Przekazywanie informacji w czasie

Wprowadzenie

Istnieje wiele sposobów przekazywania informacji w kosmosie. Na przykład,
Wysłanie pisma z Moskwy do Nowego Jorku może odbywać się drogą pocztową, przez internet lub za pomocą sygnałów radiowych. A osoba w Nowym Jorku może napisać list z odpowiedzią i wysłać go do Moskwy dowolną z powyższych metod.

Sytuacja jest inna w przypadku przekazywania informacji w czasie. Na przykład w 2010 r
Musimy wysłać list z Moskwy do Nowego Jorku, ale tak, aby ten list mógł
Czytaj w 2110 roku w Nowym Jorku. Jak to możliwe? I jak
Osoba, która przeczyta ten list w roku 2110, będzie w stanie przekazać odpowiedź
Pismo do Moskwy w 2010 roku? W tym dokumencie zostaną przedstawione możliwe rozwiązania tego rodzaju zagadnień.

1. Bezpośredni problem przekazywania informacji w czasie

Najpierw rozważymy sposoby rozwiązywania bezpośrednich problemów przekazywania informacji w czasie (z przeszłości do przyszłości). Na przykład w 2010 r. Ma być wysłane pismo z Moskwy do Nowego Jorku, ale aby ten list mógł być czytany w Nowym Jorku w 2110 r. Jak to możliwe? Najprostsza metoda rozwiązywania tego typu problemów jest dobrze znana od czasów starożytnych – jest to wykorzystanie rzeczywistych mediów (papier, pergamin, tabletki glinowe). Tak więc sposób przekazywania informacji do Nowego Jorku w 2110 r. Może być na przykład następujący: konieczne jest napisanie wiadomości na papierze, wysłanie jej pocztą z żądaniem, aby ten list był przechowywany w archiwach Nowego Jorku do 2110 r. Kim jest ten list. Jednakże papier nie jest bardzo wytrzymałym konserwatorem informacji, jest podatny na utlenianie, a jego trwałość jest ograniczona co najwyżej kilkaset lat. W celu przekazania informacji przez tysiące lat, tabletki glinowe mogą być wymagane, a w odstępach miliony lat – płyty ze stopów metali o niskiej oksydacji i wysokiej wytrzymałości. W ten czy inny sposób co do zasady kwestia przekazywania informacji z przeszłości do przyszłości została zdecydowana przez długi czas przez ludzkość. Najpopularniejszą książką jest sposób przesyłania informacji do potomków.

2. Odwrotny problem przekazywania informacji w czasie

Teraz rozważymy sposoby rozwiązywania odwrotnych problemów transferu informacji w czasie (od przyszłości do przeszłości). Na przykład w 2010 roku A wysłano list z Moskwy do Nowego Jorku i przez stuleci wprowadzono do Archiwów Nowego Jorku. Jak osoba B, która czyta ten list w 2110 roku, może przekazać odpowiedź w Moskwie w 2010 roku? Innymi słowy, jak można Osoba, która napisała ten list, otrzymała odpowiedź od roku 2110?
Na pierwszy rzut oka zadanie brzmi fantastycznie. Z punktu widzenia wspólnego człowieka na ulicy,
Nie można uzyskać informacji od przyszłości. Ale zgodnie z ideami fizyki teoretycznej, to jest daleki od przypadku. Podajmy prosty przykład.
Rozważmy zamknięty system n punktów materialnych z punktu widzenia mechaniki klasycznej. Załóżmy, że współrzędne i szybkości każdego z tych punktów są znane w pewnym momencie. Następnie rozwiązując równanie Lagrange'a (Hamilton) ([6]), możemy ustalić współrzędne i prędkości wszystkich tych punktów w dowolnym innym czasie. Innymi słowy, stosując równania mechaniki klasycznej do zamkniętego systemu obiektów mechanicznych, możemy uzyskać informacje od przyszłości o stanie danego systemu.
Innym przykładem: rozważmy zachowanie się elektronu w nieruchomym polu atrakcyjnych sił jądra atomowego z punktu widzenia kwantowych przedstawień mechanicznych
Schrodinger-Heisenberg ([6]). Zakładamy również, że można zaniedbywać wpływ innych zewnętrznych dziedzin. Znając funkcję falową elektronu w pewnym momencie i potencjał pola jądra atomowego, można obliczyć daną funkcję fal w dowolnym innym czasie. Zatem można obliczyć prawdopodobieństwo znalezienia elektronu w określonym punkcie przestrzeni w określonym przedziale czasowym. Innymi słowy, możemy otrzymywać informacje od przyszłości o stanie elektronu.
Powstaje jednak pytanie: jeśli prawa zarówno fizyki klasycznej, jak i kwantowej mówią nam, że możemy otrzymywać informacje od przyszłości, to dlaczego nie zostało to zrobione w praktyce w życiu codziennym? Innymi słowy, dlaczego jedna osoba na świecie nie otrzymała listów od swoich dalekich potomków, napisanych np. W roku 2110?
Odpowiedź na to pytanie leży na powierzchni. W przypadku układu punktów materialnych, aw przypadku elektronu w polu jądra atomowego, zaobserwowano zachowanie systemów zamkniętych, tzn. Takie systemy, na które można zaniedbywać wpływ sił zewnętrznych. Człowiek nie jest zamknięty, aktywnie wymienia materię i energię ze środowiskiem.

