Co zrobić z dziecięcym egoizmem

Egoizm jest jednym z głównych powodów nadmiernego gniewu, sprzecznego zachowania, prób uzyskania całkowitej kontroli, a także gniewu, że każde dziecko może wykazać. Wielu psychologów zauważa, że egoizm leży u podstaw większości przypadków złości u dzieci. Ich egoizm często prowadzi do poważnych stresów u rodziców, braci i sióstr, rówieśników, zarówno w szkole, jak i za granicą. Bardzo ważne jest określenie tego zachowania w konflikcie, ale nie zawsze jest łatwe dla rodziców radzenie sobie z nadmierną gniewem swoich dzieci. Niestety, egoizm często nie jest uważany za przyczynę przejawów nadmiernego gniewu i nieufności wobec dzieci. Często są one błędnie zdiagnozowane na ADHD, to znaczy zaburzenia nadpobudliwości psychoruchowej, ponieważ zachowują się impulsywnie, co wynika z faktu, że nie otrzymują tego, czego chcą, a gdy nie otrzymają uwagi Pragnienie. Ponadto gniew związany z samolubstwem może być tak silny, że takie dzieci mogą nawet zdiagnozować zaburzenia dwubiegunowe. Na podstawie ponad 40 lat skutecznego leczenia nadmiernego gniewu u dzieci i dorosłych, można spokojnie stwierdzić, że egoizm należy zawsze rozpatrywać jako pierwszy, gdy próbujesz zrozumieć przyczynę intensywności gniewu u dziecka, szczególnie tego, który wykazuje szczególnie silne przejawy Powoduje zachowanie i złość.

Co mam zrobić?

Na szczęście istnieją pewne kroki, które można podjąć w celu skorygowania tej słabej cechy charakteru w swoim dziecku i będzie to omówione później. Rola rodziców jest niezwykle ważna w ochronie dzieci, rodzin, a nawet całej kultury przed szkodliwym wpływem samolubstwa. Aby osiągnąć dobry wynik, rodzice powinni stosować odpowiedzialny styl rodzicielski, a nie powszechny, ale bardzo szkodliwy styl dominujący.

Uznanie samolubstwa

Ocena zachowań, które spotykają się z egoizmem, jest bardzo ważna, ponieważ wiele dzieci i dorosłych stara się ukryć, a nawet w ogóle zaprzeczyć. Aby to zrobić, potrzebujesz tej listy, co pozwala sprawdzić, jak silne jest samolubstwo dziecka. Wykaz ten opiera się na czterdziestoletniej praktyce klinicznej, a także na różnorodnej literaturze naukowej.

Zrozumienie problemu

Spójrz na pozycje z listy i zidentyfikuj te, które są odpowiednie dla Twojego dziecka. Możesz także poprosić dziecko o pracę z tą listą na własną rękę. Zrozumienie istniejącego problemu w osobie o rozwiniętym samolubstwie nigdy nie przechodzi łatwo, a standardową reakcją na próbę wskazania na ludzki egoizm jest zaprzeczenie. Lista ta pomoże dzieciom przezwyciężyć stadium odmowy, zwłaszcza jeśli mogą rozmawiać o rzeczach z rodzicami.

Lista

• Brak szacunku dla rodziców.
• Brak wdzięczności.
• Silne rozumienie tego, co jest mu potrzebne.
• Manifestacje prób kontroli.
• Zły znak.
• Używanie innych jako przedmiotów seksualnych.
• Niewrażliwość na członków rodziny i rówieśników.
• Nadmierny gniew, jeśli coś pójdzie nie tak.
• Silna niechlujstwo.
• Ciągłe użycie nieprzyzwoitych słownictwa.
• Brak hojności, niechęć do dzielenia się.
• Nieuzasadnione oczekiwania leczenia jak w przypadku specjalnego.
• Czekam na automatyczne spełnienie wszystkich wymagań.
• Manipulacja.
• Użyj drugiego, aby uzyskać to, czego chcesz.
• Nienawiść do ofiarnego talentu.
• Odmowa uczestnictwa w zajęciach właściwych dla wieku.
• Niechęć do rozważania potrzeb i pragnień innych.
• Zachowanie aroganckie i aroganckie.
• Zachowanie "zepsutego dziecka".
• Ciągłe popyt, aby wszystko było tak, jak chce.
• Niezdolność do zaspokajania potrzeb innych.
• Odmowa wykonywania obowiązków domowych.
• Obraz bezradności, aby uzyskać to, czego chcesz (w szczególności udawanie chorób).
• Próbuj zredukować wszystkie rozmowy do swojej osobowości.
• Unikanie odpowiedzialności.
• Nieprzerwanie się po sobie.
• Demonstracja siebie jako ofiary.
• Odmowa studiów.
• Kiedy coś pójdzie nie tak, to zawsze wina innych.
• Potrzeba stałego podziwu.
• Brak wspólnego zainteresowania innych osób.
• Nieuwagi dla osób, z którymi prowadzona jest rozmowa.
• Werbalne nadużycia lub fizyczne znęcanie się członków rodziny lub rówieśników.
• Nadużywanie alkoholu lub narkotyków.

