K.Paustovsky „Pożegnanie lata”: Podsumowanie i analiza. Recenzje historii „Pożegnanie lata”

Konstantin Georgievich Paustovsky napisał bardzo miły, romantyczne historie, opowieści o zwierzętach, przyrodzie, ludziach, którzy w każdej chwili gotowi przyjść z pomocą naszych braci mniejszych. Sama klasyka literatury rosyjskiej miał wyjątkowy dar: mógł jeszcze znane zjawiska natury powiedzieć entuzjastyczny i ciekawe. Tak proste, ale kolorowe słowa Paustovsky napisał „Pożegnanie lata” – małą historię, po przeczytaniu, że przekonanie, że natura jest dobre o każdej porze roku. Nawet w grząski listopada, ma coś do podziwiania.

autor

Konstantin G. narodził się pod koniec XIX wieku, 19 maja 1892 roku na Ukrainie. Studiował w Kijowie, a następnie w gimnazjum Briańsk. On dość wcześnie usamodzielniła, po ukończeniu szkoły średniej, pracował jako nauczyciel.

Paustovsky następnie przeniósł się z babcią. Tu pisał swoje pierwsze opowiadania. W 1912 roku młody człowiek poszedł na uniwersytet, ale był zmuszony przerwać naukę i iść do pracy, jako pierwszej wojny światowej. udało mu się dostać do przewodu, na motorniczego, następnie uporządkowany. Potem pracował w fabrykach w jekatierynosławskiej, Yuzovka, Taganrogu, krótki czas był żołnierzem Armii Czerwonej w wojnie domowej.

W 1923 roku Konstantin G. udał się do Moskwy, gdzie został redaktorem rosyjska agencja telegraficzna i zaczął publikować swoje eseje, opowiadania.

Od 1930 roku, autor spędził ponad 10 lat w miejscowości Solotcha w lasach Meshchersky. Wrażenia z tych miejsc opisał w swoich pracach. To właśnie podczas tych lat napisał Paustovsky „Pożegnanie lata” (1940).

Historia zaczyna się: niepogody, dom i jego mieszkańców

W pierwszych liniach prac dowiadujemy się, że wydarzenia opisane odbyła się pod koniec listopada. O tej porze roku, zwłaszcza na wsi – najsmutniejszy. Po kilku dniach będzie zimny deszcz, silny wiatr.

Autor mówi nam, że już w 4 godziny musiał zapalić lampy naftowe, jak w takiej złej pogody w domu zrobiło się ciemno.

Następnie czytamy historię „Pożegnanie lata” dowiadujemy się, kto mieszkał w domku. Oczywiście nie mogło obyć się bez zwierząt. Jest domem dla kota, który spał w złej pogody dzień i noc w starym fotelu. Kiedy kropla zimnego deszczu bicie na szybie, we śnie zwierzę trzęsły. Jak dobrze wychowane i pies na Funtik pseudonimu. Mała rudowłosa jamnik nawet płakał we śnie przed zimnem. Następnie autor, w imieniu którego narrator, wstać z łóżka i owinąć psa w sukna, więc podgrzać. Nie budzi się, pies lizał w podzięce za ramię mężczyzny.

Kolejny mieszkaniec domu – Reuben. Jeśli przeanalizujemy tę kwestię, to upewnij się, że historia, która jest napisane Paustovsky – „Pożegnanie lata”, jest oparta na wydarzeniach, które miały miejsce w rzeczywistości. Od Ruben – prawdziwy przyjaciel autora, a Konstanty G. opisuje swoje wrażenia uzyskanych podczas pobytu w wiejskim regionie Meshersky.

Ale nawet w takim złym ludzie pogoda nie stracił przytomności umysłu. Pisarz mówi, że podoba im się pić herbatę ze starego samowara miedzi, której wrzało jak śpiewa piosenkę. Kiedy to został wprowadzony, pokój stał się bardziej komfortowo. Po herbacie przyjaciół usiadł przy ciepłym piecu, czytać książki i czasopisma. Na to pytanie w historii, który napisał Paustovsky – „Pożegnanie lata”. Podsumowanie produkt nadal będzie opisać poniżej.

pierwszy śnieg

Pewien pisarz został obudzony przez fakt, że panowała kompletna cisza. Początkowo myślał, że był głuchy. Ale nie, to otrzymuje chłód jesienny jest wciąż niepewne kroki była zima. Wiatr spadła, deszcz przestał padać. Gdy pisarz wyjrzał przez okno, zobaczył, że spadł śnieg, od którego nawet pokój był lżejszy.