Otrzymaliśmy więc warunek rozwiązania problemu odwrotnego w celu przekazania informacji w czasie:

Aby przeprowadzić transmisję informacji w czasie w otwartym podsystemie
Konieczne jest zbadanie z wystarczającą dokładnością zachowania minimalnego systemu zamkniętego zawierającego dany podsystem.

Najwyraźniej, dla ludzkości jako zbioru otwartych podsystemów (ludzi), minimalnym możliwym systemem zamkniętym jest kula ziemska razem z
Atmosfera. Nazywamy taki system PZSZ (lub zbliżony do zamkniętego
System Ziemi). Słowo "przybliżone" stosuje się tutaj w połączeniu z oczywistym faktem, że absolutnie nie ma zgodności z teoretyczną definicją systemów zamkniętych ([7]). Tak więc, aby przewidzieć zachowanie jednej osoby w przyszłości, należy zbadać i przewidzieć zachowanie w skupieniu wszystkich elementów Ziemi i jej atmosfery. I dokładność, z jaką trzeba wykonać odpowiednie obliczenia, powinna wynosić nie mniej niż rozmiar komórki. W istocie, przed napisaniem listu, osoba musi myśleć o tym, co napisać o tym liście. Myśli powstają w wyniku transmisji impulsów elektromagnetycznych pomiędzy neuronami w mózgu. Dlatego, aby przewidzieć ludzkie myśli, należy przewidzieć zachowanie każdej komórki w mózgu u ludzi. Doszliśmy do wniosku, że dokładność, z jaką jest konieczne poznanie początkowych danych CELS, znacznie przekracza dokładność wszelkich nowoczesnych przyrządów pomiarowych.
Jednak wraz z rozwojem nanotechnologii istnieje nadzieja, że można osiągnąć wymaganą dokładność urządzeń. W tym celu konieczne jest "zaludnienie" Ziemi nanorobotami. Mianowicie, w każdej części CELS, która jest porównywalna z wielkością komórki (nazywamy ją nanosekcją), należy umieścić nanobot, który musi zmierzyć parametry nanosektu i przenieść je do potężnego komputera (nazywamy go nanoserwerem). Nanotever musi przetwarzać informacje z wszystkich nanorobotów z WPR i uzyskać jednolity obraz zachowań CCD z dokładnością niezbędną do przekazywania informacji w odpowiednim czasie. Całość wszystkich nanorobotów "zaludniających" Ziemię i atmosferę w ten sposób nazywa się komórkowym nanoetherem. W tym przypadku cała wyżej opisana konstrukcja, składająca się z nanoetheru i związanego z nią nanosera, będzie nazywać TPSH CCD (lub technologią przesyłania informacji w czasie na podstawie zbliżonego zamkniętego systemu Ziemi). Ogólnie rzecz biorąc, tego rodzaju technologia wymaga, aby każda komórka ludzkiego ciała miała nanobot. Jeśli jednak wymiary nanorobotów są nieistotne, w porównaniu do wielkości komórki, osoba ta nie będzie czuła obecności nanorobotów w jego ciele.

