Potencjał atomowy Rosji. Rosyjska rakieta i broń atomowa

Do tej pory potencjał nuklearny Rosji jest drugim co do wielkości na świecie. W tej chwili w kraju jest ponad 1500 jednostek rozmieszczonych, a także ogromny taktyczny arsenał nuklearny. Należy zauważyć, że strategiczna zdolność jądrowa Rosji opiera się na formie triadu jądrowego, obejmującego zarówno elementy lotnictwa, lądowego, jak i morskiego, ale główny nacisk położony jest na rozmaite systemy rakiet naziemnych, w tym na absolutnie unikatowych naziemnych bazach komórkowych o nazwie Topol ".

Dokładne liczby

Jak mówią otwarte źródła, strategiczne rakiety miały do dyspozycji 385 nowoczesnych instalacji z ICBM, wśród nich:

• 180 pocisków SS-25;
• 72 pociski SS-19;
• 68 pocisków SS-18;
• 50 pocisków SS-27 z bazą w kopalniach;
• 15 pocisków SS-27 z mobilnym podłożem.

Skład bojowy Marynarki Wojennej obejmuje 12 strategicznych przewoźników rakiet podmorskich, i należy zauważyć, że potencjał jądrowy Rosji stawia siedmiu okrętów podwodnych projektu Dolphin na pierwszych pozycjach oraz pięć projektów Kalmar. Z boku sił powietrznych wyznacza się 77 ciężkich bombowców.

Międzynarodowa ocena

Międzynarodowa Komisja zajmująca się przeszkodą w proliferacji i rozbrojeniu broni jądrowej mówi, że Rosja posiada około 2000 taktycznych nuklearnych ładunków, podczas gdy eksperci twierdzą, że istnieje szereg czynników sztucznie zmniejszających potencjał nuklearny Rosji. W szczególności warto zauważyć kilka z nich:

• Strategiczni przewoźnicy dorastają z czasem. Około 80% całkowitej liczby rakiet straciło czas eksploatacji.
• Jednostki kosmiczne jednostki ostrzegania przed atakami rakietowymi mają ograniczone możliwości, w szczególności dotyczy to kompletnego braku obserwacji obszarów, które są dość niebezpieczne z punktu widzenia rakiet, zlokalizowane na Oceanie Atlantyckim, a także w większości Pacyfiku.
• Ciężkie bombowce skoncentrowane są tylko na dwóch podstawach, więc są wystarczająco podatne, aby strajkować.
• Nośniki rakiet podmorskich mają małą mobilność, tzn. Aktywny jest tylko dwa lub nawet jeden przewoźnik rakietowy uczestniczący w patrolowaniu morskim.

Pozytywne aspekty

Jednocześnie rosyjski potencjał nuklearny wojskowy ma wiele pozytywnych stron:

• Budowa zupełnie nowego kompleksu rakiet Yars została niedawno zakończona;
• Powstała nowa produkcja ciężkich bombowców modelu Tu-160;
• Badania naziemnego systemu rakiet statku pod nazwą "Bulava", z których każda posiada pocisk nuklearny;
• Podczas pracy wprowadzono system radarowy nowej generacji, mający na celu ostrzeganie przed atakiem rakiet na terytorium Krasnodar i regionie Leningradzki;
• Na orbitę w ostatnich latach wyprowadzono dość dużą liczbę satelitów "kosmosu", które są częścią przestrzeni kosmicznej systemu wczesnego ostrzegania, zwanego "okiem".

Podstawy polityki jądrowej

Od lat dziewięćdziesiątych Rosja twierdzi, że każdy pocisk nuklearny jest potrzebny, aby kontynuować politykę zapobiegania, ale do tej pory znaczenie tego terminu zostało nieznacznie zmodyfikowane. Z niezmienną tezą, że Rosja w akcji odwetowej może spowodować uszkodzenie agresora, skalę odstraszania zaczęła się zmieniać stopniowo, co można śledzić zgodnie z formułami, które zmieniają się w nowoczesnych doktrynach wojskowych. Warto zauważyć w szczególności fakt, że doktryna wojskowa z 1993 r. Przewidywała ograniczenie nie tylko normalnej, ale i jądrowej agresji, ale pomimo tego, że początkowo to sformułowanie przewidywało możliwość reakcji nuklearnej na atak nuklearny, początkowo nacisk położony był na to, co było potrzebne Powstrzymaj kraje, które mają broń jądrową.

