Historia Strona z drugiej wojny światowej: bitwa zbiornika Senno, lipiec 1941

Która odbyła się 6-10 lipca 1941 Bitwa Senno (Lepel lub kontra) pozostał praktycznie nieznany potomności, choć liczba czołgów biorących udział w niej jest w skali porównywalnej do Bitwy Prochorowka podczas bitwy pod Kurskiem. Jak również innych działań Armii Czerwonej okresu, ta operacja była kolejna nieudana próba zatrzymać niemiecką ofensywę w początkowym etapie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Głównie ze względu na niepowodzenie radzieckiego kontrataku na Białorusi pozostał niezasłużenie rzadko wspomina epizod ostrą kampanię lato-jesień 1941 roku.

okoliczności pracy

Krwawa bitwa Senno była ostatnia próba Armii Czerwonej w kontratakach jednostek pancernych. Po bitwie zakończony Korpus Zmechanizowany, a dalsze wysiłki, aby przejąć inicjatywę od wroga w 1941 roku wyniosła formacji ataki piechoty. Skończyło się w drugim tygodniu wojny, a Niemcy mają już za sobą 500 kilometrów – w połowie drogi od granicy do Moskwy. Kiedy bitwa rozpoczęła się pod Senno, zdecydowana ofensywa Wehrmachtu już przeniósł linię frontu do Witebska i Orszy.

Dowództwo armii niemieckiej od samego początku wybieranego centralnym odcinku frontu wschodniego, jako głównych kierunkach strajkowe Związku Radzieckiego. Nie został wdrożony Grupa Armii „Centrum” – „Południe” i „Północ” dla niektórych wskaźników przekroczyło pozostałych dwóch grup połączonych. Niemieckie jednostki zmechanizowane składała się z 2. i 3. grupy Tank – wszystko w ich dyspozycji były 7 i 9 zmotoryzowane dywizje pancerne.

Taka ofensywa możliwa skala wdrożyć środowisko pokrycia głębokości i siły sowieckie. Części froncie zachodnim były rzeczywiście szybko kruszyć. 3 lipca przez Niemców zgnieciony ostatnie kieszenie skoordynowanego oporu. Straty sowieckie były ogromne – około dwie trzecie przednich przyłączy. Wyjściem z „kocioł” podziały pozostały 1 – 2 tys. wszystkie ciężkiej broni zostało utracone (samoloty, czołgi, artyleria). Technikę rzucania bezpośrednio na drodze. Dowództwo Frontu tej awarii został aresztowany i strzał (w tym General Dmitrij Pawłow). W takich okolicznościach, a walka rozpoczęła się pod Senno. 1941 był najbardziej straszne lata wojny, a planuje kontrofensywę zapowiada się nie mniej poważny człowiek punktu widzenia kosztów niż w poprzednich prób powstrzymania marsz Niemców.

Plan kontrataku

Pomysł Lepel kontrataku był do ataku na jednostki czołgów Wehrmachtu przed nimi były do przyłączenia jednostki piechoty, który trwał od Mińska. Plan ten jest zgodny z jedną z kluczowych zasad wojskowych – zniszczyć wroga w kawałki. Ponadto, doświadczenia z pierwszych dwóch tygodniach konfrontacji z Niemcami pokazał, że łańcuch dywizji piechoty zmaga się z atakiem zbiornika jest bardzo nieefektywne. Dlatego wydaje się logiczne, aby wziąć wyprzedzającego uderzenia na rozciągnięte Wehrmachtu. To było i powinno być w zakresie strategii bojowej przez Senno.

Lipiec 1941 nie było najgorsze czasy dla kontrofensywy w regionie. Większość sił niemieckich nie drgnął na wschodzie i północnym-wschodzie – kierownictwo Wehrmachtu starał jak najszybciej przyspieszyć zachodnią Dźwina. W zespole uderzyć Radziecki były tylko dwa wrogie oddziały (17. i 7. Panzer), choć były one potężną siłą.