Tak więc chociaż w naszych czasach na skalę przemysłową niemożliwe jest rozwiązanie problemu odwrotnego przekazywania informacji w czasie, w przyszłości, wraz z rozwojem
Nanotechnologia, taka szansa prawdopodobnie się pojawi.

W poniższej dyskusji zastosujemy termin TPIS do wszystkich technologii opisanych w ustępach 1 i 2.

3. Komunikacja w zakresie przekazywania informacji w czasie z przekazaniem informacji w kosmosie.

Należy zauważyć, że planeta Ziemia daje energię w postaci promieniowania podczerwonego do kosmosu i odbiera energię w postaci światła od Słońca i Gwiazd. Energia jest wymieniana z kosmosem w bardziej egzotyczne sposoby, na przykład przez spadające meteoryty na Ziemi.
Stopień, w jakim FPZZ nadaje się do praktycznego przekazywania informacji w czasie, powinien wskazywać przyszłe eksperymenty w dziedzinie nanotechnologii i nanoetherów. Nie wyklucza się, że promieniowanie słoneczne spowoduje znaczny błąd w metodach analizy CCD, a nanoeter musi być wypełniony w całym elemencie solarnym, realizując PIV PZSS (lub technologię przesyłania informacji w czasie na przybliżonym zamkniętym systemie słonecznym). W tym przypadku jest prawdopodobne, że w PZSS średnia gęstość nanoetheru może być mniejsza niż gęstość nanoetheru na Ziemi. Ale także PZSS będzie wymieniać energię ze środowiskiem, na przykład z najbliższymi gwiazdami. W związku z tym jest oczywiste, że praktyczne przekazywanie informacji w czasie zostanie przeprowadzone z pewną ingerencją.
Ponadto, błąd związany z niejawnością rzeczywistych systemów może
Znacząco zwiększyć czynnik ludzki. Załóżmy, że możliwe było wdrożenie WTP opartej na WPR. Ale ludzkość dawna wypuszczała statki kosmiczne poza atmosferę Ziemi, na przykład aby zbadać księżyc, Mars,
Satelity Jowisza i innych planet. Te statki są wymieniane
Sygnały na Ziemi, naruszając tym samym zamknięcie CLE. Ponadto sygnały elektromagnetyczne zawierające informacje wydają się wywierać znacznie silniejszy wpływ na naruszenie zamknięcia niż promieniowanie z gwiazd, które nie ma ładunku informacji, a zatem nie wpływa tak bardzo na zachowanie ludzi. PZSZ i PZSS są szczególnymi przypadkami obiektów zbliżonych do systemów zamkniętych (PZSO). Doszliśmy więc do wniosku, że w celu jakościowego przekazywania informacji w czasie w ramach PESC konieczne jest w szczególności ograniczenie jak największej wymiany informacji między PZS a światem zewnętrznym.

Poza wielkością zakłóceń spowodowanych niepełną zamkniętością rzeczywistych systemów, odporność TPSV zostanie również określona przez objętość PES. Im większy wymiar przestrzenny PESC, tym mniejsza odporność na zakłócenia TWP. W rzeczywistości każdy nanorobot przenosi sygnał do nanosera z pewnym błędem, w szczególności w zależności od błędów przyrządów do pomiaru nanorobotów. W ogólnym przypadku przy przetwarzaniu danych na nanoserwerze zostaną dodane błędy wszystkich nanorobotów, zmniejszając tym samym odporność TPIS.

