Etiologia sarkoidozy i jakie choroby są mylone z zespołem Léfgrena
Zespół Lefgren jest symetrycznym wzrostem podstawowych węzłów oskrzelowo-płucnych układu chłonnego z obu stron. Towarzyszące objawy skórne choroby (rumień nodosum), wysoka temperatura ciała i bóle stawów. Takie objawy są charakterystyczne dla sarkoidozy.
Ta choroba dotyka różnych narządów – płuca, śledziona, węzły chłonne. Zespół Lefgren w sarkoidozie nie jest przenoszony i nie jest patologią zakaźną. Nie mylić choroby z procesami onkologicznymi i gruźlicą.
Obraz kliniczny
Sarkoidoza była od dawna rzadką chorobą, ale dziś obraz się zmienił, patologia rozprzestrzenia się z dużą prędkością na całym świecie. Według statystyk najbardziej cierpią z powodu zespołu Léfgrena kobiet od 20 do 40 lat, ale choroba może przychodzić do jakiejkolwiek osoby.
Może on płynąć bezobjawowo, stopniowo lub w ostrej formie. Bezobjawowa klinika, co do zasady, jest przypadkowo wykryta podczas profilaktycznego badania fluorograficznego. Najczęstszym jest stopniowe postępowanie i rozwój choroby z następującymi objawami:
- Duszność podczas wysiłku fizycznego;
- Nudny ból w klatce piersiowej;
- Ból między łopatkami ;
- Suchy kaszel;
- Niska gorączka ;
- Zmęczenie i osłabienie;
- Zwiększone pocenie się;
- Zmniejszony apetyt;
- Ból w stawach, w dolnej części pleców.
Ostry przebieg sarkoidozy nazywa się zespołem Löfgrena, towarzyszy mu gorączka 38-39 ° C, ból stawów, zmiany skórne rumieni, ból w klatce piersiowej i duszność. Przypadki często występują w ostrym przebiegu całkowitego wyzdrowienia osoby bez użycia terapii lekowej i innych interwencji.
Etiologia choroby
Do końca medycyny przyczyny tej patologii są nieznane, istnieje możliwość, że następujące czynniki mogą wywołać jego rozwój:
- Zakażenie, gruźlica mikrobacterium, wirus zapalenia wątroby typu C;
- Niekorzystne czynniki zewnętrzne, wdychanie pyłu metalicznego;
- Palenie, które nie jest przyczyną, ale znacznie utrudnia przebieg choroby;
- Dziedziczność.
Profilaktyka sarkoidozy
Pacjent z zespołem Léfgren jest ważny, aby rzucić palenie w celu przyspieszenia regeneracji. Organy piersiowe powinny być badane co 2 lata. Biorąc pod uwagę, że etiologia choroby nie jest w pełni znana, nie zostały opracowane zasady zapobiegawcze. Eksperci zalecają unikanie kontaktu z metalowym pyłem i ogniskami zakaźnych infekcji.
Zespół Léfgren w sarkoidozie jest wskazywany przez następującą pozaustrojową lokalizację procesu: uszkodzenie tkanki podskórnej, skóry i węzłów chłonnych obwodowych. Występuje zwiększenie liczby guzków szyjnych, podkorodowych, płucnych i pachwinowych. W niektórych przypadkach wpływają na węzły chłonne jamy brzusznej.
Kości i ośrodkowego układu nerwowego są znacznie mniej dotknięte, ale taki przebieg choroby jest trudniejszy. Sarkoidoza serca występuje w 20-30% przypadków i jest bezobjawowa. Lewe części serca zmniejszają objętość, prawą komorę wzrasta.
Wczesne badania i leczenie dają szanse oczekiwać korzystnego wyniku. W innym przypadku występują zmiany w tkance płuc, co ostatecznie prowadzi do niepełnosprawności.
Zespół Lefgren: ostry wariant sarkoidozy
Często sarkoidoza jest mylona z gruźlicą ze względu na podobieństwo objawów. Wymaga to dokładnego badania, ponieważ przyczyny i terapia są różne. W żadnym wypadku nie możesz się traktować, zwłaszcza biorąc leki przeznaczone dla osób z gruźlicą, może to doprowadzić do śmierci.
Zespół Léfgren (klasyczny przykład) jest wtedy, gdy ogólny stan pacjenta jest zadowalający. Obserwuje się zmiany w skórze. Może się pojawić:
- Papules i tablice;
- Cholerowany lupus;
- Blizny keloidowe;
- Infiltracje;
- Rumień nodosum;
- Sarkoidoza o dużych węzłach i małym węźle Beck;
- Wiele węzłów gęstych w tkance podskórnej.
Diagnostyka
Badanie pacjentów z zespołem Löfgren polega na wykonaniu radiografii. Tomografię komputerową stosuje się jako metodę rafinacji. Przeprowadza się biochemiczny i ogólny test krwi.
Zadaniem leczenia jest stłumienie procesu zapalnego. Najbardziej skutecznym sposobem jest stosowanie kortykosteroidów przez sześć miesięcy. Z porażką istotnych narządów wymaga terapii glukokortykosteroidami z hormonami.
Szybko postępującym kursie traktuje się krótkimi kursami dożylnego podawania leków przeciwzapalnych. W przypadkach, gdy terapia jest bezsilna, przeprowadzana jest plazmafereza (oczyszczanie krwi). W ciężkim stadium uszkodzenia płuc konieczne są przeszczepy narządów. Przebieg choroby i wynik leczenia są przeważnie korzystne, po prostu nie musisz rozpocząć procesu.