876 Shares 1358 views

Instrumenty polityki pieniężnej

polityka pieniężna ma na celu realizację działań, które zostały podjęte przez rząd w zakresie stosunków monetarnych i kredytowych w celu regulacji procesów gospodarczych. Koordynator jego realizacji jest bank centralny. Sama polityka jest prowadzona w dwóch etapach. Pierwszy etap – bank centralny wpływa na parametry sferze monetarnej. Drugi etap – poprawione parametry są przekazywane w sektorze produkcyjnym. Wynikiem skutecznej realizacji tych etapów będzie stabilność wzrostu gospodarczego, stopa bezrobocia jest dość niskie, stabilne poziomy cen i charakterystyka bilans stanu równowagi. Priorytetem dla osiągnięcia lepszą kondycję ekonomiczną kraju jest stabilność poziomu cen.

Głównymi narzędziami polityki pieniężnej powinno mieć wpływ na wszystkie procesy finansowe w kraju zarówno jako bezpośrednich (lub administracyjnych) i pośrednich (lub ekonomicznych) dźwignie. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w kontroli stanu głównych wskaźników finansowych, jak bilans płatniczy kraju.

Narzędzia administracyjne polityki pieniężnej mają formę rozporządzeń, dyrektyw i instrukcji, które muszą pochodzić z centralnej i dostosowania limitów stóp procentowych, jak również wydawanie kredytów. Kontrola nad limitu oprocentowania odbywa się poprzez określenie limitu odsetek kredytu i oprocentowania depozytów i oprocentowanie depozytów oszczędnościowych.

Ograniczenie wielkości operacji pożyczkowych, przewiduje ustanowienie górnej granicy emisji kredytowej. Koncepcja ta jest znana i pod tą nazwą – „sufit kredytowej”. Innymi słowy, łączna kwota pożyczek udzielonych przez sektor bankowy, określa pułap kredytowy. Te same ograniczenia dotyczące wielkości i tempa wzrostu kredytów ustalane są dla wszystkich banków komercyjnych. Czasami limit kredytowy ustalany jest tylko dla niektórych sektorów gospodarki i znany jest jako selektywny kontroli kredytowej. Taki sposób regulacji ograniczenia stosuje limity notatek płytowych i limitu kredytowego na zużycie.

Instrumenty bezpośrednie polityki pieniężnej są skuteczne w czasie kryzysu kredytowego w systemie, a także w słabo rozwiniętej krajowym rynku finansowym. Ich główną wadą jest to, aby promować odpływ funduszy w „cień” i za granicą.

Instrumenty pośrednie polityki pieniężnej obejmują: zmiany stóp procentowych, ustawienie głośności wymagane rezerwy oraz realizację operacji otwartego rynku.

Jednym z najwcześniejszych metod biorących udział w regulacji stosunków monetarnych, uważane za zmianę stopy dyskontowej. Jej istota polega na wpływanie na płynność banku centralnego na rzecz innych banków i ogólnej bazy monetarnej. W tym przypadku, zgodnie z płynnością musimy zrozumieć zdolność różnych bankach w postaci nieruchomości w odpowiednim czasie w celu przeprowadzenia wykupu wszystkich swoich zobowiązań finansowych.

Głównymi narzędziami polityki pieniężnej, monitorowanie płynności banku i obejmują określenie wysokości rezerwy obowiązkowej. Przepisy te należy zapewnić wypłatę depozytów dla klientów w przypadku upadłości banku są. Bank centralny ustawić pewną liczbę standardów wymaganych rezerw. Na przykład, aby zwiększyć oszczędności ludności przez bank centralny są niższe stawki dla depozytów z małym wkładem na okres i wyższy – dla depozytów na żądanie.

Opisane instrumenty pośrednie polityki pieniężnej mają znaczący wpływ na skalę i strukturę operacji kredytowych. Ich zaletą jest skuteczne oddziaływanie na sterowanego systemu, brak występów pod ich różnic wpływ na procesy gospodarcze.

Na podstawie powyższego można stwierdzić, że wszystkie instrumenty polityki pieniężnej powinno służyć jako dźwigni wpływów gospodarczych w celu osiągnięcia pozytywnego efektu makroekonomicznego.