Sinyavskaya Tamara Ilinichna: biografia, zdjęcia

Wspaniały artyzm, niepowtarzalny głos, bardzo piękny i bogaty. Wszystko to ma „królowej operę Tamara”, tak kiedyś nazwał ją Światosław Bełza. Życie tej kobiety jest pełny i nasycony muzyką, ona osiągnęła wielki sukces nie tylko w pracach. Jej życie osobiste było wypełnione wiele lat szczęścia.

dzieciństwo

Sinyavskaya Tamara – rosyjska śpiewaczka operowa ma głos mezzosopran, urodził się w 1943 roku, 6 lipca.

Tamara Ilinichna od dzieciństwa śpiewała, ułożone „koncert galowy”. Przyszedłem do dużego domu foyer z wysokimi sufitami i schodów w marmurze i zaczął śpiewać. Tamara śpiewała tak długo, jak ktoś nie wyjdzie, aby zobaczyć, kto jeszcze jest w śpiewie klatki schodowej. A dziewczynka wędrował od domu do domu w swojej ulicy, podczas gdy ich rodzice nie dali go do Domu Pionierów, w Pieśni i Tańca Vladimira Sergeevicha Lokteva.

Na dziesięć lat Tamara przeniesiona do chóru. Tam pracował przez 8 lat. Muzyczny i teatralny szkoła Loktev był najlepszy w tym czasie grupa swoich dzieci zaproszono nawet na koncertach rządowych.

inspiratorem Tamara

Przyszła gwiazda sceny operowej nauczył się czujesz, nie bój się publiczności. Z Ensemble, Tamara Sinyavskaya, biografii, który dopiero zaczyna się w muzyce, zrobiła jej pierwszy wyjazd za granicę, w Czechosłowacji.

Sinyavskaya kochał piosenki z filmów, zabawy, i nauczał je śpiewać. Wraz z pojawieniem się opera argentyńskiej Lolita Torres, przyszła diwa rosyjski sobie sprawę, że ważne jest nie tylko, aby zaśpiewać na scenie, ale również odgrywać jakąkolwiek odpowiednią rolę. Pocherpnuv znacznie od swojego inspiratora, Sinyavskaya Tamara Ilinichna nie leniwi i spędzają godziny zajmujące się przed lustrem.

dni studenckie

Mówią, że marzenia się spełniają, ale sen zostać aktorką Sinyavskaya nie spełnione w całości. Włodzimierz Siergiejewicz kazał jej iść do szkoły w Konserwatorium Czajkowskiego. Tam jej nauczyciele stał Markow, a następnie Pomerantseva.

Dramatyczna aktorka Tamara nie, ale aby przejść do szkoły aktorskiej miała. Śpiewała w chórze w Teatrze Małym. A w sztuce „The Living Corpse” śpiewał w chórze nawet Cyganów. Jako student szkoły, Sinyavskaya Tamara solista w „Aleksandre Nevskom” i wystawił „Moskwa”.

Olga Pomerantseva, nauczyciel Tamara Sinyavskaya trzymała studenta pracowity i żywe piosenkarz z wielką przyszłością.

W finale w 1964 roku, założyła pięć plus. Choć był to wielki wyjątek. Jednocześnie na egzaminie była powinni iść na przesłuchanie w Teatrze Bolszoj. Tamara słuchał tej rady.

teatr Wielki

Dane wokalne i artyzm się do panów siedzących w komisji kwalifikacyjnej, pod wrażeniem. I nie było wielkich znawców sztuki muzycznej: Boże Narodzenie, Pokrowski, Vishnevskaya, Arkhipova.

I 20 lat bez oranżerii edukacji Sinyavsky wziąć w grupie stażystów. Rok później została solistką z głównym Bolszoj. Prawie 40 lat swojego twórczego życia związany był z teatrem.

