Krótka analiza opowiadań Gogola w Petersburgu

W połowie lat trzydziestych XVIII wieku popularność Gogola szybko rosła. Po wydaniu dwukomorowej kolekcji "Wieczory na farmie koło Dikanki" Nikołaj Wasiliewicz zadowolił czytelników z kilkoma kolekcjami, z których każdy składał się z dwóch tomów.

Wygląd niezwykłej książki

Pierwszy nazywał się Mirgorod. Obejmują one powieści "Viy", "stare ziemie", "Taras Bulba", "Opowieść o tym, jak Ivan Ivanovich kłócił się z Ivanem Nikiforowiczem". I jest jeszcze jedna książka, bardzo niezwykła. Nazywa się "Arabesque". Obejmuje to nie tylko dzieła sztuki, ale artykuły i eseje Gogola. Jest to coś w rodzaju kolekcji rozdziałów motleyowych, jeśli powtórzymy cytat Aleksandra Sergiejewina Puszkina.

To właśnie ta kolekcja jest drukowana na trzech opowieściach, które w krytyce nazywały się Sankt Petersburg (w miejscu akcji działki). Ten sam Nikolaj Wasiliewicz ich nie nazwał. Jednak to zdanie zostało ustalone przez wiele dziesięcioleci, jest to wciąż aktualne.

Opowieści zawarte w zebranych pracach

Przeprowadzając analizę powieści z Petersburgu w Gogolu, należy wspomnieć o utworach "Newski Prospekt", "Portret" i "Uwagi szaleństwa". Choć ten cykl opowieści jest postrzegany nieco inaczej, ponieważ czytelnik czyta dziś bardziej prawdopodobne, że włączy do niego kilka twórczości Nikołaja Wasilijewicza.

Ta praca "Nos", która została po raz pierwszy opublikowana w czasopiśmie "Współczesne" Puszkina. Kolejny "płaszcz", który pojawił się publicznie już w 1842 roku, kiedy autor przygotowywał się do opublikowania swojego pierwszego cyklu życia. Analizując historię Viy Gogola, Portreta i innych twórczości Nikołaja Wasilewicza, wszyscy czytający Rosjanie już wiedzieli i zrozumieli, że ten pisarz był następcą Puszkina. Jest człowiekiem literackim, który musi przejąć przekaźnik od Aleksandra Sierarewicza.

Analiza historii Petersburga Gogola

Nikolaj Wasilewicz jest człowiekiem i pisarzem trzech kultur: mali rosyjski, rosyjski i włoski. A gdy przyjeżdża z Petersburgu do Połtawy, patrzy na ten świat stolicy Rosji w oczach gościa i outsidera. To dlatego nazwa "Petersburg" w tym cyklu opowieści oznacza coś więcej niż tylko miejsce działania.

Wszystkie wydarzenia opisane w tych wspaniałych pracach są bardzo proste, istnieje wiele szkiców codziennych. Jednakże, analizując "historie w Petersburgu" Gogola, widzimy, że autor świadomie poszedł upraszczając fabułę i teksturę. Przywiązał dużą wagę do tego.

Według pisarza, tym bardziej zwyczajnym przedmiotem, tym większym talentem i wyobraźnią musi być zrobione z tego coś nadzwyczajnego, ale jednocześnie nie pozbawionego prawdy. Mianowicie to było ważne zadanie dla Nikołaja Wasilijewicza, aby dać czytelnikowi nie tylko przyjemność w czytaniu jego książek, ale także przybliżenie go jak najbliżej tej prawdy.

Znany opis historycznej części miasta

Petersburg jest miejscem, w którym sprzeczają się sprzeczności, dobro i zło okazuje się być mieszane w dziwaczny sposób. Dokonując analizy powieści "Nevsky Prospekt" Gogola, czytelnik najpierw widzi najjaśniejszy, najbardziej znany opis tej części miasta. Można ją łatwo porównać z lirycznymi obrazami Dniepru lub Ukraińskiej nocy z cyklu opowieści "Wieczory na farmie koło Dikanki".

Ale na samym początku opisu jest zdanie: "Wiem, że żaden z bladych i biurokratycznych mieszkańców tego …" Analizując historię Petersburga w Gogolu, trzeba zwrócić uwagę na to. Słowa "bladą" i "biurokratyczną" wskazują na to, że Newski Prospekt jest miejscem, w którym osoba stoi w obliczu oszustwa.

W innej części narracji Nikolaj Wasiliewicz przemawia prosto ostre i przerażające słowa: "Niektórzy demon zepchnął cały świat na wiele różnych części i wszystko mieszał bez pomocy". Świat Nevsky Prospekt jest obrazem pozbawionym całości, a co z demonstracją wygląda za każdym krokiem.

