729 Shares 9287 views

Dynastia Qin: pierwsi cesarze zjednoczonych Chin

Dynastia Chin Dynastii Qin pozostawała w mocy tylko przez półtora i pół roku. Jednak była ona, a przede wszystkim pierwszym władcą tego nazwiska, Qin Shihuandi, który miał zostać zjednoczony z rozmaitymi chińskimi królestwami w jedno scentralizowane imperium, które stało się fundamentem rozwoju społeczno-gospodarczego i administracyjno-politycznego Chin przez wiele wieków.

Tło imperium w starożytnych Chinach

W piątym lub trzecim wieku pne, starożytne królestwa w Chinach stale walczyły o pierwszeństwo. W tych warunkach przyszłość mogłaby być zapewniona jedynie poprzez połączenie różnych jednostek w jedno potężne państwo zdolne do ochrony swoich granic przed zewnętrznymi wrogami i zajęciem niewolników i nowych ziem na sąsiednich obszarach. Ze względu na ciągłą wrogość chińskich księstw, takie stowarzyszenie mogło być dokonane tylko za pomocą brutalnych środków pod egidą najsilniejszego z nich, co ostatecznie się stało.

Przedział czasu od 255 do 222 lat. BC wkroczył do historii Chin jako okresu Zhangguo – "walczących (lub walczących) królestw". Najmocniejszy z nich to księstwo Qin (terytorium prowincji Shanxi). Jego władca, Yin Zheng, wstąpił na tron w wieku dwunastym, ale szybko okazał się silnym i okrutnym władcą. Przed jego większością stan Qin był rządzony przez Lu Bu-wei, wpływowego kupca i dworzanina. Jednak tuż przed tym, jak władca Tin obrócił się dwadzieścia jeden lat, natychmiast wziął władzę w swoje ręce, bezlitośnie łamiąc Liu Bu-wei, który próbował go obalić.

W wyniku wieloletnich walk, do 221 rp Ying Zheng udało się pokonać wszystkie "walczące królestwa" jeden po drugim: Han, Zhao, Wei, Chu, Yan i Qi. Na czele ogromnej potęgi Ying Zheng podjął nowy tytuł dla siebie i jego potomków – "huandi", co oznaczało "cesarza".

Qin Shihuandi – pierwszy cesarz Chin

Imperium Qin rozciągało się po ogromnym terytorium – od Sichuan i Guangdong do południowej Mandżurii. Po wstąpieniu na tron pod nazwą Qin Shihuandi, "pierwszy cesarz dynastii Qin", Yin Zheng, przede wszystkim zniszczył niezależne formacje państwowe na ziemiach podporządkowanych mu. Państwo zostało podzielone na trzydziestu sześciu regionów, z których każda była również dzielnicą wojskową. Na czele każdego regionu Cesarz Chin zainstalował dwóch stewardów – cywilnych i wojskowych.

Siła arystokracji była poważnie ograniczona. Dawne arystokratyczne tytuły zostały zniesione – teraz kryterium szlachty było poziom bogactwa i zasług przed państwem. Urzędnicy niewygodnej aparatury państwowej w terenie znajdowali się teraz pod kontrolą administracji centralnej, co ułatwiło wprowadzenie instytutu inspektorów do monitorowania ich działalności.

Qin Shihuandi przeprowadził szereg innych reform, które stały się znane z dynastii Tinu: ujednolicono system monetarny, wprowadził jednolity system ciężaru, pojemności i długości w całym kraju, opracował kodeks prawny, ustanowił jeden system dla całego kraju pisania systemu.

Ponadto formalnie legalizowali oni prawo do bezpłatnego handlu gruntami, co pociągało za sobą bezprecedensowe wzbogacenie szlachty po dziś dzień wraz z masową ruiną wolnych członków społeczności. Znaczący wzrost opodatkowania i obowiązków związanych z pracą, a także nowe, bardzo surowe przepisy przewidujące zbiorową odpowiedzialność, doprowadziły do powszechnego stosowania handlu niewolnikami. Nowi rzemieślnicy, wielcy rzemieślnicy i kupcy – zdecydowanie poparli reformy dokonane przez dynastię Qin, ale była arystokracja była z nimi bardzo niezadowolona. Konfucjanie, wyrażając nastrój tego drugiego, zaczęli jawnie krytykować działania rządu i przewidzieć bliską śmierć imperium. W rezultacie, na rozkaz Qin Shihuandi, Konfucjanie zostali poddani poważnym represjom.