Pierwszym z nich jest rola „strony” w operze „Rigoletto” Verdiego wykazały, że Tamara nadaje się do gry parodię. Ale pewnego dnia, kiedy większość z zespołem udał się na wycieczkę w Mediolanie, musiała wykonywać w zdecydowanej „Eugeniusz Oniegin” Party Olga. Jej debiut był wielki. Sam Lemeshev powiedział, że w końcu spotkał się z prawdziwą Olga, którą sobie wyobrazić dla swoich 70 lat. W sztuce wielki piosenkarz zagrał rolę Leńskiego.

Od pierwszych występów Tamary Sinyavskoy w teatrze Bolszoj było jasne, że w operze ma prawdziwy diament. Ale sukces w tak młodym wieku nie upadł na głowę piosenkarza. Spełnienie kontralt i Mezzo, marzyła o dużej partii Mezzo. I trudno było marzyć, rozszerzając zakres głosu, a wraz z nim twórczy repertuar. Od początku kariery muzycznej na rachunku Sinyavskaya były już kilkadziesiąt stron. I to był daleki od bycia proste stwierdzenie.

Konkursy i osiągnięcia

Od 1968 Sinyavskaya Tamara bierze udział w międzynarodowych konkursach. Pierwszy konkurs przyniósł jej złoty medal, to odbyło się w Sofii. W następnym roku, konkurencja w Belgii, gdzie pierwsze radzieckie wzięli udział artyści, artysta nie tylko otrzymuje złoty medal, ale także Grand Prix i nagrodę za najlepsze wykonanie romansu.

W ZSRR, diwa operowa otrzymał pierwszą nagrodę Czajkowskiego. To był rok po belgijskiej konkurencji. Sinyavskaya Tamara Ilinichna był najmłodszy z laureatów głównych nagród. Czajkowski nagród zbiegła się z maturą w GITIS. W 1973 Sinyavskaya staż w Mediolanie „La Scala”.

Tamara Sinyavskaya (patrz zdjęcie. Poniżej) jest nie tylko wielkim śpiewakiem operowym, ale również doskonałą aktorką. Pamięta wszystkie role, które są odtwarzane. Sinyavskaya im żywy, mógłby zrobić rząd, śmiejąc się. Jej ostatni występ w Teatrze Bolszoj był spektaklu „Carska narzeczona” na cześć setnej Marii Maksakovoy. Od 2005 roku, piosenkarka zarządza wydział wokalny GITIS.

domatorstwo

Ale nie tylko kariera operowa była wybitna w Sinyavskaya. W jej życiu osobistym, również miał partię gwiazdy.

Z mężem, Artysta Ludowej Magomayev spotkali się w Azerbejdżanie w 1972 roku. Są reprezentacje sztuki rosyjskiej, gdzie Sinyavskaya Tamara był gościem. Nie chciała iść na ten wyjazd. Ale los swoich planach. Zakochała się z miastem, Filharmonia i młodego człowieka.

Muslim Magomajew i Tamara Sinyavskaya spotkał się w Baku Filharmonii dzięki ich wspólnego znajomego – Robert Rożdiestwienskiego. Od tamtej pory nigdy nie rozstał. Pobrali się w 1974 roku, mimo że wcześniej spotkał się z muzułmaninem Sinyavskaya był już żonaty, a w związku z mężem było wszystko wydaje się gładka. Ale „miłość opada nagle …”.

Wiele kobiet ukradkiem ocierał łzy, i wzdycha, kiedy dowiedzieli się, że para sławna żonaty. Na scenie koncertowej w małżeństwie, oni byli razem przez 35 lat. Tych lat minęło jak jeden dzień.

Śmierć zawsze jest niespodziewana i niespodziewana śmierć bliskiej osoby dwukrotnie. Muslim Magomajew zmarł w 2008 roku. Tamara Ilinichna wciąż nie może pogodzić się ze śmiercią męża. Słuchając jego piosenek, nie wstydzi się łez. W życiu „opera królowa Tamara” była miłość i nie było to dla innych miejscach.

W 2013 Sinyavka obchodził swoje 70. urodziny. Miejmy nadzieję, że ta wielka diva operowa będzie długi czas, aby nas zadowolić z ich kreatywności.