Historia powstania "Generalnego Inspektora" Gogola

Wielki rosyjski klasyk, dramatopisarz, publicysta, poeta i krytyk Nikolaj Wasiliewicz Gogol (z domu Janowskiego) napisał wiele prac za swoje życie. Wiele z nich znajduje się w obowiązkowym szkolnym programie nauczania, a także stało się podstawą wspaniałych występów, filmów, produkcji. Jednym z najbardziej uderzających dzieł Gogola jest komedia w 5 aktach "Generalny Inspektor". Historia "inspektora" jest interesująca i niezwykła. Zapraszamy czytelnika do zapoznania się z narodzinami nieznośnych klasyków i zanurzyć się w świecie genialnego pisarza Nikołaja Wasilewicza Gogola.

Niektóre biografie

Wielka klasyka literatury rosyjskiej urodziła się 20 marca 1809 r. W Sorochintsy (powiat Połtawa). Ojciec Nikolaj Wasiliewicz, Vasili Afanasevich, był urzędnikiem państwowym i połączył swoje działania z dramaturgią i pisaniem. Jego ulubionym zajęciem było pisanie scenariuszy do krajowych występów. To właśnie ojciec zainspirował młodych Mikołaja do miłości do literatury, a częściowo historia powstania Generalnego Inspektora i innych geniuszowych prac Gogola rozpoczęła się właśnie wtedy, gdy Nikolai był dzieckiem.

Matka Aleksandra Wasiliewicza Gogola, Maria Iwanowna, była dwukrotnie młodsza od męża. Para wyszła za mąż, gdy oblubienica miała zaledwie 14 lat. Była bardzo atrakcyjną kobietą, która wierzyła w mistycyzm i naukę okultystyczną.

W sumie rodzina miała 12 dzieci, z których sześć zmarło w chwili narodzin lub w okresie niemowlęctwa. Pierwsi dwaj synowie byli martwi, Gogol był trzecim, cierpiącym i pożądanym dzieckiem – pierwszym, który urodził się zdrowy …

Kroki kreatywności

Młode lata klasyków były buntownicze – on, podobnie jak wszyscy twórcy, miał subtelną organizację duchową, szukał siebie i miejsca pod słońcem. W świetle takich opowieści, jak "Sorochinskaya Fair", "May Night, czy Utonięło", "Wieczory na farmie koło Dikanki". Po jakimś czasie drukowane są zbiory "Arabesques" i "Mirgorod".

Znaczące spotkanie

Historia powstania komedii "Inspektor" zaczyna się w 1934 roku. Gogol był pewien, że komedia to przyszłość literatury rosyjskiej. Porozmawiaj o tym, decyduje się z Aleksandrem Sergiewiczem Puszkinem, a on z kolei opowiada mu historię – anegdotę o fałszywym inspektorze, który przybył do miasta Ustyuzhna i okrutnie okradł wszystkich mieszkańców. Historia powstania komedii "Generalny Inspektor" Gogol nie istniałaby, gdyby nie to doniosłe spotkanie.

Historia Pikkina o sprytnym łotrze uderzyła w Nikołaja Wasiliewicza z niezwykłym uderzeniem i pomysłodawał pisanie prac nad tym, które stały się komedią o pięciu czynach. Nawiasem mówiąc, temat gry był bardzo aktualny – wiadomości ześlizgiwały się, że zdystansowani i przedsiębiorczyni dżentelmeni udający audytorów ukradli ludzi na dno w różnych częściach Rosji. Nawiasem mówiąc, historia powstania "Generalnego Inspektora" Gogola odbija się na naszych czasach. Wystarczy wyprowadzić paralele.

Agonia kreatywności i pomyślne zakończenie

Podczas komponowania komedii Gogol doświadczały wszystkich aspektów kreatywności: historia "inspektora", opisywana przez uczonych literackich, twierdzi, że autor nawet chciał zrezygnować z pracy. O jego mękach często pisał do Puszkina, ale uparcie kazał mu dokończyć grę. Gogol słuchał rady Aleksandra Sergiejewicza, a już w 1034 roku w domu Wasil Żukowski czytał jego twórczość przed Puszkinem, Viazemszkiem, Turgieniewem i innymi pisarzami. Spektakl wywołał niezwykły zachwyt wśród słuchaczy, a później wystawiano na scenie. Tak powstała historia stworzenia komedii "Generalny Inspektor", którą krótko opisujemy w tym artykule.

W grze brała udział …

W pracy jest wielu aktorów. Będziemy mówić o każdym z nich.

