Aktualny interakcja jest bardzo dobrze znany w nowoczesnej elektrotechniki: to pod uwagę przy projektowaniu kompleksu reaktorów jądrowych typu „tokamaka” oraz wzorów elektrycznych. Na przykład, w przeszłości, przesunięcie sąsiednich zwojów uzwojenia stojana do uzwojenia wirnika. Tak więc, gdy „ciężki” start potężne maszyny, gdy prąd osiągnie maksymalnych wartości dopuszczalnych, można zaobserwować uszkodzenie uzwojenia shpug gospodarstwa. W tym przypadku istnieje wzajemne oddziaływanie magnetyczne między prądów przepływających przez dwóch różnych zwojów. Ich wirujące pole magnetyczne przyciąganie wywierają działanie na przewodach. Badając oddziaływanie prądów, na ogół uważa się oddziaływanie typu magnetycznego, w rzeczywistości ten temat jest szerszy.
Wyobraźmy sobie sieci trójfazowej, każda linia, która jest połączona własną grupę konsumentów. A ich całkowita rezystancja przybliżeniu równa całego systemu jest stabilna, ale kosztuje znacznie zakłócenia równowagi prądów w trybu zwanego „faza skośna”, które mogą uszkodzić urządzenia nadchodzi. Ponadto oddziaływanie prądów występuje z równoległego połączenia wielu źródeł energii dla tego samego obciążenia. W tym przypadku, gdy fazowanie odbywa się prawidłowo, to przepływ prądu pomiędzy źródłami (krótko Say), ale linie niewprowadzona uzyskanych przez zwarcie. Jest oczywiste, że wzajemne oddziaływanie prądów objawia się w różny sposób. Jeszcze częściej niż zwykle uważane za prawo Ampera.
Jeśli między biegunami magnesu (statycznego pola magnetycznego) jest umieszczony ruchomy ramy, przez który prąd będzie obracać się o pewien kąt określony przez siły wzajemnego oddziaływania dwóch pól magnetycznych i zorientowanych linii napięcia. Siła ta została ustalona i sformułowana w 1820 roku przez znanego francuskiego fizyka A. M. Amperom.
Obecnie stosuje się następującą recepturę: gdy prąd przepływa przez przewód cienkiego przekroju w polu magnetycznym, to siłą df mieć wpływ na określonym obszarze (dl) drut jest bezpośrednią funkcją natężenia prądu I i produkt wektor o długości DL wartości indukcji magnetycznej B. to jest:
df = (I * dl) * A,
w którym M, L, b – wielkości wektorowych.
Określenie kierunku F odbywa się zwykle w bardzo prosty sposób – reguła lewej ręki. Psychicznie lewe ramię musi być umieszczone tak, że linia napięcia indukcji magnetycznej (b), w otwartej strony pod kątem 90 stopni, 4 wyprostowanego palca wskazującego kierunek prądu (od „+” na „-”), a następnie wygięte pod kątem prostym kciuk wskazują kierunek działającego na obecnym obciążalność przewodu Ampere życie.
Najbardziej znany z siły oddziaływania prądów równoległych. W rzeczywistości, jest to szczególny przypadek ogólnej prawa. Stanowią dwa równoległe przewody, prąd w próżni, długość jest nieskończony. Odległość między nimi jest oznaczony «R» listu. Każdy przewód (prądy I1 i I2), wytwarza pole magnetyczne wokół własnej osi, dzięki czemu oddziałują. Linie indukcyjne koła.
Kierunek wektorów indukcji magnetycznej B1 określa zasada. Oto wzór:
B1 = (m0 / 4Pi) * (2 * I1 / R);
gdzie m0 stały magnetyczny; r – odległość; Pi – 3,14.
Stosując wzór na znalezienie siły Ampere, otrzymujemy:
DF12 = (l 2 * dl) * B1;
gdzie DF12 – siła oddziaływania pola przewód 1 na przewodzie 2.
Moduł zasilania jest:
DF12 = (m0 / 4Pi) * (2 * * I1 I2 / R) * dl.
Jeżeli długość L wynosi od zera do jednej, a następnie:
F12 = (m0 / 4Pi) * (2 * * I1 I2 / R).
Jest to siła, która działa na określonej długości jednostkowej przewodu prądową. Jeśli znasz wartość F, to jest możliwe zaprojektowanie niezawodnych samochodów elektrycznych, zapewniając siłę Ampere. Jest również stosowany do obliczenia stałej magnetycznej. Konieczne jest, aby pamiętać, że na podstawie przepisów lewej strony, wynika, że jeśli obecny trend jest taki sam, przewody są rysowane i inaczej – są odpychane.