1996

Komunikat prezydenta o bezpieczeństwie narodowym w 1996 r. Stwierdził, że konieczne jest zapobieganie możliwości ataku jądrowego, a także w tym przypadku, gdy Rosja wykorzysta strategiczne siły jądrowe w przypadku agresji na wielką skalę, nawet jeśli używane są siły konwencjonalne. Wspomniała również, że kraj zamierza prowadzić politykę odstraszania jądrowego na poziomie regionalnym, lokalnym i globalnym.

1997

Koncepcja bezpieczeństwa narodowego z 1997 r. Przewidywała ograniczenie agresji, w tym wykorzystanie sił jądrowych w przypadku, gdy zbrojna agresja doprowadziła do powstania Federacji Rosyjskiej. Tak więc Rosja ma prawo używać strategicznych sił jądrowych w odpowiedzi na wszelkie przejawy agresji, to znaczy nawet jeśli wróg nie używa broni nuklearnej. Między innymi te preparaty zapewniają zachowanie zdolności Rosji do używania broni jądrowej.

Rok 2010

Wojskowa doktryna Federacji Rosyjskiej, zatwierdzona zgodnie z dekretem Prezydenta, mówi, że Federacja Rosyjska ma prawo używać broni nuklearnej w przypadku, gdy kraje, które mają broń nuklearną przeciwko nim lub jej sojusznicy, decydują się na jej użycie lub wykorzystują inne typy Broń masowego rażenia. Również SNF może być używany w przypadku, gdy agresja przeciwko Rosji jest prowadzona z wykorzystaniem broni konwencjonalnej, jeśli pociąga to za sobą zagrożenie dla istnienia samego państwa.

Następnie zbadamy, jak Rosja jest w stanie dostarczyć strajku jądrowego i jakie cechy ma ta broń.

ICBM R-36 UTTKh

ICBM R-36 UTTK, lepiej znany wielu jako "Voevod", to dwuetapowy rakiet płynno-paliwowy bazujący na kopalni. Ten pocisk to rozwój Biura Projektowania Juzhnoye, zlokalizowanego w Dniepropietrowsku na terytorium Ukrainy nawet w ramach ZSRR, a ten pocisk jest używany od 1980 roku. Warto zauważyć, że w 1988 r. Pocisk został zmodernizowany, a obecnie jest to wersja używana w służbie.

Strajk jądrowy z tą bronią może być stosowany w odległości do 15 000 km, a ładunek 8 800 kg. W samym sercu tej rakiety jest podzielna głowica wyposażona w niszczycielskie jednostki bojowe z indywidualnym systemem naprowadzania na cel.

Nuklearna oprawa tej głowicy w zmodernizowanej rakiety osiąga 800 kilotonów, podczas gdy wersja startowa miała tylko 500 kilotonów. Prawdopodobieństwo odchylenia zostało również zmniejszone z 370 do 220 m.

MBR UR-100N UTTKh

Dwustopniowa rakieta cieczowa, która jest projektem biura projektowania inżynierii mechanicznej w Reutov, położonym w rejonie Moskwy. Również działa od 1980 roku. Jądrowa głowica może eksplodować na dystansie do 10 000 km od miejsca startu, przy czym masa rakiety wynosi 4035 kg. W samym sercu tej rakiety jest głowica rozdzielająca, która ma sześć bloków walki indywidualnych wskazówek dotyczących celu, każdy o mocy 400 kt. Prawdopodobieństwo okrągłego odchylenia wynosi 350 m.

MBR RT-2PM

Trzystopniowa rakieta na paliwo stałe oparte na paliwie stałym, opracowana przez Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej. Od 1988 roku działa w kraju. Ten pocisk może trafić na cel w odległości do 10,5 km od miejsca startu, o wadze rzutu 1000 kg. W tej rakiedzie jest tylko jedna jednostka bojowa o sile 800 kt, a prawdopodobieństwo okrągłego odchylenia wynosi 350 m.

MBR RT-2PM1 / M2

Trzystopniowa, ruchoma lub silosowa rakieta na paliwo stałe, opracowana przez Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej. Używany w Federacji Rosyjskiej od 2000 roku. Nuklearna głowica może uderzyć w cel, zlokalizowany w odległości do 11 000 km od miejsca startu, a jego ładowność wynosi 1200 kg. Jedyna jednostka bojowa ma pojemność około 800 kilotonów, a prawdopodobieństwo okrągłego odchylenia sięga 350 metrów.