• Skvoznik-Dmukhanovsky Anton Antonovich. Gubernator głównego miasta dzielnicy N, który pewnie umocnił swoją pozycję w społeczeństwie i czuje się niemal mistrzem życia. Zna wszystkie grzechy lokalnych urzędników i manipuluje tą wiedzą dla zysku. Ponadto pozwala na wiele swobód – na przykład wolna bierze jakikolwiek produkt na rynek, a także nakłada kupców z wysokimi podatkami i zobowiązuje go do noszenia w imię nazw traktatów. Jednym słowem, czuje się bardzo swobodnie. Nawiasem mówiąc, historia powstania "Generalnego Inspektora" Gogola twierdzi, że wizerunek gubernatora jest subtelną wskazówką na wizerunku władzy państwowej Rosji.
• Anna Andreevna – żona Anton Antonowicza Skvoznik-Dmukhanovsky.
• Marya Antonovna jest córką gubernatora, ostrego, młodego, ostrego i ostrego w języku.
• Miszka jest sługą Skvoznika-Dmukhanovsky'ego.
• Chłopov Luka Lukich jest kuratorem placówek oświatowych.
• Lyapkin-Tyapkin Ammos Fedorovich jest miejscowym sędzią.
• Truskawka Artemí Filippovich – powiernik instytucji charytatywnych.
• Shpekin Ivan Kuzmich jest postmasterem.
• Bobczinski Piotr Iwanowicz i Dobchinsky Piotr Iwanowicz – zamożni gospodarze.
• Khlongkov Ivan Aleksandrovich jest urzędnikiem w Petersburgu.
• Osip jest sługą Chestakova.
• Gibner Christian Ivanovich – lekarz miasteczka.
• Korobkin Stepan Iwanowicz, Rastakowski Iwan Lazarevich i Kijów Fedor Iwanowicz – emerytowany urzędnik, honorowi mieszkańcy miasta.
• Ukhovhtov Stepan Ilyich – komornik sądowy.
• Derzhimorda, Putovitsyn i Svistunov – przedstawiciele policji.
• Abdulin jest lokalnym sprzedawcą.
• Poslepkina Fevronya Petrovna jest nadstawką.
• Sługa tawerny, składający petycje, drobne burżuazje, kupcy i goście z miasta N.

Historia twórczości "Inspektora" trwała kilka lat i doprowadziła do aż pięciu aktów. Rozważmy każdy z nich bardziej szczegółowo.

Akt Jeden

Khlongakov Ivan Ivanovich z jego wiernym sługą Osip idzie z Petersburga do Saratowa i przejeżdżając przez miasto powiatowe N, postanawia odpocząć z drogi i wrzucić do kart. W rezultacie nieszczęsny traci i pozostaje bez grosza w kieszeni.

Tymczasem przywódca miasta, pogrążony w uszach kradzieży skarbów i łapówek, z przerażeniem czeka na przyjście ścisłego audytora. O przybyciu ważnej osoby dowiedział się z burmistrza Skvoznik-Dmukhanovsky z otrzymanego listu. Anton Antonovich organizuje spotkanie urzędników w jego domu, odczytuje list i podaje im instrukcje. Urban bogaty Dobchinsky i Bobchinsky, przypadkowo dowiadywali się o nowym goście hotelu Khlestakov, doszli do wniosku, że jest tym samym rewidentem. W panice właściciele gruntów donoszą Antonowi Antonowiczowi. Rozpoczyna się jednolite zamieszanie. Wszyscy ci, którzy mają "piętno w pistoletu", zaczynają gorączkowo pokrywać sprawy, ten sam gubernator po długim wahaniu decyduje się spotkać się z audytorem osobiście.

Nawiasem mówiąc, przerażenie urzędników jest łatwe do zrozumienia – historia stworzenia komedii "Generalny Inspektor" Gogol mówi, że w chwili pisania tej pracy wszyscy bali się audytorów. Ten strach był nie do zniesienia, a mimo to ci, którzy władali, a urzędnicy nadal grzeszyli i ukradli, a więc dosłownie na krawędzi maszynki do golenia. Nic dziwnego, że postacie Gogola przeraziły się – nikt nie chciał być ukarany.

Akt drugi

Jednocześnie głodujący i zagubiony w kurzu i kurzu Chłakowow, który osiadł w sali ekonomicznej najtańszego hotelu, zastanawia się nad tym, jak i gdzie otrzymać jedzenie. Udało mu się zaprosić sługi do tawerny, aby służył mu zupę i pieczeń, a jadł wszystko bez śladu, raczej wyraża niewzruszenie ilości i jakości serwowanych potraw. Nagle w pokoju Khlestakova pojawia się imponująca postać burmistrza. Skvoznik-Dmukhanovsky jest pewien, że Iwan Aleksandrowicz jest tym strasznym inspektorem. I Khlestakov w panice uważa, że Anton Antonowicz pojawił się w jego duszy za brak zapłaty na koncie właściciela.

