chce, czy nie, zaczną działać poprawnie, bez naruszania praw natury. Pierwszy cykl ludzkiego rozumienia natury, zgodnie z Kabałem, został ukończony na początku XXI wieku.

Kabała przez oczy materialistów

Z naukowego punktu widzenia Kabała jest książką, która zawiera jeden ze sposobów udowodnienia faktu istnienia pojedynczej siły rządzącej zwanej "Stwórcą". Ta moc podlega wszystkim istniejącym światom, w tym absolutnie wszystkim żywym istotom.

Naukowcy zaprzeczają powiązaniu Kabały z mistycyzmem i religią. Dla nich to nauczanie jest rodzajem pracy naukowej, stworzonej na podstawie powtarzających się eksperymentów, przez którą można tworzyć tak zwane poczucie szóste.

Kabała, w oczach niektórych naukowców, ujawnia stan osoby, która jest w innych wymiarach: przed wcieleniem na Ziemię, do tworzenia pięciu zmysłów w jego ciele, a także – po jego odejściu od świata fizycznego. Odkrył wszystkie tajemnice wszechświata i osiągnął idealny stan nie narodził się ponownie na tym świecie.