Ponadto występuje inny istotny czynnik w wystąpieniu ingerencji – jest to głęboka penetracja w czasie. Zajmiemy się tym czynnikiem zakłócającym bardziej szczegółowo. Rozważmy przykład systemu punktów materialnych, wspomniany powyżej, który postępuje zgodnie z prawami mechaniki klasycznej. Ogólnie, aby znaleźć współrzędne i prędkości punktów w dowolnym momencie, musimy rozwiązać (na przykład liczbowo ([4], [9]) równań różniczkowych Lagrange'a (Hamiltona). Oczywiście, z każdym krokiem algorytmu różnic skończonych, błąd w rozwiązaniu wprowadzonym przez hałas w początkowych danych stanie się coraz ważniejszy. Wreszcie, w pewnym momencie hałas przekroczy poziom użytecznego sygnału i algorytm rozproszy. Stąd doszliśmy do wniosku, że w stosunkowo krótkich przedziałach czasu błąd w przekazywaniu informacji w czasie będzie mniejszy niż w stosunkowo dużych przedziałach czasowych. Co więcej, im silniejsze hałasy w danych początkowych, tym mniej czasu możemy dotrzeć. I hałas w pierwotnych danych bezpośrednio zależy od błędów spowodowanych naruszeniem zamknięcia i proporcjonalnymi do objętości PES. W konsekwencji doszliśmy do wniosku:

Maksymalne odległości transmisji sygnałów informacji w przestrzeni i czasie są ze sobą powiązane, zgodnie z prawem odwrotnej propominalności.

Im większa penetracja sygnału w czasie musi być zapewniona TPIS, tym mniejsze wymiary i niższa wymiana energii (z otoczeniem zewnętrznym), należy rozważyć PZSO. Piszemy to stwierdzenie w postaci relacji matematycznej:

(1) dxdt = f,

Gdzie dx jest odległością od środka masy PESC do punktu przestrzeni między środkiem masy wymieniającym informacje. Dt jest głębokością penetracji sygnału informacyjnego w czasie, f jest stałą, która nie zależy od dx i dt.

Niezależność stałej f od dowolnych parametrów fizycznych jest hipotetyczna. Ponadto dokładna wartość tej stałej nie jest znana i jest zadaniem przyszłych eksperymentów z nanoetherem. Zauważamy również podobieństwo tej regularności z dobrze znanymi relacjami fizyki kwantowej Heisenberga [6], [7], gdzie stała Plancka jest po prawej stronie.

4. Niektóre historyczne informacje i analogie

Na początku XX wieku stworzono technologię służącą do przekazywania informacji
W przestrzeni 3D za pomocą sygnałów elektromagnetycznych. Rozwój tego
Technologie w tym samym czasie i niezależnie od siebie, wiele
Naukowcy w tamtych czasach (Popow, Marconi, Tesla, itd.). Przemysłowe wprowadzanie radia zostało przeprowadzone przez Marconi. Pod koniec XIX wieku konkurent Marconi, Tesle (wraz z Edisonem), udało się stworzyć technologię do przesyłania energii elektromagnetycznej na długich dystansach wzdłuż metalowych drutów. Potem Tesla próbowała przekazać informacje i energię, ale już w sposób bezprzewodowy. I Marconi osiągnął cel skromniejszy: wymiana informacji tylko z minimalnymi kosztami energii na te cele.
Po sukcesie Marconi eksperymenty Tesli zostały anulowane,
To, że transmisja była wystarczająca do potrzeb przemysłowych tamtych czasów.

W przypadku wymiany informacji w kosmosie mamy co najmniej dwa zasadniczo różne podejścia: transfer informacji tylko
Przy minimalnych kosztach energii (metoda Marconi) i transmisji jako informacji
I energia w kosmosie (metoda Tesli). Jak wykazała historia, metoda Marconi była praktycznie wykonalna i stała się podstawą postępu naukowego i technologicznego
W dwudziestym wieku. Jednocześnie Metoda Tesla, chociaż otrzymała godne zastosowanie w inżynierii (prąd zmienny), w bezprzewodowym znaczeniu pełnego praktycznego potwierdzenia, że nie została otrzymana w skali przemysłowej ani w eksperymencie.

W przypadku TPIS sytuacja jest w zasadzie taka sama. Idea podróży w czasie, którą można uzyskać z fantastycznej literatury, w zasadzie odpowiada drugim podejściu, a mianowicie metodzie Tesli i odnosi się do tymczasowych ruchów ciał molekularnych, czyli innymi słowy, do przenoszenia energii w czasie. Metoda Tesli nie została jeszcze w pełni wdrożona w praktyce zarówno w wymiarze przestrzennym, jak i doczesnym, a być może będzie tylko owocem wyobraźni twórców science fiction.

