Zespół Gebefrenic: objawy i leczenie. Zespoły psychopatologiczne

Psychiatria jest uważana za jedną z najbardziej tajemniczych dziedzin medycyny. W końcu trudno jest badać choroby psychiczne. Każdy z nich może postępować na różne sposoby, w zależności od psychiki pacjenta. Niektórzy pacjenci mają kilka zaburzeń psychicznych na raz. Podobnie jak w przypadku specjalizacji medycznej, istnieją pewne objawy i zespoły w psychiatrii, których podział jest konieczny do diagnozowania patologii. Pomimo faktu, że zaburzenia psychiczne manifestują się na własną rękę, mają wspólne objawy. Jednym z najbardziej znanych zaburzeń jest zespół hebefrenowy. Może to mieć miejsce w patologii, takiej jak schizofrenia. Rzadziej ten zespół psychopatologiczny występuje w innych chorobach. Rozpoznanie tego zaburzenia jest możliwe po całkowitym badaniu i obserwacji pacjenta. Leczenie tego odchylenia psychicznego prowadzi psychiatra.

Co to jest zespół hebefrenowy?

Gebefrenia jest stanem, w którym następuje pogwałcenie procesu myślenia i sfery emocjonalnej. Zespół charakteryzuje się zmianą zachowania pacjenta. Pacjenci zaczynają zachowywać się jak małe dzieci: curl, budować twarze, biegać, itp. W tym samym czasie pacjent nie dostrzega uwag od innych osób (rodziców, lekarzy), może być agresywny. Zespół Gebefrenic jest prawie zawsze manifestowany w schizofrenii złośliwej. Jednak wcześniej ta cecha została zidentyfikowana jako niezależna patologia. Z języka greckiego zespół jest tłumaczony jako "młodzież rozumu". Rozumie się, że w przypadku gebefrenu człowiek znów wpada w dzieciństwo. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do dziecka, pacjent staje się całkowicie niekontrolowany. Aby uspokoić pacjenta, należy uciekać się do leków przeciwpsychotycznych. Oprócz zaburzeń zachowania, zauważono skurcze mięśni twarzy. Ten objaw jest związany ze zmianami neurologicznymi obserwowanymi w tej chorobie.

Historyczny Opis zespołu Gebefrenic

Zespół ten po raz pierwszy opisał naukowiec Hecker w 1871 roku. W tym czasie gebephrenia jeszcze nie została przypisana schizofrenii. Wyróżniała się osobnym zaburzeniem psychicznym. Hekker nazywał ten syndrom hisbefrenic paraphrenia. Określenie to oznacza, że pacjenci mieli urojenia o przejściu na zachowanie dziecka. Opis tego syndromu opublikowano we Francji w 1895 roku.

Później Kraepelin stwierdził podobieństwa między paraphreniami gebefrenowymi a innym zespołem psychopatologicznym zwanym démence précoce. Ten ostatni oznacza jedną z postaci demencji opisywanych przez Morela. Później wyodrębniono zespół, taki jak demetia praecox. Po łacinie oznacza "wczesną lub przedwczesną demencję". Ten zespół psychopatologiczny stała się synonimem zaburzenia hebrafrenowego. W 1898 roku Kraepelin przypisywał przedwczesne otępienie grupie chorób endogennych prowadzących do zaburzeń psychicznych. Wśród tych patologicznych procesów zidentyfikowano katatonię, gebefrenię i myślenie paranoidalne. Później każda z tych naruszeń zaczęła być traktowana jako osobna forma schizofrenii.

Cechy zespołu Gebefrenic

Główną cechą syndromu gebefreny jest jego wczesne wystąpienie. Ten stan patologiczny zaczyna się pojawiać w okresie dojrzewania. Rzadziej ukazuje się u młodych ludzi poniżej 25 roku życia. Inną szczególną cechą zespołu jest jej złośliwy bieg. Te zaburzenia psychiczne stale się rozwijają, więc 2-3 lata wymaga stałej opieki nad pacjentem i stosowania silnych leków – neuroleptyków.