W przeddzień bitwy

Wieczór z dnia 4 lipca Siemion Timoszenko (który w tym dniu dowódca Frontu Zachodniego) i Leo Herman Malandin Mehlis zatwierdził dyrektywę, że zadaniem było przygotowanie kontratak w kierunku wyspy i Senno. Punkt końcowy ofensywy została ustawiona Lepel, co dało nazwę operacji. Jednak na ladzie w fazie planowania Zachodniej prowadnicy przedniej popełnił poważny błąd. Został niesłusznie ocenia możliwości wroga, które jasno pokazały bitwę Senno. Zdjęcia od epicentrum walki podczas tej operacji jest prawie nie było, ale straty mogą być zrozumiałe, że związki o Armii Czerwonej udało jej misji.

Dowództwo Frontu Zachodniego, pospiesz się z organizacją kontratak jest także dlatego, że czas pracuje dla wroga. Tydzień później, niemieckie dywizje piechoty, kończąc środowiska Mińska i białostockich „kotłów” zostały bliżej linii frontu. W tym przypadku układ sił uległ zmianie bezwzględnego. Z każdym dniem Armia Czerwona znalazła się w coraz trudniejszym położeniu i opóźnieniem nawet kilka godzin wartości bardzo drogie.

Przygotowane do przeciwdziałania 7. Korpusu Zmechanizowanego, dowodzony przez Winogradow przeniósł się do zachodniej części Okręgu Wojskowego w Moskwie, innym 24 czerwca. Maszyna na kółkach uderzyć drogę własnej mocy i gąsienicowych pojazdów został załadowany na platformach kolejowych. Po drodze Korpus Zmechanizowany otrzymał kilka nowych wyzwań, jak sytuacja na Białorusi zmienia się zbyt szybko.

Równowaga sił

Niemiecki 7th pancerna Division różniły rzadko takiej konstrukcji formującej. Składał się z 4 batalionów. Liczba czołgów był rekord dla całego froncie wschodnim – 265 jednostek bojowych, z których dwa tygodnie walk 25 zostały utracone. Jednak w sowieckiej 7. Korpusu Zmechanizowanego włączone dwa razy tyle samochodów.

Większość parku niemieckiej dywizji składała się z modeli Czech „Skoda” 1938 produkcji. Te lekkie czołgi miały 37 mm pistolet i zbierane za pomocą nitów i śrub obudowy. Po trafieniu pociskiem wroga, te elementy wypadli i zranić załogę. Tak zwane „Skoda” cud techniczny bardzo trudne. Ponadto były one nadal świeci Pz-II. Ich uzbrojenie mała 20 mm armata. Obecne radzieckie części HF i T-34. Dane pozwalają im w strzelaninie z wyżej wymienionego modelu niemieckiego rozbroić ten cały park, wyprzedzając minimalne straty. Jest to walka na jego zdjęcie pokazała artystę Nikolai Nazarchuk. „Bitwa pod Senno” białoruski artysta stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych ilustracjami walce.

Artylerii i piechoty

W dywizji pancernych czołgów były „spear point”, ale każda taka formacja potrzebne w „maszt” – piechoty i artylerii. Jaki był stan tych części w niemieckich dywizji? Artyleryjski pułk stanowiło 36 pistoletów – głównie haubic i kilka broni. Liczby te były o wiele skromniejsze niż Sowietów. Dwie dywizje pancerne były prawie sto pistoletów. Podobnie, stosunek był w piechocie: 15 bataliony piechoty Armii Czerwonej przeciwko Wehrmachtu na 4.

W rejonie występowania 7. Korpus Zmechanizowany sowieckiej przewagi liczbowej była dwojaka, podczas 5. Korpusu Zmechanizowanego siedem-osiem razy. Duża liczba zbiorników później stał się okazją do porównania Bitwa pod Senno Prokhorovsky słynną bitwę podczas bitwy pod Kurskiem w 1943 roku.

Korpus Zmechanizowany 5-cia miał własnej unikalnej konstrukcji – dwa dodatkowe pułk artylerii zostały dołączone do niego. Części te są dodawane z kadry rezerwowej froncie zachodnim. Nazywano je również struktura przenoszonych pułk artylerii. Ważną cechą tych grup jest obecność broni ciężkiej haubicy 122 mm i 152 mm kalibru. Są one tworzone nie tylko matematyczne, ale również wyższość jakościową nad artylerii wroga.