RS-24 ICBM

Interkontynentalny pocisk rakiet balistyczny na podłożu ruchomym, wyposażony w oddzielną główkę. Rozwój należy do Moskiewskiego Instytutu Robotics. Jest to modyfikacja ICBM RT-2PM2. Należy zauważyć, że parametry techniczne tej rakiety zostały sklasyfikowane.

SLBM

Dwustopniowy, płynny pocisk balistyczny, przeznaczony do uzbrojenia najbardziej zaawansowanych łodzi podwodnych. Strategiczne siły jądrowe tego typu zostały opracowane w Biurze Projektowania Budowy Maszyn w Regionie Czelabińskim. Od 1977 r. Działa. Strategiczne siły jądrowe Rosji przedstawiają systemy rakiet D-9R, które jednocześnie posiadają dwa rakiety typu Kalmar.

Ten pocisk ma trzy główne wersje sprzętu bojowego:

• Jednostka monoblokowa, której ładunek jądrowy ma moc 450 kt;
• Oddzielna część głowicy z trzema głowicami o mocy 200 kW;
• Podzielona głowa z siedmioma blokami bojowymi, każda o pojemności 100 kt.

SLBM R-29RM

Trzystopniowa balistyczna ciekła rakieta przeznaczona do startu z okrętów podwodnych, opracowana w Biurze Inżynierii Mechanicznej regionu Czelabińsk. Kompozycja kompleksu modelu D-9R jest uzbrojona w dwa projekty "Dolphin", używane w wojsku od 1986 roku.

Ten pocisk charakteryzuje się dwoma głównymi wariantami:

• Głowica dzieląca, która zawiera cztery jednostki bojowe o długości 200 tys.
• Oddzielna część głowicy, wyposażona w dziesięć bloków bojowych o mocy 100 kt.

Należy zauważyć, że od 2007 r. Te pociski stopniowo zastępuje się zmodyfikowaną wersją o nazwie R29RM. W tym przypadku przewidziano tylko jeden wariant wyposażenia bojowego: osiem jednostek bojowych o sile 100 kt.

P-30

P-30, lepiej znany jako "Bulava", jest najnowocześniejszym rosyjskim wzornictwem. Paliwowa rakieta na paliwo stałe jest przeznaczona do umieszczenia na okrętach podwodnych. Ten pocisk jest opracowywany przez Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej.

Pocisk wyposażony jest w dziesięć jednostek jądrowych indywidualnych prowadnic, zdolnych do manewrowania wysokością i przebiegiem. Zasięg tej rakiety wynosi nie mniej niż 8 000 km, o całkowitej wadze rzędu 1150 kg.

Perspektywy rozwoju

W 2010 r. Podpisano umowę, zgodnie z którą potencjał nuklearny Rosji i USA stopniowo spadać w ciągu najbliższych siedmiu lat. W szczególności uzgodniono, że strony będą przestrzegać ograniczeń dotyczących wprowadzenia strategicznej broni ofensywnej w następującej formie:

• Liczba bombowców jądrowych, a także opłaty za rozmieszczone ICBM i BCP, nie powinna przekraczać 1550 jednostek;
• Całkowita liczba rozlokowanych samolotów typu SLBM, ICBM i ciężkich bombowców nie powinna przekraczać 700 jednostek;
• Całkowita liczba niewykorzystanych lub rozmieszczonych zespołów ICBM i ciężkich bombowców wynosi mniej niż 800 jednostek.

Opinia eksperta

Specjaliści zauważają: w chwili obecnej nie ma dowodów, że Rosja buduje swój potencjał nuklearny. W szczególności pod koniec 2012 r. W Rosji było około 490 rozmieszczonych przewoźników, a także 1500 na nich rozmieszczonych głowic nuklearnych.

Zgodnie z prognozami Kongresowego Kongresu Kongresowego Kongresu Stanów Zjednoczonych, w trakcie realizacji tej umowy całkowita liczba przewoźników w Rosji zostanie zmniejszona do 440 jednostek, a łączna liczba głowic w czasie 2017 r. Osiągnie poziom 1335 jednostek. Należy zauważyć, że w mechanizmie zliczania jest wiele zmian. Na przykład, zgodnie z nowym traktatem, każdy indywidualny bombowiec jest jedną jednostką ładunkową, chociaż w rzeczywistości ten sam Tu-160 może przewozić równocześnie 12 rakiet nuklearnych, a B-52H w ogóle wynosi 20.