Opis pomnika Minina i Pozharskiego. Historia twórczości i autor pomnika Minina i Pozharskiego w Moskwie

Historię kraju i ludzi nie można uwzględnić na niewielkich stronach podręczników lub długotrwałego rozumowania monografii. Ukazuje się w nazwach ulice terenów zaludnionych, fasady starych budynków – zabytki architektury, pomniki i rzeźby na cześć pewnych ważnych dat i wielkich osobistości. Około jednej z takich kompozycji, która stała się kartą wizytową w Moskwie, będziemy mówić w tym artykule.

Bohaterowie ludowi

Plac Czerwony, kreml, kuranty, katedrę św. Bazylego – główne zabytki stolicy, symbole. Jednak ich lista jest niekompletna bez jednej ważniejszej struktury. Opis pomnika Minina i Pozharsky'ego, ze szczegółowym wyjaśnieniem, jakie bohaterki ludowe są i co słynne, znajduje się we wszystkich informacjach turystycznych i przewodnikach po mieście. To zrozumiałe. Przecież majestatyczny rzeźbiarski skład, odlewany z miedzi i mosiądzu, zbliża się prawie od wieków do Kremla. I już niemożliwe jest wyobrazić sobie serce Moskwy bez swoich bohaterskich obrońców, jak gdyby przez całą historię ustawioną tu od wieków w celu ochrony pokoju i spokoju obywateli. Opis pomnika Minina i Pozharskiego będzie niezrozumiały bez trasy po dawnych czasach, w czasach Czasu kłopotów.

Pojawienie się pomnika

Rzeźba uosabia ideały o wysokim obywatelstwie, patriotyzmie, świadomości i powinności synowskiej do ojczyzny, która inspirowała jej prototypy do wykonania ich wyczynów. Jego bohaterami są przedstawiciele milicji narodowej Kuzma Minin i Dmitry Pozharsky. Pierwsza z nich stoi na pełnej długości, ostro wyrzucając rękę, wskazując na ten inwokacyjny gest do Moskwy, który musi być broniony przed polskimi najeźdźcami. Wręcz mieczem mieczem, aby jako dowódca prowadził oddziały milicji ludowej. Podstawę pomnika zdobią płaskorzeźby.

Charakterystyka obrazów

Opis pomnika Minina i Pozharskiego mówi, że postać Minina przyciąga uwagę przede wszystkim. Tworzy centrum semantyczne pomnika. Z jego słynnym gestem Kuzma wzywa cały naród – nie tylko rówieśnicy, ale także przyszłe pokolenia – do obrony Ojczyzny przed wszelkimi naruszeniami jego niezależności.

Dumna twarz przypomina prawidłowe cechy ekspresji przedstawiające bohaterów starożytności. Ale broda i włosy przycięte "klamrą" wskazują na wyraźne, rosyjskie pochodzenie bohatera. Jego koszula, z jednej strony, jest wyraźnie chłopska kosovorotka. Jednocześnie jest związany z chitonem greckim. Tak więc opis pomnika Minina i Pozharsky'ego opiera się na pierwotnych tradycjach rosyjskich i starożytnych. To dodatkowo wywyższa wyczyn bohaterów narodowych. Jest rzeczą charakterystyczną, że to zwykły człowiek, miasto miasta, który został wybrany przez rzeźbiarza na podstawie kompozycji. Potężny tors, wielki krok – wszystkie zaciągnięcia z siłą, energią, natchnieniem, zaufaniem do słuszności sprawy, w imię którego wzbudził się bohater. Pomnik Minina i Pozharsky'ego został naprawiony, a drugi charakter kompozycji jest tak ważny, jak jest. Książę Dmitrij Michajłowicz został ranny, ale apel Minina nie pozostawia go obojętnego. Pozharsky wstaje z łóżka, jedną ręką chwytając miecz, druga oparta o tarczę. Jego gesty są również energiczne, wola i determinacja są odczuwalne w jego rękach. A obraz Zbawiciela na tarczy potwierdza świętość bohaterstwa obrońców Moskwy i Rosji. Miecz w rzeźbie to nie tylko broń, ale także symbol męskiej waleczności, jedność aspiracji i intencji bohaterów, przebudzająca świadomość ludzi w godzinie kłopotów i ciężkich czasów w wojsku.