Zespół Gebefrenic jest bardziej powszechny wśród populacji mężczyzn. Przeciętny wiek, w którym występują pierwsze objawy, wynosi 14-16 lat. Proces patologiczny jest prawie zawsze ciągły. Okresy przedłużającej się remisji i napadów padaczkowych nie są charakterystyczne.

Przyczyny rozwoju gebephrenia

W większości przypadków zespół objawów neurochirurgii jest objawem schizofrenii. Jest to szczególna forma tej patologii, która charakteryzuje się wczesnym początkiem i szybkim rozwojem poważnych zaburzeń psychicznych. Schizofrenia w gebefrenii jest trudna w leczeniu. Powody rozwoju tego zespołu obejmują:

1. Genetyczne predyspozycje do choroby. Prawdopodobieństwo rozwoju gebefenia jest wyższe u osób, które mają dziedziczną anamnesis pod względem patologii psychicznych.
2. Zaburzenie pracy systemów neuroprzekaźników.
3. Czynniki psychogeniczne. Dla nich nie tylko stresujące wpływy w okresie dzieciństwa i dojrzewania, ale także wpływ na matkę podczas ciąży.

Syndrom gebefreny rzadko obserwuje się w wyniku zmian organicznych mózgu spowodowanych procesami atroficznymi, nowotworami i urazami głowy. Istnieją również przypadki rozwoju przedwczesnego otępienia w psychozach toksycznych i reaktywnych, padaczce.

Objawy zespołu Gebefrenic

Zespół gerfreniczny rozwija się nagle, charakteryzuje się występowaniem pretensjonalnych działań, przekleństw, euforii. Te zaburzenia psychiczne często występują u dzieci, które są nerwowe, wycofane, leniwe i inne psychopatyczne cechy osobowości. Klasyczne objawy zespołu hebefrenowego to:

1. Nieproduktywna euforia – stan charakteryzujący się podwyższonym nastrojem nastroju.
2. Redukcja mięśni mimicznych prowadzi do ciągłego grimacingu.
3. Ciche działania to działania niezwiązane z impulsywnym zachowaniem lub motywami urojenia.

Pacjenci cierpiący na gebeprenenię przyspieszają, gdy zwraca się uwagę na ich osobę. Rozpoczynają demonstrować działania antyspołeczne, maniery. Ze względu na hiperseksualność pacjenci są skłonni do ekshibicjonizmu, masturbacji. Pacjenci zauważają zwiększony apetyt, ostrość myślenia, wesoły nastrój.

Diagnoza zespołu nadbrzusznego

Rozpoznanie gebefreny opiera się na obiektywnej historii (pytaniu krewnych pacjenta) i długotrwałym monitorowaniu pacjenta. To zaburzenie, które przebiega w łagodnej formie, można mylić z psychopatami i nerwicami. Aby prawidłowo zdiagnozować, pacjent musi pozostać w szpitalu przez co najmniej 2 miesiące. Choroba charakteryzuje się: wesołym nastrojem, głupotą i rozłąką myśli. Czasami występuje zespół zespołu gebefrenicznego z objawami katatonii, halucynacjami. Całość tych zespołów wskazuje na schizofrenię złośliwą. Aby wykluczyć atroficzne i patologiczne patogeny mózgu, wykonuje się obraz EEG, obrazowanie rezonansu komputerowego i rezonansu magnetycznego.

Leczenie zespołu Gebefrenic

Niestety, niemożliwe jest całkowite pozbycie się objawów gebefrenii. Leczenie jest konieczne, aby kontrolować zachowanie pacjenta, a także uniknąć niebezpiecznych konsekwencji dla zdrowia pacjenta i innych. Główną grupą leków stosowanych do aresztowania gruźlicy jest neuroleptyka. Są to leki "Aminazyna", "Risperydon", "Haloperidol". Również w leczeniu użyj środków uspokajających i leków "węglan litowy".

Prognozowanie zespołu hebefrenowego

Prognoza na zespół gruczołu krokowego zależy od przebiegu choroby i nasilenia objawów. Ustalona diagnoza "schizofrenii złośliwej" jest uważana za wskazanie do przypisania pierwszej lub drugiej grupy niepełnosprawności. Pacjenci z zespołem nadbrzusznym wymagają stałej opieki i okresowej hospitalizacji w celu monitorowania leczenia.