Jednocześnie przekazywanie informacji w czasie bez znacznego przenoszenia energii jest jakościowym pierwszym podejściem do wymiany informacji, które odpowiada zasadom Marconi. W części TPIS został wdrożony w praktyce iw naszych czasach (patrz: ust. 1 i 2), i są pewne nadzieje, że technologie te zostaną w pełni opracowane w przyszłości.

Po raz pierwszy założenie zastosowania podejścia Marconiego do możliwości przekazywania informacji w czasie wyraził w 2000 roku matematyk Lydia Fedorenko. Starość i złe zdrowie uniemożliwiły jej kontynuowanie badań w tym kierunku. Zdołała jednak sformułować oświadczenie w sprawie wymiany informacji w przestrzeni kosmicznej, która, zdaniem autora, może być nazywana zasadą Marconi-Fedorenko:

W kontinuum przestrzenno-czasowym ([1], [6] transfer energii jest zasadniczo niemożliwy lub wymaga dużo bardziej złożonej bazy technologicznej niż przekazywania informacji.

Zasada ta jest w całości oparta na faktach doświadczalnych. Rzeczywiście, na przykład, przeprowadzić regulator Rover za pomocą sygnałów radiowych o wiele mniej energii niż dostarczyć łazik na Czerwonej Planecie. Inny przykład, jeśli osoba A, który mieszka w Moskwie, chcesz porozmawiać z mężczyzną w mieszka w Nowym Jorku, jest człowiekiem, i to o wiele łatwiej zrobić przez telefon, zamiast poświęcać wiele czasu i wysiłku na lot przez Atlantyk. Marconi radiowy wynalezienie prowadzony również przez tą zasadą, do wysyłania sygnałów elektromagnetycznych jedynie informacji można znacznie zaoszczędzić na energii. Ponadto, zgodnie z zasadą Marconi Fedorenko nie można wykluczyć, że w niektórych przypadkach przekazywanie energii w kontinuum czasoprzestrzeni jest zasadniczo niemożliwe. Brak wszelkich ruchów energii faktów eksperymentalnych (na przykład, organy molekularnym) w przeszłości (na przykład od obecnych w przeszłości) wyraźnie pokazuje korzyść tej zasady.

W tym artykule chcielibyśmy zwrócić uwagę, że w czasie przekazywania informacji (TPIV) – to nie jest fikcja, to prawdziwa technologia, która częściowo istnieją dzisiaj, że są ciągle ulepszane i prawdopodobnie osiągnie swoją maksymalną praktyczne zastosowanie w najbliższej przyszłości. W oparciu o te technologie będą dzielić się informacjami z ludźmi, zarówno z przeszłości iz przyszłości.
Chciałbym również, aby pamiętać, że zasady TPIV różnią się znacząco
Podejścia teoretyczne i techniczne od Tesli (czyli te podejścia do podróży w czasie, które mogą być zbierana z fikcją i że jest to logiczne, aby zadzwonić do „technologii” transferu energii w czasie (TPEV)).
Jednak TPIV TPEV i są bez tej samej podstawie ideologicznej:
chęć ludzi do komunikowania się zarówno w przestrzeni i czasie. Jest więc uzasadnione, aby pożyczyć terminologię TPEV zastosowany do TPIV bocznej sprzętu. W następnej części będziemy próbować określić z punktu widzenia TPIV jest analogiem głównego urządzenia przetwarzającego
TPEV, czyli wehikuł czasu.

5. Niektóre specyfikacje TPIV

W nauce fikcja można znaleźć w różnych wersjach opisu maszynowego urządzenia technicznego, dzięki któremu człowiek może uczynić podróż w czasie. To urządzenie nazywa się maszyna czasu. Z punktu widzenia pełnego TPIV analogowego tego urządzenia nie jest możliwe, ponieważ nie ma miejsca przesyłanej energii (nie korpusy molekularne), lecz jedynie informacji (sygnałów informacyjnych). Jednak, aby mieć okazję do aparatury TPIV, który w swojej podstawowej funkcjonalności niemal dopasować maszynę czasu. Jednostka ta będzie nazywany maszynę czasu, odnoszące się do TPIV lub w formie skróconej, MVTPIV.