Bitwa Senno może skończyć się jeszcze szybciej, gdyby Niemcy nie zostawili w Borisov jego dwa piechota zmotoryzowana batalion, batalion czołgów i batalion przeciwpancerne. Te kawałki pozostały na straży strategicznie ważnej przeprawy przez Berezyną. Jednostki te były pod Senno tylko 7 lipca, zmniejszając przewagę liczbową 5. Korpusu Zmechanizowanego podwojenia.

Zacznij licznik

05 lipca 1941 rozpoczął przygotowania do bitwy Senno. 14 Dywizja Pancerna i 7. Korpus Zmechanizowany wykonany marsz 40 mil i zajęli pozycję początkową dla zamierzonego kontratak. Był to obszar Ostrovno – Gnezdilovichi – SVETOGOR 10 km na wschód Chernogostnitsa rzeki. Innym 18 Dywizja Pancerna została nieco opóźnione. W południe następnego dnia, ona koncentruje się na obu stronach rzeki Obolyanka. Korpus Zmechanizowany 5-szy zajęli pozycje w dzielnicy Orszy.

06 lipca Bitwa Senno wszedł w fazę aktywną. W 14 Panzer powstały dwie jednostki (ujęte w każdym towarzystwie czołgów i batalionu piechoty). Związki te próbowały zmusić Chernogostnitsu i zatrzymać się na zachodnim brzegu rzeki. Jedna jednostka faktycznie udało się zatrzymać niewielki przyczółek wokół Sarraut jeziora. W tym czasie, siłami 18 Dywizja Pancerna dotarły do wschodnich przedmieściach Senno i tam wszedł twardą walkę z Niemcami. W godzinach wieczornych, wróg został wypędzony z miasta. W tym odcinku frontu wojska radzieckie poszedł w defensywie. To był ich jedyny sukces na czas trwania operacji.

zakłócenie planów

07 lipca czołg kontynuowane w ramach Senno. Wszystko poprzedniej nocy przez żołnierzy radzieckich na skrzyżowaniu przygotowuje Chernogostnitse. Rankiem 14 Dywizji Pancernej przeniósł je na zachodnim brzegu rzeki klucza. Promocja ugrzęznąć po 4 kilometrów. Zbiorniki mają do czynienia z głównymi siłami 7 Dywizja Pancerna. Soviet Connection poniósł ciężkie straty i wycofali się do oryginalnego wschodniego brzegu. Następnie powrócił do wyspiarski i rozpoczął ewakuację jego istotnej części.

Tymczasem Niemcy rozpoczęły ofensywę od północy na Senno, gdzie broniącej 18 Dywizja Pancerna. Armia Czerwona opuściła miasto przed południem w dniu 8 lipca. W tym czasie, 5. Korpus Zmechanizowany prowadził zaciętą walkę z czołgów, 20 kilometrów na południe od Senno. udało mu się złamać kolumnę niemiecką, ale kolejna kontra przywrócił status quo.

09 lipca 14 i 18 Dywizja Pancerna wycofał się do wschodniego brzegu Obolyanka. Niemcy złapanych z Senno zaczął awansować do autostrady do Smoleńska. 10 jednostek zaliczek wprowadzone Oboltsy. Do południa Niemcy przeszły 40 kilometrów i dotarł do autostrady, 30 km na zachód od Orszy. Radziecki 5-ci Korpus Zmechanizowany w obliczu groźby całkowitego okrążenia. Jego polecenia postanowił wycofać, podobnie jak resztki dywizji pancernych.

Wyniki i przyczyny awarii

Zatem walka zbiornik na Senno dla armii radzieckiej spełzły na niczym. Żołnierze nie spełnia któregokolwiek z ich zadań. nie może pójść w połowie drogi do Lepel. Zgodnie z planem głównym ciosem naniesiono na bok Połocku niemieckiej grupy, ale nie ponosi żadnych strat – aż po prostu nie została osiągnięta. Przez cały tydzień walki zostało utracone około 70% sprzętu. Resztki dywizji czołgów utraciły zdolność bojową, a następnie w dalszym ciągu toczą się na wschód, aż wreszcie zniknął w „puli” pod Smoleńskiem.