Pierwsza płaskorzeźba

Autorem pomnika Minina i Pozharskiego jest rzeźbiarz Iwan Martos. Ustanowił podstawę swojej pracy z dwoma alegorycznymi płaskorzeźbami. Wydział mówi, jak Minin gromadzi darowizny dla armii ludowej. Autor przedstawia depczą smutne i majestatyczne postacie kobiet w kokoshniksach – chłopskich kobiet i chłopców, którzy dają swoje wartości do potrzeb armii. Ich klęczące sylwetki symbolizują świętość aktu. Wzmacniać wrażenie postaci męskich. To jest ojciec, który daje wojsko dwóch synów. Taka fabuła została wprowadzona przypadkowo przez Martosa. Pomnik Minina i Pozharskiego chwali inny wyczyn broni rosyjskiej – wojna patriotyczna z 1812 roku. W wojsku Kutuzow walczył i umarł jeden z synów rzeźbiarza. Reprezentując scenę błogosławieństwa rodzicielskiego autor pomnika podkreśla duchowe połączenie i ciągłość pokoleń, chwalebne tradycje bohaterstwa. Nad płaskorzeźbą twarzy ozdobiona jest napisem dziękczynnym.

Druga płaskorzeźba

Drugi rzeźbiarz płaskorzeźby pomnika Minina i Pozharskiego poświęcił sceny bitwy. Przedstawił epizody bitew wojsk rosyjskich pod dowództwem księcia, którego koń podeptał na kopytach polskich żołnierzy. Ci, którzy biegli w panice, spoglądając na odważną, skoncentrowaną i surową twarz milicji. Pokazuje to wyzwolenie Moskwy. Ta płaskorzeźba, podobnie jak poprzednia, pełna jest dynamiki, ekspresji i istotnej pewności. Ale, podkreślając ludzką podstawę rosyjskiego heroizmu, Martos nadal umieszcza na frontowych sceneriach zbierania darowizn.

Tło historyczne

A teraz kilka słów na temat pomnika Minina i Pozharsky'ego. Moskwa zaczęła się w odległym XVII wieku. Gorsze czasy, jak przydomek w historii Rosji. Po śmierci Iwana Groza i Borysa Godunova kraj, osłabiony przez bojańskie intrygi na tronie i władzę, był smakowitym kękiem dla wrogów: Rzeczpospolitej Polsko-Litewskiej, Szwedzi i Niemcy. I chociaż ich pierwsza inwazja, pod dowództwem Falsdmitry, skończyła się klęską, pokój i pokój nie przybyły na ziemię rosyjską. 1610 był punktem zwrotnym w tej walce. Kiedy w "Semiboyarze" otwarły się bramy Moskwy i podpisano porozumienie, aby wezwać Władysława Zygmuntowskiego do królestwa, Minin i Pozharsky zgromadzili ludzi, zorganizowali milicję i uratowali Ojczyznę. Pierwsze zebrane środki dla armii rosyjskiej, druga poprowadzona przez Rosjan, doprowadziły do walki. Około 3 lat intensywnej wojny koronowano zwycięstwem rosyjskiej broni. Rosja została uratowana.

Historia pomnika

Pomysł ujęcia w rzeźbie pamięci o wyzwoleniu Rosji z polskiej inwazji należy do członków "Wolnego Towarzystwa Miłośników Literatury, Nauki i Sztuki". W 1803 r. Zorganizowali kolekcję darowizną pomnika. Początkowo rzeźba miała być zainstalowana w Niżnym Nowogrodzie, ojczyźnie milicji. Cesarz Aleksander zatwierdził ten pomysł i wydał dekret w każdy sposób, aby promować rozwój projektów. Wśród zawodników, którzy wystawili swoje wersje pomnika, był niewątpliwie zwycięzcą Martos. Biorąc pod uwagę olbrzymie ideologiczne i patriotyczne znaczenie projektu, zdecydowano o najwyższym dowództwie, aby utworzyć kompozycję w Moskwie, a także w Niżnym Nowogrodziu – obelisku wykonanym z marmuru. Po zwycięstwie w wojnie w 1812 r. Znaczenie projektu wzrosło jeszcze bardziej. Gdy pomnik został otwarty, odbył się uroczysty parada żołnierzy. Od tego czasu i on przyozdabia Moskwę – pierwszy pomnik w Rosji na cześć ludzi-wyzwolicieli!