Tak, opisać podstawowe zasady MVTPIV. Część z nas jest jasne, co MVTPIV będzie działać. Podstawą do transmisji sygnałów za pośrednictwem MVTPIV posłuży nanoefir napełniania BPC. Te sygnały przetwarza i przekazuje na nanoserver MVTPIV. Załóżmy, że człowiek żyje w 2015 roku został zobowiązany do podjęcia wiadomość od osoby w salonie w 2115. On zyskuje na danych ludzki MVTPIV Management Console (na przykład jego paszport lub coś innego) i wysyła żądanie do nanoserver. Nanoserver obsługuje żądanie użytkownika, sprawdza, czy dana osoba istnieje w w 2115, gdyby miał żadnych wiadomości Człowiek wysłany w 2015 roku. Po wykryciu sotvetstvuet wiadomości nanoserver wysyła je do MVTPIV użytkownik A. Jeśli osoba A zna dane osoby B, to może po prostu odwołać się do żądania na serwerze, nie pozostawia nikogo do niego wiadomości z przyszłości. Podobnie, jeśli użytkownik A jest wymagane, aby wysłać wiadomość do użytkownika w sto lat naprzód, to zyskuje na MVTPIV konsoli ten komunikat i wysyła go do nanoserver. sklepy Nanoserver ten post w sto lat, przekazuje go osobie B. Uwaga że czas dla dalszego przekazywania informacji (od A do B) wykorzystać nanoservera opcjonalne, a wystarczy do tego celu używać konwencjonalnego urządzenia pamięci, które mogą przechowywać dane przez okres sto lat (patrz pkt. 1). Należy również pamiętać, że ze względu na nanoservera i MVTPIV może korzystać z sygnałów radiowych. Zatem technologicznie MVTPIV będzie urządzenie całkowicie podobny telefon komórkowy lub radiowy. Ponadto każda zwykle najbardziej nowoczesny telefon komórkowy może funkcjonować jako MVTPIV. Ale do tego nie musi odbierać sygnały radiowe z sieci komórkowej, a od nanoservera. Jednakże nietrywialna czas wszystkich powyższych technologii jest odwrotnych transmisji danych w czasie (od B do A), w którym jest już konieczne stosowanie nanoefir.

Tak, to jest nadzieja, że mogą komunikować się ze sobą, tak jak w naszych czasach, ludzie rozmawiają ze sobą przez telefon komórkowy w przyszłości, wraz z rozwojem technologii, dwóch osób, w odstępie czasowym od stu lat lub więcej.

6. Praktyczne wykorzystanie TPIV.

Zainteresowanie autora do kwestii tworzenia wehikuł czasu z kilku powodów, ale najważniejszym nich jest badanie problemu zmartwychwstania ludzi po ich śmierci. Autor w tej kwestii jest realizowany nie tylko zainteresowania naukowe i praktyczne, ale także osobiste zaangażowanie na rzecz ożywienia babki, matematyk i filozof, Lydia Fedorenko. Kwestia Zmartwychwstania ludzi są obecnie szeroko ujawnione jedynie w literaturze religijnej i fantastycznego świata naukowego na ten temat jest zdominowany przez więcej sceptycyzmu.