Przedmioty i linie ideowe

Jakie ideologiczne linie zawierają historie Petersburga Gogola? Analiza opowieści mówi, że w nich pokusa pokusa jest bardzo wyraźnie wskazana. Na przykład w Nevsky Prospektze jeden z bohaterów, artysta Peskarev, podążając za pięknem, nagle zdaje sobie sprawę, że jej wewnętrzny urok wcale nie oznacza cnoty. Śliczne świecidełko nie oznacza wewnętrznej istoty.

Właściwości powierzchni i głębokości w człowieku są podzielone. Widać to wyraźnie tutaj, w centrum Petersburga, nad Nevsky Prospekt, gdzie codziennie chodzą ludzie – dozorcy, urzędnicy wysokiego szczebla lub biedni. I to paradoksalna esencja tego centrum stolicy Rosji.

Linia prac nad utworem "Nos"

Dokonując analizy historii Gogola "The Nose", czytelnik napotyka jeszcze bardziej dziwaczny świat. Tu mówimy o wydarzeniach absolutnie niemożliwych. Nos, oddzielający od swojego właściciela, urzędnika, który nazywa się majorem, zaczyna jeździć po ulicach. Ten tekst jest bardzo trudny do postrzegania.

Jak na przykład zrozumieć takie wyrażenie "Nos ukrył podbródek w kołnierzu". To niezwykła własność rzeczywistości Gogola, która prowadzi do bardzo odmiennych refleksji.

Niezależnie od tego, jak niezwykłe wydaje się dla czytelnika życie przedstawione przez powieści Petersburga w Gogolu, analiza prac pokazuje, że praktycznie w każdej historii tego cyklu istnieje pewna przypowieść. W "nosie", na przykład, jest realizowany przez groteskę. To samo słowo oznacza coś fantastycznego, komicznego, brzydkiego początku, które jest nieodłącznie związane z rzeczywistością, ale nie w jasnej formie.

Analiza opowieści o "nosie" Gogola sprawia, że zastanawiasz się, gdzie jest środek, który zmusza do czucia się słabego. Co mam stracić, aby przestać się czuć – reputacja, rodzina, kariera? W pracy "nos" postać, która utraciła tę część ciała, traci swoją godność, wagę w oczach społeczeństwa, a tę wadę, którą autor przekazał za sprawą groteski.

Obraz małego człowieka

Po przeanalizowaniu opowieści o "płaszczu" Gogola czytelnik od razu porównuje obraz Akaky Akakievich z piwnickim dyrektorem stacji. Mały człowiek jest głównym bohaterem literatury rosyjskiej, która pojawia się później w tak wielu pracach różnych pisarzy prozaików.

Mała osoba jest dość złożoną osobą. Osobę zdaje się zamienić coś w tym wielkim mieście, które jest niezrównane z potrzebami określonego charakteru. Potrzebuje sympatii, czy jest człowiekiem sprawiedliwej i uciskanej zewnętrznej rzeczywistości, która jest obca i zimna dla niego.

To jest metafora, która jest kluczem do historii. I może to tylko prymitywna osobowość, która wymaga prostego pobłażania. W rzeczywistości jest to prosta osoba, która potrzebuje ciepła i uwagi, podobnie jak wszystkie istoty, które wypełniają świat. I nie znajdując tego, on niestety umiera.

Tajemnicze i majestatyczne miasto

Nie tylko analiza opowieści Gogola "Notatki szaleństwa" prowadzi czytelnika do przekonania, że w Petersburgu Nikołaj Wasilewicz jest miastem, w którym znajdują się fantastyczne i prawdziwe. W każdym utworze autora, który znajduje się w cyklu "historie w Petersburgu", możliwe są najbardziej niezwykłe zdarzenia.

Tutaj, obok szczerych i czystych ludzi, współistnieją kariery i poszukujący pieniędzy. Gorączka, szaleństwo i śmierć zbliżają się do wysokiej jakości usług, dobrego dobra osoby. To otwiera autorkę prawdziwego wyglądu tego tajemniczego i wspaniałego miasta.

W latach trzydziestych XVIII wieku, kiedy pojawiły się Opowieści z Petersburga, jest szczytowym okresem pracy Gogola. Potem zaczyna się zupełnie inaczej. Nikołaj Wasiliewicz napotyka na różne trudności, postrzega go już jako tragiczną postać. Mianowicie w tych latach autor jest postrzegani jako następca Puszkina, jako głównego rosyjskiego pisarza, który jest punktem odniesienia dla całej literatury rosyjskiej.