Przebudzony Ruben powiedział, że ziemia jest bardzo śnieżnobiały strój. Rano do swoich przyjaciół przyszedł odwiedzić dziadka Mitry. On też był zadowolony z pierwszym śniegiem.

W taką pogodę nie da się siedzieć w domu, a przyjaciele pójść na spacer do lasu jezioro. Szli przez długi czas, patrząc gile, czerwone jagody jarzębina. Na Jeziorze pisarz chciał rzucić kamyk w szkole ryby, ale złamał cienki lód, który pokrywa brzeg stawu. Dopiero wtedy znajomi zauważyli, że powierzchnia wody jest zamrożone w miejscach. Przed tym przejrzystego lodu pozostały niewidoczne.

„Pożegnanie lata”, Paustovsky: Opinie

Po przeczytaniu książki pozostaje dobre wrażenie. Dlatego ci, którzy są zaznajomieni z tym opowiadaniu, pozostawić pozytywne opinie. Ludzie piszą o tym, co oni mogą na czas, aby zanurzyć się w intymnej atmosferze, która została stworzona przez autora. Czytelnicy lubią opisy natury, czci i profesjonalną postawę autora do niej. Nie każdy wie, nazwę produktu, ponieważ akcja rozgrywa się pod koniec listopada. Ale przede wszystkim, autor oznaczał pożegnanie z latem i jesienią, z upału, który już nie istnieje, ale wciąż jest związany być.

Paustovsky „Pożegnanie lata”: analiza

Szczegółowa analiza tego produktu pomaga czytelnikowi zrozumieć, że na świecie istnieje wiele ciekawych rzeczy. Nawet jeśli będzie w listopadzie w miejscowości, gdzie można odpocząć duszę w błogiej ciszy, bez zgiełku wielkich miast. Tutaj można również czytać w godzinach wieczornych, picie herbaty i porozmawiać.

Autor uczy dobroci dla zwierząt. Pamiętaj, że jako mały pies pokryte ciepłym kocem Paustovsky?

„Pożegnanie lata” – historia, która pozwala zrozumieć, że można być zadowolonym z trochę i być zadowolony z tego człowieka. Po tym wszystkim, naturalne piękno nie może być mierzone w kategoriach pieniężnych, ale ponieważ daje ludziom!

Jak przyjemny spacer na świeżym śniegu, mroźne powietrze oddychać głęboko, aby zerwać kawałek pierwszego lodu niedaleko brzegu stawu.

Nie ma złej pogody

Analiza historii pomaga nam zobaczyć, w jaki sposób autor opisuje piękną przyrodę, która znakuje epitety stosowane w tym przypadku.

Kiedy mówi o jesiennej pogody, to mówi, że rzeka pędziła pianę żółtawy podobny do bitej białka. Kiedy przyjaciele przychodzą do herbaty Mitry dziadka, powiedział, że ziemia jest myte. Tak, podczas deszczów jesiennych było czarne i brudne. Śnieg wykonane jej śnieżnobiały czysty i piękny. Sam Paustovsky mówi, że ziemia jest przebrany i wyglądał jak Rumieniec Bride.

Pod koniec pisania historia jest bardzo poprawna linia Paustovsky. Pożegnanie z czasu letniego nie wygląda smutno. Autor twierdzi, że zimą w piecach palą i trzask ognia, że nie wszystkie ptaki odleciały, pozostawiając na przykład chickadees i pod puchu zimowych kwiatów. Tak, że zima wydawała pisarza równie piękne jak latem. I to jest prawda, bo nawet w niepogodę natury w jej własnego dobra i uroczy.

Tu jest napisane opowiadanie o nazwie „Pożegnanie lata” Paustovsky. Recenzje prac pozwolić, aby upewnić się, że przemawia do wielu.