Jednakże takie technologie umożliwiają TPIV dać jakąś nadzieję krewnych zmarłego do możliwości zmartwychwstania swoich bliskich w niedalekiej przyszłości. Fakt, że w teorii nanoserver, dzięki czemu ich obliczenia w odwrotnej czasu ([3], [6]) (t. E. Opisując obok pierwszych danych), mogą dość dokładnie odtworzyć strukturę każdej komórki wszystkich żywych organizmów w PZSZ, w tym komórki mózgu i każdego mężczyznę kiedykolwiek żył na ziemi. Oznacza to, że za pomocą TPIV oparciu PZSZ można przywrócić informacji zawartych w ludzkim mózgu w dowolnym momencie w przeszłości. Mówiąc w języku potocznym, możliwe jest odtworzenie ludzką duszę i pompować ją do nanoserver. Może być podobnie przywrócony i DNA z komórek ludzkich. Tak, to wszystkie powyższe informacje z przeszłości, możliwe jest klonowanie DNA ciała zmarłego i pompowana z powrotem swoją duszę z nanoservera, spełniając w ten sposób pełną voskoeshenie.
Możemy przypuszczać, że w przyszłości, kiedy MVTPIV nie będzie kosztować więcej niż zwykły telefon komórkowy, zmartwychwstanie ludzi technologicznych są praktycznie wolne. Wydaje się, że w ciągu kilku dziesięcioleci jedynym prawnym przeszkodą zmartwychwstanie, takie jak Yuliya Tsezarya i Ludwika XVI, to tylko kwestia prawna (brak pisemnego testamentu zmarłego z dążeniem do wyrośnięcia). Bariery techniczne, aby przed ożywić każdą osobę martwą, najprawdopodobniej nie będzie. Tak więc, według autora, w chwili obecnej konieczne jest, aby tworzyć organizacje publiczne, które będą gromadzić i przechowywać prawnie potwierdzone wolę obywateli, tak aby wszyscy, którzy pragną wzrastać w przyszłości, może to zrobić legalnie.

wniosek

W tym artykule przedstawiono teoretyczne, techniczne i praktyczne aspekty transferu w czasie, technologia, technologia informacyjna, która powstała w starożytnym świecie, aktywnie rozwija się w XX wieku, i, najwyraźniej, osiągnie swój szczyt w ciągu najbliższych kilku lat. Jednak w chwili obecnej szczegóły tej technologii wymaga znacznych badań. Na przykład, nie jest jasne, wartość prądu stałego fw stosunku niepewności przestrzenno-czasowej (1). Co więcej, stosunek wymaga badania eksperymentalne sam. (Zauważ, że podobny test, jak widać, można numerycznie wdrożyć teraz, przy użyciu nowoczesnych technologii komputerowej). Nie wiadomo też szacunki błędach (hałas) związanych z odchyleniem od zamknięcia wszystkich faktycznie istniejącymi systemami komórkowego (w tym PZSZ i PZSS) wymagany plonost nanoefira wymagane właściwości nanoservera i t. d.
Niektóre z istniejących problemów w tej dziedzinie może być rozwiązany już (głównie za pomocą numerycznej symulacji komputerowej). Istnieje pewna grupa problemów, które wymagają bardziej poważne poziom rozwoju nanotechnologii niż mamy w tej chwili. Możemy jednak całkiem śmiało powiedzieć, że wszystkie te problemy można rozwiązać dość szybko, w ciągu najbliższych kilku lat. Autor zamierza kontynuować swoje badania teoretyczne i praktyczne w tym kierunku. Pytania i sugestie, prosimy o przesłanie na adres mailowy: [email protected].

Referencje:

1. Born M .. Einsteina teorii względności. – MS: Mir., 1972.
2. Blagovestchenskii AS Fedorenko DA Odwrotny problem propagacji fali akustycznej w strukturze ze słabym niejednorodności bocznej. Materiały z Międzynarodowej Konferencji „Dni na dyfrakcji”. 2006.
3. Wasiljew. Równania fizyki matematycznej. – MS: Nauka, 1981,.
4. Kalinkin. Metody numeryczne. – MS: Nauka., 1978.
5. Courant R. Gilbert D .. Metody fizyki matematycznej w 2 objętościach. – MS: FIZMATLIT, 1933/1945..
6. Landau L. D. Lifshitza EM teoretyczna fizyki w 10 objętościach. – M: Science, 1969/1989..
7. Saveliev. Fizyka General Course 3 tomy. – M: Nauka., 1982.
8. Smirnova VI .. Wyższe matematyka przedmiotu w 5 objętościach. – MS: Nauka., 1974.
9. Fedorenko DA Blagoveschenskiy A.S. BM Kashtan Mulder W. odwrotnego problemu dla wzoru akustycznej. Proceedings of the International, knferentsii "Problemy Geospace". 2008.