Co było powodem tego błędu? 17 lipca 1914 w pobliżu wsi Liozno w Witebsku więzień została podjęta porucznik Jakow Dżugaszwili – syn Iosifa Stalina. Podczas przesłuchania, skarżył się straszliwym ataku lotniczego przez niemieckich Junkers. Ten sam pogląd jest zalecane w raportach dowódców w Moskwie. Później przeniosła się na radzieckiej historiografii i od dawna uważane za niezmienne prawdy. Głównym powodem, dla którego został stracony bitwę Senno, uważany destructional i wszechobecne niemieckiego lotnictwa, od rana do nocy i spadały valivshuyu bomby na Armię Czerwoną.

Jednak rzeczywistość była o wiele bardziej złożona. To wpływa niezdolność dowódców do manewru i nawiązania komunikacji między różnymi grupami. Ponadto, Armia Czerwona po prostu nie mają doświadczenia w prowadzeniu takich działań na dużą skalę, podczas gdy Wehrmacht przyszedł do Związku Radzieckiego, mieli wiele zwycięstw w Europie. Wszystko to sprawiło bezużyteczną liczbową i jakościową przewagę wojsk radzieckich.

Struktura dowodzenia państwo zostało osłabione po niedawnym represji. Większość doświadczonych wojskowych, przeszłości w tym wojny domowej, został zestrzelony lub siedząc w obozach. Może to wpłynąć na sposób bitwa dobiegła końca przez Senno. Konsekwencje pośpiechu i złych decyzji w pierwszej fazie wojny znalazły odzwierciedlenie w różnych niepowodzeń na froncie zachodnim. Tendencja ta nie rozprzestrzenił tylko w Lepel kontratak, ale także całą kampanię 1941 r.

strata

Pod względem utraty bitwy Senno w 1941 roku odpowiadały typowych proporcjach wojny. Niemcy stracili około 1 zabitych 4 rannych (łączne straty wyniosły 468 osób). Został on stracił około 50 jednostek sprzętu (czołgów). Największe straty wystąpiły w walce z 5. Korpus Zmechanizowany Senno około 7 – 9 lipca.

Wszystkie pozostałe dane były wojska radzieckie. 5 i 7 Korpus Zmechanizowany stracił niemal wszystkich swoich zbiorników (łącznie ponad 1000 jednostek, co jest około 20 razy większa niż wroga). Nawet dzisiaj, historycy dokładnie udało się dowiedzieć, co się stało z tą techniką. Liczby, które wpadły do raportów Armii Czerwonej dowodzenia często nie odpowiadają rzeczywistości, a to dlatego, że nie może być zredukowana do danych niemieckich.

Jednakże, po prostu wiem, że po ukończeniu bitwy czołgów w Senno 1941, 18 Dywizja Pancerna nie jest jednym z 220 czołgów, 14 -, 13 czołgów ostalos14 5 zbiorniki 393. w tym samym czasie, tym lepsza sytuacja z samochodami. Na przykład, 14 Dywizja lewo 34 samochodów i 475 wagonów, a także 56 benzotsistern.

Raporty i fakty

Prywatne utrata sił sowieckich, tak jak w przypadku języka niemieckiego, w pełnej zgodności z niewłaściwych proporcjach dla Związku Radzieckiego w 1941 roku. Na przykład, według oficjalnych raportów w tym samym 14-Dywizji Pancernej zginęło 193 osób, rannych 359, a ponad 3 tysiące osób zaginionych. Jednak dane te są już wątpliwa. Praktyki te są sprzeczne z faktem, że w dniu 25 lipca pułk uzbrojony był tylko 552 broni strzeleckiej (karabiny), natomiast według raportu bez uzupełniania w szeregach miała pozostać przez ponad 5 tysięcy osób.

Ogromna luka między chęcią poprowadzi formacje mogą być wyjaśnione przez fakty i doniesienia ukryć i retuszować swoje niepowodzenia przed organami. Na początkowym etapie wojny takie historie były powszechne. To nie był wyjątkiem, a bitwa Senno. Straty Armii Czerwonej i Wehrmachtu w każdym przypadku były niewspółmierne, a ta najbardziej jasno pokazuje katastrofę Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.