Budowanie środków w Cesarstwie Qin

W okresie panowania Qin Shihuandi przeprowadzono na dużą skalę budowę sieci urządzeń nawadniających i dróg, które obejmowały cały kraj. W latach 214-213 pne budowa wspaniałej fortyfikacji – Wielkiego Muru – zaczęła chronić północne granice imperium przed nomadami.

Ponadto w drugiej połowie ubiegłego wieku archeolodzy odkryli majestatyczny grobowiec Qin Shihuandi. W ogromnej krypcie zmazano całą "armię terakoty" – sześć tysięcy wykonanych w pełnych rozmiarach żołnierzy i koni walczących, "strzegących" wiecznego pokoju cesarza.

Religia w Cesarstwie Qin

Epoka, w której dynastia Qin była w mocy w Chinach była czasem pełnej dominacji religii. Wszystkie warstwy społeczeństwa wierzyły w nadprzyrodzony porządek świata. Według poglądów, które pojawiły się na długo przed Imperium Tyn, istnienie świata zostało określone przez oddziaływanie dwóch zasad kosmicznych – Yin i Yang. W ścisłym związku z tym była idea pięciu elementów świata. Cesarz został ogłoszony nadprzyrodzonym pochodzeniem z nieba. Uważano, że był pod auspicjami wszystkich elementów, a jego "równoważnym" słońcem był Słońce.

Sam Qin Shihuandi wyróżniał się ekstremistą religijnością, sprowadzał się do fetyszyzmu i prymitywnych przesądów. Często uciekł się do różnych zaklęć, czarów, spędzał wiele czasu i wysiłku, szukając "eliksiru nieśmiertelności", nawet przystosowując w tym celu dużą wyprawę na japońskie wyspy.

Dynastia Qin: upadek

W 210 pne, podczas gdy w jednym z podróży inspekcyjnych w całym kraju, cesarz Qin Shihuandi zmarł nagle (historycy zakładają, że w tym czasie miał pięćdziesiąt jeden lat). Jego syn, Er Shihuandi, wstąpił na tron, próbując kontynuować politykę ojca. Jednak udało mu się utrzymać władzę zaledwie dwa lata. Niezadowolenie różnych warstw ludności przez cesarzy władzy Dynastii Tina wzrosło w wojnę domową. Został on zainicjowany przez powstanie chłopskie prowadzone przez Chen Sheng (209-208 pne). Wielcy właściciele gruntów, a także potomkowie starych, starych szlachty także zbuntowali się przeciwko rządowi centralnemu, a także walczyli z chłopskimi powstańcami.

W roku 207 pne Er Shihuandi został zabity. Niektórzy Zhao Gao, szlachetny dostojnik i krewny cesarza, który poprowadził spisek przeciwko niemu, postawili swojego syna Zi Yinga na tronie państwa. Nowy władca nie był jednak przeznaczony do pozostania na tronie. W ciągu niecałych miesięcy Zi Ying i jego ojciec zostali zabici przez nieszczęśliwą szlachtę. Byli ostatnimi ludźmi związanymi z Qin Shihuandi. W ten sposób dynastia Qin w Chinach upadła, nie przetrwała przez dwa dekady.

Historyczne znaczenie dynastii Qin

Utworzenie na terytorium Chin jednego silnego, scentralizowanego imperium odegrało ważną rolę w dalszym rozwoju historycznym kraju. Polityczne zrzeszenie ziem, legitymizacja prawa do własności prywatnej, podział ludności według zasady własności oraz organizowanie imprez wspierających wzrost handlu przyczyniły się do rozwoju stosunków społeczno-gospodarczych w kraju, stały się podstawą dalszych przekształceń.

Jednakże zbyt surowe środki, które dynastia Qin zmierzała do centralizacji państwa, zniszczenia starych szlachty, obciążeń podatkowych, wzrostu cen i ceł, zniszczenia małych i średnich producentów, doprowadziły do potężnego wybuchu powstań, które zakończyły się jego rządem.