W międzyczasie gubernator zachowuje się bardzo dziwnie: jest nieśmiało przed Chlewakowem i żarliwie daje łapówkę. Iwan Aleksandrovich nie zdaje sobie sprawy z tego, że był mylony dla inspektora i doszedł do wniosku, że gubernator jest dobrym człowiekiem z serduszkiem, który pożycza mu pieniędzy na kredyt. I Anton Antonowicz cieszy się z nieba, ponieważ udało mu się przekupić niechcianego gościa. Gubernator postanawia odegrać rolę naiwnego głupca, aby dowiedzieć się o planach audytora. Jednak Khlestakov, nie znając istoty rzeczy, zachowuje się prosto i bezpośrednio, w końcu myląc gubernatora.

Anton Antonowicz doszedł do wniosku, że Khlestakov jest przebiegłym i mądrym typem, z którym należy zachować "uszy na koronie". Porozmawiać z Iwanem Aleksandrowiczem zaprasza go do odwiedzenia instytucji charytatywnych z nadzieją, że alkohol wyeliminuje język audytora.

Historia powstania komedii "Generalny Inspektor" prowadzi nas do zwykłego miasta tamtych czasów. W tej pracy Gogol ujawnia nam wszystkie subtelności życia miasta. Ponadto pisarz przedstawia architekturę, zwyczaje mieszkańców. Zgadzam się, po tym wszystkim nic się nie zmieniło – z wyjątkiem tego, że burmistrz nazywa się burmistrzem, zajazd jest hotelem, a instytucją charytatywną jest restauracja … Historia "inspektora" rozpoczęła się dawno temu, ale temat sztuki jest nadal aktualny.

Akt Trzeci

Po piciu w domu gubernatora wraca pewien dość pijany pseudo-audytor. Zapoznany ze swoją żoną i córką Antoniem Antonowiczem Chłodakow stara się wywierać na nich wrażenie, mówiąc o ważnej pozycji, jaką zajmuje w Petersburgu. Wkraczając w wściekłość, Iwan Aleksandrowicz powiedział, że pisze operę pod pseudonimem, daje przyjęcia i kule z drogimi ucztami i komponuje muzykę. Clever Mary Antonovna szczerze śmieje się o wynalazkach gościa i przeklinając go kłamstwem. Jednak Khlestakov nawet nie rumieni się i idzie na bok.

Ustawa czwarta

Następny poranek spał przez Khlestakov nic nie pamięta. W międzyczasie budzi się do niego kolejka gorących przedstawicieli władz, którzy chętnie przekupują go. Iwan Aleksandrowicz akceptuje pieniądze, mocno przekonany, że bierze je w dług i wszystko wróci do grosza przy przyjeździe do domu. Naiwny Khlestakow rozumie, co to jest, tylko wtedy, gdy zwrócili się do niego prostsi mieszczanie z winy o gubernatorze. Kategorycznie odmawia przyjęcia ofiar w formie łapówek, ale jego sługa, Osip, wykazuje niezwykłe wytrwałość i pomysłowość i bierze wszystko.

Po eskortowaniu gości Khwestakov pyta Skvoznik-Dmukhanovsky o zgodę na małżeństwo ze swoją córką, Maryą Antonovną. Oczywiście burmistrz zgadza się z radością. Tego samego dnia Khlestakov, wraz z Osipem i wszystkimi dobrami, opuszcza miasto.

Ustawa 5

Anton Antonovich i inni urzędnicy miasta westchnęli z ulgą. Prezydent z niecierpliwością oczekuje bliskich relacji z audytorem, prezentuje się w Petersburgu na stanowisku generała. Gromadzi gości w domu, aby publicznie ogłosić zaangażowanie córki z Khlestakovem. Jednak nagle poczta daje prezesowi nieprzyjemną niespodziankę – list, w którym stwierdzono, że Khlestakov naprawdę jest drobnym urzędnikiem. Zniechęcony Anton Antonowicz próbuje dotrzeć do swoich zmysłów, ale został przejęty przez nowy cios – w hotelu stał się prawdziwym rewidentem, który nazywa "prezesem" na dywanie ". Finał gry to cicha scena …

Oto krótka historia utworzenia "Inspektora" wraz z treścią.