Rosnący problem

Nadmierny gniew rozwija się, gdy ludzie w dowolnym wieku z określoną słabością charakteru nie otrzymują tego, czego chcą, szybko i tak, jak tego chcą. Możemy powiedzieć, że reagują na stres w emocjonalnie niedojrzałym i dziecięcym stylu.

Badania nad samolubstwem

Istnieje duża liczba literatury naukowej, która może pomóc rodzicom, wychowawcom i nauczycielom zrozumieć poważne szkody, jakie może spowodować narcyzm. Tam można znaleźć ważne porady dotyczące radzenia sobie z egoizmem, a także wizualną demonstrację, jak ważna jest rola w tym przypadku w nauczaniu właściwych wartości w domu iw szkole oraz modelowaniu cnót, takich jak hojność, solidarność i samozaparcie. W badaniu z 2007 r. Wykazano, jak ogromny jest problem narcyzmu we współczesnym społeczeństwie. Badanie obejmowało ponad 17 000 studentów, a dwie trzecie z nich miało wysokie oceny w teście egoizmu. W wynikach badania zauważono, że w ciągu ostatnich dwudziestu lat poziom samolubstwa wzrósł o 30 procent. Specjaliści zauważają, że żonkile są znacznie bardziej skłonne do agresywnego postępowania i próbują kontrolować innych, a także demonstrować nieuczciwość.

Egoizm i inne zaburzenia psychiczne

Egoizm uważany jest za jeden z głównych czynników złego zachowania, defiantów u dzieci, u których często zdiagnozowano zaburzenie opozycyjne (OVD) w tym zakresie. Jeśli można prawidłowo zidentyfikować i skorygować we wczesnych latach życia, można zapobiec pojawieniu się innych nieprawidłowości w późniejszym życiu. Dlatego ocena poziomu samolubstwa dziecka jest ważnym aspektem w walce z nadmiernym gniewem w przypadkach zaburzenia nadmiernego wysiłku z deficytem uwagi, zaburzenia powodującego opozycję, zaburzeń zachowania, zaburzeń dysregulacji nastroju, a nawet zaburzeń dwubiegunowych.

Początek egoizmu

Wspólnymi źródłami egoizmu u dzieci są:

• Intentyczna akceptacja tej cechy charakteru wynika z przelotnej przyjemności z niej wynikającej.
• Przyjaźń z tymi, którzy są bardzo samolubni.
• Silne pragnienie, aby wszystko było tak, jak chcesz.
• Silne pragnienie kontrolowania innych.
• Nadmierne wykorzystanie sieci społecznościowych i wiadomości tekstowych.
• Posiadanie zadowolenia swoich rówieśników.
• Niezdolność rodziców do radzenia sobie z konfliktem w zachowaniu dziecka.
• Edukacja, w której wszystko jest dozwolone.
• Modelowanie na przykładzie samolubnych rodziców.
• Nadmierna ingerencja rodziców w życie dziecka.
• Niezdolność rodziców do nauczania dziecka kodu moralnego.
• Doświadczenie edukacyjne, które promuje rozwój samolubstwa.
• Modelowanie na przykładzie samolubnych rówieśników.
• Niechęć poświęcić coś dla dobra innych.
• Kompulsywne działanie związane z poszukiwaniem poczucia komfortu.
• Odrzucenie kodeksu moralnego lub przekonań religijnych.